Nog tweemaal slapen en 't is weer koortje!
Fauve zat vorig jaar in de 3de leefgroep. Ze wou graag een
koor starten omdat ze zelf graag zong. Heel wat kinderen hadden blijkbaar
dezelfde wens. Maar een koor heeft een dirigent nodig.
Ik aarzelde. Eigenlijk zag ik er wel iets in, een uitdaging.
Maar ja, het betekende werk bij! Gelukkig volgde ik mijn goesting. Ik bood
me voorzichtig aan voor een proefperiode. Ik wou wel eens zien wat we samen
konden doen, maar ik voelde me ook onzeker. Wat verwachten kinderen van
een koor? Zouden we elkaar kunnen vinden? Zou ik de extra energie kunnen
opbrengen?
Toen was het zover. Ik voelde het al meteen: een niet te stuiten enthousiasme.
We vlogen er in, het klikte. Voor ik het goed besefte was het koortje een
vaststaand feit in de Spiegel. Elke donderdag tussen de middag stormde
een groep kinderen naar de afspraakplaats. Soms meer, soms minder, met
stilaan een vaste groep van 't koortje: veel zingen, veel lol, maar ook
veel overleg, discussie en steeds nieuwe voorstellen. Een koor in Freinet-stijl
is iets anarchistischer dan een doorsnee schoolkoor, vermoed ik. Alles
behalve het zoetgevooisde mooi-op-rijtjes zingende koor!
Alle kinderen die willen hebben hun inbreng. Er zijn altijd
meer ideeën dan er tijd voorhanden is. Ze brengen liedjes mee, instrumenten,
ze bedenken arrangementen en luisteren met kritische oren naar elkaar.
Dit schooljaar maken kinderen voornamelijk zelf liedjes. Sommigen hebben
er zelfs een schriftje voor, zoals bij vrije teksten. Freinet had het moeten
meemaken. Ze zijn niet alleen inventief, maar ook ambitieus. Een koor moet
kunnen optreden, vinden ze. En ook daar hebben we ondertussen ervaring
mee. Eerst voorzichtig voor insiders, later iets gedurfder op het zomerfeest.
War me daarvan bijbleef is vooral hun uitstraling, hun enthousiasme. 't
Is muzikaal bijlange niet af, maar 't is wel van hen.
Voor mij is het een boeiende ervaring om te kunnen zingen
en muziek maken met kinderen - gewoon voor de lol - zonder druk van buitenaf,
op hun maat. De kinderen hebben er zelf ook veel plezier aan. Dat zie ik
op hun gezichten, dat hoor ik van ouders. Dat doet deugd. Soms verrast
het me zelfs hoe belangrijk dit koortje blijkbaar is voor sommige kinderen.
Het is echt een stukje van hun school. Een stukje dat ze grotendeels zelf
dragen, zelf maken.
Tot slot nog iets wat me bijbleef. Vorig jaar kwam een
meisje op me toe, met blinkende ogen. "Nog tweemaal slapen en 't is weer
koortje"! En ik dacht dat dit extra werk was.
Ida Jonniaux
Mama van Dajo en Josse
(De Spiegel)
Koortje
In het koortje zingen we liedjes.
Ik vind het heel leuk
We doen het ook soms met instrumenten.
Je ziet aan de anderen of ze het koortje leuk vinden of niet.
En als iemand veel lawaai maakt in het koortje en maar een paar
zinnetjes meezingt of niet stil wil blijven, komt hij om gewoon lol te
maken.
Als je stil bent en veel meezingt, vind je het wel leuk.
Ik maak zelf liedjes. Het koortje is voor het derde en het vierde.
Ik zou niet graag naar het vijfde gaan.
Sanne
(De Spiegel)
Copyright ©
april 1998.