เราเองก็ไม่ใช่นักวิจารณ์เพลงที่เชี่ยวชาญนัก แต่เพราะเพลงของคุณเธอมีอะไรหลายๆ สิ่ง ที่สะกิดความสนใจของเรา ทำให้อดรนทนไม่ได้ ต้องมานั่งวิเคราะห์เจาะลึกให้ถึงกึ๋นในแบบของเราเอง แต่เนื่องจาดตอนนี้คุณเธอได้ย้ายนิวาศสถานไปอยู่ใน Mound ซะแล้ว เราจึงต้องเจาะให้ลึกถึง 'Inside The Pervert Mound'

ปล. ถ้าคุณคิดว่าไม่ใช่อย่างที่เราคิด ก็บอกเราได้ทาง Sold Board หรือ E-mail ก็ได้

Hurry Go Round (23.11.98)
ฟังเพลงนี้แล้วให้ความรู้สึกสองแบบในเวลาเดียวกัน คือทั้งชอบและไม่ชอบ อ๊ะ คงสงสัยกันละสิว่าทำไมถึงไม่ชอบ เหตุผลข้อแรกคือ ทำให้รู้สึกเสียดาย คนอย่างมันที่แต่งเพลงอย่างนี้ ทำไม้ ทำไม ไม่อยู่สร้างสรรค์ผลงานอย่างนี้ไปอีกนานๆ ข้อสองนี่คงจะเป็นการให้เหตุผลในฐานะคนที่ชื่นชอบมือกีต้าร์เป็นพิเศษ คือเพลงนี้มันไม่ได้เล่นกีต้าร์เอง เป็น Kiyoshi & Pata เล่น ถึงจะให้ความรู้สึก 'เหมือน' แต่ก็ 'ไม่ใช่' ฟังแล้วไม่ใช่เสียงกีต้าร์ของมัน ทั้งๆที่เป็นเพลงของมันนะ เข้าใจไหม มันก็เลยรู้สึกตะขิดตะขวงใจนิดหน่อยเวลานึกถึงเรื่องนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่ชอบที่ Kiyoshi กับ Pata เล่นนะ ชอบ ชอบมากด้วย โดยเฉพาะช่วงsoloของ Kiyoshi โอ้โห อะไรมันจะคร่ำครวญได้ปานนั้น เพลงนี้มองภาพรวมแล้วเป็นเพลงที่ใส น่ารักมาก เรียกว่าฉีกจากเพลงที่ผ่านมาของคุณเธอโดยสิ้นเชิง ไม่น่าเชื่อว่าในสมองของนายเนี่ยมีอะไรใสๆแบบนี้อยู่ด้วย นึกว่าจะมีแต่เรื่องพิลึกกึกกือ แต่ถ้าใครคิดว่าเพลงนี้เป็น Pop ใสๆธรรมดาแล้วล่ะก็ คุณคิดผิดแล้วละ อย่างที่บอกไปแล้วว่าเพลงนี้มองโดยรวมแล้วเป็นเพลง Pop ใสๆ แต่ถ้าคุณลองแยกฟังแต่ละ part ดูจะรู้ว่า part ของ Electric Guitar โหดมาก… ในขณะเดียวกัน part ของเครื่องสายก็ใสเหลือเกิน มันก็เลยแปลกที่ความโหดร้ายสามารถเข้ากันได้ดีเหลือเกินกับความใส คงจะเป็นเพราะมีเสียงร้องของคุณเธอและเสียงเครื่องดนตรีอื่นๆเป็นตัวเชื่อมกระมัง เปรียบไปก็คงเหมือน Electric Guitar เป็นเหล้า 44 ดีกรี เครื่องสายเป็นน้ำเปล่าไปเจือจางความเข้มข้นของเหล้า แต่ถ้ากินแค่นี้มันก็คงไม่อร่อย ต้องเติม M 150 เข้าไปอีกหน่อย รสมันถึงจะนุ่มอะไรประมาณนี้แหละ แล้วปก Single ก็สวยมาก เวลามองแล้วให้ความรู้สึกตรงกับเวลาฟังเพลง คือถึงจะสวยใสแต่ก็แฝงความเศร้า (สีฟ้าหม่น) เอาไว้ด้วย ทั้งปก Single และ Sound ของเพลงนี้มีกลิ่นเดียวกันเป๊ะเลย รู้สึกดีใจที่มี Single แผ่นนี้ออกมา ทำให้ได้เห็นอีกภาคหนึ่งของหมอนี่ที่ไม่ซ้ำกับภาคเดิมๆ (ทำอย่างกับเป็นพระนารายณ์ แบ่งได้หลายภาคเหลือเกิน)

Psycho Man (23.11.98)
จริงๆ นะนายคนนี้ชอบอะไรที่มัน Psycho มาก ( ก็ตัวคุณเธอเองก็เป็นอยู่น่ะ จะไม่ชอบได้ไง) ไม่เชื่อก็ดูตั้งแต่ album แรกเลยก็ได้ 'Hide Your Face' ใช้ชื่อนี้เป็นชื่อ album แต่ตอนทัวร์คอนเสิร์ตใช้ 'Psycommunity Tour' เห็นมั้ย จริงๆ แล้วมันก็คงจะชอบหรอก ชื่อ album น่ะ เพราะสื่อตรงกับปกดี แต่ถ้าจะใช้ชื่อทัวร์ว่า 'Hide Your Face Tour' มันก็คงไม่สะใจใช่ม้า ต้องเป็นแบบไปทัวร์ที่ไหนที่นั่นกลายเป็น 'ชุมชนโรคจิต' อย่างนั้นแหละถึงจะสะใจคุณเธอ ทีนี้พอ album ที่สอง 'Psyence' อันนี้ชัดเลย โรคจิตของแท้ ทัวร์ก็ 'Psyence A GO GO' คือนอกจากจะโรคจิตแล้วยัง nude อีกต่างหาก ( ก็บรรดา dancers สาวๆ ขาว สวย หมวย เซ็กส์ของคุณเธอไง ให้ตายเถอะโรบินส์ อึ๋มจริงๆ ) ขนาดแวบไปทำงานกับ Zilch ก็ยังมีเพลง 'Psyche' เลย เอากะคุณเธอสิ!

l Hi-Ho l What's up Mr. Jones l Space monkey punk from Japan l Inside the pervert mound l
l Doubt l Sold some attitude l Tell me l A story l Love replica l Cafe le psyence l
l Ever free l Psychommunity exit l Sign my guestbook l View my guest book l