|
จิน : ไม่ได้นะ เจ๊ยูเป็นของพี่กี้ไม่ใช่รึไงเล่า!!!
เวลาอาหารเช้า จินทำหน้ามุ้ย ถือตะเกียบรอข้าวแบบเด็กๆ บ่นออกมากลางโต๊ะอาหาร
3K ที่ไม่รู้เรื่องอะไร รีบเงี่ยหูฟังทันที
อูเอดะ : อะไรกันเนี้ย หอนี้ กลับบ้านทีไร ผลาดเรื่องเด็ดซะทุกที
โคยาม่า : ใช่ๆๆๆๆๆๆ รีบๆเล่ามาเลยด้วย
คาโต้ : นั้นอ่ะเดะ เมื่อคืนไม่น่านอนเร็วเลย
คุซาโนะ : ทำไมชอบแอบไปมีเรื่องกันนะ เล่าหน่อยๆ
โคคิเอามือผลักหัวเจ้า 3K ให้กลับไปโต๊ะตัวเองยุ่งไปซะทุกเรื่องเลยนะเจ้าพวกนี้
คาเมะ : แต่ประหลาดไปหน่อยมั้ย คนอย่างเจ๊ยูมีคนชอบได้น่ะ!!
นากามารุ : ไม่เห็นจะแปลก เมื่อคืน ตอนที่เจ๊แกเตะต่อย โดดถีบเท่ห์จะตายไป
โคคิ : เฮ้ย!! แกต้องการผู้หญิงที่จะเป็นแฟนหรือว่า เป็นคู่ซ้อมมวยวะนั่น
ยามะพี : นั้นเดะ ท่าทางแบบนั้น ยังกับผู้ชาย ไม่เคยคิดเลยว่าเจ้านั่นจะมีรสนิยมประหลาดได้
จุนโนะ : (เอาหนังสือที่อ่านวางบนโต๊ะอย่าแรง) เลิกพูดสักที พี่สาวฉันไม่ดีตรงไหน
ก็ไม่เห็นจะแปลกที่มีคนมาชอบน่ะ
คาโต้ : มีคนมาชอบเจ๊ยู!!!
คุซาโนะ : การสารภาพรัก!!!
โคยาม่า : ใครเนี้ยกล้าจริงๆ ไม่กลัวตายรึไง!!!
คราวนี้โคคิใช้เท้ายันเจ้า3 ตัวให้ออกไปเลย ยาโอโทเมะกับยาบุที่นั่งฟังไม่มีปากเสียงมานานก็อยากพูดขึ้นมา
ยาโอโทเมะ : พี่ยูเป็นคนน่ารัก ถึงจะแปลกๆไปบ้าง แต่ผมว่าต้องเป็นเจ้าสาวที่ดีแน่
เนอะ ยาบุคุง
ยาบุคุงพยักหน้าตอบรับ ทั้งโต๊ะอึ้งไปตามๆกัน ขนาดเด็กๆยังเป็นขวัญใจเลยนะเนี้ย
ร้ายจริงๆนะเจ๊ยู(แต่ถึงขั้นเจ้าสาวเลยเหรอจ๊ะยาโอะคุง)
และแล้วคู่สันทัดกรณีทั้ง 3 ก็เดินมา ยามะพีหันไปมองแบบเบื่อๆ
ยามะพี : มาแล้ว รัก3เศร้า
เจ้า 3 K หันควับ เร็วไม่มีใครเกิน ซึบาสะ ทักกี้ และโทมะ เดินมาที่ห้องอาหารพร้อมกัน
ซึบาสะ ทำหน้าเจื่อนๆ โทมะตามติดมาตั้งกะเช้า ทักกี้อดขำไม่ได้เล้ย
ซึบาสะ : ขำอะไรของนาย ไม่มีมั้งให้มันแล้วไป (แอบกระซิบทำหน้าโกรธๆ)
โทมะ : มีอะไรกันรึไงครับ (ท่าทางหึงๆ)
ทักกี้ยิ่งเห็นอาการโทมะก็ขำออกมาอีก ซึบาสะเอากำปั้นแอบชกข้างหลัง พอเดินมาที่ประตูห้องอาหารซึบาสะจะเข้ามาทักกี้ก็เดินเข้ามาพร้อม
โทมะทนไม่ได้ก็เบียดตัวเข้ามาอีก คิดดูละกัน ผู้ชาย3คน(ถึงจะผอมก็เถอะ)
จะเข้าประตูเดียวพร้อมกันก็เลยติดเข้าไม่ได้ ซึบาสะที่อยู่ตรงกลางอึดอัดเป็นที่สุด
ทักกี้ : นายจะเข้ามาทำไมหล่ะ อึ่ย ขยับไม่ได้
โทมะ : จะไม่ขี้โกงไปหน่อยรึไง พี่กี้ ชอบเข้ามาห้องอาหารพร้อมๆยูโกะจังทุกครั้งนะ
ทักกี้ : หา!! ขี้โกงอะไร บ้าเดะ นายคิดได้ไง ของนายน่ะ เฮ้อ!!
