คุณนพรัตน์ พันธ์เพ็ชร์ เล่าไว้ว่า
เธอมีอาชีพรับจ้างทั่วไป ไม่เลือกงานว่าสะอาดหรือสกปรก ขอให้ทำแล้วได้เงินมา เช่น รับจ้างขนขี้หมา ขนหมาตายเน่าเฟะ อยู่ใต้ถุนบ้าน เตี้ยๆ ต้องคลานเข้าไปก็ยอมทำ ได้ค่าจ้างไม่แน่นอน ส่วนมากแล้วแต่น้ำใจคนว่าจ้าง เช่น ขี้หมาแห้งค่าขนไปทิ้งราคากองละ ๓ บาท ขี้หมาเปียก ราคากองละ ๑๐ บาท หมาตายจนเน่าตัวละ ๑๐๐ บาท ถ้าใช้น้ำยาดับกลิ่นราดให้ด้วย ผู้ว่าจ้างมักให้เพิ่มอีก ๕๐ บาท
ส่วนสามีคุณนพรัตน์มีอาชีพขับรถรับจ้าง คุณนพรัตน์มาวัดพระธรรมกายครั้งแรกโดยการ ชักชวนของกัลยาณมิตรชื่อหมวย คุณหมวยชวน ทำบุญสร้างองค์พระประดิษฐานบนมหาธรรมกายเจดีย์ ทยอยบุญงวดละหนึ่งพันบาท คุณนพรัตน์มีเงินอยู่ ๒ บาท แต่ต้องการทำบุญหนึ่งพันบาท อย่างแรงกล้า เมื่อกลับถึงบ้านจึงเอ่ยปากขอสามี ได้รับคำตอบจากสามีว่า ทำบุญอะไรตั้งพัน คนอื่นเขาทำกัน ๕ บาท ๑๐ บาท มึงทำตั้งพัน กูไม่ให้ หรอก
คุณนพรัตน์จึงตอบผู้เป็นสามีไปว่าถ้าไม่ให้เงินตามที่ขอละก็ จะอยู่ด้วยกันไปทำไม อยู่ไม่ได้ สร้างบุญ ไม่ได้สร้างกุศล อยู่ไปทำไม ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างไปก็แล้วกัน สามีฟังแล้วยอมให้เงินหนึ่งพันบาท
ต่อมาคุณนพรัตน์แอบเห็นสมุดบัญชีเงินฝากของสามี มีเงินอยู่ในธนาคารถึงหนึ่งหมื่นบาท จึง ออกปากขอเงินทั้งหมด ไปทำบุญสร้างพระ ให้ครบองค์ ไม่ต้องผ่อนส่ง สามีพูดด้วยความเหลืออดว่า เอาไปทำบุญอีกเรอะ เมินเสียเถอะ กูไม่ให้ จะหนีก็หนีไปเถอะ พันหนึ่งก็ให้ยากอยู่แล้ว นี่จะเอาตั้งหมื่น กูไม่สนใจแล้ว จะหนีไปไหนก็ไป
คุณนพรัตน์ไม่สิ้นความพยายามอ้อนวอนต่อไป พี่ถอนมาเถอะนะ ให้ฉันทำบุญแล้วเงินจะมาหา ให้พี่มากกว่านั้น ถ้าไม่จริงอย่างที่ฉันพูด ฉันยอมนอนให้พี่กระทืบได้เลย สามียืนกรานปฏิเสธ คุณนพรัตน์อธิษฐานขอพรหลวงพ่อวัดปากน้ำอยู่ถึง ๓ วัน ไม่สำเร็จ จึง นำสายสร้อย ของตนเอง ไปจำนำขาดที่โรงรับจำนำ ได้เงินมา ๑๓,๐๐๐ บาท นำเงินไปทำบุญสร้างองค์พระ ธรรมกายประจำตัวให้ตนเอง
