เหตุการณ์ที่หลวงปู่ดูลย์
อตุโล
มาพำนักจำพรรษาที่วัดม่วงไข่
บ้านกุดก้อม อำเภอพรรณานิคม
จังหวัดสกลนคร นั้น
ถือว่าเป็นข่าวที่มีเสียงร่ำลือไปอย่างกว้างขวางที่ว่า
มีพระดีซึ่งเป็นพระธุดงค์มาโปรด
ชาวบ้านละแวกใกล้เคียงต่างเดินทางมากราบนมัสการ
ฟังเทศน์ฟังธรรม
และฝึกปฏิบัติกัมมัฏฐานกับหลวงปู่เป็นอันมาก
ที่สำคัญยิ่งคือ
บรรดาพระภิกษุและสามเณรทุกรูป
นับตั้งแต่เจ้าอาวาส
คือครูบาญาคูดี เป็นต้นมา
ต่างปวารณาขอเป็นศิษย์ติดตามปฏิบัติธรรมกับหลวงปู่หมดทั้งวัด
ปรากฏการณ์ครั้งนั้น
ถือเป็น การพลิกแผ่นดิน
ของวัดม่วงไข่
เลยทีเดียวและเหตุการณ์หลังออกพรรษาปีนั้น
ถือเป็นเหตุมหัศจรรย์เลื่อนลั่นอันเป็นประวัติศาสตร์ของบ้านกุดก้อมในยุคสมัยนั้น
กล่าวคือ
เมื่อออกพรรษาแล้ว
หลวงปู่ดูลย์ก็ออกธุดงค์
จาริกหาสถานที่สงบวิเวก
เพื่อบำเพ็ญภาวนาให้ยิ่งๆ
ขึ้นไป
ไม่ยึดติดสถานที่หนึ่งที่ใดโดยเฉพาะถือวัตรปฏิบัติเยี่ยง
พระป่า ทั้งหลาย
เหตุการณ์ที่ไม่มีชาวบ้านคนใดจะคาดคิดได้
ก็คือ
บรรดาพระภิกษุและสามเณรวัดม่วงไข่ทุกรูป
นับตั้งแต่ท่านเจ้าอาวาสเป็นต้นมา
ได้พากันสละละทิ้งวัด
ออกจาริกธุดงค์ติดตามหลวงปู่ไป
โดยมิได้ใส่ใจนำพาต่อคำอ้อนวอนทัดทานของชาวบ้านเลย
ทุกรูปยอมสละทิ้งวัดม่วงไข่ให้เป็นวัดร้าง
ไม่มีใครยอมอยู่ดูแล
ต่างมีใจมุ่งมั่นเข้าสู่ความเป็น
อนาคาริกะ คือเป็นผู้ไม่มีเหย้าเรือน
ที่ต้องห่วงหาอาลัยกันอีกต่อไป
มีใจมุ่งมั่น
มุ่งบำเพ็ญภาวนา
เพื่อค้นหาพระธรรม
คือความดับทุกข์แห่งตน
หนีให้พ้นภัยในวัฏสงสาร
คือ ความเวียนว่ายตายเกิด
โดยมิได้อาลัยอาวรณ์ต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดเลย
แม้แต่ชีวิตของตนก็มุ่งอุทิศถวายต่อพระธรรม
ดำเนินรอยตามพระยุคลบาทของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า
เรื่องราวเหตุการณ์พลิกแผ่นดินที่วัดม่วงไข่นี้
ล้วนอยู่ในสายตาและอยู่ในความสนใจของ
พระภิกษุฝั้น อาจาโร
ซึ่งเป็นพระภิกษุหนุ่ม
พำนักอยู่ที่วัดใกล้เคียงกับวัดม่วงไข่แห่งนี้
ได้เข้ามอบตัวเป็นศิษย์
ฟังพระธรรมเทศนาและฝึกปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานกับหลวงปู่ตลอดพรรษา
ด้วยความเลื่องชื่อระบือของ
พระอาจารย์ใหญ่มั่น ภูริทตฺโต
ประกอบกับวัตรปฏิบัติอันงดงามของ
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ผู้เป็นศิษย์
ได้จำหลักหนักแน่นอยู่ในดวงใจของ
พระภิกษุฝั้น
ในสมัยนั้น
สิ่งดีงามที่พระภิกษุฝั้น
ได้รับในครั้งนั้น
ได้กลายเป็นแม่เหล็กอันทรงพลังดึงดูดให้ท่านกลายเป็นศิษย์สำคัญในสายของ
พระอาจารย์ใหญ่มั่น ภูริทตฺโต
อีกรูปหนึ่ง
ในเวลาต่อมา
คุณงามความดีและเกียรติภูมิของพระภิกษุฝั้น
ได้แผ่ออกไปอย่างกว้างขวาง
จนเป็นที่รู้จักกันดีในนามของ
หลวงปู่ฝั้น อาจาโร แห่ง
สำนักวัดป่าอุดมสมพร
อำเภอพรรณานิคม
จังหวัดสกลนคร ในเวลาต่อมา
เมื่อคราวหลวงปู่ดูลย์
ออกธุดงค์จากวัดม่วงไข่
ไปพร้อมกับพระภิกษุและสามเณรวัดม่วงไข่ทั้งวัดนั้น
พระภิกษุฝั้น อาจาโร
ก็ได้ติดตามออกจาริกธุดงค์ไปกับคณะด้วย