ซึบาสะ : โอ้ย !! มันเจ็บนะ อย่าแย่งกันออกเดะ ออกทีละคน
แล้วในที่สุดทั้ง3 คนก็หลุดออกมาจากประตูได้สักกะที 3K สายตาแวววาว หันไปทำตาเชื่อมใส่ซึบาสะ
โคยาม่า : โหย ขายออกซะทีนะเจ๊ยู
คุซาโนะ : นานๆทีจะมีคนมาติดกับ นะเนี้ย แถมแย่งกันตั้ง 2 คน
ทักกี้ : ใครแย่งวะ (คิดในใจ)
คาโต้ : แล้วเจ๊จะเลือกใครหล่ะ หือ!!!
ทัพพีตักข้าวลอยไปเคาะกระโหลกเจ้า 3 K คนละทีเป็นที่เรียบร้อย ซึบาสะเปิดหม้อข้าวตามความเคยชิน
เพื่อจะตักข้าวเพิ่มให้เด็กๆ โทมะรีบมานั่งๆข้างๆคอยช่วยเหลือ ซึบาสะทำหน้าเจื่อนๆ
แต่ก็ยอมให้ช่วย 3 K ทำเสียงวี๊ดวิ้ว ซึบาสะกำทัพพีอีกครั้ง เป็นสัญญานให้ทั้ง3
เงียบลงได้
จิน : (เอามือผลักหลังทักกี้) พี่กี้ ไมมานั่งกินข้าวสบายใจแบบนี้อ่ะ เจ้านั้นแย่งทำคะแนนไปแล้วนะ
ทักกี้ : (กำลังกินข้าวอยู่แทบสำลัก) แล้วมันเกี่ยวไรกับฉันนะ!!!
คาเมะ : เจ้านี่มันหวง พี่สะไภ้ในอนาคตไงหล่ะครับ แค่นี้ก็ไม่เข้าใจ
จุนโนะ : นี่ พี่ยูยังไม่ได้ตัดสินใจจะแต่งงานกับใครสักกะหน่อยนะ จริงๆเลย!!
ทักกี้หลุดขำออกมาอีกแล้ว อะไรเนี้ย เจ้าพวกนี้ จริงๆก็หวงซึบาสะกันขนาดนี้เลยเหรอ
คนที่รู้ความจริงทั้งหมดแบบเค้าอดจะ ขำตายไม่ได้
คุณยาย : ทักกี้ เวลาทานข้าวนะสำรวมหน่อยสิ
ทักกี้ : (รีบลุกขึ้นทันที)คุณยาย กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับเนี้ย!!
ซึบาสะ : คะ คุณยาย
..สวัสดีคะ
คุณยาย : ฉันเพิ่งกลับมาวันนี้นะแหละ ทำหน้ายังกับเห็นผีไปได้
ทักกี้และซึบาสะมองหน้ากันนิดหน่อย โชคดีนะที่คุณยายเพิ่งมาวันนี้ ถ้ารู้เรื่องไปตีกันหล่ะซวยแน่ๆ
แต่สายตาแหลมคมก็มองกราดไปทั้งโต๊ะ พวกที่มีเรื่องพยายามปิดหน้าปิดตากันสุดๆ
คุณยาย : โทโมะคุง จุนโนะคุง ไปทำอะไรกันมา หน้าตาเป็นแผล แบบนั้นน่ะ เอ๊ะ
!! จินคุงด้วย คาเมนาชิ ทานากะ นากามารุ แล้วก็ อิคุตะ เอ๋ !! แม้แต่ทักกี้กับยูโกะก็มีด้วยนี่นา
สุดยอด จำได้แม้กระทั้งชื่อทุกคน ยอดเยี่ยมจริงๆคุณยาย ซึบาสะอ้ำอึง จะแก้ตัวไงดีเนี้ย
โทมะรีบพูดออกมาก่อนเลย
โทมะ : คือว่าเมื่อวานเราเล่นดอจบอลกันนะครับ รุนแรงไปนิดก็เลยได้แผลมา
ยาโอโทเมะ : เล่นกันตอนไหน ไมไม่ชวนผมบ้างเลย
อูเอดะมือไวรีบปิดปากยาโอโทเมะทันที ดีที่คุณยายไม่ได้ยินนะ!!
