ความเป็นมาของเครือข่ายมหาวิทยาลัย

                 รัฐบาลมีนโยบายขยายการศึกษาภาคบังคับในการศึกษาขั้นต้น ในแผนพัฒนาเศรษฐกิจ
และสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 8 จาก 6 ปี เป็น 9 ปี และ 12 ปี ตามลำดับปริมาณเด็กที่จะเข้าส ู่สถาบัน
การศึกษาระดับอุดมศึกษา จึงเพิ่มเป็นทวีคูณ แต่ละสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาของรัฐสังกัด
ทบวงมหาวิทยาลัย มีกำลังการรับ เด็กเข้าเรียนต่อได้ไม่ถึง 60,000 คน อาจทำให้ เกิดปัญหา
ด้านสถานที่เรียนต่อสำหรับเด็กที่เรียนเหล่านี้

        ในปัจจุบันสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา ที่มีการเรียนการสอนในระดับปริญญาตรีขึ้น
ไปทุกสังกัด มีการกระจุกตัวอยู่ในส่วนกลางเป็นส่วนใหญ่ที่กระจายอยู่ตามภูมิภาคมีไม่มากนัก
จะได้เห็นจากจำนวน สถาบันอุดมศึกษา 195 แห่งนั้นตั้งอยู่ในกรุงเทพมหานครถึง 68 แห่ง ที่
เหลือ 127 แห่ง กระจายอยู่ในส่วน ภูมิภาคต่าง ๆ อยู่ในจังหวัดหลักในแต่ละภาคของประเทศ
รัฐบาลจึงมีนโยบายที่จะขยายโอกาส ทางการศึกษา ไปสู่ภูมิภาคของประเทศมากขึ้น เพื่อ
ให้ประชาชนในท้องถิ่นมีโอกาสได้รับ การศึกษาอย่างทั่วถึง และสามารถใช้ทรัพยากรบุคคล
ซึ่งเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นด้วยพัฒนาท้องถิ่นด้วยตนเอง

        ทบวงมหาวิทยาลัยได้ศึกษาถึงปัญหาและหาแนวทางในการแก้ไขเรื่องการขยายโอกาส
อุดมศึกษาไปยังภูมิภาค โดยเฉพาะประเด็น การจัดการ ศึกษาทางไกลผ่านระบบสารสนเทศ
(Information Technology) อย่างมีคุณภาพและมาตรฐานทางวิชาการ

        ทบวงมหาวิทยาลัยจึงได้เสนอโครงการเครือข่ายสารสนเทศเพื่อพัฒนาการศึกษาต่อ
คณะรัฐมนตรี และในคราวประชุมเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 2538 และคราวประชุมเมื่อ
วันที่ 8 ตุลาคม 2539 คณะรัฐมนตรีได้มีมติดังนี้
        1. เห็นชอบโครงการขยายวิทยาเขตสารสนเทศของมหาวิทยาลัยไปสู่ส่วนภูมิภาค
โดยดำเนินการใน 3 ลักษณะ คือ
         วิทยาเขตสารสนเทศ 31 จังหวัด
         สถาบันเทคโนโลยีชั้นสูง 3 จังหวัด
         และการขยายพื้นที่การสอน 3 จังหวัด
        2. เห็นชอบโครงการเครือข่ายสารสนเทศเพื่อพัฒนาการศึกษา โดยอนุมัติให้ก่อหน
ี้ผูกพัน งบประมาณในปี 2540 - 2544 ในวงเงิน 3,000 ล้านบาท เพื่อดำเนินโครงการ
พร้อมเห็นชอบในหลักการให้จัดตั้งองค์การกลางเพื่อทำหน้าที่บริหารจัดการ เครือข่าย
สารสนเทศเพื่อพัฒนาการศึกษาโดยให้เป็นองค์กรที่มีความเป็นอิสระภายใต้ความ
สนับสนุนของรัฐบาลผ่านทบวงมหาวิทยาลัย