Zuid-Amerika
Als ik terugkom uit Salamanca zal ik drie weken "rust" hebben. Mijn drukke programma bestaat uit uitslapen, koffer uitpakker en koffer inpakken, alle familieleden+vrienden afgaan en m'n rijbewijs halen.

19 september vertrek ik met Ewoud Goorts naar Quito. Met Iberia vliegen we eerst naar Madrid en vanaf daar steken we over naar Quito, Ecuador, Zuid-Amerika. Nadat Ewoud en ik een paar dagen kunnen bijkomen in een jeugdherberg en de stad kunnen verkennen, zal Michael overkomen. Michael kan goedkoop vliegen met KLM en komt daarom iets later aan.
Twee of drie dagen nadat Michael is geland beginnen de lessen. Wederom Spaans. In een maand zullen Ewoud en Michael ook proberen hun Spaans op een goed niveau te krijgen. Ik bezit hopelijk al over een goed niveau en zal daarom een cursus voor gevorderden krijgen.
We worden de eerste maand ondergebracht bij wederom een gastgezin. We hebben een eenpersoons en een tweepersoonskamer tot onze beschikking. We zitten bij de familie Susana Salazar op ongeveer 20min busafstand van het schooltje. De vader en moeder hebben 3 dochters, dus ik denk dat we ons er wel gaan vermaken.

Na de maand talencursus gaan we met z'n drieën naar een vrijwilligersproject. We zijn geplaatst in het project 'Bellavista.' Ze omschrijving dit als volgt:
Bellavista is een nevelwoud reservaat tussen de 1600 en 2400 meter hoogte, 2 uur rijden ten Noordwesten van Quito. In het reservaat komen meer dan 320 verschillende soorten vogels voor en het bos zelf zit vol met orchideeën en bromelia's (wat dat dan ook mogen zijn). Het is een prachtig gebied en vooral voor de vrijwilliger die 'iets' heeft met natuur en niet bang is om in primitieve omstandigheden te leven, is Bellavista een hemel… (biologen héél erg welkom!!) (Ik weet net het verschil tussen gras en aardbeienplantjes).
Aktiviteiten: vrijwilligers helpen mee om paden te maken en te onderhouden, bouwen kleine bankjes en overkappingen, helpen in de tuin en kunnen met toeristen die naar het gebied komen en in de prachtige lodge van het reservaat slapen, bezig zijn: koken (owjee), serveren, vertalen, begeleiden, enzovoorts. Jullie werken 8 uur per dag.BR>
Na deze maand vol ontberingen (koken) gaan we op reis. Zie bij Het reisprogramma voor de uitgebreide beschrijving. Het komt erop neer dat we twee maanden lang door Ecuador, Peru en Bolivia gaan trekken. Na sinterklaas, na kerst en na het nieuwe jaar komen we terug. 18 januari landt het vliegtuig. Spandoeken, familie, kennissen en hawaii-meisjes zijn welkom om ons op te wachten!!

DEZE link verbindt je door naar de onderkant van deze pagina. Het is dan een kwestie van een klein beetje omhoogscrollen voor mijn laatst geüpdate verslag. Veel plezier met lezen!!!

We zijn veilig aangekomen in Quito. Na een vlucht van zo´n 11 vanaf Madrid zijn we geland in Quito. Het leven bevalt me hier nu al. Het weer is lekker, al is het ´s ochtends en ´s avonds best fris. Ons gasthotel is redelijk. We hebben een kamer met drie bedden. Het ontbijt is prima, toast met jam en een vruchtensapje. De douche is ´apart.´ Vanochtend waren we om 6 uur al wakker, dit omdat we gister om 8 uur ons bed al ingedoken waren. Het eten van gister was erug spicy. Heeeel veel kruiden. We weten niet precies wat we vandaag gaan doen, maar waarschijnlijk dat we zo Michael gaan ophalen vanaf het vliegveld. Voor de rest gaan we rondlopen en de weg een beetje leren kennen. Zover mijn eerste update, spreek jullie later!

21 tot 23 september, tot maandag.

