|
więcej » Dawny Gołonóg i jego dzieje według Mariana
Kantora Mirskiego (3/6) Inna legenda wspomina o pobycie na wzgórzu królowej Jadwigi, żony Władysława Jagiełły. Wreszcie do dzisiaj żyje w ustach ludu podanie o jakimś możnym panu z drewnianego zamku będzińskiego, który tu na wzgórzu odbywał pokutę. Ponieważ w każdej legendzie, czy podaniu jest coś z prawdy, wypadałoby sądzić, że Gołonóg istniał już w XII wieku, leżąc przy sławnym szlaku, prowadzącym z Krakowa przez Sławków na Śląsk. Pierwsze wiadomości o wiosce czerpiemy z rejestrów świętopietrza parafii Sławkowskiej za rok 1326. W pierwszej połowie XV wieku Gołonóg był już własnością biskupią, bowiem Jan Długosz w Liber Beneficiorum [t. II. str. 188 ] zwie ją villa episcopalis (wieś biskupia). W tym czasie posiadała 11 łanów kmiecych, 2 zagrodnicze oraz sołtysostwo uposażone w dochody z karczmy. Wchodziła w skład dóbr biskupich klucza sławkowskiego, zarządzanego przez starostę, nominowanego przez biskupa krakowskiego. Pod koniec XVI wieku zwąc się Gołonos, posiadała już tylko 6 łanów kmiecych, 2 zagrodników z rolą i 1 rzemieślnika. Gołonóg od niepamiętnych czasów należał do parafii Slawkowskiej. Również od niepamiętnych czasów istniał tu drewniany kościółek - kaplica, który miał stać w tym samym miejscu, gdzie dzisiaj widnieje mała murowana kapliczka na cmentarzu parafialnym. Kościółek wymieniony byl filią kościoła sławkowskiego. Gdy na krakowską stolicę biskupią wstąpił Andrzej Trzebicki, herbu Zawisza (l657-l679) podkanclerzy koronny, mąż o wielkich zaletach duszy, gorący patriota, wystawiający w czasie wojen szwedzkich własnym kosztem chorągwie husarskie, przezorny polityk uśmierzający swoim potężnym wpływem rokosz Lubomirskiego, przyczyniający się walnie do wyciągnięcia Polski z odmętów wojny domowej i wyboru Jana Sobieskiego na króla polskiego, po wizytacji diecezji i dóbr klucza sławkowskiego, tak upodobał sobie Gołonóg, że zbudował w osadzie kościół jednonawowy z okrągłą wieżą i utworzył parafię w Gołonogu. Po wydaniu aktu erekcyjnego parafii, po wybudowaniu kościoła, osobiście zjechał do Gołonoga i dokonał konsekracji świątyni w r. 1678. Na pamiątkę tej uroczystości wmurowana została później w ścianę frontową kościoła tablica marmurowa, którą do dzisiaj można oglądać. Kościół konsekrowano pod wezwaniem św. Antoniego.
|
