De Taal Inleiding

Het Tsjechisch dat wordt gesproken in Bohemen en Moravië, en het Slowaaks zijn twee aparte talen. Opgemerkt moet worden dat Moravië in zekere zin een overgangsgebied is van de twee talen. Tsjechisch en Slowaaks behoren met het Pools tot de Westslavische taalgroep, zodat er een sterke onderlinge verwantschap bestaat. Het Slowaaks is eigenlijk pas in het begin van de vorige eeuw als cultuurtaal naast het Tsjechisch opgekomen en is lange tijd door Tsjechen en Hongaren niet als officiële taal erkend. Het gevolg is een sterk taalpatriottisme onder de Slowaakse bevolking.

De verwantschap met het Pools komt vooral in het Slowaaks naar voren, waarvan de noordelijke dialecten het Pools dicht naderen. Het Slowaaks kan ook als centrale Slavische taal gekenmerkt worden, aangezien het een overgang vormt tussen Tsjechisch. Pools. Oostslavisch (Russisch. Oekraïens) en zelfs Zuidslavisch (Sloweens en Servokroatischl. Dit is begrijpelijk' aangezien de landen waarin West- en Zuidslavisch werd gesproken tot de 10e eeuw een aaneengesloten gebied vormden; de Hongaren dreven daarna een wig in het Slavische bolwerk.

Opvallend aan het Tsjechisch en het Slowaaks is het gebruik van veel medeklinkers achter elkaar. Voor ons zijn woorden die alleen uit medeklinkers bestaan meestal onuitspreekbaar, maar Tsjechen en Slowaken kennen dit probleem niet omdat zij er een klinker tussen plaatsen.

Bij een bezoek aan Praag wordt duidelijk dat veel mensen redelijk tot goed Duits of Engels spreken. De oudere bevolking is veelal nog tweetalig (Duits en Tsjechisch) opgevoed. De jongere generatie spreekt vaak wat Engels en heeft als belangrijkste buitenlandse taal Russisch geleerd. De ervaring leert dat het beter is om iemand eerst in het Engels aan te spreken, alvorens misschien noodzakelijkerwijze in het Duits verder te gaan. Buiten Praag is het al een stuk moeilijker om mensen te vinden die een Westeuropese taal spreken.

In de duurdere hotels, veelal bestemd voor Westerse toeristen, worden vaak verschillende Westeuropese talen gesproken. Wie met het openbaar vervoer reist, zal bijzonder gebaat zijn met een taalgidsje. Het loketpersoneel spreekt meestal uitsluitend Tsjechisch. U kunt het beste de vragen van te voren opschrijven op een papiertje dat u vervolgens aan de loketbeamte overhandigt. Probeer elke vraag zo te stellen dat er alleen 'ja' of 'nee' op geantwoord kan worden. In de praktijk blijkt deze methode goed en snel te werken en voorkomt het veel verwarring.