STATUT VKL 1588

	STATUT VIALIKAHA KNIASTVA LITOŬSKAHA 1588


	RAŹDZEŁ TRECI. Ab šlachieckich volnaściach i pašyreńni Vialikaha Kniastva Litoŭskaha.



	Artykuł 2. Ab šlachieckich volnaściach. Taksama My, Haspadar, abiacajem słovam Našym za Nas i naščadkaŭ Našych, Vialikich Kniazioŭ Litoŭskich, pad tym ža abaviazkam Našym, jak vyšej u pieršym artykule jość napisana, što ŭsich kniazioŭ i panoŭ Radu (jak duchovych, tak i śvieckich), i ŭsich uradnikaŭ ziamlackich i haspadarskich, panoŭ charuhoŭnych, šlachtu, rycarstva, miaščanaŭ i ŭsich ludziej prostych u Vialikim Kniastvie Litoŭskim i va ŭsich ziemlach hetaha haspadarstva pavinny zachoŭvać pry svabodach i volnaściach chryścijanskich, u jakich jany, jak ludzi volnyja, volna abirajučy sa staradaŭna j ź viečnych svaich prodkaŭ sabie panoŭ dy Haspadaroŭ – Vialikich Kniazioŭ Litoŭskich – žyli j spravavalisia prykładam i sposabam volnych haspadarstvaŭ chryścijanskich, raŭnujučy dy adnolkava majučy j tych volnaściaŭ užyvajučy z susiedziami j braćciaju svajoju rycarstvam dy inšymi stanami narodu Karony Polskaje. Dy asabliva zvyš taho – pry svabodach i volnaściach, na pryviljach i liściach Vialikich Kniazioŭ Litoŭskich, prodkaŭ Našych, i ad Nas na hodnaści, pasady, na majontki, na ludziaŭ, na ziemli dy na što-kolviek dadzienych, i što jašče buduć dadzienyja im (tak usim, jak i kožnamu asobna) u budučym nieparušna j nieadmienna na viečny čas zachoŭvać. I chto by, taksama, chacia biez pryviljaŭ, zhodna sa spadčynnym pravam abo jakim-kolviek inšym čynam niazvykłym, majontkaŭ, ludziaŭ i ziemlaŭ svaich ŭ karystańni byŭ za čas vaładarańnia prodkaŭ Našych karaloŭ Ich miłaściu Polskich i Vialikich Kniazioŭ Litoŭskich: Ŭładzisłava Jahajły j brata jahonaha Vitaŭta, Žyhimonta (Kiejstutaviča – pier.), Vialikaha Kniazia Ŭładzisłava – Jahajłavaha syna (Varnienčyka – pier.), Kazimira Treciaha – Jahajłavaha syna, Jana Albrechta (Kazimiraviča – pier.), Alaksandra (Kazimiraviča – pier.), Žyhimonta Pieršaha (Staroha – pier.) i syna jahonaha Žyhimonta Aŭhusta, i Hienryka (Valežy – pier.) , – za čas katoraha-kolviek z tych panavańnia, i, taksama, za čas Našaha ščaślivaha panavańnia, – tyja sami z naščadkami j rodnymi svaimi j ciapier tym karystacca viečna mohuć i buduć. Dy z takovymi dabrotami j ziemlami šlachieckimi, kab sumnieńniaŭ anijakich nie było, volna zaŭždy razam sa ŭsimi vyhodami, jakija by kolviek na ichnych ziemlach pakazvalisia b – taksama i z vykapniami ŭsialakimi, i z zaležami salovymi – jany zastavacca mohuć. A My j naščadki Našyja pieraškadžać im nie pavinny na čas viečny ŭ volnym taho ŭžyvańni.


advarotna	tytulnaja	dalej