Gurular -- Sahne 3/ Çekim 5

Şu çirkin ölü maskeye bak, unutma onu. Bir tebeşir maskesi o , ardında ölü kuru zehir var, tıpkı ölüm meleği gibi. Bu güzün böyleydim, bir daha hiç böyle olmak istemiyorum. Sarkık dudaklı, umarsızca kederli ağız, düz, sıkkın, uyuşmuş, anlamsız gözler: içerideki kokuşmuş çürümenin belirtileri. Son açık yürekli mektubumdan sonra, E. bana yazıp korkunç sorunlarımın köküne inmek için psikyatrik tedavi görmemin en iyisi olacağını söyledi. Şimdi, gülümsüyorum: biz hepimiz ruh hekimlerine gereksinim duyacak kadar önemli olduğumuzu düşünmekten hoşlanırız, diye düşünüyorum...

Sylvia Plath'ın güncesinden. Tek ilgimi çeken intihar onun intiharı. Havagazıyla ve masanın üstünde doktorunun telefonu bırakılarak yapılmış bir deneme. Garip ki gerçekleşmiş, garip ki alt katta oturan adam uykudaymış ve hava gazı uykusunu sadece ağırlaştırmış, garip ki yalnızmış o saatte, çocukları yanında değil. İntihar yapılabilecek en büyük başkaldırı, hayatın absürtlüğüne, tanrıya, kendine, bedenine, tüm var olan değerlere. Yunan kültüründe bu bir ayrıcalık olarak görülürmüş hatta bunun için utanmadan metiyeler yazmışlar. (Sokrat'ın baldıran içmesi de intihar sayılabilir belki) Orta çağda en büyük günah. Şimdi sadece zayıf ruhların saçma hadisesi. Bir tartışma ortamında bir arkadaşın intiharı anlatıldı. Ailesi keşke normal ölseydi de intihar etmeseydi demiş. Ölmüş işte daha ne istiyorsun anlamadım ki! Başkaldırı yerini tam ortadan bulmuş...

Yaşadığım başka bir intihar vakası. Asılı tavanda cansız bir beden. Zayıflığından kemikler sayılıyor ve deri iyice yapışmış, kurumuş. Yüz morarmış ve o kişiyi artık tanımaya ne imkan var. Baş kaldırısı güzelliğe, hayat güzel diyenlere... İğrenç değil mi.. İntihar hiç romantik birşey değil ne yazık ki. Ölünce hiç hoş gözükmüyor beden. Ruhsuz bir beden ise öylesine bir kalıntı değer verilmeyen. Başkaldırın bu muydu? Bir gün olursa bunun için olur, emin ol.

Sokak Kedisi