คุณยาย : อะไรกันเนี้ย ยังกับเด็กๆ เล่นกันจนเป็นแผล เธอก็ด้วยนะยูโกะ
อยู่หอพักชายก็ไม่ต้อง ทะโมนไปด้วยหรอก เพราะยังไงก็ต้องเป็นเจ้าสาวที่ดีกับเค้าบ้าง
พูดแค่นี้ โทมะก็เขินจนหน้าแดง ซึบาสะแทนที่จะเขินได้แต่หัวเราะเจื่อนๆ
ทักกี้ อดขำไม่ได้ โอ้ยท้องจะแข็งตายอยู่แล้ว
โทมะนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ยามะพีเห็นแล้วอยากจะขนลุกซะให้ได้ เจ้านี่ยูโกะขึ้นสมองไปแล้ว
อูเอดะเห็นก็ได้แต่ยิ้มๆ
ยามะพี : แกผิดปกติเปล่า มีคนน่ารักตั้งมากมาย ทำไมต้องเป็นพี่ยูด้วย
โทมะ : (หันควับ) ยูโกะก็น่ารัก ที่สำคัญกล้าหาญ ผู้หญิงทั่วไปไม่เป็นแบบนี้หรอกนะ
อูเอดะ : นายชอบของแปลกว่างั้นเถอะ
โทมะ : อย่าใช้คำพูดแบบนั้นสิ ไม่ดีนะ ถ้ายูโกะรู้จะเสียใจด้วย
ยามะพี : ท่าทางแบบนั้นจะเสียใจเป็นเหรอ มีแต่จะโกรธ แล้วก็จับหักคอต่างหาก
ดูไงก็ผู้ชายชัดๆ
อูเอดะ : อ้าวๆ เอาเรื่องนั้นมาพูดอีกแล้ว
ยามะพีไม่อยากจะเถียง วันนั้นอยากให้ทุกคนได้ยินจริงๆที่อันพาลนั้น ทำท่ากลัวซึบาสะจนลนลาน
แถมยังเรียกซึบาสะว่าแมงป่องแดงอีก มันเป็นยังไงกันแน่นะ
สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักเดินมาที่โต๊ะที่ทั้ง3 คนนั่งอยู่เอามือท้าวเอว
อายะ : ยามาชิตะ อูเอดะ อิคุตะ ว่างรึเปล่า ช่วยงานของห้องหน่อยจะได้รึเปล่า
งานวัฒนธรรมปีนี้ ห้องเราเป็นฝ่ายจัดหาสปอนเซอร์น่ะ
สาวน้อยหัวหน้าห้องตัวจิ๋วคนนี้ชื่อ อายะ อุเอโตะ แสบพริกขี้หนูเลยแหละ
ชอบกิจกรรมเป็นอันดับหนึ่ง แล้วก็เผด็จการสุดยอด
ยามะพี : ขอตัว วันนี้มีนัดแล้ว
อูเอดะ : เออ ก็อยากช่วยอ่ะนะ แต่ว่า ชมรมมีคัดตัวโดดไม่ได้จริงๆ
โทมะ : อ้าว งี้ฉันก็ซวยนะสิ
ทั้งอูเอดะและยามะพี พยักหน้าพร้อมๆกันอืมยังไม่รู้อีกเหรอ แล้วทั้งคู่ก็ลุกออกไป
ทิ้งโทมะไว้ตามลำพังกับสาวน้อยที่ตอนนี้หน้าเริ่มงอๆ
อายะ : ถ้าไม่เต็มใจช่วยก็ไม่เป็นไรหรอกนะ ฉันทำคนเดียวก็ได้(เดินไปหยิบกล่องรับเงิน)
โทมะ : อ้าน่า ไม่เป็นไรหรอก ฉันช่วยก็ได้
โทมะรีบไปแย่งกล่องรับเงินมาถือให้แทน อายะเปลี่ยนจากหน้างอๆมายิ้มนิดๆ
เหมือนดีใจอะไรสักอย่าง โทมะ ทำหน้าเบื่อๆหยิบกระเป๋ามาสะพายแล้วก็ออกไปพร้อมๆกัน
วันนี้แดดร้อนเป็นพิเศษ โทมะเดินตาม อายะจนขาลาก อยากเขกกระโหลกเจ้า 2
คนที่เอาตัวรอดเก่งจริงๆ เค้าเองเป็นคนดีหรือปฏิเสธคนอื่นไม่เป็นกันแน่นะ
