Gurular -- Sahne 3/ Çekim 4

Bu bir gozyasi yazisi degil... Butun gun agladiktan sonra damlalarimin parildadigini gordum. Damlalarimda isik vardi, icime bir umut dogdu. Geldi tam yuregimin ustune yerlesti. Su an bir saat oncesine gore olaylar degismedi, degisen yine ben oldum. Su gibi akiskan ve degiskenim. Ben bir insanim, umudu aramak icin yola ciktim. Korkularimi tarttim. Dogarken korkularim yoktu.

Nasil ki bir cinsiyet ayrimini, para kavramini bilmiyorsam, korkmayi da bilmiyordum. Korkmayi ogrettiler bana. Yalniz kalmaktan korktum, sahip olduklarimi kaybetmekten korktum, karanliktan korktum, sevmekten korktum, sevdigimi kaybetmekten korktum. Ama unuttum bunlarin hepsini ben yaptim, ben basardim, beni ben oldugum icin sevdiler ve tekrar hepsini yapabilirim. Icimdeki parilti buydu. Parildayan bendim. Yarina baslayabilmek icin gunesi dogduran ben olacagim yine.. Uzunca bir sure kendimin kim oldugunu anlamaya calismistim. Bir dogru cizdim onume. Iste bu ben olmaliydim. Kendimi bu kaliba sokmaya calistikca nasil sikildigimi bunaldigimi hatirliyorum. Hatta su hissettigim duygulari kabullenisimin ne denli zor oldugunu.

Bu oyle bir kabustu ki. Hala o kendi yarattigim duvarlarimi kirmaya calisiyorum. Gordumki mukemmel diye bir sey yok. Iyi ve kotu de yok. Hersey yasadiklarini tamamen nasil yorumladigina bagli. Gordum ki tek dogru yok. Beynim apacik bir meydandi, onu ben hapsettim ellerimle. Ne yasamayi istersem ben yasarim. Senden mutluluk dilenmem anlamsiz, senden hayat dilenmem de anlamsiz. Seni seviyor olusum, su hissettiklerim benimle alakali bir tek. Seni ben kendim icin sevdim. Iste sirf bu yuzden seni bu sevgiyle bogmamaliyim. Sen sadece sevildigini bil yeter. Uzgunum sevgilim, insanin akli her defasinda olaylar olup bittikten sonra calisiyor. Peki ya oncesinde neydi, hayvansal bir icgudu muydu davranislarimin nedeni? :) Hayir o bile degildi. Ben kendime guvenmedim, olaylari baska insanlarin eline biraktim.

Tanrim baskasinin hayatini yonetmek ne kolay. Birden bire yonunu cevirmek, kendi dogrularinla oyun oynar gibi. Yolcunun geminin dumenini ele gecirmesi gibi. Hicbirsey bilmeden oylesine ceviriyorsun dumeni. Diger insanlar, sizler benim hayatimdayken sadece benim gemimde yolcusunuz, inmek istediginiz limanda inersiniz ama ben oraya ne zaman gitmek istersem. Siz dumeni ele gecirince “benim gemimim” karaya oturuyor. Bunu yeni anliyorum, ama gec anliyorum. Hersey bittikten sonra...

Sokak Kedisi