สิงโตที่เชิดอยู่ในประเทศไทยปัจจุบันแม้มีต้นกำเนิดมาจากประเทศจีนก็ตาม  แต่ทว่าที่แพร่หลายเข้ามาอยู่ในประเทศไทยทุกวันนี้  มิได้เป็นการนำเข้ามาของชาวจีน  แต่คนไทยรับเอารูปแบบการเชิดสิงโตผ่านมาทางญวณ หรือ เวียดนาม  โดยญวนได้รับแบบอย่างมาจากจีนอีกทอดหนึ่ง  ก่อนนำเข้ามาแพร่หลายในประเทศไทย    ดังที่ปรากฏในหลักฐานทางประวัติศาสตร์ในพระราชพงศาวดาร  ฉบับเจ้าพระยาทิพากรวงศ์ว่า  องเชียงสือ (เจ้าญวน) ได้ฝึกหัดคนญวนให้เล่นสิงห์โตล่อแก้ว และสิงห์โตคาบแก้ว  เพื่อใช้ในการเล่นถวายตัวแด่พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬา-โลก(รัชกาลที่ 1)  ซึ่งพระองค์ได้ทรงโปรดให้มีการเล่นถวายหน้าพลับพลาที่ประทับ    ในเวลาที่มีมหรสพแบบแผน  ทำให้การเล่นสิงโตมีการเล่นเป็นประเพณีสืบจนถึงรัชกาลต่อ ๆ มา    ดังนั้นจึงแสดงให้เห็นได้ว่า   การเชิดสิงโตในประเทศไทยมีมานานนับร้อยปี  สิงโตที่คนไทยรู้จัก  และได้เห็นการเชิดสืบมาถึงปัจจุบันนั้น   เป็นสิงโตทางตอนใต้  ของประเทศจีน  อันเป็นศิลปวัฒนธรรมของชาวจีนที่ฝึกฝนศิลปะกังฟู    การเชิดสิงโตของประเทศไทยอาจแตกต่าง   กับประเทศจีน  ตรงที่คนจีนจะเชิดสิงโตเฉพาะในช่วงตรุษจีนเป็นสำคัญ    ขณะที่คนไทยกลับนำสิงโตมาใช้เชิดกัน เกือบทุกเทศกาล   และวันมงคลต่าง ๆ   อาทิ   วันสงกรานต์   วันเข้าพรรษา   วันแต่งงาน   วันเกิด   งานฉลองต่าง ๆ เป็นต้น