อายะพูดเก่ง ท่าทางร่าเริงสดใส มองไปก็น่ารักดี แต่ เสียอย่างเดียว ปากคอจัดจ้าน
แล้วก็จู้จี้ไปนิด โทมะเห็นเหงื่อซึมเต็มข้างแก้มที่เริ่มแดงระเรื่อเพราะความร้อนของอายะ
แต่คุณเธอก็ยังสาธยาย เรื่องงานวัฒนธรรมให้ร้านค้าฟังไม่หยุด
โทมะ : เอ้า ร้อนจนหน้าแดงไปหมดแล้วเธอน่ะ (ยื่นกระป๋องน้ำอัดลมให้)
อายะ : (หน้างง แล้วก็ยิ้มออกมา) ขอบใจนะ
อายะค่อยๆดื่มน้ำแก้กระหาย โทมะร้อนเอามือกระพือปกคอเสื้อเชิตสีขาวเหงื่อซึมจนเห็นแผ่นหลัง
อายะแอบเหลือบตามองอายๆ ก่อนยื่นกระป๋องน้ำคืนให้
โทมะ : ไม่เป็นไร กินไปเถอะน่า เธอพูดตั้งมาก
อายะ : นายนะแหละ ดื่มไปสิ ตอนที่เดินมานะ นายช่วยเอาตัวบังแดดให้ฉันไม่ใช่เหรอ
(ไม่ยอมมองหน้าเพราะตอนนี้อายมากๆ)
โทมะ : รู้ด้วยเหรอ ก็เธอนะผิวบางไม่ใช่ไง หน้าก็แดงซะโดนแดด แค่นี้
โทมะดื่มน้ำเข้าไป ปล่อยให้อายะจับหน้า ที่แดงตอนนี้ไม่ได้โดนแดดสักหน่อย
แต่อายต่างหากหล่ะ
โทมะ : เอ้า ฉันดื่มแค่นี้แหละ เธอนะดื่มอีกสิ (ยื่นกระป๋องคืนให้)
อายะจ้องกระป๋อง แล้วก็เอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดๆ ปากกระป๋อง โทมะเห็นก็ทำหน้าเหวอ
โทมะ : ไรเนี้ย รังเกียจกันขนาดนั้นเลยเหรอ
อายะ : บ้านะสิ ก็ถ้าให้ฉันกินต่อนาย ก็เหมือนฉันจูบกับนายทางอ้อมนะสิ
(หน้าแดงจัด)
โทมะ : (หัวเราะเสียงดัง) โอ้ย ขี้โกงแล้ว ทีเวลาฉันดื่มต่อจากเธอเมื่อกี้ก็
จูบเธอไปแล้วดิ ผู้หญิงคิดมากจังเรื่องแค่นี้เอง
อายะ : อ๊าย!! น่าเกลียดที่สุดอย่าพูดแบบนี้อีกนะ ฉันเสียหายรู้มั้ย!!
โทมะ : อะไร เสียหายตรงไหน ฉันดิที่เสียหาย (หัวเราะออกมาอีก)
มัวแต่ล้อเลียนอายะ แล้วก็ไปสะดุดตากับซึบาสะที่เพิ่งกลับจากเรียนทำอาหาร
อายะยังไม่ทันพูดต่อ โทมะก็รีบวิ่งไปหาซึบาสะ อายะก็เลยวิ่งตามไปด้วย
โทมะ : ยูโกะ เพิ่งกลับจากเรียนทำอาหารเหรอฮะ
ซึบาสะ : (หน้าตาแปลกใจนิดหน่อย) อ้าว โทมะ อะอืม ใช่ เพิ่งเสร็จนะ มาแวะดูของกินในครัวเพิ่มนิดหน่อย
อายะ : ยูโกะ ? คนที่ดูแลหอพักของนายเหรอ ไหนบอกว่าเป็นผู้หญิงไง แต่ผู้ชายชื่อแบบนี้ก็แปลกดีเนอะ
โทมะ : (เอามือผลักหัวอายะ แบบตำหนิ)เป็นผู้หญิงแท้ๆ ไม่มีมารยาทเลย นี่ยูโกะจังเค้าก็เป็นผู้หญิงนะ
อายะ : ทำไมต้องผลักด้วยหล่ะ คนเจ็บนะ (หน้าตาบู้ๆ)
ซึบาสะ : นั่นสิ โทมะ ไมไม่สุภาพกับผู้หญิงหล่ะ
โทมะ : ไม่ต้องหรอก สำหรับยายนี่น่ะ ร้ายจะตายไป
อายะรู้สึกโกรธขึ้นมานิดๆแล้วนะ ท่าทางโทมะจะแสดงออกนอกหน้าไปหน่อยแล้ว
