ขุนพนัศชโนประการหรือ นายลำดวน  ศรีวัฒน์ อดีตนายอำเภอภูเวียง ซึ่งเป็นบิดาของนายประสงค์ ศรีวัฒน์ อดีต สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร จังหวัดขอนแก่นเกิดวันที่ 8 กันยายน 2434 บิดาชื่อ นายเทพ มารดาชื่อ นางอำแดง  สำลี เกิดที่ตำบลหนองบัว อำเภอเขาดิน เมืองฉะเชิงเทรา                                      

รับราชการ ครั้งแรก เป็นเสมียนมหาดไทย อำเภอเมืองฉะเชิงเทรา กระทรวงมหาดไทย  พ.ศ.2477 ดำรงตำแหน่ง นายอำเภอภูเวียง จังหวดัขอนแก่น เกษียณอายุราชการแล้ว ย้ายมาอยู่บ้านกุดฉิม ตำบลโนนทอง  แล้วจึงย้ายต่อมาอยู่บ้านหนองเรือ ตำบลบ้านเม็ง ชาวบ้านหนองเรือขาดที่พึ่ง จึงร้องขอให้เป็นผู้ใหญ่บ้าน บ้านหนองเรือ อำเภอภูเวียงในขณะนั้น  จนถึงแก่กรรมเมื่อ ปี พ.ศ.2521 คู่สมรสชื่อ นางลับ (เวียงธรรม)ศรีวัฒน์ ชาวภูเวียง                                                                                                     

การศึกษา เรียนหนังสือไทย ในสำนักโรงเรียนวัดราษฎร์ศรัทธาธรรม ของกรมศึกษาธิการชั้นมูลปีที่ 3  สอบไล่ได้ สำรองปลัดอำเภอที่ศาลารัฐบาล มณฑลปราจิณ

บรรดาศักดิ์  ชั้นสูงสุด ราชบุรุษ เซ็นนามเจ้าพนักงานผู้ใหญ่คือ พระยาพินิจ  ความผูกพันที่มีต่ออีสานในช่วงรับตำแหน่งนายอำเภอภูเวียง ได้ชักชวนประชาชน ชาวภูเวียงสมัยนั้น ร่วมแรงร่วมใจกันขุดเจาะปากช่องภูเวียง จนสำเร็จ ทำถนนสายเชื่อมต่อระหว่างถนนมะลิวัลย์เข้าไปอำเภอภูเวียงจนเป็นผลสำเร็จ ปรับปรุงบริหารราชการจนเป็นที่รักใคร่ของประชาชนชาวภูเวียงสมัยนั้น ในช่วงรับตำแหน่งผู้ใหญ่บ้านบ้านหนองเรือ ได้แสดงความสามารถในเชิงการเป็นนักบริหารและเสียสละอันยิ่งใหญ่เช่น บริจาคที่ดินสร้างสถานีอนามัยหนองเรือ  สละทรัพย์ส่วนตัวในการดำเนินการเพื่อขอก่อตั้งอำเภอหนองเรือจนเป็นผลสำเร็จ ดังที่บันทึกไว้ เพื่อเป็นเกียรติประวัติและเป็นเยี่ยงอย่างแก่ผู้คนในบ้านเมืองสืบไป

 

       จากคำบอกเล่าของบุคคลที่น่าเชื่อถือได้ คือนายบุญสม หินโม อดีต สมาชิกสภาจังหวัดขอนแก่น เขตอำเภอหนองเรือ 6 สมัย นายใบ คันตะสี กรรมการสุขาภิบาลหนองเรือและนายตา ภวภูตานนท์ ณ มหาสารคาม อดีตศึกษาธิการอำเภอหนองเรือ พอที่จะทราบได้ว่าเดิม คำว่า "หนองเรือ  "นั้นเป็นหนองน้ำตามธรรมชาติที่ราบลุ่ม ลักษณะคล้ายเรือ คือมีหัวท้ายทางทิศตะวันออกและตะวันตก ยาวรี ตรงกลางป่องออกและลึกมาก ประกอบกับสมัยโน้น หนองเรือยังไม่เป็นแหล่งชุมชน แต่มีสภาพป่าเต็มไปหมด มีต้นไม้น้อยใหญ่ อุดมสมบูรณ์ประชาชนหมู่บ้านใกล้เคียงเช่น บ้านเม็ง บ้านโนนทอง บ้านโนนทันเป็นต้นมาแสวงหาต้นไม้ใหญ่มาตัดเป็นท่อนเพื่อนำไปขุดเป็นเรือ เรียกว่าเรือขุด(หรือเรือกระสวย)เพื่อชักลากลงไปในแม่น้ำเซิน ก่อนนั้นชุมชนที่อยูใกล้ที่สุด คือ บ้านโนนหมากไฟ อยู่ห่างจากบ้านหนองเรือไปประมาณครึ่งกิโลเมตร ขณะนี้ยังมีวัตถุโบราณโนนบ้าน และแท่นพระปรากฎอยู่ ชาวบ้านได้อพยพจากที่เดิมมาอยู่เขตรอบหนองเรือเพราะถูกน้ำหลากจากลำน้ำเซินท่วมถึง ได้รับความเดือดร้อนและประชาชนได้มาตั้งบ้านเรือนเพิ่มมากขึ้น จึงพากันเรียกขานหมู่บ้านนั้นว่า บ้านหนองเรือ ปัจจุบันนี้บ้านหนองเรือตั้งอยู่ทางทิศเหนือติดกับโรงเรียนหนองเรือวิทยา สุขาภิบาลหนองเรือ ได้ขุดลอกเป็นหนองน้ำใหญ่เป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจของประชาชน
        การดำเนินการขอจัดตั้งกิ่งอำเภอหนองเรือ เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2500 และก่อนนั้นมีคณะกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ในตำบลบ้านเม็ง ตำบลจระเข้และตำบลบ้านกง ได้มีการเคลื่อนไหว ให้มีการแยกเขตปกครองออกจากอำเภอเมืองขอนแก่น โดยขุนพนัศชโนประการ(นายลำดวน ศรีวัฒน์ )อดีตนายอำเภอภูเวียง เป็นหัวหน้า ร่วมกับชาวบ้านขอจัดตั้งกิ่งอำเภอหนองเรือ โดยไม่รับค่าก่อสร้าง โดยขุนพนัศชโนประการรับภาระดำเนินการยื่นคำร้องและเดินทางไปประสานงานกับกระทรวงมหาดไทย หลายครั้งหลายครา ด้วยทุนทรัพย์ของตนเองจนเป็นผลสำเร็จ