Ik ben Arne en ik zit in atelier sport. Wij (de klas van Yo) en de klas
van Roland hebben samen 3 ateliers opgestart: sport en spel, koken en knutselen.
In sport en spel, koken en knutselen. In sport en spel vond ik het heul
leuk. Nu zit ik in knutselen. Nu denk je natuurlijk: hoe kom je nu van
sport naar knutselen? Wel, wij moesten om de twee weken wisselen en zo
kunnen we naar elk atelier gaan. Nu kunnen we ook samenwerken met de migranten.
Ikzelf vond dat het goed is voor de toekomst, en om Turkse vrienden te
maken, en om ze beter te leren kennen.
Yo
was onze juf voor koken. Samen met de Turkse kinderen maakten we Vlaams
en Turks eten klaar voor de middag. We kookten in de klas of soms in de
keuken van de school.
Eerst bespreken we wat we gaan maken. Iedereen brengt iets mee. Dan gaan we aan de slag. Het voorgerecht was tonijnsla met Turks brood. De tonijnsla mengden we met mayonaise en sneden het brood in stukken. Voor het hoofdgerecht hebben we paprika met gehakt gevuld. Hoewel we geen peper hadden en ajuin was het toch lekker. Als dessert was het... Ja, juist: fruitsla! Iedereen had een paar stukken fruit mee. Samen sneden we het fruit in kleine stukjes en deden het in een kom. Aanvallen maar!
-
Tonijnsla met Turks brood
De
tweede keer heb ik koken gedaan. Een week op voorhand moesten we ons menu
opstellen. Voorgerecht: Turks brood met krab- en garnaalsalade. Hoofdgerecht:
spaghetti. We moesten allemaal iets meebrengen. Een paprika, prei, gehakt,
enz. In de klas maakten we de saus. Al de groentjes snijden en op een kampeervuurtje
stonden de ajuintjes al te bakken. In de keuken (beneden) kookten we de
spaghetti (heel leuk!). En dan eindelijk eten. Het was heerlijk, we hadden
onze tafels gezellig gezet en met kaarsen en muziek (tezamen: net een echt
restaurant).
Dinsdag
in de namiddag riep de meester ons. We mochten knutselen. De meester had
negen kinderen bij elkaar geroepen. We gingen echte foto's maken. Maar
ik vond het wel spijtig dat het geen kleurenfoto's waren. We waren in de
kelder. De meester had een vergroter bij. Het was wel een vreemd ding.
De meester gaf ons uitleg. We mochten om beurt zelf een foto maken. Ik
was aan de beurt. Ik zat daar voor dat vreemde ding. Ik begon te tellen
1, 2, 3, 4, 5, en liet een strookje vallen, 1, 2, 3, 4, 5 en liet weer
een strookje vallen. Ik moest het zo 5 keer achter elkaar laten vallen.
Alle strookjes lagen neer. Maar voor ik die strookjes liet vallen, moest
ik eerst nog een negatief zoeken. Het was een negatief van een vogel. Ik
mocht de foto, het wit blaadje eruit halen, en het in het ontwikkelingsbad
steken. Het moest zeker 20 of 30 seconden in het ontwikkelingsbad zitten.
Dan veranderde er iets aan het wit blad. Er kwam een vogel tevoorschijn;
het leek wel toverkunst. De foto moest in het stopbad. Dan over naar het
fixeerbad. De foto moest er 1 minuut in zitten, en daarna moest het in
gewoon water. Iedereen had foto's. We gingen terug naar de klas. We lieten
onze foto's nog wat in de klas liggen, omdat we ze konden gebruiken voor
de klas. En als we ze niet meer nodig hadden, mochten we ze meenemen naar
huis. Dit was de leukste dag van mijn leven.
Met
Roland ontwikkelden we foto's. We moesten allemaal een negatief meebrengen
en dan zelf ontwikkelen. We moesten één voor één
ons negatief in een machientje schuiven, een licht aansteken en op het
knopje duwen. Dat moest een bepaalde tijd zijn. De foto was nog niet klaar.
De foto was nog helemaal wit. Om kleur in de foto te brengen moesten er
produkten over gegoten worden. Toen was de foto klaar.
Eerst heb ik knutselen gedaan. Een week op voorhand moesten we ideeën geven. Maar Roland had een beter idee: we gingen foto's ontwikkelen. Allemaal tezamen gingen we naar beneden (in de kelder). Daar stond al het gerief: badjes, produkten en een machine. Eerst moesten we proefjes doen hoe lang er wit licht op de foto moest schijnen (hoe langer het licht, hoe donkerder je foto). Iedereen moest tellen, dan moest het zoveel tellen in een badje en weer zoveel tellen in een ander badje (drie badjes in totaal). Dan moesten we de foto's in een emmer water steken. Toen iedereen zijn foto had was het tijd en we gingen naar boven, 2 met builen (van in het donker tegen de muur te lopen) en 3 met natte truien (van hun foto in de emmer te steken). We hadden een foto van de oude school ontwikkeld.
Dat
doen we in de turnzaal. Eerst legt Ayse (een Turkse juf) een aantal Turkse
spelletjes uit. Dan mochten we ze spelen. Daarbij was een spel met stokjes.
Je moest ze om ter verst gooien met een grotere stok. Daarna de punten
tellen. Daarna speelden we middenmuis (een Vlaams spel).
Bij Ayse speelden we spelletjes en ook middenmuis (wat uit de hand liep door het water in de turnzaal, wat de ruimte wat te klein maakte). Deze keer was de sfeer iets slechter. Over het knutselen kan ik niets vertellen, die activiteit heb in nog niet uitgeoefend.
Ik kon kiezen uit de verschillende spelen. De spelen kwamen uit Turkije. Het was leuk om nieuwe spelen te leren. Maar de tijd vloog voorbij en algauw was het tijd om naar de klas te gaan.
Copyright © februari 1997.