pistill5

LASK Open fór fram nú undir haustið í Lundi, Svíþjóð, og lauk 27. nóvember síðastliðinn. Teflt var í lokuðum 10 manna flokkum og tefldi undirritaður í B-flokki.
Í LASK (Lunds Akademiska Schack Klubb) er venja fyrir því að tefla bæði LASK Open og Meistaramót Lundar með því sniði að tefld er ein umferð í viku. Mótin taka því hvort um sig um 12 vikur að klára og fer því allt haustið í LASK Open og allt vorið í að tefla Meistaramót Lundar. Hætta er á að Íslendingum sem öðru mótafyrirkomulagi eiga að venjast gæti þótt þetta langdregið, en þetta fyrirkomulag hefur þann stóra kost í för með sér að fleiri virðast sjá sér fært að vera með þegar bara ein umferð er í viku hverri. Einnig þá verða frestaðar skákir lítið vandamál þegar “umferðatempóið” er svona hægt. Sjálfum finnst mér þetta mjög þægilegt fyrirkomulag.

Tímamörk á mótinu var með hinu nýja ”increment” sniði; 100 mínútur á mann í byrjunartíma og svo 30 sekúndur aukalega fyrir hvern leik. Þetta er annað árið í röð sem LASK Open er teflt með þessum tímamörkum, en þó virtust margir ekki hafa fyllilega vanist þessu sniði. Þó svo að tími á hverja skák verði oftast svipaður og ef hver keppandi hefði 2 klukkustundir á skákina, þá gerast annarlegir hlutir í “tímahrakinu”. Í stað þess að lenda í “alvöru” tímahraki, til dæmis að eiga 5 mínútur eftir til að klára skákina, þá fá menn þessar blessuðu 30 sekúndur eftir hvern leik. Það mætti halda að það væri ekkert nema jákvætt (ég tek fram að mér finnst þetta mjög gott fyrirkomulag) en það sýndi sig þó að sumir áttu erfitt með að venjast þeirri óvenjulegu pressu sem það skapar að í tímahrakinu hafa alltaf tíma til að hugsa smá en aldrei nóg tíma til að hugsa mikið. Meira um þetta síðar í greininni.

Fyrir mótið var ekki ljóst hvort ég myndi tefla í A- eða B-flokki þar sem skráning í mótið var opin allt fram til klukkutíma áður en mótið hófst. Raðað er í flokkana eftir stigum og ég var alveg á mörkunum stigalega séð. Ég fékk þó að sætta mig við B-flokkinn þar sem fyrst er raðað í A-flokkinn eftir alþjóðlegum stigum en síðan eftir þeim sænsku. Óvissan um hvaða flokk ég myndi lenda í hafði frekar slæm áhrif á undirbúning minn fyrir mótið þar sem það er tvennt ólíkt að vera stigalægsti eða stigahæsti maðurinn í lokuðum flokki. Það varð síðan til þess að ég tók sjálfan mig alveg á sálfræðinni í fyrstu umferð.

Hvað um það, B-flokkur skyldi það verða og stefnan var að sjálfsögðu sett á sigur sem myndi tryggja þátttöku í A-flokknum að ári. Ég var stigahæstur í B-flokknum með mín 2017 stig, en meðalstigin voru 1918. Af reynslu fyrri ára mátti reikna með að um það bil 7 vinninga (af 9 mögulegum) myndi þurfa til sigurs í flokknum. Ég gleymdi því hins vegar að jafnvel lengstu ferðir byrja með einu skrefi…

1. umferð
Ég mætti Simon Ottosson í fyrstu umferð og hafði svart. Simon er einn af ungu skákmönnunum sem komið hafa til Lundar til náms í háskólanum. Hann var nýtt andlit fyrir mér og ég rann blint í sjóinn. Ég hafði svart og upp kom nokkurs konar Tarrasch-vörn í drottningarbragði með uppskiptum á flestum léttu mönnum og jafnri stöðu. Simon var greinilega sáttur við jöfn skipti og bauð jafntefli. Þar sem ég ætlaði mér ekkert minna en að rusla þessu móti upp þá hafnaði ég jafnteflisboðinu og tefldi stíft til vinnings. Eitthvað virtist ég þó gleyma því að andstæðingurinn á annan hvern leik og staða mín versnaði jafnt og þétt þar til ég loks koltapaði. Afar slakt af minni hálfu, en ég lærði þó mína lexíu að vanmeta ekki andstæðingana.

