Rolling
Stones
History
Mick
Jagger
Ο Michael Philip Jagger γεννήθηκε στις 26
Ιουλίου 1943, στο Dartford του Kent, στην
Αγγλία. Γόνος οικογένειας της
μεσοαστικής τάξης, ξεκίνησε από
συνεσταλμένος φοιτητής του London School
of Economics (οι σπουδές του δεν
ολοκληρώθηκαν ποτέ) για να
εξελιχθεί σε επικεφαλής του
μεγαλύτερου rock 'n' roll συνόλου του
πλάνήτη, σύμβολο του σεξ και
αγαπημένη προσωπικότητα των μέσων
ενημέρωσης. Σαν ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά του Jagger θα
επισημάνουμε την προσήλωση στα blues,
το ιδιαίτερο φωνητικό ύφος και
βέβαια την εργώδη, ακάματη σκηνική
παρουσία, στοιχεία που συνθέτουν
μια καλλιτεχνική περσόνα που
ενίσχυσε τη μακρόχρονη επιτυχία
των Rolling Stones ισοβαρώς με την
ποιότητα της τραγουδοποιίας του
γκρουπ και την ερμηνευτική
δεξιοτεχνία των μελών του. Είναι
παντρεμένος με την Jerry Hall, με την
οποία έχει κάνει τέσσερα παιδιά.
Επίσης είναι πατέρας δύο ακόμη
παιδιών, ενός που έχει φέρει στον
κόσμο η πρώην γυναίκα του Bianca Peres
Morena de Marcias κι ενός με μητέρα την Marsha
Hunt. Η προσωπική του περιουσία
υπολογίζεται σε 125 εκατομμύρια
λίρες Αγγλίας (πάνω από 60
δισεκατομμύρια δραχμές), γεγονός
που τον κάνει τον τρίτο πλουσιότερο
rock σταρ στον κόσμο, μετά τον Elton John
και τον Paul McCartney. Σε σχέση με τους
κομψευόμενους, καλοβαλμένους
τραγουδιστές των αρχών της
δεκαετίας του '60, ο Jagger είχε μια
εμφάνιση ακαλαίσθητη (εκκεντρική
πόζα, υπερμεγέθη σαρκώδη χείλη,
κοκαλιάρικο σώμα) την οποία όμως
χειρίστηκε με μεγάλη επιδεξιότητα,
μετατρέποντάς την από μειονέκτημα
σε όπλο του. Έφτασε μάλιστα να
αλλοιώσει ακόμη και την προφορά
του, μετακινούμενος σταδιακά από
την καθωσπρέπει εμφάνιση (στις
τηλεοπτικές εκπομπές του μέσου της
δεκαετίας του '60) σε μια πιο
"αλήτικη" και περιθωριακή
στάση, αντάξια ενός ιδιόρρυθμου rock
αστέρα.
Η προκλητικότητα του Jagger (την οποία
λάτρευαν τα παιδιά και μισούσαν οι
γονείς) δεν σταματούσε στη δημόσια
εικόνα του. Επεκτεινόταν και στους
στίχους τραγουδιών όπως τα "(I Can't
Get No) Satisfaction" και "Street Fighting Man"
που ακούμπαγαν θέματα που μέχρι
τότε αποτελούσαν ταμπού, όπως το
σεξ, η αμφισβήτηση της θρησκείας, η
μηδενιστική θεώρηση της ίδιας της
ζωής. Αυτές οι "αντίστροφες
δεξιότητες" του Jagger ενισχύονταν
μουσικά από τον Keith Richards (υπεύθυνο
για μελωδίες και κιθαριστικά riff από
τα πιο ευμνημόνευτα του
μακροσκελέστατου καταλόγου των
Stones) αλλά και από τα υπόλοιπα ικανά
μέλη του γκρουπ (Bill Wyman, Charlie Watts, Brian
Jones και, λίγο αργότερα, Mick Taylor).
