ARAMIZDAN 12

Bu kadar zorlanmak niye? Çıkışı hala hatırlayamıyorum... Yoruldum... “Aşk” bu kadar “yanlış” olmamıştır hiç... Sen güzel varlık, ne zaman mümkün olacaksın? Bir bilsen, bir bilebilsen... Hala bu duyguyu tanımlayabilecek, yetecek bir cümle kuramadım... Hala yarımım... bir şeyler eksik... Ruh hastasıyım belki de... “normal” değil bütün bunlar... aykırı herşeye... uyumsuzum kendimle bile... Sen, o kadar güzelsin ki... o kadar imkansız... o kadar hayal... o kadar ulaşılmaz... o kadar “o”...

...dayanamıyorum...olmuyor işte... Ağlıyorum. Yapabildiğim tek şey bu... Tıkanıyorum... Aklımda “sen” ve “gerçekler”... Yoruldum güzel varlık, çok yoruldum. Hep aynı şeyleri yazıyorum...çünkü hiç bir şey değişmedi. Çok fazla uzadı bu acı, Bu “saçmalık”... Haklı...biri var, çok haklı... “Yanlış” bütün bunlar...“yanlış” buluşmalar... Anlamalıyım artık duvar dibinde yaşadığımı.... Bak, olmuyor işte... olmuyor... Duvardan geçilmez... Sesin işte... büyüleyici, hipnotik, şuursuzlaştırıcı, hissizleştirici, “kör” bir ses...sonsuz... Sağır olmayı yeğlerdim...

Doğmamış olmayı, en çok senden sonra dilemişimdir herhalde. Ya da başka bir dünyaya doğmuş olmayı... Daha acı olan bir şey var ki...o da... Bilmiyorum...bilemiyorum...bilemiycem asla... Nasıl olurdu? Seni “duymamış” olsaydım...iyi olurdu...iyi...doğru.... Ne kötü... “ortak” hiçbir duygu yoktur bu sayfalarda senin için... Ne kadar isterdim senin de birkez olsun “acımış” olmanı...ama benim hissettiğime benzer bi “hiçlik” asla hissetmiyceksin...biliyorum...“Bir kadına aşık olabiliceğin” ihtimali, gerçeği, hiç geçmiycek yanından...

Karşılaşsak ve birgün herşeyi anlatsam bile anlamıycaksın... “yaşamadın” benim gibi.. İyi olan budur belki de...en iyisi... Ama isterdim, dilerdim...elimde değil... Ortak bir şeylerimizin olmasını, birbirimizden habersiz... Sen benden habersiz... Karşılaşsak, anlatıcak birşeylerinin olmasını... “tanıdık” bir şeyler... Ama yok...hayal...en az senin kadar hayal... O kadar mantıksız ki bütün bunlar... Arada yıllar, yollar, kurallar, “gerçekler” var... Takılmadan “yürümek” zorlaşıyor gitgide... “kendimi hissetmiyorum” desem, ne dersin? Kesip atsan, atsalar beni bu “gerçek”ten... Başka bir gerçeğe uyansam... Bir dakika sonrasını bile görmek zor... Yıllar sonrası yok gibi...yok belki de... Sen varsın ama... İyi ki varsın... İyi ki varsın... İyi ki varsın... Ve ben, İyi ki...... yokum... Yine de... “olmak” olsa bir kez olsun...

yazan kişi: "öylesine..."