Op televisie flarden van een interview met het Nederlandse staatshoofd met Dorien Pessers. En als clown buiten in Scheveningen RVZ-Wally Dolf Jansen (DeeJee), inmiddels beroemd. Sommige mensen blijken toch een voetstukje te hebben bij mij waar ze vanaf kunnen vallen.
De 25ste verjaardag van de inhuldiging van dit staatshoofd is voor mij de 25ste verjaardag van zorg om toenmalige vriendin die ik meteen kwijt was bij d e eerste charge, op de Blauwbrug. En zorg om wat ik had geplant en gezaaid in mijn eigen stukje op het Waterlooplein, afgeschermd met vogelkers. De schade viel mee. Vriendin vond ik later terug met de andere vrienden, collega's van Radio Kemphaan, bij Het Fort van Sjakoo. De revolutie die niet doorging. En dit alles terwijl het heel makkelijk was individueel naar de Dam te lopen - waar wolken traangas langsvlogen.
Kan ik zelf ergens van afvallen? Op de gracht een bandje met zangeres die Eli's coming zong. Om de hoek klonk Sliced tomatoes van de Just Brothers. Werkt mijn bescheiden activiteit in het clubcircuit inmiddels toch door?
Op een brug over de Singel een stal van het klaarblijkelijk in liquidatie verkerende Extra!. Heel jammer - maar ik heb het eerlijk gezegd ook nauwelijks in genoemde winkels zien liggen. Ik koop er een pocket van Ursula Le Guin en merk dan pas dat een groot deel van het assortiment bestaat uit boeken die gered waren van vernietiging uit de erven Ravijn. Waaronder mijn eigen Jullie deugen niet!. Op de terugweg - waren even naar de club waar we resident deejays van de zaterdagmiddag en -vooravond zijn (Vaaghuyzen dus) - pakte Extra! definitief in met achterlating van het Ravijnfonds. Een vrouw wilde mij mijn eigen boek aanprijzen. Zij bleek niet bij het gezelschap te horen en heeft nu een gesigneerd gratis exemplaar. Een vriendin van haar doet mij een rode stropdas om. "Wel morgen dragen hoor". Mijn eigen boeken toch maar van het vuilnis gered. Wie geïnteresseerd is moet maar even mailen.
Eerste plaat, en een van de zeer weinige die ik gekocht heb op de vrijmarkt: super-session van Tommy Flanagan, Red Mitchell en Elvin Jones. Geen van de namen zei mij iets, maar mijn correspondentievriend in de dodencel heeft mij Elvin Jones speciaal aanbevolen. Dan moet het dus.
Waar zou ik op stemmen in Engeland? Van oudsher op de Liberals, nu Liberal-Democrats, vanwege hun niet-racistische, niet-koloniale beleid - van oudsher, sinds Biafraanse tijden. Het geldt nog steeds. De Greens zijn inmiddels een alternatief. In Schotland de Scottish National Party of desnoods de Scottish Socialists. In Cymru natuurlijk Plaid Cymru. Toch - het ziet er uitzichtloos uit: oorlogsmisdadiger Blair zal toch wel winnen.Mein Kampf in verband met deze figuur vind ik langzamerhand niet te grof.
Karel Kemphaan & Frau Dr. Tintenkiller hadden hun draaidebuut in de Mono, Amsterdam. Wederzijds aftasten - wat wil men horen? We hebben ons best gedaan mt een "mixed bag", en het viel goed, hebben we begrepen - er is ons ook gevraagd "resident deejays" te worden. Opmerkelijkste vraag: "wat is dit? komt dit uit Hair?" naar aanleiding van Up, up and away van The Johnny Mann Singers, wat bedoeld was als wegzendnummer. Je weet het maar nooit als deejay...
Ik houd mij liever niet bezig met dit soort volk - maar in de wrede maand april moet het toch maar even. U wordt verzocht zelf maar te googelen aan wie dit gericht is en waarom. Aanwijzingen staan hieronder. Mijn goede vriend Cornelis heeft uiteraard geen antwoord ontvangen.
Dear Ms. Schlussel,
Remarkably courageous words you write about the late Ms. Ruzicka. Have you ever read the masterpiece From Yalta to Vietnam, in which virtually all the wrongs of the world are being attributed to that noblest and most civilized of all nations, the United States of America? Certainly you would agree that the author of such filth would find poetic justice whilst being shot during his escape attempt from Guantánamo Bay?
