ARAMIZDAN 10 -- yazmam gerek.. birilerinin anlaması gerek... gibi geldi...

...sayfaları doldurabilirim, herşeyi tekrar edebilirim.. deliler gibi şarkı söyleyip, çocuk gibi ağlayabilirim.. durmadan seni düşleyebilirim... benim için "herkes" ve "herşey" olanlara seni anlatabilirim... saatlerce seni konuşup sıkılabilirim bile... hatta sıkabilirim de insanları..

"sen" kusabilirim her dakika... sana, anlamıyacaığını bile bile, imalardan ibaret mesajlar gönderebilirim...milyonlarca kontor'ü ziyan edebilirim... geceleri seni düşünüp yastığıma sarılabilirim... sabah uyandığımda yanımda olmadığın kadar aklımda olabilirsin... milyon tane hayal kurup, hepsini kırabilirim.. dostun olabilir, her saniye, bilmediğin, anlamadığın için acıyabilirim..

bana sarılmana ve öpmene birşey demiyebilirim... nasıl olsa "hissedemiyorum" diye umursamayabilirim... vücuduma giren krampları sevebilirim... seni her nefeste daha çok özleyebilirim... bedeninin her noktasını, kıvrımını, notasını, çizgisini, açısını, rengini, dokusunu,ulaşılmazlığını, şuursuzlastırıcılığını, "sen"liğini ezberlemeyi dileyebilirim... seni her dakika, ölerek yaratabilirim... bin milyon ihtimali düşünebilirim..."acaba?" ları, "keşke" leri haykırabilirim...

"doğmayı" dileyebilirim... bulutları yemek isteyebilirim... okyanusları içmek, kürdan niyetine agaç gövdelerini kullanmak, çamura bulanıp, yağmurlarla yıkanmak, ferahlamak icin buzullara sarılıp, dik acçılı güneş ışınlarına maruz kalmak, geberesiye nefesimi tutup, solungaç solunumu yapmak, östaki borumun içine sakız sokup, liflerimle çanta sapı yapmak, ses tellerimi gözlerimle degiştirip, belki anlarsın diye son bi deneme yapmak isteyebilirim...

ya da belki birgün, hatta "elbette" bir birgün, unutabilirim... ya da hemen şimdi son noktayı koyabilirim... tabi sadece bu yazıya... "." üffffff.....

yazan kişi: "öylesine..."