Καθώς η δεκαετία του '60 πλησίαζε στο
τέλος της, οι περίπλοκες
καταστάσεις των στίχων του Jagger
άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά
στην πραγματική του ζωή: Πράξεις
προσβολής της δημόσιας αιδούς,
κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών καθώς
και οι αναπόφευκτες προστριβές με
το νόμο, υπήρξαν γεγονότα που
καθρέφτιζαν τη γοργή αλλαγή στις
κοινωνικές δομές και τη μποέμ
συμπεριφορά, οι οποίες
χαρακτήριζαν τον rock 'n' roll τρόπο ζωής
των "swinging '60s". Όχι ότι άλλαξαν
τα πράγματα για τον Jagger και κατά την
επόμενη δεκαετία: Ένας διαλυμένος
γάμος, βραχύβιες ερωτικές σχέσεις
με διάσημες γυναίκες, σπάταλη ζωή
και απόσυρση σε εξωτικά κλίματα
ήταν καταστάσεις όχι άγνωστες στην
αφρόκρεμα των rock μουσικών της
εποχής, που είδαν τους εαυτούς των
να μετατρέπονται από πένητες σε
εκατομμυριούχους, μέσα σε ελάχιστα
χρόνια. Παρά τα πολλά προβλήματα
που χαρακτήρισαν τη δεκαετία του '80,
ο Jagger υπήρξε εμπνευστής και κύριος
υπέυθυνος της περιόδου
καλλιτεχνικής ανάκαμψης που
ξεκίνησε με το "Steel Wheels" (1989)
επιβεβαιώθηκε με το "Voodoo Lounge"
(1994), τονώθηκε με το ημι-ακουστικό
"Stripped" (1995) και πήρε άριστα δέκα
με το "Bridges To Babylon" (1997).
Οι προσωπικές φιλοδοξίες του Jagger,
έξω από το πλαίσιο του θρυλικού του
γκρουπ, στράφηκαν αρχικά στο χώρο
της υποκριτικής, με
πρωταγωνιστικούς ρόλους στα φιλμ
"Ned Kelly" (1970, αυστραλέζικη
παραγωγή σε σκηνοθεσία του Tony Richardson
με θέμα τα έργα και τις ημέρες του
"Αυστραλού Ρομπέν των Δασών" Ned
Kelly τον οποίο υποδυόταν ο Jagger) και
"Performance" (επίσης 1970, με
σκηνοθέτη τον Donald Cammell, όπου
πρωταγωνιστούσε σαν παρακμιακός rock
σταρ και γκάνγκστερ). Αντίθετα με
συγχρόνους του όπως ο John Lennon και ο
Pete Townshend, ο Jagger δεν δοκίμασε ποτέ τις
συγγραφικές του ικανότητες.
Χρειάστηκαν 20 χρόνια από το
ντεμπούτο άλμπουμ των Stones για να
αποφασίσει ο Jagger να κυκλοφορήσει
ένα άλμπουμ σαν σόλο καλλιτέχνης.
Επρόκειτο για το "She's The Boss"
(Atlantic, 1984) με συμπαραγωγούς τους Nile
Rodgers και Bill Laswell και συμμετοχή των Jeff
Beck, Pete Townshend, Herbie Hancock. Μετά την
επόμενη σόλο δουλειά του, το
"Primitive Cool" (Atlantic, 1987), αποφάσισε
την επανασύνδεση των Stones για
ζωντανές εμφανίσεις. Ήταν μια
επιλογή επιτυχημένη εμπορικά αλλά
και καλλιτεχνικά που όμως,
αναμενόμενα, λειτούργησε σε βάρος
της προσωπικής του παραγωγής
(έκτοτε έχει κυκλοφορήσει ένα μόνο
σόλο άλμπουμ, το πολύ καλό "Wandering
Spirit" του 1992 με συνεργασία των
Courtney Pine και Billy Preston). Από τις
πολυάριθμες συνεισφορές και
συμμετοχές του σε ηχογραφήσεις
άλλων, αξίζει να επισημάνουμε τις
συνεργασίες του με τους Jimmy Rip (στο
"Way Past Blue" του 1996), Dave Stewart (στο
"Greetings From The Gutter" του 1995), Chris Jagger
(στο "Rock The Zydeco" του 1995), Living Colour
(στο "Vivid" του 1988), Tina Turner (κοινή
εμφάνιση το 1985 στο "Live Aid"), David
Bowie (στην φιλανθρωπικού σκοπού
διασκευή του "Dancin' In The Street" των
Martha And The Vandellas), Living Colour (στο
"Vivid" του 1988), Carly Simon (στο "No
Secrets" του 1972), Leon Russell (στο φερώνυμο
ντεμπούτο του, τού 1970).