I am sure this can be arranged in due course. I am sure it cannot be that long until this terrorists' friend will be locked up over there.
Keep up the good cause,
Cornelis Prul
Harry Bout, hieronder al ter sprake geweest - 12 april -, weet hoe de hazen lopen in de Verenigde Staten. Hij heeft zijn twintigjarig jubileum mogen vieren in de gevangenis en omstreeks dezelfde tijd mogen vernemen dat zijn moeder overleden is. Haar laatste woorden - zoiets verzin je niet - : "Waar is Harry? Wanneer komt Harry thuis?"
Nu wil Harry zelf dood. Op de Transkulburelen zit men niet stil hierover - u zult het wel merken, niet alleen hier mogen we hopen.
Naast Fleming - gegniffel in de zaal, waarna bij het volgende college een groepje hem Veel liefs uit Moskou aanbood; "denkt u aan de uitvinder van de penicilline?", had hij op de geluiden gereageerd - noemde Ger Harmsen in een college als "andere" (revisionistische) visie op de Koude Oorlog David Horowitz, From Yalta to Vietnam. Eigenlijk was de hele Koude Oorlog het werk van de VerenigdeStaten, volgens Horowitz. Nu kan ik zeggen dat wie toen ongenuanceerd was dit ook nooit zou worden.
Ik weet niet of Harmsen het nog gevolgd heeft en tenslotte wist wat er van de schrijver van dit boek - dat ik, in tegenstelling tot dat van Fleming, als student gelezen heb - geworden is. Een volbloed Amerikaanse edelfascist. Ja, de ironie van de geschiedenis - zijn naam zegt wel iets, nietwaar - kan niemand ontgaan. Op Stürmerachtige wijze laat hij dansen op het graf van Marla Ruzicka, niet alleen uiterlijk een schoonheid - en "per ongeluk" opgeblazen door een zelfmoordenaar in Baghdad. Ruzicka, een heilige voor deze tijd, en dus mikpunt van het gespuis van deze tijd - die via het medium waar u dit aantreft nu eenmaal vrij spel hebben. Verdriet om zoveel smeerlapperij - en ook om de literatuurtip van Harmsen - wat moet ik doen met wat ik gelezen heb van deze Horowitz?
De laatste Amsterdamse vredeswake op 4 mei aanstaande, 14.00-15.00 uur, zal haar werk en nagedachtenis tot thema hebben. Aan mij namelijk de treurige taak om het licht uit te doen bij deze wake, die geen organisatorische draagkracht meer heeft. Op het net zal hij doorgaan - en misschien in andere vorm ook op het Amsterdamse Beursplein.
Min of meer tot enig zelfonderzoek gedrongen door Tien rode jaren - was het ooit anders? Als er in de zogenaamde hoogontwikkelde wereld geen uitzicht is op verandering, dan moet het van "daar" komen.
Québec wordt - hoe Latijnstalig ook - nou nooit bij Latijns-Amerika gerekend. Zal wel op racistische gronden zo zijn. Maar Québec maakt zijn eigen "mei-68"-achtige dagen door, met grote studentenmobilisatie, bezettingen, demonstraties, aansluiting ook bij "de arbeidersklasse". Knijp mij.
En na Bolivia en Argentinië staat Ecuador op zijn kop - het democratisch-marketeconomisch gezinder regime is weggejaagd. De president kon zijn geliefd volk maar net ontsnappen met een helikopter - naar Brazilië, geleid door een zogenaamde linkse vakbondsman - die heel democratisch-markteconomisch is ingesteld sinds hij aan de macht is (had men anders verwacht?). Próximo! Stukjes hierover van mijn hand zijn ondergebracht bij De Vrije, kan hier ook niet alles kwijt - en was ik daar niet ooit redacteur van?
Gisteren voor het eerst zelf boerenzwaluwen gezien, oog in oog gestaan met een tapuit en koekoeken gehoord. En vandaag in de lucht boven de Amsterdamse dwarsstraat echt de gierzwaluwen zien vliegen. Ik wijs ze aan tegen de vrouw die achter mij stond bij de kassa in de supermarkt: het is lente. "Les hirondelles - ces sont la porte du printemps", legt zij uit tegen haar dochtertje. Ja, lente!