ต่อมาคุณนพรัตน์ต้องการให้สามีทำบุญสร้างองค์พระให้ตัวเขาเองบ้าง จึงชักชวนอีกครั้ง คราวนี้สามีโกรธถึงกับขว้างจานขว้างมีด ใส่คุณนพรัตน์ แล้วท้าทายว่า ถ้าบุญช่วยได้จริงๆ เขาจะร่อนจาน ใส่หน้าคุณนพรัตน์ ถ้าจานไม่ถูกหน้าแสดงว่า บุญช่วยจริง ก็เป็นเรื่องแปลก จานที่ร่อนมาไม่ถูกหน้า แต่ไป ถูกข้อศอกแทน ทำให้ถึงกับมีแผลเลือดออก สามีจึงจำเป็นต้องยอมทำบุญ
เวลาผ่านไปอีกระยะหนึ่ง คุณนพรัตน์ขอสามีสร้างองค์พระประจำตัวให้กับแม่ของตนเอง คราวนี้ สามีไม่แสดงอาการโกรธขึ้นมา เหมือนครั้งก่อน แต่พูดว่า เออ เดี๋ยวกูจะให้เงินไปสร้างพระให้แม่มึงนะ เพราะกูเห็นแก่แม่มึง แต่พ่อมึงกูไม่เห็นกูไม่สร้างให้ ได้ยินสามีรับปาก ก็ดีใจ คิดว่าคงสร้างองค์พระ ผ่อนส่งเดือนละหนึ่งพันบาท ๑๐ เดือนก็ครบ แต่เป็นเรื่อง น่าอัศจรรย์ ส่งเพียงแค่ ๓ เดือน ครบหนึ่งหมื่นเต็มองค์
สร้างเสร็จมารดามาเข้าฝันพูดว่า ลูกเอ๋ย มึงเป็นใครมาเกิด มึงถึงได้สร้างบุญใหญ่บุญโตให้กู ในฝันคุณนพรัตน์กอดมารดาไว้แน่น ตอบท่านว่า แม่ไม่ต้องถามว่า ฉันเป็นใครมาเกิด แม่จึงว่า ดีจริงๆ บุญสร้างองค์พระนี่ใหญ่โตมาก พ่อเรา ก็ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเลี้ยงลูกเลี้ยงเต้ามา ป่านนี้ คงมีบาปกรรมตกนรกนะ เมื่อแม่มาเตือนเรื่องพ่อในฝัน ทำให้คุณนพรัตน์คิดทำบุญสร้างพระให้บิดา โดยทำแบบผ่อนส่ง เช่นเดิม เริ่มต้น ๑,๐๐๐ บาท แล้วพูดขอสามีอีก ถูกปฏิเสธตามเดิมว่า กูไม่สร้างหรอก
เวลาผ่านไปเป็นปี คุณนพรัตน์ยังเก็บเงินทำบุญผ่อนส่งต่อไม่ได้ ต้องตั้งอธิษฐานจิตขอหลวงพ่อวัดปากน้ำฯ อีกตามเคย พ่อหนูเขา จะชั่วหรือดี ก็เป็นพ่อของหนู เขาทำบาปทำกรรมเพราะลูก ฆ่าเนื้อ ฆ่าปลามาให้ลูกกิน ขอหลวงปู่สด ช่วยหนูด้วย ให้หาเงินมาสร้างองค์พระให้พ่อ จนครบไวๆ เป็นเรื่องประหลาดอีกแล้ว อธิษฐานได้ไม่กี่วัน มีรายได้ปุ๊ปปั๊บ เต็มหมื่น ทำบุญให้พ่อได้ครบ
พ่อมาเข้าฝันให้เห็น พ่อนอนคว่ำหน้าพูดกับเธอว่า กูดีใจนะ ที่มึงสร้างบุญให้กู กูได้บุญทำให้มีสิทธิ์ไปเกิด เป็นคนได้แล้วนะ มึงไปดูกูมั่ง ในปีต่อมาได้ไปเยี่ยมญาติที่ราชบุรี มีหลานชายเกิดใหม่ได้ไม่นาน หน้าตาเหมือนบิดาของเธอ เป็นพิมพ์เดียวกัน เห็นแล้วมั่นใจทันทีว่า พ่อมาเกิด เป็นเด็กคนนั้น คุณนพรัตน์พูดกับเด็กว่า ชาตินี้ พ่อมาเกิดใหม่ เอาบุญ เอาศีลเอาธรรมมานะ อย่าเอาความเจ้าชู้เหมือนชาติที่แล้วมานะ
