วันพุธ ที่ 5 มีนาคม 2546

         เราเปลี่ยนแผนกันอีกแล้ว
จากเดิมที่วางเอาไว้ว่าเช้านี้จะไป สุโขทัย แต่เพราะโนริโอะ
เหนื่อยเกินไปเลยของด เอาเป็นว่าแค่ไปไหว้ พระพุทธชินราช ก็พอแล้ว
ตกลง ๆ ผมไม่ว่าอะไรอยู่แล้วล่ะ เราก็เลยออกเดินไปตามถนนมุ่งตรง
ไปวัดใหญ่ เดิน ๆ ไปก็แวะเข้าร้านอาหาร เช้านี้ส้มตำ กระเพาไก่

   ไปชมวัดใหญ่ 30 นาทีเราก็ไปที่ บขส. เตรียมตัวกลับขอนแก่น
รถออกเที่ยงตรง เรานั่งรอ 1 ชั่วโมงรถก็มา สภาพรถดีกว่าคันก่อนหน้า
รถวิ่ง 5-6 ชั่วโมงก็จะถึงขอนแก่น พอขึ้นรถผมก้เตรียมตัวหลับ
ก็มันเหนื่อยกับการนั่งรถนาน ๆ เหลือเกิน..... สังเกตว่าเราใช้เวลา
ส่วนใหญ่กับการนั่งรถ 

    ไม่มีอะไรน่าสนใจ นอกจาก....
เมื่อถึงป้อมยามเข้าอุทยานแห่งชาติ น้ำหนาวด้าน จ.ชัยภูมิ
มีแม่ค้าขึ้นมาขายผักหวาน.....เออ..ปกติเขาจะขายของกินกันแต่
ที่นี่ขายผักครับ ผักหวานถุงละ 10 เขียวน่ากินจังเลย

 รถวิ่ง ๆ ไปโนริโอะก็โชวืแผนที่ บอกว่าน่าจะผ่าน ชุมแพ เรียบร้อยแล้ว
ผมก็เลย บอกว่า ยังไม่ถึงชุมแพหรอก พร้อมกับชี้ลงในแผนที่ว่าเรา
กะลังถึงไหนกันแน่ โนริโอะยังไม่ยอมเชื่อ... บอกว่าดูระยะทางกับเวลารถวิ่งสิ
ผมก้เลยบอกว่า รถวิ่งช้าเพราะทางมันเป็นทางบนเขา
 ไม่ยอมความอีก.........
ผมเกิดอาการหงุดหงิดก้เลยบอกว่า...คอยดูแล้วกัน !!!!!!!

  ต่างฝ่ายต่างเงียบ หลังจากเถียงกันแล้ว
จนรถผ่านชุมแพถึงได้เอ่ยปากคุยกัน....เรากลับมาถึงขอนแก่น
ตอน 5 โมงกว่า ๆ กลับถึงห้องก็นอน......ทิ้งเป้ หนัก ๆ
ผมรื้อเป้ ออกมาดูปรากฎว่า มีเสื้อตัวนึงที่ผมเอาไปด้วย แต่ไม่ได้ใส่
เพราะหาไม่เจอ.... เฮ้อ...แบกไปตั้งหลายวัน

     คืนนี้ผมพาโนริโอะ ไปเลี้ยงเนื้อย่างเกาหลี
พร้อมกับรูมเมท ไปเที่ยวคราวนี้ที่ขอนแก่นมีอะไรเกิดขึ้นเยอะแยะ
เพื่อนหลายคนต้องรับภาระของผม โดยเฉพาะรูมเมทที่แสนดี
ก็เลยเลี้ยงตอบแทน... เรากินกันอย่างเร่งรีบเพราะโนริโอะ ต้องการไปส่งเมล

 สำหรับวันนี้เราเหนื่อยมากเหลือเกิน ขอนอนพักเอาแรงก่อนดีกว่า
ห้องผม ในวันศุกร์นี้จะต้องเตรียมย้ายออกได้แล้ว จะมีคนมาไล่ที่
เอ้า..ไล่ก็ไล่ ไล่ 2-3 ทีเดี๋ยวก็ไปเองล่ะ




กลับไปหน้า...รวมวัน

วันที่ 14 ที่ขอนแก่น