Als een leuke vrouw het zegt mogen gierzwaluwen toch hirondelles heten?
En dat het lente is bleek ook uit de eerste stukken stoep die afgezet waren met krijt of plakband: Bezet. Vroeger dan oooit, geloof ik.
En plotseling.. Transkul terug op de radio? Eender, maar anders. Mijn goede vriend Cornelis Prul neemt de honneurs waar op maandagavond 22.30u. Nederlandse tijd op Radio Patapoe. Hij gebruikt de beproefde programmanaam De Draaibaarheidsfactor. Hij vertelt dat het enig gedoe was met instructie die geen naam mag hebben de knoppen te bedienen, maar op den duur lukte het eigenlijk allemaal wel. Eerstgedraaide plaat, voor het archief:
Opgedragen aan allen die wenen over het northern soul circuit van de jaren zeventig. Als het zo op het scherm staat kan het ook anders geïnterpreteerd worden. Dat mag.
De voorgangers van Cornelis hadden, menend dat het iets met voorafluistering te maken had, een kanaal uitgeschakeld door een mute-knopje in te drukken. Waarmee Sweet thing van The Spinners plotseling een San Remo Strings-instrumental was geworden. Ontdekking! Choooon!
Zweefvliegen - voorlopig juist alleen in tuin voor eigen voordeur gezien. Voor natuur hoef je nooit ver weg. Moeite gedaan een hommelkoningin te redden uit Forever Changes terwijl Mirko en Adri (Plaatwerk, nog zo'n tenondergegane platenzaak) aan het inpakken waren. Niet gelukt. Ze bleef tegen het etalageraam beuken. Bid voor deze koningin...
En... ik hoor ze... maar ik zie ze nog niet... maar er zijn gierzwaluwen in de stad!
De helige vader zoude de toenemende zedenverwildering toch niet vergeten?
Maar gellukkig:
Molti bloti naveli!
Condomi semper capotti!
Omosessuali denaturati!
Pillulae contraconceptivae diabolicae!
Filti corti rocchi!
Cortommo: kan dat ook eens een treffer krijgen in Google!
Nixandehanda verder
En ik had in een weddenschap al gezegd dat het Ratzinger zoude worden: tussenpaus, tenzij hij over de honderd wordt...
Ik geloof dat ik er een flesje Duvel mee gewonnen heb. Voorzichtig drinken.
Is een studie Algemene Politieke en Sociale Wetenschappen toch ergens goed voor...
Maar Benedictus XVI was net zo uitgesproken tegen de koloniale oorlog van de VS en Groot-Brittannië tegen de Arabische wereld - dus: duim omhoog voor Benedictus (als hij deze steun nodig zou hebben)...HABENT PAPAM
Sinds wanneer is het gewoon zilverreigers te zien opvliegen in een weiland? Sinds daar geen koeien meer in staan? Men moet tegenwoordig zo opletten... Hetzelfde zou ik zeggen van de alom bloeiende judaspenningen. Waren die vroeger ook zo algemeen, gaat het hier om een zeer geslaagde tuinontsnapper?
Marketeconomietje spelen: de nieuwe "aanbieder" van openbaar vervoer in Oost-Utrecht werd bij het begin stilgelegd dor een staking van chauffeurs. Normpjewaardetje spelen: onze nationale Harry Potter vindt dat we maar eens moeten gaan praten met die bejaarde dame verderop in de straat. Wil ik best. Maar ze is zwaargesluierd, verstaat geen Nederlands en wekt niet de indruk dat ze überhaupt een woord met mij wil wisselen. Het regime is het contact met le pays réel echt geheel kwijt.
Een van de redenen waarom ik mijzelf gegoogeld had - niet doen, bekomt je niet - was om te kijken of mijn namm in verband werd gebracht met K.T. Tunstall. Over haar optreden in Later was ik lyrisch. Het album daarentegen vond ik niet interessant. "Laat haar toch een single maken" - maar dat blijkt zij gedaan te hebben. Wat ik zo aardig vond in Later was haar optreden als eenvrouwsband. Het clipje herinnert er aan. Maar verder hoeft het - jammer genoeg - niet meer voor mij. Kijk en luister zelf.