คุณนพรัตน์ย้ำว่า อานุภาพของบุญสร้างองค์พระอุทิศให้ผู้ตายยิ่งใหญ่จริงๆ
เวลาต่อมา ทางวัดเชิญชวนทำบุญสร้างองค์พระ บูชาธรรม คุณยายอาจารย์ คุณนพรัตน์เดินไป เชิญชวนผู้คน บางครั้งก็ถูกไล่ส่ง บางราย จะยอมทำบุญหนึ่งหมื่นบาท แต่ต้องเอาเหรียญที่ระลึกรุ่นเหรียญสำเร็จ มาให้ หาเหรียญให้เขาไม่ได้ จึงไม่ได้รับเงินทำบุญ อย่างไรก็ตาม ในที่สุด สามารถรวบรวมเงินทำบุญได้ พอสร้างองค์พระให้คุณยายอาจารย์ได้ ๒ องค์ ปลื้มใจมากที่สุด
ต่อมามีเรื่องที่ทำให้สามีเริ่มมีสัมมาทิฎฐิขึ้นมา คือเขาฝันเห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำฯ มาพบแล้วพูดว่า วัดพระธรรมกายกำลัง สร้างบุญใหญ่ ทั้งนั้น มึงรีบมาช่วยสร้างให้เสร็จนะ ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ ขัดขวางในเรื่องที่คุณนพรัตน์ตระเวนชวนคนทำบุญ เหมือนที่เคยคัดค้านแต่เดิม
ครั้งหนึ่งกลับจากเชิญชวนผู้คนทำบุญดึกเกินไป ถึงบ้านเป็นเวลาเที่ยงคืน ถูกสามีซักด้วยความโกรธ ทำให้ทะเลาะทุ่มเถียงกัน ในที่สุด สามีเหวี่ยงรูปคุณยายในใบบอกบุญทิ้ง แล้วเดินออกจากบ้านไป คุณนพรัตน์ รีบอธิษฐานจิตขอพรคุณยายอาจารย์ว่า ขอให้คุณยายช่วยเรียก สามีกลับด้วยเถิด เพียงครู่เดียว สามีเดินกลับ มาพร้อมกับพูดว่า ใบบอกบุญใบเก่า กูไม่เอา กูจะเอาใบใหม่ไปช่วยมึงบอกบุญ
จากนั้นคุณนพรัตน์เล่าเรื่องอัศจรรย์เพิ่มอีกเรื่องหนึ่งคือ เรื่องการมีบ้านเป็นของตนเอง แต่เดิม ครอบครัวของเธออาศัยอยู่ในที่ดิน ของมหาวิทยาลัย รามคำแหง ต่อมาทางมหาวิทยาลัยต้องการพื้นที่คืน จึงขอให้ทุกคนที่อาศัยอยู่อพยพย้ายที่อยู่ คุณนพรัตน์ใช้วิธีอธิษฐานขอ จากหลวงพ่อวัดปากน้ำฯ เช่นที่เคยทำ ขอให้มีบ้านของตนเองอยู่เสียที ไม่ต้องเช่าใคร
เป็นเรื่องประหลาดอย่างยิ่ง ภายในเวลา ๓ เดือนนั้นเอง สามีของเธอมีรายได้เพิ่มมาก จนมีเงินครบ แสนบาท พอสร้างบ้านอยู่กันได้ อย่างสบาย แต่ไม่ได้ขอพรให้มีที่ดินด้วย จึงเลยยังต้องเช่าที่ดินปลูกบ้าน