เวลาพูดคุยกับ ผู้หญิงแปลกๆคนนนี้
ซึบาสะ : มาขอสปอนเซอร์เหรอ จะกลับรึยังหล่ะเดี๋ยวขับรถไปส่งให้เอามั้ย(หันมายิ้มให้อายะ)
อายะไม่ยอมพูดด้วยเชิดใส่ซะงั้น ซึบาสะหน้าเหรอไปเลย รู้สึกแปลกๆนะที่ถูกเด็กผู้หญิงทำท่าเหมือนเค้าเป็นศัตรูแบบนี้
โทมะ : ดีเลยครับ อุเอโตะ ไปด้วยกันรึเปล่า ไม่งั้นฉันกลับก่อนนะ
อายะอยากจะกรี๊ดใส่ อะไรเนี้ย ท่าทางที่เป็นสุภาพบุรุษคอยบังแดดให้เมื่อกี้หายไปไหนหมด
พอแม่คนนี้มาก็ไม่สนใจกันเลยเหรอ
อายะ : ฉันไปด้วยสิ บ้านฉันก็ทางเดียวกับหอนายนะแหละ
โทมะ : ก็ขึ้นรถมาดิ (ท่าทางเสียดายที่ไม่ได้ไปกับซึบาสะ2ต่อ2)
โทมะเดินไปเปิดประตูคนขับให้ซึบาสะ ซึบาสะยิ้มจืดๆ รู้สึกแปลกๆ ที่มีผู้ชายมาเทคแคร์นะ
แล้วโทมะก็เดินมานั่งข้างคนขับเลย ไม่สนใจเปิดประตูให้อายะ สักนิด อายะ
โกรธๆ งอนๆ เปิดประตูเองแล้วก็นั่งลงแรงๆแบบไม่พอใจ ซึบาสะพอจะดูออก ก็ได้แต่ทำหน้าเจื่อนๆ
นี่มันเรื่องอะไรเนี้ย ทำไมเด็กผู้หญิงจะต้องมาหึงผู้ชายด้วยกันอย่างเค้าด้วยน้า
ซึบาสะรู้สึกว่ารอติดไฟแดงนี้ทรมานดีจัง อายะนั่งมองเค้าตาเขียวปั๊ด ส่วนคนข้างๆก็จ้องซะตาเชื่อมขนาดนั้น
กลัวมดจะขึ้นจริงๆ ค่อยๆหยิบกระติกน้ำชาประจำตัวขึ้นมาดื่มแก้ขัดไปก่อน
โทมะมองแล้วก็คิดถึงเรื่องจูบทางอ้อม หน้าแดงมานิดๆ
ซึบาสะ : อยากกินน้ำเหรอ จะกินก็ได้นะ
โทมะพยักหน้าอายๆ ตอนนี้หน้าแดงสุดๆแล้ว อายะตาโต อยากจะเอามือแย่งกระติกน้ำนั้นมาจริงๆ
โทมะค่อยๆดื่มหลอดเดียวกันกับซึบาสะ หน้าตามีความสุข ซึบาสะ มองดูแล้วก็ขนลุกแปลกๆ
ดื่มเสร็จซึบาสะ ก็รับไปดื่มต่อหน้าตาเฉย อายะกรี๊ดออกมาลั่นรถ ซึบาสะรีบเบรคจนหัวแทบคะมำ
ซึบาสะ : มีอะไรรึเปล่า!!
อายะ : ก็ทำไม ดื่มน้ำต่อจากผู้ชายแบบนั้นหล่ะ!!
.
โทมะเอามือปิดปากแล้วก็ทำหน้าดุๆ
โทมะ : อย่าพูดจะได้มั้ย เธอนี่!!
ซึบาสะ : อะไรกัน ฉันไม่รังเกียจน้ำลายหรอกน่า (ก็ผู้ชายด้วยกันนี่นา)
โทมะ : (ยิ้มอย่างมีความสุข) เห็นมั้ย ยูโกะไม่คิดเล็กคิดน้อยแบบเธอหรอก
ไร้สาระ (แล้วก็ไปยิ้มให้ซึบาสะต่อ)
ซึบาสะยิ้มตอบหน้างงนิดหน่อยก่อนขับรถต่อไป อายะนั่งหน้าบู้หลังรถในใจเสียดายเล็กๆที่ตอนนั้นเช็ดปากกระป๋องน้ำอัดลม
แล้วก็หันไปมองซึบาสะ ใช้สายตาประกาศความเป็นศัตรูออกมา ซึบาสะรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาแปลกๆทันที
CHEPTER 14 END
TO BE CONTINUTE
|