Keith
Richards
Ο Keith Richards γεννήθηκε στις 18
Δεκεμβρίου 1943 στο Dartford του Kent, στην
Αγγλία. Εξαρχής υπήρξε, και
θριαμβικά παραμένει, ο βασικός
κιθαρίστας των Stones, φημισμένος για
την ρυθμική του ακρίβεια η οποία
βασίστηκε στο πρότυπο του Chuck Berry.
Είναι παντρεμένος με την Patti Hansen, με
την οποία έχει κάνει δύο παιδιά.
Επίσης είναι πατέρας δύο ακόμη
παιδιών, που έχει φέρει στον κόσμο η
πρώην γυναίκα του Anita Pallenberg. Η
προσωπική του περιουσία
υπολογίζεται σε 100 εκατομμύρια
λίρες Αγγλίας (σχεδόν 50
δισεκατομμύρια δραχμές). Έγραψε
μαζί με τον Jagger (δίδυμο γνωστό και
ως "Glimmer Twins") τις περισσότερες
από τις επιτυχίες των Stones,
τραγούδια κλασικά όσο τα "Last
Time", "(I Can't Get No) Satisfaction" (το
Newsweek παρουσίασε τη διαδοχή
συγχορδιών του σαν "πέντε νότες
που ταρακούνησαν τον κόσμο") και
"Get Off Of My Cloud" (όλα του 1965). Τα
κιθαριστικά του riff σε τραγούδια
όπως τα "Jumping Jack Flash" (1968), "Honky
Tonk Women" (1969) και "Brown Sugar" (1971)
λειτούργησαν σαν θεμέλιος λίθος
ενός ήχου που στηριζόταν στην
ατμοσφαιρικότητα μάλλον, παρά στις
μελωδίες.
Η εξάρτησή του από τα ναρκωτικά του
δημιούργησε πολλά προσωπικά
προβλήματα στη διάρκεια της
δεκαετίας του '70, γεγονός που δεν
τον εμπόδισε από το να διατηρήσει
το υψηλό επίπεδο της μουσικής του
παραγωγής, με καρπούς που μπορούμε
να απολαύσουμε στα άλμπουμ "Exile On
Main Street" (1972, ηχογραφήθηκε από τους
Stones στη βίλα του στη γαλλική
Ριβιέρα) και "Some Girls" (1978, η
αμφιλεγόμενη μετά-το-punk κυκλοφορία
τους). Μεταξύ 1976 και 1977
πραγματοποίησε αρκετές στούντιο
ηχογραφήσεις, από τις οποίες η μόνη
που δισκογραφήθηκε ήταν το
χριστουγεννιάτικο single "Run Rudolph
Run" (κυκλοφόρησε με αρκετή
καθυστέρηση, το 1979). Την ίδια χρονία
καταδικάστηκε για κατοχή ηρωίνης
από δικαστήριο του Τορόντο. Για να
εξιλεωθεί έδωσε ένα κονσέρτο για
φιλανθρωπικούς σκοπούς, ιδρύοντας
τη συνοδευτική μπάντα New Barbarians με
μέλη τους Ron Wood, Stanley Clarke, Ian McLagan και
τον σαξοφωνίστα Bobby Keys. Το γκρουπ
έκανε επίσης μια περιοδεία στις ΗΠΑ
και εμφανίστηκε στο φεστιβάλ του
Knebworth στην Αγγλία, πριν ο Richards
αφοσιωθεί ξανά στους Rolling Stones.
Εμφανίστηκε στο Live Aid το 1985, σαν
μέλος ενός βραχύβιου τρίο όπου
συμμετείχαν επίσης οι Bob Dylan και Ron
Wood.
