เมื่อออกพรรษาแล้ว
หลวงปู่ดูลย์ก็เดินธุดงค์ต่อไปถึง
จังหวัดเลย
มีสามเณรติดตามไปด้วย ๑
รูป
หลวงปู่มีความประสงค์จะไปพักภาวนาที่
ถ้ำผาบิ้ง บ้านนาแก
อำเภอวังสะพุง
ซึ่งเป็นสถานที่ร่ำลือกันในด้านความอาถรรพ์
มากไปด้วยตำนานมหัศจรรย์
ชาวบ้านตามรายทางที่ผ่านไป
มีความเป็นห่วงหลวงปู่และสามเณรจะได้รับอันตราย
จึงได้ทัดทานไว้
"ที่ถ้ำนั้นพักไม่ได้
เพราะมีสิ่งเร้นลับมหัศจรรย์
มีอาถรรพ์แรงร้าย"
ความอาถรรพ์ของ ถ้ำผาบิ้ง
ที่ร่ำลือกันมาเป็นเวลานาน
ก็คือเมื่อถึงยามโพล้เพล้ใกล้ค่ำ
จะมีเสียงพิณพาทย์
ทั้งเสียงระนาด ฆ้อง กลอง
กระหึ่มบรรเลง
พร้อมกันนั้นก็มีตัวประหลาด
มองเห็นคล้ายควันดำ
เหาะลอยฉวัดเฉวียนขึ้นสู่อากาศ
แล้วก็หายลับไป
ไม่ทราบว่าเป็นตัวอะไร
เป็นที่น่าหวาดหวั่นพรั่นพรึงแก่ผู้พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง
โดยปกติวิสัยของหลวงปู่ดูลย์
อตุโล นั้น ท่านไม่เคยเชื่อถือในอำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย
และไม่เคยยกย่องสิ่งใด
นอกเหนือไปจากยึดมั่นในพระรัตนตรัย
ว่าเป็นสรณะที่พึ่ง
ในประวัติชีวิตของท่าน
ไม่เคยปรากฏว่าท่านให้ความยอมรับในสิ่งมหัศจรรย์
หรืออภินิหารใดๆ ทั้งสิ้น
แม้ได้ฟังเรื่องเล่า
และคำทัดทานจากชาวบ้านแถบนั้น
ท่านก็ไม่ได้หวั่นไหว
โดยวิสัยแห่งศิษย์พระตถาคตซึ่งไม่กลัวแม้กระทั่งความตาย
หลวงปู่จึงต้องการไปพิสูจน์หาความจริงของความมหัศจรรย์ที่
ถ้ำผาบิ้ง แห่งนั้น
หลวงปู่พาสามเณรไปพักปฏิบัติภาวนาที่ถ้ำผาบิ้งทันทีในวันนั้น
โดยไม่ต้องเสียเวลารั้งรอ
หลวงปู่ได้สังเกตพิจารณาดูว่า
สิ่งที่ชาวบ้านร่ำลือนั้นเป็นอะไรกันแน่
ในที่สุดท่านก็พบความจริง
และเปิดเผยต่อชาวบ้าน
ความจริงก็คือ
เมื่อถึงเวลาโพล้เพล้จวนใกล้ค่ำ
ค้างคาวที่อาศัยอยู่ในถ้ำนั้นจำนวนนับหมื่นนับแสนตัว
ก็พากันบินพรั่งพรูเกาะกลุ่มชิงกันออกจากปากถ้ำ
เพื่อออกไปหากิน
ปรากฏเป็นกลุ่มควันดำฉวัดเฉวียนพวยพุ่งขึ้นสู่อากาศ
บังเกิดเป็นกระแสลมกรรโชกหวีดหวิว
เมื่อพัดพุ่งผ่านโกรกกรวยและร่องรูต่างๆ
ตามผนังถ้ำ
ทำให้เกิดเป็นเสียงสูงต่ำมีลีลา
เสียงปีกค้างคาวกระทบกันคึกคักแหวกอากาศ
ผสมผสานสอดคล้องกับเสียงที่สะท้อนจากผนังถ้ำ
ดังกระหึ่มเป็นจังหวะจะโคนกึกก้องไปมา
ราวกับเป็นเสียงดนตรีสวรรค์
ที่เหล่าเทพยดาพากันบรรเลงด้วยพิณพาทย์ระนาดกลองฉะนั้น
กลุ่มค้างคาวเป็นหมื่นเป็นแสน
ที่บินฉวัดเฉวียนพวยพุ่งออกจากถ้ำเป็นเส้นสายยักย้ายไปมา
ก็ดูประหนึ่งมังกรเทพยดา
หรือสัตว์วิเศษในเทพนิยายปรัมปราที่เล่าสืบๆ
กันมา
พุ่งเลื้อยหายไปในอากาศ
ประจักษ์แก่สายตาชาวบ้านป่าที่ตะลึงมองอย่างขนลุกขนชัน
ด้วยความหวาดหวั่นระย่อยำเกรง
หลวงปู่ได้นำความจริงมาเปิดเผยให้ชาวบ้านฟัง
จนเป็นที่หัวเราะขบขันของชาวบ้านแถบนั้น
ความหวาดหวั่นเกรงกลัวในอาถรรพ์ของถ้ำผาบิ้ง
ที่เชื่อถือกันมานาน
ก็หมดไป