ARAMIZDAN 19

senin uyuduğun kanepenin kenarına ilişip, bacaklarımı karnıma çekiyorum ve başımı dizlerimin arasına sıkıştırıyorum... sana olan hasretimin yüreğime saplanan mızraklarını milyonlarca kez çoğaltıyor gözlerimin önüne gelen yüzün...

ben yine o rüzgarı istiyorum.. yanında geçirdiğim ilk ve son gecenin sabahında, yani; ilk kez yaşadığım o korkunç kimsesizlik hissinin ardından.. beni okşayarak kendime getiren o sımsıcak, o tatlı, o güvenilir rüzgarı istiyorum.. bana,ruhumu bedenimden söküp alacakmış gibi gelen rüzgarı bile sevdirdin.. bilmiyorsun, başka şansım yoktu. şimdi de yok...

her inancın ardında mutlaka bir hayal kırıklığı olduğunu düşünüyorum, ama eğer düşünmeyip inansaydım bu inancımda da hayal kırıklığı yaşar mıydım hiç sanmıyorum..

yanında kalmışlığımın gecesinde o kadar çok şey bırakmışım ki.. içimde çok içimde olan o boşluğa, yenememekten de korktuğum cehennem gibi korkular yerleşti ve nakış nakış intihar dokuyorlar sarı bir tezgahta.. zirvelerde paylaşılan sevginin "bir zamanlar" simasına bürünmesinden sonra, tek başınalığı ve tek taraflılığı yaşanırken insan zaten her saniye kıyıyor canına..!

ardından;
karanlık dakikalara gebe saatlerim..
ustura gibi kesiklere gebe dudaklarımda ki gülümseyiş..
zebaniyi kıskandıracak bir ateşe gebe ruhum..
mezarlığa yakışacak bir sessizliğe gebe benliğim...
o kadar ağır, o kadar ağır ki...

Keops_Es