คนกับวัว
วัวเอ๋ยวัวดื้อ |
น้อยไปหรือดื้อด้านคร้านขวนขวาย | ||||||||
| ถึงขู่เข็ญขับไสไม่ไหวกาย | เหมือนโฉดชายหยิ่ง,โง่โอหังนัก | ||||||||
| มิใยใครจะดึงให้ดั้งขาด | มิใยใครจะฟาดให้กันหัก | ||||||||
| สัญชาติดื้อถือรั้นสำคัญนัก | เอาเพลิงลด จนชัก สู้ตายเอย |
คนเอ๋ย คนดี |
อย่าพิรี้พิไร ขอดข้อนข้า | ||||||
| ว่าเชื้อชาติ เดรัจฉานพันธ์พาลา | จะดุด่าไปใยให้ป่วยการ | ||||||
| ก็ท่านหรือถือกำเนิด ประเสริฐสุด | ชาติมนุษย์แท้ๆ นามขนาน | ||||||
| ฝืนแต่เมา เฝ้าแต่มัวเป็นตัวพาล | เดรัจฉาน มันจะเย้ยให้อายเอย |