Einhvern vegin tókst mér að týna þessari skák (gerist furðulega oft með tapskákir) en aðrar skákir mínar á mótinu má sækja hér. (Til að fá þær á pgn má einfaldlega kópíera textann og spara sem "LASKopen.pgn").

2. umferð
Í annarri umferð mætti ég Henrik Sannerstedt, sem fyrirfram var reiknað með í eitt af botnsætunum. Ég var þó harðákveðinn í að vanmeta hann ekki. Þannig lýsti ég skákinni í bréfi til Leifs daginn eftir:

"Andstæðingurinn var 1870 stiga náungi á okkar aldri. Málið var held ég að hann hafi borið óþarflega mikla virðingu fyrir mér (sálfræðilega sterkt að vera 2000+) og fannst þar að auki óþægilegt að fá á sig franska (sem er algengur veikleiki hér þar sem fáir tefla franska). Hann tefldi varfærnislega og virtist bara ætla að halda sér fast.
Amatörismaklúðrið hjá honum var hins vegar að hann eyddi 62 mínútum (!!) á fyrstu 12 leikina og átti þá því bara 38 mínútur eftir (ég átti 74 mínútur eftir þá - búinn að nota korter) og svo þegar hann var kominn með svona ömurlegan tíma brast hjá honum þolinmæðin og hann ákvað að fara að gera eitthvað (13. e5) án þess að hafa stjórn á afleiðingunum. Annars var nú ömurlegt hjá honum að sjá ekki Dc6, mér þótti það frekar augljóst og trúði varla mínum eigin augum :)
Nema hvað, hann leikur af sér þessu peði og í framhaldinu þá var hann s.s. með ömurlegan tíma, peði undir og með verri stöðu og virtist bara panika með h4, h5 og g4 (kannski ekki svo mikið annað að gera í stöðunni). Ég hins vegar eyddi slatta af sálfræðipúðri í sjálfan mig að höndla þetta rétt - einbeita mér að því að klúðra nú ekki...
Við 23. leik átti hann 10 mín eftir og ég 53 mín. Ég einbeitti mér því að því að bögga hann með að leika leikjum sem komu í veg fyrir sjálfsögðustu plön hvíts (27. g6 og 28. Bh4 sérstaklega skemmtilegir þótti mér). Síðan var bara að jukka þetta rólega enda átti ég nægan tíma. Það var gaman að hafa kolunnið endatafl og nægan tíma en andstæðingurinn hafði bara 30 sek á leik. Riddari hvíts er innilokað vandræðabarn í endataflinu og það því kolunnið. Sem sagt, aldrei hætta.
"Another day at the office" mætti segja. Engar áhyggjur þó, síðasta tapskákin lifir í minningunni um hvað gerist þegar vanmatið sest inn. Það verður því full einbeiting að því að falla ekki í gryfjurnar "vanmeta-andstæðinginn-og-gleyma-að-hann-á-annan-hvern-leik" eða "panika-og-fara-að-eyða-fáránlegum-tíma-á-klukkunni" vitleysu."

3. umferð
Nú var komið að mér að mæta formanni LASK, Calle Erlandsson. Hann er býsna seigur skákmaður þó hann tefli helst til of mikið í kaffihúsastíl. Skákstyrkur hans hefur verið á niðurleið í réttu hlutfalli við aukin félagsstörf, en það kann ekki góðri lukku að stýra að vera bæði mótshaldari og þátttakandi...
Umfjöllun um skákina má sjá í skák-skránni..

4. umferð
Andstæðingur minn í 4. umferð, Patrik Nilsson, hafði byrjað afar vel í mótinu og því var afar mikilvægt að ég myndi ekki tapa þessari skák – að sjálfsögðu helst að vinna! Ég reyndi að koma honum í vandræði með hvössum varíanti í franskri vörn en hann lét ekki plata sig. Öryggið var í fyrirrúmi og virtumst við báðir vera sáttir við skiptan hlut.

5. umferð
Eftir fyrstu 4 umferðirnar var ég bara með 50% og heilum vinningi á eftir efstu mönnum. Mér þótti því sýnt að ég þyrfti helst að vinna rest til að vinna mótið. Eftir ákveðna byrjunarerfiðleika í mótinu, með sálfræðilegum klikkum á borð við vanmat, einbeitingarskort og loks óöryggi, þá þótti mér ekki annað hægt en að spýta í lófana og fara að tefla eins og maður!

6. umferð
Håkan Andersson var slakasti maður B-flokksins, bæði stigalega og árangurslega. Taflmennska hans á móti mér var ekki upp á marga fiska.

