อานุภาพพระมหาสิริราชธาตุ

๒๑๗. ธนาคารบุญ

คุณสมชาย แก้ววิเชียร รับราชการเป็นครู ตำแหน่งอาจารย์ ๒ ระดับ ๖ โรงเรียนวัดหลักสี่พิพัฒน์ราษฎร์อุปถัมภ์ อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัด สมุทรสาคร เล่าว่า ได้พบอานุภาพบุญ และอานุภาพ พระมหาสิริราชธาตุ รวม ๒ เรื่องดังนี้

เรื่องแรก เมื่อสมัยได้รับ เหรียญปราบมาร จากทางวัด คุณสมชายได้นั่งสมาธิ ตลอดคืน อธิษฐานจิตขอพร จากพระบรมพุทธเจ้า และ หลวงพ่อวัดปากน้ำ ขอให้มีคน มาร่วมทำบุญ สร้างเสาค้ำเจดีย์กับตนเองสำเร็จ รุ่งเช้ามีคนมาร่วมทำบุญด้วยจริงๆ ๑ แสนบาท เมื่อผู้นั้น ทราบว่า จะทำบุญสร้าง เสาสภาธรรมกายสากลด้วย อีกหนึ่งสัปดาห์ เขาก็มาร่วมทำบุญด้วยอีก ๑ แสนบาท ครั้น คุณสมชาย พูดชวนเรื่อง เสาค้ำธาตุธรรม เขาก็เต็มใจทำอีก ๑ แสนบาท รวมทั้งหมดทำบุญถึง ๓ แสนบาทในเวลาใกล้ ๆ กัน

เรื่องที่สอง คุณสมชายมีห้องพักในคอนโดมีเนียมแห่งหนึ่ง ทำเลไม่ดีนัก จึงไม่มี คนเช่า คุณสมชายจึงสวดสรรเสริญ อธิษฐานจิตขอพร พระมหาสิริราชธาตุ เพียง ๒ สัปดาห์ มีผู้มาขอซื้อ ได้ราคาดีถึง ๒ แสน ๖ หมื่นบาท คุณสมชายเชื่อมั่นว่า เป็นเพราะ อานุภาพ พระมหาสิริราชธาตุ แน่นอน ไม่น่าขายได้ แต่ก็ขายได้

สิ่งดีๆ ที่คุณสมชายพบทั้ง ๒ เรื่อง คุณสมชายรู้สึกแปลกใจว่า เหมือนเป็นเรื่อง เหลือเชื่อ แต่ความจริงแล้ว หากเข้าใจเรื่องของบุญ ซึ่งก็หมายถึงกรรมดี อย่างถ่องแท้ จะเห็นว่า สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดา อยู่ในเกณฑ์การทำงานของกรรม

คุณสมชายทำบุญไว้มาก ต่อเนื่องสม่ำเสมอตลอดมาตั้งแต่เข้าวัด ปี พ.ศ.๒๕๓๒ เป็นเวลาถึง ๑๐ ปี สั่งสมบุญด้วย กำลังทรัพย์ของ ตนเอง ยังไม่พอ ยังทำบุญด้วย ไวยยาวัจจมัยกุศล ชักชวนผู้คนมาช่วยกัน ร่วมบุญอยู่เสมอ ยังมีเรื่องรักษาศีล และปฏิบัติภาวนา บุญทุกอย่าง เหล่านี้ ทับทวีมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นสมบัติละเอียดติดตัว เมื่อมีความปรารถนาสิ่งใด ที่ไม่เกินกำลังบุญที่มีอยู่ ย่อมจะต้องประสบ ความสำเร็จ โดยง่าย 

เปรียบเสมือน เศรษฐีมีเงินฝาก อยู่ในธนาคาร นับสิบๆ ล้านบาท ต้องการซื้อของ ราคาเป็นเรือนแสน ทำไมธนาคาร จะไม่ยอมให้เบิก เงินเล่า ยิ่งเบิกมาแล้ว นำมาทำบุญเพิ่ม ก็เหมือนนำมาทำกำไร ส่งฝากธนาคารเพิ่ม อีกทอดหนึ่ง ธนาคารจริง ในโลกมนุษย์ บางทีคนละ ประเทศ ก็เบิกเงินไม่ได้แล้ว แม้จะเป็นธนาคาร ยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็เพียงแค่ใช้จ่ายได้ทั่วโลก ถ้าเจ้าของเงินสิ้นชีวิต ก็หมดสิทธิ์เบิกเงินใช้
แต่หาก เป็นธนาคารบุญ แม้เสียชีวิตแล้ว ไปเกิดที่ไหน ภพภูมิใด ก็เบิกใช้ได้ตลอด สมดังพระพุทธภาษิตว่า 

ปุญญานิ ปรโลกัสมิง ปติฏฐา โหนติ ปาณินัน บุญ เป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า

[สารบัญ] [๒๐๒] [๒๐๓] [๒๐๔] [๒๐๕] [๒๐๖] [๒๐๗] [๒๐๘] [๒๐๙] [๒๑๐]
[๒๑๑] [๒๑๒] [๒๑๓] [๒๑๔] [๒๑๕] [๒๑๖] [๒๑๗] [๒๑๘]