คาถากันซวย
พวกเราเอ๋ย จงระวัง ให้ดีๆๆ อย่าให้คน หรือผี แช่งชักได้
ทำไม่ดี เราก็รู้ อยู่กะใจ คนทั่วไป พากันป่าว ฉาวทั้งเมือง
ทุกคนรู้ ทุกคนแช่งอยู่ในใจ แล้วจะเป็นอย่างไร ใครรู้เรื่อง?
มันจะซวย ยิ่งกว่าซวย หรือรุ่งเรือง ? จะกระเดื่อง หรือจะดับเมื่อรับกรรม
ที่แน่นอน นั้นมันทอนความเจริญ ต้องเก้อเขิน ร้อนคลั่ง วันยังค่ำ
เป็นนรก อยู่ในใจ ให้ระกำ ผีแช่งคำ คนแช่งคำ ทำให้ซวยฯ
พุทธทาสลิขิต
