เลี้ยงสุนัขต้องมีเวลาดูแล ?

           มีหลายคนชอบพูดประโยคนี้ อยู่เป็นประจำ พูดกับคนในบ้านบ้าง กับเพื่อนที่รู้จักบ้าง หรือแม้แต่บางทีก็พูด กระทบกระเทียบคนข้างบ้านหรือคนแถวบ้านบ้าง พูดซ้ำพูดซากอย่างนั้นแหละ ใจก็หวังว่าผู้ที่ถูกพูดถึงจะรู้สึกสำนึกในความรับผิดชอบในการเลี้ยงหมาเกิดขึ้นในใจบ้าง .....เปล่าประโยชน์ ....เปล่าประโยชน์จริง จริง
ใช่ว่าจู่ๆจะเกิดขึ้นมาเองเหมือนดอกเห็ดที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ไป ซื้อมาบ้างก็มี ขอมาบ้างก็เยอะดูเยอะแยะไปหมด สุดท้ายแล้วก็เบื่อ ขีเกียจจะดูแลรับผิดชอบ ทิ้งไว้ให้เป็นภาระหน้าที่ของผู้ใกล้ชิด และ ไม่ใกล้ชิดที่อยู่บ้านข้างเรือนเคียงตามมีตามเกิด
ว่ากันตามความจริงแล้วสังคมไทยเราต้องปลูกฝังความรู้สีกรับผิดชอบในสิ่งที่กระทำกันตั้งแต่เด็กๆ พูดง่ายๆก็คือสร้างจิตสำนึกที่ดีและถูกต้องนั้นเอง พ่อแม่หลายครอบครัวมักจะชอบสร้างความรู้สีกที่ดีแก่บุตรหลานของตัวเองโดยการซื้อสัตว์เลี้ยงมาให้สมาชิกได้เลี้ยงดู โดยปราศจากการอบรม หรือบ่งบอกความรับผิดชอบที่ดีในการนำพวกเขาเหล่านั้นมาเลี้ยง ใจเพียงแต่คิดว่าอยากเห็นเด็กๆในครอบครัวมีความเมตตากรุณาต่อสัตว์ ได้เห็นภาพ บุตรหลานตัวเองได้เล่นหยอกล้อกับสัตว์เลี้ยงเหล่านั้น ดูแล้วมีความสุข แต่แท้ที่จริงแล้วยังขาดการเติมหรือส่งเสริมความรู้ ความรับผิดชอบต่อหน้าที่ ที่ดีในการเลี้ยงไว้ให้
เมืองไทยเรานั้นง่ายมากถ้าจะหาสัตว์มาเลี้ยงสักตัวสองตัว ส่วนใหญ่แล้วชอบซื้อมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน ทำเป็นประจำ ถูกหรือผิดไม่รู้ แต่ขอฉันซื้อก่อนเถอะอยากได้ อยากเลี้ยง กำลังฮิตกัน เดียวเฉยหรือตามเขาไม่ทัน....นับเป็นเรื่องน่าเศร้าอย่างยิ่ง เพราะสุดท้ายแล้วเลี้ยงไม่ได้ก็ต้องให้คนอื่นหรือปล่อยทิ้งไป
เรามักจะพูดถึงเด็กที่ขาดความอบอุ่นว่าเป็นพวกเด็กมีปัญหา สุนัขหรือสัตว์เลี้ยงที่ถูกทอดทิ้งก็เช่นกัน มีปัญหาเหมือนกัน บางตัวติดนิสัยดุก้าวร้าวซึ่งเป็นผลมาจากการเลี้ยงดูที่ไม่ดี ไม่ถูกต้อง หรือ ไม่รับผิดชอบจากเจ้าของเดิมนั้นเองบางตัวนั้นสังขารดูน่าเศร้ามาก ยากจะหาคำบรรยายหรือเปรียบเทียบได้
สุดท้ายนี้ ขอเถิดนะ ขอเถิดนะ พี่ป้า น้า อา ทั้งหลาย ถ้าไม่พร้อมไม่มีความอดทนสูงพออย่านำพวกเขาเหล่านั้นมาเลี้ยงเลย ชีวิตเขาเหล่านั้นไม่เหมือนพวกแมลงที่อยู่ได้เพียงไม่กี่วันหรือกี่สัปดาห์ สุนัขหรือหมาบางตัวอยู่ได้กว่าสิบปี อย่าให้ เป็นสิบกว่าปีที่ต้องทนทุกข์ทรมานด้วยการถูกทอดทิ้งเป็นโรคเรื้อนโรคผิวหนัง ไร้บ้าน ไร้คนดูแล ไร้คนสนใจ มันเป็นภาพแห่งความเจ็บปวดทนทุกข์ทรมานมากเลย หรือคุณว่าไม่จริง.......
ปล. เขียนในวันหนึ่ง วันที่ไม่เห็น เจ้าสุนัขพันธุ์ทางหนังกลับที่อยู่ระหว่างซอย 4 และ ซอย 5 ที่ๆซึ่งเราจะต้องเห็นมันเป็นประจำบริเวณถังขยะหรือแหล่งหาอาหารของมันนั้นเอง..ไปอยู่ที่ไหนนะ...หรือว่า.....?