| მამაჩემს მეგონა
იყავ სხვა ძვლისა და
ხორცისაგან გაკეთებული და
ფოლადივით
დაუდრეკელ-გაკაჟებული; იყავ
სხვა სისხლის - წინაპართა
ცეცხლით გზნებული და
ჩაუქრობელ მტკიცე
რწმენას აყოლებული; იყავ
'ძველ დროის' მოციქული
ამხედრებული და
ისე მოკვდი, როგორც კერპი
აფეთქებული! 1939 თებერვალი 
ყველას
ეგონა ვარ უზრუნველი და
ბედდამტკბარი დავიარები,ვარ
კმაყოფილი და სატრფოს
მკერდზე ულევ განცხრომას
ვეზიარები! ვერ
ვინ ხედავდა, ვერ ვინ
ხვდებოდა - რაოდენ
მწვავდნენ გულს იარები... გრძნობით,
გულისთქმით მუდამ
ვფიქრობდი: 'ვისთან ხარ
ახლა, სად იარები'? 1939.II.7 |