สำหรับเรื่องการปฏิบัติธรรม ก็มีเหตุการณ์อัศจรรย์อยู่ไม่น้อย เมื่อวันที่ ๕ ธันวาคม (ไม่ได้บอกปี) นั่งสมาธิ จิตใจไม่ยอมสงบ มีเสียงเด็กๆ ที่ผู้ปกครองนำมาวัดด้วย นั่งอยู่ใกล้ๆ ทำเสียงรบกวนอยู่ตลอด เวลา ทำอย่างไร ใจก็ไม่ยอมหยุดนิ่ง จึงอธิษฐานจิตนึกถึงคุณยายอาจารย์ ขอให้ท่าน ส่งบารมีช่วยให้จิตใจ สงบ ว่างเปล่า ให้เกิดความสว่างไสวขึ้นภายใน ให้รู้แจ้งแทงตลอดในวิชชาของพระพุทธเจ้า
สักครู่หนึ่งเห็น ภาพในนิมิต เป็นคุณยายอาจารย์ ลอยมาในท้องฟ้า เสื้อผ้าสีขาวนวล ลอยมาบนเมฆ คุณยายท่านยกมือพรึบ ขึ้นเป็นสัญญาณ ให้เธอ ทันใดนั้นคุณนพรัตน์รู้สึกว่า จิตใจโปร่ง โล่ง เบา ใส ข้างๆ ตัวจะมีเสียงใครทำอะไร ตุ๊บตั๊บ ไม่สนใจแล้วเห็นภาพคุณยาย ลอยอยู่บนเมฆ ใจสบาย โล่ง เบา มีความสุขอย่าง บอกไม่ถูก บางครั้งเมื่อไปเล่าเรื่องให้ผู้อื่นฟัง ก็มีผู้ไม่เชื่อบ้างกล่าวว่าทำให้เธอเสียใจ เธอจึงอธิษฐานต่อเลยว่า
หากวัดพระธรรมกาย เป็นเนื้อนาบุญ บริสุทธิ์ มีพระที่เป็นสาวกแท้จริงของพระพุทธเจ้ามาเกิด ขอให้เงินทำบุญ แค่จำนวนพันของเธอ ไปดึงให้เธอมีเงินหมื่น ให้เงินทำบุญหมื่นของเธอ ไปดึงให้เธอมีเงินแสน ให้เงินทำบุญ แสนของเธอไปถึงมีเงินล้าน ขอความปรารถนา ทำบุญ เงินล้านของเธอจงสำเร็จ จงสำเร็จ
เมื่อเธอได้มีโอกาสเข้าพบพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เธอกลับมีใจใหญ่ไม่พูดแค่ขอให้มีเงินทำบุญ ล้านเดียวเสียแล้ว เธอพูดขอพรจาก พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ให้เธอมีเงินทำบุญ ๑๐ ล้าน คุณนพรัตน์เล่าเรื่องราวความเป็นมาในการทำบุญของเธอ เริ่มมาตั้งแต่ทำบุญได้เพียง ๒ บาทใน ครั้งแรก และสุดท้ายตั้งใจทำให้ได้ถึง ๑๐ ล้าน พร้อมทั้งกล่าวตอนจบว่า ทุกวันนี้เชิญชวนใครทำบุญ มักจะพูดกับเขาว่า
ผัวเมียทิ้งกันไปก็เป็นคนอื่น ลูกเต้าทิ้งไปก็แค่ลูก เวลาเป็นอะไรขึ้นมาไม่มีใครช่วยเราได้ มีแต่บุญเท่านั้นช่วยเราได้ ไม่ทุ่มทำบุญแล้ว จะมีอะไรมาช่วยเหลือเรา เราเป็นคนโชคดีอย่างยิ่ง เจอคุณยาย เจอหลวงพ่อ เจอหลวงปู่ มาเจอเนื้อนาบุญแล้ว นี่เรามีบุญแล้ว ขอให้ สร้างบุญให้ยิ่งๆ ขึ้นไป อย่าให้พลาดโอกาสอันประเสริฐนี้เสียเลย
