1999: Vis en Vlees
van Peter Dictus
Vis en Vlees
Peter Dictus schreef voor Theater Reflex een familievoorstelling van De Kleine Zeemeermin. Niet de zoveelste versie van het verhaal, maar een compleet nieuwe tekst. Andersens sprookje is hierin aangevuld met elementen uit zijn werkelijke leven. Zo toont Vis en Vlees niet alleen de belevenissen van de zeemeermin, maar ook die van haar geestelijke vader.
De schrijver lijkt in deze voorstelling een regisseur die een jonge actrice de noodlottige rol van de zeemeermin laat spelen. Hij gebruikt haar om zijn eigen verhaal verteld te krijgen. Daarmee wil Vis en Vlees aantonen, dat via personages uit zijn beroemde sprookjes en vooral dankzij de kleine zeemeermin, Hans Christian Andersen uiteindelijk toch gekregen heeft waar ze beide naar streefden: de onsterfelijkheid.
De Kleine Zeemeermin

Eén van Andersens bekendste sprookjes is De Kleine Zeemeermin, die haar familie verlaat uit liefde voor een prins op het land. Tevergeefs, hij trouwt een ander en zij sterft een stille dood. Niet echt "en ze leefden nog lang en gelukkig". Terwijl dat wèl het geval is bij de vele versies die er later zijn gemaakt, zoals de populaire Disney-tekenfilm.
Het oorspronkelijke sprookje kent nog meer overeenkomsten met het levensverhaal van de schrijver zelf. Net als Andersen wil de zeemeermin vooral onsterfelijk worden en voor eeuwig aan de hemel staan. Net als Andersen groeit de zeemeermin op in een gezin waar ze zich niet echt thuisvoelt. Net als Andersen gaat ze haar geluk daarom ergens anders zoeken. En net als bij Andersen loopt dat niet goed af...
Hans Christian Andersen
Hans Christian Andersen (1805-1875) wist al jong dat hij een beroemd schrijver wilde worden. Op 14-jarige leeftijd verliet hij het ouderlijk huis en vertrok naar Kopenhagen. Daar werd hij opgenomen in het gezin van Jonas Collin, een rijk en vooraanstaand man. Zijn leven lijkt dan al een sprookje: de arme schoenmakerszoon die kind aan huis wordt bij een rijke familie.
Andersen leerde tijdens zijn vele rondreizen door Europa belangrijke kunstenaars kennen en was vaak te gast in koninklijke paleizen. Hij had een grote belangstelling voor nieuwe ontwikkelingen, zoals de eerste stoomtrein, de telegrafie en de fotografie. Van de negentiende eeuw is hij de meest gefotografeerde persoon (die overigens nooit in de lens kijkt). Al ver voor zijn dood had Andersen zijn doel bereikt: hij was de beroemde dichter uit Denemarken.
Maar Andersen was zelden tevreden. Zo vond hij nooit de ware liefde en had hij last van hevige stemmingswisselingen. Het ene moment kon hij de hele wereld aan, het andere moment wilde hij alleen nog maar sterven. Veel mensen vonden hem daarom maar een sentimentel, verwaande kwast. Iemand die zeurt over onbenulligheden en intussen vergeet hoe goed hij het heeft.
Andersen heeft erg veel geschreven: tientallen romans, toneelstukken, zangstukken, gedichten, reisverslagen en zo'n 160 sprookjes. Vooral de sprookjes maakten hem tot ver buiten zijn geboorteland bekend. Maar dat succes bracht hem niet het echte geluk. Als Hans Christian Andersen sterft, is hij wereldberoemd en ontevreden.


(Klik op de foto's om ze te vergroten)

U kunt Theater Reflex altijd een email sturen op het volgende adres:
theaterreflex@hotmail.com

This page hosted by 
Bouw uw eigen Gratis HomePage