Η αντιπαλότητα του Richards με τον Jagger,
που σιγόβραζε για χρόνια,
κορυφώθηκε το 1986 απειλώντας το
μέλλον των Stones. Το πρώτο επίσημο
σόλο άλμπουμ του ήταν το "Talk Is
Cheap" (Virgin, 1988, με συμμετοχή των Bootsy
Collins, Ivan Neville, Maceo Parker κ.ά.), που είχε να
παρουσιάσει μια rock 'n' roll ψυχή και
φλόγα απούσα από τις κυκλοφορίες
των Stones της περιόδου εκείνης. Λίγο
αργότερα οι Richards και Jagger τα
ξαναβρήκαν και ξεκίνησαν μια νέα
φάση συνεργασίας που εγκαινιάστηκε
με την ηχογράφηση του "Steel Wheels"
(Virgin, 1989) των Stones καθώς και με την
περιοδεία-μαμούθ σε Αμερική και
Ευρώπη που ακολούθησε την
κυκλοφορία του. To 1992 κυκλοφόρησε
στην ετικέτα της Virgin το δεύτερο
σόλο στούντιο άλμπουμ του, με τίτλο
"Main Offender", ενώ το 1991 στην ίδια
ετικέτα είχε προηγηθεί το λάιβ
"Live At The Hollywood Palladium" με
συνοδευτικό γκρουπ τους X-Pensive Winos.
Από τις πολυάριθμες συνεισφορές
και συμμετοχές του Richards σε
ηχογραφήσεις άλλων, αξίζει να
επισημάνουμε τις συνεργασίες του
με τους Bo Diddley (στο "A Man Amongst Men"
του 1996), Tom Waits (στα "Bone Machine" -1992
και "Rain Dogs" -1985), John Lee Hooker (στο
"Mr. Lucky" του 1991), Bernie Worrell (στο
"Funk Of Ages" του 1990), Ziggy Marley & The
Melody Makers (στο "Concious Party" του 1988),
Aretha Franklin (στο "Aretha" του 1986), Alexis
Korner (στο "Get Off My Cloud" του 1975), Ron
Wood (στα "Now Look" -1975 και "I've Got My
Own Album To Do" -1974).
Charlie
Watts
Ο Charles Robert Watts γεννήθηκε στις 2
Ιουνίου 1941 στο Islington του Λονδίνου.
Μέλος των Stones από τον Ιανουάριο του
1963, παραμένει ντράμερ του
συγκροτήματος διαρκώς μέχρι
σήμερα, υπεύθυνος για τη
ραχοκοκαλιά του ήχου τους.
Πρόκειται για το πιο ήσυχο,
συνεσταλμένο και λιγομίλητο από
όλα τα μέλη. Η προσωπική του
περιουσία υπολογίζεται σε 60
εκατομμύρια λίρες Αγγλίας (σχεδόν 30
δισεκατομμύρια δραχμές).
Στις 17 Ιανουαρίου 1965 κυκλοφόρησε το
βιβλίο "Ode To A High Flying Bird"
αφιερωμένο στον σαξοφωνίστα Charlie
Parker, έναν από τους γίγαντες της jazz.
Όνειρό του ανέκαθεν υπήρξε να γίνει
ένας jazz ντράμερ. Στην κατεύθυνση
αυτή, κυκλοφόρησε το 1992 το άλμπουμ
"A Tribute To Charlie Parker: With Strings" με
ορίτζιναλ του Parker και νέες
συνθέσεις του σαξοφωνίστα Pete King,
που το ακολούθησε μεγάλη περιοδεία.
Το 1993 κυκλοφόρησε με το ίδιο jazz
κουιντέτο το "Warm And Tender", πιο
απαλού ύφους σε σχέση με την bebop
διαχυτικότητα του ντεμπούτο τους.
Έχει συνεργαστεί με τους Ron Wood (στο
"Slide On This" του 1992), Drive (στο
"Diablero" του 1992), Howlin' Wolf (στα "The
Howlin' Wolf Sessions" και "London Sessions"
του 1971), Leon Russell (στο φερώνυμο
ντεμπούτο του τού 1970), ενώ έχει
επίσης συμμετάσχει στο αφιέρωμα
στον Charles Mingus με τίτλο "Weird Nightmare:
Meditations On Mingus" (του 1992).