(Zo kun je dus ook doen of je plaatjes draait...). Het kan de verwijzing naar Howlin' Wolf zijn geweest die mij toen zo enthousiast maakte. Carole King als voorbeeld - nou nee - tenzij het Road to nowhere betreft.
Over Rachel Corrie: naievelinge die dacht door haar herkomst gevrijwaard te zijn voor het vigerende fascisme/racisme - kan ik niets aan toevoegen.
Johnnie Johnson, pianist die er aanspraak op maakte Chuck Berry ontdekt te hebben en menig nummer met hem samen geschreven te hebben, is door ons herdacht.
3 april jongstleden overleed Ger Harmsen. Ik heb mij pas nu er toe gezet een in memoriam te schrijven.
Nog eens naar aanleiding van Tien rode jaren:
Het heeft vermoed ik geen enkele zin een beschaafd stilzwijgen te handhaven over het gekakel van Albert Ledder, rondgestuurd in automatisch gespamde emailcirculaires - want ze komen tenslotte ook nog op het web terecht. Ik heb deze vrijdenker genoemd in een Jaarboek Anarchisme waarin ik wat memoireachtig inging op de afdeling Amsterdam van de Federatie van Vrije Socialisten. Aanleiding voor Ledder om een brief van 48 kantjes te sturen, waaraan geen touw was vast te knopen, behalve dat hij boos was. Ik weet nog steeds niet waarom. Extra boos is hij om een terzijde van mij over de onnavolgbare manier waarop Fons Elders op de televisie het woord "filosofie" uitsprak in zijn cursus. Ledders conclusie: dat ik niets, maar dan ook niets over de jaren zestig weet. Daar ben ik te jong voor. Ik zal het maar als compliment zien.
Zo moet ik natuurlijk ook de opmerkingen van Joop Lahaise, adjunct-hoofdredacteur (toe maar!) van Wierings Weekblad, en ook alweer vrijdenker, over mijn verleden als psychiatrisch patiënt zien. Hoe weet Lahaise dit? Nou - niet zo moeilijk natuurlijk: hij zat op dezelfde afdeling in Meerenberg. Beregezellig. Vooral als Joop weer eens keihard en urenlang de kreet "De lonen omhoog, de prijzen omlaag!" aanhief, volgens de directieven van de ASVA. Daar wisten ze raad mee: afvoeren in dwangbuis en in een rustgevend kamertje met witgekalkte muren. Na enige tijd mocht Joop er wel weer uit. En later werd het hele Meerenberg gesloten - bezuinigingen door al die rechtse kabinetten, uweetwel - en de vroegere cliënten lopen vrij rond. U treft het er allen toch maar niet mee. Geven die Belgen dat blaadje nou nog steeds uit?
(Overbodig maar voor de volledigheid: de man is op grond van deze persoonlijke ervaringen uiteraard volkomen terecht iets Heel Hoogs in het Antidiscriminatiegebeuren geworden. Gekken zijn zeer vatbaar voor discriminatie, dat is algemeen bekend).
Alleraardigste ontmoeting op de Amsterdamse Boekenmarkt afgelopen vrijdag - gekatalyseerd door de biografie van Thijsse, met een van de schrijvers van Onverklaarbaar gelukkig, over natuurverkenningen in de wijde omgeving van Amsterdam. De liefde voor de "natuursport" spat er af. Dit geldt helaas niet voor de Thijssebiografie van Sietzo Dijkhuizen. Alsjeblieft, niet weer dat kleinburgerlijke gezeur over het "beschavingsoffensief". Maar jawel hoor - aardigheid in natuursport of geschiedschrijving is niet toegestaan. Bespreking van beide volgt als ik het nu dan binnenkort echt uit heb. Verwarring over de hoofdtitel is verspreid door Athenaeum Boekhandel - Natuurgenot schenkt... - tja wat? Ik moet er nog achterkomen hoe men dit op het Spui bedacht heeft.
Maar genoten van het gezicht van helmbloemen en ruig-viooltjes, als niet-gele bloeiers in de duinen dezer dagen. Niet dat ik iets tegen de gele heb, maar paardebloemen en narcissen zie je overal dezer dagen.
