O zamanlar herşey bambaşkaydı, sözcükler havalarda uçuşurdu, tutamazdık. Yazmaktan ellerimiz yorulmazdı, birbirimizi seyretmekten gözlerimiz. Sana şiir yazmak için kelime bulamıyordum artık. ördüğün saçlarına bilekliğimi bağlamıştım birden aklıma geldi. Sende kaldı ama olsun, anımsayınca gülümsedim :) Bir ara nasıl bizde bir tutkuydu renkli iplikleri sekilli sekilli örüp bileklerimize bağlamak ..? Renkleri senin kadar güzeldi.. Annem neden bir sürü renkli bilekliği örüp sana niye hediye ettiğimi sormuştu bir keresinde :)

ilk bizde kaldığın geceyi hatırlıyor musun? Saatlerce sana aynı şiiri tekrar tekrar okumuştum. Ama bide illa o sevdiğin şarkıyı dinlemek için kaseti başa sarıp durmuştuk. Bir de keşke derdik, şarkimiz ilk parça olsaydı da hep bir onceki şarkının sonundaki acılı vedayı dinlemek zorunda kalmasak. her biten aşkın ardından böyle şeyler mi yazılır bilmiyorum.. Senden önceki aşklarıma yazdıklarım gibi tanıdık gelmedi. Bunlar farklılar...Sanırım ben de değiştim. Bugün daha cok anlıyorum. Sabah uyandım, akşamdan kalmalığıma çoktan alışmışım, alışamadığım seni düşünmeden sadece birkaç saniye geçirmek..

Birbirimiz yüzünden ağlamamaya yemin etmiştik hatırlıyor musun? Ama ben çok ağlıyorum şimdi..

abyss_angel