7. umferð
Þetta var do-or-die-dæmi gegn næststigahæsta keppandanum í flokknum. Þurfti að vinna hann til að ná honum að vinningum. Ætlaði að taka hann í byrjunninni en hann náði mér með að koma mér á óvart með Caro-Kann. Síðan í miðtaflinu missti ég af mikilvægu "smáatriði" (þegar ég lék 19. De4 hélt ég að ég mætti hróka í 21. leik) og fékk fyrir vikið verra sem ég lék niður í tap - en...
Ég var ekkert á því að gefast upp heldur barist áfram enda áttum við hvorugur meira en 4 mín á klukkunni (+30 sec increment). Og niðurstaðan varð "gg"...

Hér vil ég einnig nefna þetta með tímamörkin. Eftir 4 tíma taflmennsku þá fer oft að varða vart við þreytu hjá teflendum og er þá getan oftar en ekki sjálfkrafa sokkin um 2-300 stig. Það er hlutur sem ég hef verið að laga hjá mér en reynist mörgum erfitt ("erfitt-erfitt"). Þegar við bætast þessi nýju tímamörk þá gerast annarlegir hlutir. Ég er viss um það að Andreas hefði unnið þessa skák ef við hefðum báðir átt bara 4 mínútur eftir á klukkunni EÐA fengið auka hálftíma við leik 40 EN við áttum jú 4 mínútur eftir plús 30 sekúndur á leik. Fyrir vikið þarf maður að reyna að halda einbeitingunni og leika á 30 sekúndna fresti í tæpann klukkutíma í viðbót (þegar skákin verður jafn löng og raun bar vitni), án þess að nokkurn tíma gefast kostur á að pústa út og skoða stöðuna í rólegheitum. Það er náttúrulega ekkert mál að tefla þannig fyrir þann sem er með tapað en sá sem er með unnið hefur alla pressuna á sér. Þetta er gríðarstór sálfræðileg breyting við nýju tímamörkinn sem ég hafði ekki áður áttað mig á. Það breytir því þó ekki að þetta var hrikalega slappt hjá Andreas sem að var að vonum óhóhóhóhóhoooooogeðslega sár eftir skákina. Skiljanlega.

8. umferð
Næst síðasta umferð og nú var að duga eða drepast. Ég var kominn í vinningssénsa eftir þrjár sigurskákir í röð og nú var ekkert annað sem kom til greina en að vinna líka síðustu tvær skákirnar. Sigurd Madison er viðkunnanlegur stærðfræðiprófessor við Háskólann hér í Lundi, sem teflir meira fyrir ánægjuna en árangurinn. Í þetta sinn varð ánægjan öll mín.

9. umferð
Síðasta umferð! Patrik Nilsson, sem hafði leitt mótið, hafði óvænt tapað frestaðri skák og nú vorum við þrír jafnir og efstir fyrir síðustu umferð; ég, Patrik og Andreas Persson, en þeir Patrik og Andreas mættust einmitt í þessari níundu og síðustu umferð! Það var því mikil spenna í loftinu í skáksal, en spennan var einnig mikil í öðrum flokkum mótsins. Mér tókst vel að einbeita mér að minni skák. Fékk hagstæða stöðu á hvítt gegn franskri vörn en missteig mig í miðtaflinu. Ég hafði nokkrar áhyggjur af að ég væri missa tökin á þessu en hristi það af mér – maður er nú einu sinni tígrisdýr! Andstæðingur minn, Damir Vrbanac, óttaðist greinilega Glefsi grimma og þorði ekki að næla sér í peð á b2, en reyndar var Damir þá einnig kominn í vandræði með tímann. Þegar ég svo fór að sýna sóknartilburði á kóngsvæng fór hann að svitna meira og meira og klukkan hans tifaði og tifaði. Hann fann engan vegin bestu vörnina og tapaði sannfærandi.

Nú gafst mér loks færi á að skoða stöðuna hjá Patrik og Andreas, en þar hafði allt verið í háalofti og þeir búnir að nota klukkutíma hvor um sig á fyrstu 10 leikina! Patrik brotnaði fyrr undan pressunni (þó að kóngur Andreas væri fastur skjólslaus á miðborðinu). Andreas vann skákina nokkuð örugglega og við deildum því fyrsta sætinu.
Í A-flokknum urðu einnig tveir efstir og jafnir, en annar þeirra er Gunnar Finnlaugsson, sem hefur verið búsettur hér í Lundi í 20 ár. Meira um það á heimasíðu LASK http://lask.schacknyheter.com/