Sutnaść u tym, 
                          što pačynaješ iści suprać chvali
                        mienavita tam, dzie ciabie nie čakali.
                      I voś ja siadžu u akna – nohi na batarei.
                    Mnie nasustrač iduć čužyja ipachandrei,
                  niarvovaść, ślapaja ikota..
                Dla mianie heta jość hałaŭnaja rabota,
              kab ich supakoić i pakinuć u prošłym.
            Hety śviet patychaje jašče pukańniem pošłym.
          Ale što tut prapišaš? Tolki zdaroŭiem
        možna vytrymać tuju armadu. Šmatsłoŭiem
      nie zatušyć śviačy, što uźniata nad losam.
    I tolki viasiołaja tłumnaja rostań
  pacichu spatolvaje času chułu.
Voś usio toje, što ja sercam lublu.

15 sakavika 94

papiaredniaja
tytulnaja
nastupnaja