แต่เรื่องราวระยะแห่งการสร้างทานบารมีที่เริ่มมาจากทำบุญ ๒ บาท ครั้งแรก และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มา จนตั้งใจทำให้ได้ถึง ๑๐ ล้านนั้น ก็เป็นด้วย อำนาจความเชื่อมั่นศรัทธาเต็มเปี่ยมในหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ หลวงพ่อธัมมชโย และคุณยายอาจารย์ของเรา อานุภาพบุญ จึงบันดาลให้เกิดผลสำเร็จ เป็นอัศจรรย์ น้ำใจเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว มุ่งมั่นสร้างบารมี ไม่ยอมย่อท้อ แม้ใครจะเยาะเย้ยถากถางว่าบ้าถึงกับ ขายสร้อย ทำบุญ ก็ไม่หวั่นไหว ยังยอมรับว่า เธอขอบ้าในทางที่ดี บ้าสวดมนต์ บ้านั่งสมาธิ บ้าทำทานแบ่งปัน แจกจ่าย บ้าให้อภัย เธอถือว่า ถ้าใครมาด่าว่าแล้ว เธออดทนได้ เธอได้บุญคนเดียว อีกฝ่ายได้รับบาปไป ถ้าทน ไม่ได้ต้องโต้เถียงทะเลาะกัน กลายเป็นแบ่งบาปของอีกฝ่ายมาเป็นคนละครึ่ง
คนรายได้น้อย การศึกษาน้อย ด้อยทั้งชาติตระกูล แต่มีน้ำใจกล้าหาญอย่างที่นึกไม่ถึง อดทนต่อ การสร้างบุญสร้างบารมีทุกรูปแบบชนิดนี้ แม้เศรษฐีร้อยล้านพันล้าน หมื่นล้านแสนล้าน ก็คงต้องอายนับแต่ ชาตินี้ต่อไปในเบื้องหน้า เธอย่อมเกิดในที่ๆ ไม่พบคำว่า ไม่มี ตลอดไป เธอจะมี ทั้งทรัพย์ ทั้งยศ ทั้งการศึกษา ทั้งชาติตระกูล และความสุขสมบูรณ์ทั้งทางโลกและทางธรรม
การเป็นผู้นำบุญที่เต็มไปด้วยใจทรหดอดทน ไม่ย่อท้อ ไปครั้งแรกไม่ได้รับความร่วมมือ ก็ไปใหม่ ไปบ่อยๆ จนอีกฝ่ายต้องยอมแพ้ ให้ความเห็นใจ ให้ความร่วมมือ ย่อมทำให้ เธอไม่ประสบกับอุปสรรค ขวากหนามใด ในชีวิต จะมีผู้ร่วมมือให้การแก้ไข สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี แม้การสร้างบารมี ก็ย่อมพบแต่ความราบรื่นเป็น อัศจรรย์ ประดุจชีวิต ในปัจจุบัน ที่เริ่มต้นทำบุญด้วยเงินเพียง ๒ บาท และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตลอดมา น่าอนุโมทนาด้วยเป็นอย่างยิ่งทีเดียว
[สารบัญ] [ ๓๑ ] [ ๓๒ ] [ ๓๓ ] [ ๓๔ ] [ ๓๕ ] [ ๓๖ ] [ ๓๗ ] [ ๓๘ ] [ ๓๙ ] [ ๔๐ ]