Annem...

Bir fedakârlık timsali olan annemle, aslına bakarsanız pek anlaşamam ama bunun yanında annesiyle benim kadar iyi geçinen biride pek yoktur :-)) İnsanın aklına "evde 2 kişi olupta nassı oluyoda anlaşamıyosunuz?" sorusu geliyoooo... Sebep şu; ben aslında biraz sorumsuzum, ve arada bir duyarsızlık yaparım. Annem dizi izlerken ben evde top koşturunca, e birazcık cinleri tepesine geliyooo tabiii. Ondan sonra ben biraz daha oynuyorum (bana yetmiyoyaa) terlikler havada uçuşuyooo... Sonrada bu olay gözyaşıyla bitiyoo, Ühüüü.. :-))) İyi isabet ettirirde kendisi...

Annemle olan iletişimim müthiştir. Arkadaş gibi onunla konuşurum (tabii ki enseye tokat bi muhabbet değil, yanlış anlamayın). Yani düzeyli bir dosttur benim için. Aaah ah zaten ne demişler ; "Bi ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar" diye... Hangi sorunum olursa ki bu eğitim olabilir, dersler olabilir, kız arkadaşım konusu olabilir... :-) annemle konuşurum. Hep yardım eder. Yani en azından beni sıkılmadan dinler.

Annem eğitimci ve 3,5 senedirde burda İl Sağlık Müd. eğitimlerinde görev alıyor. Bu hususta oldukça deneyimli ve başarılı birisidir, öhöm öhöm söylemesi ayıptır,annem diye süleemiyom ha...Hatta bi kaç kere Hemşirelik Şube Müdürlüğü teklifi aldıysa bile kabul etmedi, eğitimcilik hoşuna gidiyor. Ama evrak ve yazışmalı işlerden hiç hoşlanmaz.

Ha bu arada benim sorumsuzluğum için her zaman "Aaah ah oğlum, sen askere gidince ne yapacaksın, gitte gör orayı. Asker ocağı ana ocağına benzemez oğlum, Aaah ah" diyerek beni hep gıcık eder. Eee aslında ben de bazen çizmeyi aşıyom tabii, mesela odamı düzeltmeyip, çoraplarımı yıkamayıp sepette biriktirdiğim zaman (eee çok kötü bişii aslında ama, kimse madalya vermiyo ki çorap yığınını elden geçirince...ölee olsa çamaşır makinelerin başı göğe ererdi.. :-))) )

Neyse işte, birazda annemin akademik ve aktif iş hayatından bahsedeyim... Zamanında annem Samsun Sağlık Kolejinden mezun olduktan sonra hemşireliğe ilk adımını Ankara Doğum Evinde çalışmaya başlayarak atmış. Ankara Yüksek İhtisas Hastanesinde, ilk kroner ameliyatlarının yapıldığı operasyonlarda bulunmuş. Kardiyovasküler Cerrahi hemşiresi olmak, oldukça zor bir işti o zamanlar oğlum, der hep. Erzincan 'da da SSK hastanesinde (13.Mart.1992 de depremde çöken hastane vardı ya ,ha işte o) bulunmuş. Ama ben anneme fazlasıyla yetecek bi yaramazlıkta olduğum için istifa etmiş. İşte ondan sonna yaklaşık bi 10 sene sonra falan tekrar işe başladı. Eeee beni büyüttü fena mı?. Sonra eğitimin sonu yoktur düsturuyla Açık Öğretim Fakültesinde bir ön lisans eğitimi aldı. Demeyin felaket zor bi okul , helede uzaktan okuyup o kitapları 40 yaşından sonna devirmek. Yanlız, okulu 2 ders için 1 sene uzattı. :-) Eee o kadar da olur, nazar değmez. Sonra bitirdi tabi okulu.

Şimdi gözünü Lisans tamamlamaya da dikti. LES benzeri bi sınav olacakmış, benim gibi LES kitabına ilgi gösteriyoo bu aralar.

Annemin bilgisayarla arası oldukça iyi... Ben öğretmedim tabii, kursta kendi kendine öğrendi. Kurstan önce ben bişileeer anlatmaya çalıştım ama ben onun oğluyum ya ona ders anlatamam. Siz siz olun, asla annenize bilgisayar anlatmaya çalışmayın. Ya, öğretiyorum yapamıyo biraz kızıyom, haydeee " sen bana nasıl kızarsın, bu yaştan sonra senden emir mi alacam" diyip benim minik kursumu terki diyar ediyoo...Bırakın anneleriniz kursta öğrensinler... Eee dayadı merdiveni 50 ye, bu yazıyı görse varyaaa beni biçer ha. Ne var ki yani ha 47 ha 50.. :-))) Neyse işte aktif olarak bilgisayarı kullanıyor. Tabi arada bir "ne oldu yine bu manyak alete, oğluuum bak şunaaa !!! " feryatlarını evde işitiyorum... :-))

Ha bide ben bilgisayar da proje yaparken sürekli yanıma gelir ve sinir edene kadar programımı eleştirir. Yok şurası olmamış, yok burasında şu olursa daha estetik olur. Ben bazen eline mouse alıp visual basic te programıma müdahale ettiğini gördüm yaw...

Eee benim görmediğim bir çok şeyi annem görür ve hakikatten bana faydası olan eleştirilerde bulunur...

Sağol Anne iyi ki varsın... :-) mucks...

hele anneme hiç değmesin...