Gurular -- Sahne 3/ Çekim
9
Söylesene doktor, beni bu içinde bulunduğum
cehennemden nasıl kurtaracaksın. Sana bu parayı
vermemin nedeni sadece gelip omzuna yasanabilmek
için. Ama sen bana masanın başından, gözlüklerinin
üstünden bakmakla yetiniyorsun. Doktor ben yine
çok yalnızım ve evet ağlamak için tek damla
gözyaşım yok.
Herşeyin nedenini biliyorum, bana söyleme.
Hata yaptım, keske tek bir tane olsaydı. Hatalar
yaptım doktor ve şu an hiç birini değiştiremem.
Bana kendini kabul et diyorsun ama edemiyorum.
Lütfen bana hiçbirşeyin benim hatam olmadığını
söyle, içinden geliyorsa bunu Tanrıya bağla.
Bana ilaçlar verme bana insanlar ver tekrar
başlamak için. Aynı hataları yapabilirim ve
yine bunları yaparken başka yapacak birşeyim
olmadığı için yaparım. Yalnızım hepte yalnız
kalacağım, çünkü kendime olan inancımı kaybettim
ben. İlaçlar verme beynimi uyuşturuyor onlar.
Uyuşunca rahatlıyorum evet ama bu ben olmuyorum.
Bıraktığımda yine kendimle boğuşuyorum.
Doktor yanına gelip sana sarılsam sıcaklığını
hissetsem ama içimdeki o büyük buz erir mi.
Sadece sana karşı bu kadar çıplağım ama herkese
karşı üşüyorum. Kendi sonumu planlıyorum doktor
ve hiç şatafatlı değil. Artık oyalanamıyorum,
hayat yine çok sıkıcı. Biliyorum ki yaşamdaki
var olma nedenim bu benim: sıkılmak. Kendimden,
hayattan, insanlardan, sevgiden, nefretten ve
tanrıdan sıkılıyorum doktor. Senin anlamayan
bakışlarından da sıkılıyorum.
Tek istediğim telefonla aramak zorunda kalmadan,
çat kapı gidebileceğim bir insan. Konuşmadan
kucağına yatabileceğim bir insan. Biraz hayat
depolayabileceğim birinsan. Başka hiç bir isteğim
yok. Doktor onlar kazandı, benden tüm nefret
edenler ve bedduaları tuttu. Artık onlar bundan
mutluluk duysunlar ne gereği varsa... Sadece
ben çok üşüyorum.
Sokak Kedisi
|