Harry Bout - hij zit al twintig jaar in de cel in Michigan, VS, onschuldig naar eigen zeggen - hetgeen hij redelijk aannemelijk maakt - het opvallendste van het hele verhaal rond de moord die hij of iemand anders gepleegd zou hebben is het achterwege blijven van een onderzoek naar een motief. Reden om Nieuwe Revu aan te schaffen. Het enige artikel dat nieuwsig was in dit blad was het artikel over Harry Bout. Het blad noemt zichzelf een Men's magazine. Gaat over Beau van Erven Dorens en Henny Huisman (voor de zekerheid: dat is een man). Auto's en motorboten zijn blijkbaar geen mannenonderwerpen meer. Metroseksualiteit? Enfin, er stond toch nieuws in - hulde aan Sandra en Annabelle voor hun campagne - get Harry Bout out - now!
Een vriend, lid van D66 dezer dagen, verzekerde mij dat het wel goed zat tussen het gedachtengoed van D66 en mij (ik had op goed-Mokumse wijze de deelwethouder-hansworst Frankfurter een "drol op een lappie" genoemd). Bij het blaadje van D66 vond men de mededeling dat er meer dan zeventig reflectanten waren geweest voldoende motivatie voor de afwijzing. Of ik te joods, te homoseksueel, te oud, te ex-psychiatrisch (dat weet ik pas sinds gisteren, mijzelf wat onnozel gegoogeld hebbend), te weinig D66 was - het stond er niet bij. "Anders kunnen ze ons daar maar op pakken." Wel heel fijn was de gedrukte regel op het briefpapier: zeg ja tegen de europese grondwet - hun spelling, maar ze zochten dan ook een eindredacteur. Wat gaat er om in die democratisch66-ige hoofden? Dat ik op grond van deze oproep juichend JA ga roepen tegen dit bedenksel van Brusselse inktvissen? Juist nu ze mij hier op deze wijze toe oproepen? Tja, Meerenberg is opgeheven...
Het aardige nieuws: onze terugkeer op de radio is zo goed als rond. Nu nog even de tijd regelen. U verneemt het uiteraard!
Regime change in Nederland? Dat nooit! D66 is al een keer niet opgeheven doordat er te weinig volk kwam opdagen om de boel op te heffen, een jaar of dertig geleden (zou trouwens pikant zijn geweest, want het was een regeringspartij in die dagen). Nu zal de vrijzinnig-democratische richting zich laten opheffen door de kiezers, door op te houden vrijzinnig-democratisch te zijn. Het is nog te vroeg om het ventje vriendelijk uit te wuiven.
Minister Brinkhorst verklaart over Ed van Thijn: "eens een rat, altijd een rat." Wat betekent dit? Hebben ze dezelfde minnares gehad en is Brinkie nog steeds jaloers?
Ik heb twee "feitelijke fouten" aangetroffen in Tien rode jaren van Antoine Verbij - niet direct essentiële fouten. Het kabinet-Cals kan burgemeester Van Hall niet ontslagen hebben, want daarvoor was het zelf al te zeer gevallen. De Bluthund was toch echt het kabinet-De Jong. En in de jaren zeventig kan Verbij niet meer "Johnson moordenaar" gescandeerd hebben - althans, over welke Johnson zou het gaan? De Amerikaanse president is er mee gestopt in 1968. Beetje storend, maar van geen belang voor de Nederlandse geschiedenis van die jaren.
O, en wat ook niet klopt, maar we moeten die klacht waarschijnlijk niet letterlijk nemen: in de jaren zeventig was het altijd slecht weer, schrijft Verbij. De zomers van '70, '71, '73, '75, '76 en '78 waren daverend. ('78 was het misschien omdat ik in die zomer meermalen Belangrijk Verliefd was - maar ik herinner mij ook ontginningswerkzaamheden in de woestijn op het Waterlooplein, het Vlooienpark - het was vaak heel mooi weer toen). Misschien alleen de echt slechte was '74. Dat was de zomer waarin Nederland van Duitsland verloor en Radio Noordzee de lucht uitmoest. En nog wat meer. Maar goed, Verbij bedoelt het overdrachtelijk - denk ik?
De bedenkingen bij Achterhuis en andere liberaal-democraten zijn inmiddels apart gezet..