Ron Wood
Ο κιθαρίστας Ron ("Ronnie") Wood
γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1947 στο
Hillington του Middlesex, στην Αγγλία. Μέλος
των Stones έγινε το 1975 (πριν έπαιζε
στους Faces) αντικαθιστώντας τον Mick
Taylor. Μπορεί να μην είναι λυρικός όσο
ο Taylor, ούτε και ιδιοφυία όπως ο
μακαρίτης Brian Jones (κιθαρίστας των
Stones από την ίδρυσή τους μέχρι το 1969),
έδεσε όμως αμέσως με το γκρουπ και
αποδείχθηκε άριστη επιλογή,
παίζοντας με ακρίβεια και κάνοντας
μεγάλο κέφι στα λάιβ. Η προσωπική
του περιουσία υπολογίζεται σε 45
εκατομμύρια λίρες Αγγλίας (περίπου
22 δισεκατομμύρια δραχμές).
Πέρα από την πλούσια προσωπική
δισκογραφία, ο Wood είναι επίσης
ικανός ζωγράφος με προτίμηση στα
πορτραίτα. Έχει παίξει στο πλευρό
των Bo Diddley (στο "Live At The Ritz" του
1987), Bob Dylan (στα "Shot Of Love" του 1981
και "Knocked Out Loaded" του 1986), Ringo Starr
(στο "Stop And Smell The Roses" του 1980), The
Band (στο "The Last Waltz του 1978), Eric Clapton
(στο "No Reason To Cry" του 1976), David Bowie
(στο "Pin Ups" του 1973), Jeff Beck (στο
"Truth/Beck-ola" του 1969), George Harrison (στο
"Dark Horse" του 1974) και σε πολλά
προσωπικά άλμπουμ του Rod Stewart.
Για
περισσότερες πληροφορίες μπορείτε
να ανατρέξετε στο περιοδικό
"Internet ROM Multimedia"
http://www.rom.gr/
και στο αντίστοιχο τεύχος με το
ειδικά κατασκευασμένο για τους Rolling
Stones CD-Rom.
Discography
Bridges To
Babylon (1997)
Rock and Roll Circus (1968)
Stripped (1995)
Voodoo Lounge (1994)
Steel Wheels (1989)
Singles Collection: The London Years (1988)
Dirty Work (1986)
Undercover (1983)
Tattoo You (1981)
Emotional Rescue (1980)
Some Girls (1978)
Black and Blue (1976)
It's Only Rock 'n Roll (1974)
Goats Head Soup (1973)
More Hot Rocks (Big Hits & Fazed Cookies)
(1973)
Exile on Main St. (1972)
Sticky Fingers (1971)
Get Yer Ya-Ya s Out ! (1970)
Let It Bleed (1969)
Trough The Past Darkly (Big Hits Vol.2) (1969)
Beggars Banquet (1968)
Their Satanic Majesties Request (1967)
Flowers (1967)
Between The Buttons (1967)
Big Hits (High Tide & Green Grass) (1966)
Aftermath (1966)
Got LIVE if you want it ! (1966)
December's Children (And Everybody's) (1965)
The Rolling Stones, Now! (1965) US
Out Of Our Heads (1965)
The Rolling Stones No.2 (1965)
12 X 5 (1964) US
Englands Newest Hit Makers (1964) US
The Rolling Stones 1964
Mick
Jagger
Wandering Spirit (1993)
Primitive Cool (1987)
She's The Boss (1985)
Keith Richards
Main Offender (1992)
Live At The Hollywood Palladium (1991)
Talk Is Cheap (1988)
Ron Wood
Slide On This (1992)
Live At The Ritz (1989)
1234 (1981)
Gimme Some Neck (1979)
Now Look (1975)
I've Got My Own Album To Do (1974)
Charlie
Watts
Long Ago & Far Away(1996)
Warm & Tender (1993)
From One Charlie To Another (1989)
The Charlie Watts Orchestra Live Fulham Town Hall (1986)
for the album covers.... click here
RealAudio
samples
δείγματα
τραγουδιών σε RealAudio
Back to Planet of music
Back to index 
This page hosted by 
Get your own Free Home Page