ARAMIZDAN 1

"eee? nasıl görünüyorum?, saçım iyi mi?"
bir ayna bulmak için çevresine bakınıyor, bulamayınca da sabırsızlıkla bana doğru dönüyor. "buraya gel" diyor. "gözlerin de işe yarar"benim gözlerim renksiz, neredeyse transparan, bu sayede o, bulanık gözlerimin içinde kendini bulma tutkusunu tatmin edebiliyor."hmm... ok".. umursamazca saçmalıyor görüntüsü görüntümde hala yüzerken.

bir arkadaşım demişti ki bütün hayatımız diğer insanların yansımalarına bakarak geçiyor, kendi yansımalarımıza, kendi fantezi ve rüyalarımıza. dünya sürrealistik bir oda. sessiz. ve aynalarla dolu.kendini dilediğin gibi görebilirsin. orada görüntün o kadar canlanır ki senin yerine o dışarı çıkar, konuşur yada sadece sessiz kalır. senin yerine. sonra diğer yansımalar seninki ile birleşir. onlar bunu diledikleri gibi görürler ve bir diğer yansımalar kuşağına yaşam verirler. birinin gözlerinde yaşam belirir, diğerininkinde yok olur, oralarda bir yerlerde tekrar belirir, bir başka aynanın içinde.. sonsuz. aynı şey bizim düşüncelerimize de olur. akıldan akıla zıplayıp, batarak...

"hey!" sesini yükselttiğini duydum ve kalbim yerinden oynadı. düşüncelere dalmış, onun söylediklerini duyamamıştım. tekrar etti, "gerçekten bu şapkanın bana yakıştığını düşünüyor musun?" gözleri bir cevap için bakıyor kendi yansımaları içerisinde.. cevaplamak yerine gözlerimi kırptım. 'cevabı kendi kendine bulsun'...

Ritual