Lezersstandpunt

Naar aanleiding van de interviews die in de laatste nummers van De Viervoeter gepubliceerd werden, ontvingen wij heel wat mondelinge en ook schriftelijke reacties. Van An Liekens, ouder van Het Trappenhuis, kregen wij volgende brief.

Ik vond het gesprek met Rajae Slaoui een goed artikel, en herkende er enkele punten in, vooral wat betreft het religieuze aspect. "Spreken over de religieuze ervaring is in onze scholen bijna taboe". Mijn kinderen volgen katholieke godsdienst. Zeker niet omdat ik fanatiek katholiek ben; want ook ik stel mij vele vragen rond al die dingen. Maar het valt niet te ontkennen dat onze Westerse cultuur gegroeid is uit een christelijke traditie. Wat ik al zeer dikwijls ondervonden heb, zowel van ouders als van leerkrachten, is dat het fanatieke veeleer precies bij die anderen ligt, nl. bij de a-religieuzen of vrijdenkers.
Zij denken niet vrij, maar zetten zich - meen ik - in hoofdzaak af tegen hun verleden. Misschien een verleden dat katholiek was. Dit alles is zeker niet open staan. Wat het godsdienstonderricht betreft, zou een zeer degelijke geschoold iemand de verschillende wereldbeelden kunnen uitleggen, dit zou duizendmaal interessanter zijn, en beantwoorden aan een realistische, rijke toekomst. Nog een aspect waardoor ik mij soms afvraag of ik wel in de juiste school ben. Islamitische godsdienst

Alles is zo overrationeel, misschien zitten wij bij de intellectuele klasse, en is dit hierdoor? Maar als ik dan mensen van de Steinerschool ontmoet ervaar ik daar een veel groter evenwicht tussen emotie, gevoel en ratio. Dit uit zich daar in zoveel aspecten, vooral door de creativiteit en de schoonheid in alles te laten overvloeien, en niet als iets losstaand te behandelen.
Waarom zou dit bij ons niet kunnen? Versta me niet mis, ik ben tegen het van boven uit opgelegde bij Steiner. Maar dit wil niet zeggen dat je er geen positieve punten uit halen kunt. Alles gebeurt in de jeugd, de kiemen worden daar gelegd. Ook de kiemen voor muziek en esthetica. Ik heb constant het gevoel dat ik mijn kinderen na de school nog enorm moet bijscholen. Niet voor rekenen of taal of Frans, maar wel voor de cultuur, de schoonheid en de hogere waarden.
Misschien is dit opvoeden, maar ik zou toch liever zien dat dit in het schoolleven ook wat meer gebeurde. Ik besef dat ik wel wat ben afgeweken met mijn commentaar op het gesprek met Rajae, maar het sluit er toch wel op aan, denk ik.