ARAMIZDAN 15

duyabiliyor musun odamin içinde yankilanan melodiyi? kulak ver…duyamiyor musun? duyamiyorsun degil mi? küçük kiz, artik elimi tuttugunda acimi hissetmiyorsun degil mi? acitiyorsun beni… sen devraldin bu görevi artik baskalarindan. ve ben kurbanim yine…

sadece senin yaninda olmak, yanina kivrilip uzanmak ve düsleri paylasmak yeniden… yine ayni melodiyi mirildanmak … varoluslarimizdan beri süregelen içsel acilarimizi ve bu kokusmus hayati unutmak… seninle tekrar varolmak… seninle tekrar dünyaya gelmek…

ben sadece denizin kokusunun ve dalgalarin sesinin bize eslik edecegi yolculugu bekliyordum. sahilde uzanip birbirimize sarilarak uyuyacagimiz geceyi bekliyordum. o gece dolunay aydinlatacakti bedenlerimizi biz safliga ulasmaya çalisirken. simdi ise kurdugumuz düsler isitmamaya basladi beni. üsüyorum, sana sarilip uyumak istiyorum, uyumak sadece…

sana sarilip tekrar tekrar ayni düsleri görmek... seninle düslerimizi paylastigimiz günlere dönmek... kelimeler takiliyor bogazima , konusamiyorum. önce sözcükler tükendi, sonra da ben. zamanla uçup giden, unutulan bir melodi gibi ufuklarim yitti. içimdeki kayboluslar, içimdeki yokoluslar ve içimdeki sensizlik… içimdeki sessizlik… gündüzsüz, gecesiz yari ölü yari diri varolus kaygisi tasimadan geçen zamanimda yagmur sonrasi olusan durulugu ariyorum. seni ariyorum.

sen yoksun yansimalarin var sen yoksun yanilgilarim var burada. seninle ilgili yanilgilarim, senin varettigin acilar. herseyi bu kadar tutkulu yasamak sadece aci veriyor bana. hayata bu kadar siki tutunmak aci veriyor. herseyin bir anda yitip gitmesi …dibe vurmanin agirligi altinda ezilmek… bosluklari doldurmaya çalismak… seni yoketmeye çalismak… senin boslugunu doldurmaya çalismak… seni yoketmeye çalismak…

dio ballare