Druk weekend gehad. Het leven begint al aardig te wennen hier. Zaterdag zijn we naar de oude stad gegaan. We hebben hier een beetje rondgelopen, wat pleintje bekeken en wat indianenmarktjes. Ook zijn we in de oudste kerk van Zuid-Amerika geweest. 's Avonds een beetje gegeten en het nachtleven van Quito ingedoken, wat bestaat uit ongeveer 4 disco's. Is weer even wat anders dan Salamanca. Veel lol gehad maar toch sliepen we om 2 uur al. Het ritme is hier dan ook heel anders dan in Spanje.
Zondag zijn we naar het 'mittad del mundo´ gegaan. Dit is dus gewoon de evenaar. We hebben hier een beetje rondgelopen en de een museumpje bezocht. Ze hebben een monument opgericht, maar deze staat echter 100meter verkeerd. Op de echte evenaar is een leuk inheems museumpje waar we een rondleiding hebben gekregen. De bus teruggepakt en nog een stukje gewandeld. ´s Avonds hebben we bij een Argentijn gegeten, lekker, goedkoop en gezellig. ´s Avonds nog de tas ingepakt, omdat we de dag erop naar de talenschool moesten.
Maandagochtend hebben we ontbeten en zijn we met tas en al naar de school gelopen, genaamd Dagui´s. Hier werden we meteen in het diepe gegooid en kregen we 4 uur Spaans, met slecht een half uur pauze. Aan het einde van de lessen zijn we opgehaald door onze gastmoeder voor de komende 4 weken. Een hele aardige gastvrouwe van Ecuadoriaanse lengte, ze komt ongeveer tot mijn borst. Het huis waarin we zitten is beschermd door 2 hekken, 2 grote st Bernhard honden en de ouders van de moeder. Ik slaap samen met Michael op een kamer en Ewoud heeft een kamer voor zichzelf. Het eten is zover prima, al houden ze wel van Tabasco. Vanavond hebben we een salsales in ons hostel. Ook is er een welkomsdrankje van de organisatie die hier alles regelt. Zover voor de eerste paar dagen. Het leven is hier lekker en rustig, maar toch vermoeiend. Dit komt gedeeltelijk door de hoogte, een stuk wandelen is ongeveer 2x zo vermoeiend als in Nederland. De mensen zijn hier allemaal stuk voor stuk aardig en gezellig, behalve wat colombianen en sommige taxichauffeurs. We hebben al aardig wat verhalen gehoord van beroofde toeristen. We zorgen dat we nooit te veel geld bij ons hebben en alles goed opgeborgen is in moneybelts.

Deze week hebben we al een drukke week gehad. Dinsdag begon nog rustig. We hebben ´s middags alleen maar DVDs gekeken bij het gastgezin. Woensdagmiddag zouden we een stadstour door het oude gedeelte van Quito hebben gehad, maar deze is letterlijk verregend. In plaats hiervan hebben zijn we samen met een meisje uit Amstelhoek naar een plaatselijk indianenmarktje gegaan. Hier hebben we even rondgewandeld en een foute plaatselijke muts en tasje gekocht. De muts hebben we nodig als we morgen de Cotopaxi gaan beklimmen, en het tasje is ervoor om onze schoolboeken mee te sjouwen. Woensdagavond hebben we in de stad gegeten bij een lekkere sandwichbar. ´s Avonds nog even naar de kroeg ´nobar.´ Die avond stonden we om 9 uur weer is op de bus te wachten, en die kwam maar niet. Op een gegeven moment heb ik aan een ´local´gevraagd of hij iets wist van de bussen. Hij heeft ons vervolgens verwezen naar de plaatselijke trolleybus. We waren binnen 30 min thuis. Ideaal dus.
Donderdag hadden we ´s ochtends les. ´s Middags zijn we met Dagui´s, de talenschool dus, naar een hacienda gegaan op het platteland. Een van de jongens op de school kende via via deze boerderij en heeft kunnen regelen dat we daar met z´n 30 konden overnachten en eten. Na 2 uurtjes rijden kwamen we aan. Nadat we de tenten opgezet hadden kregen we spaghetti te eten. ´s Avonds was er natuurlijk een kampvuur met liedjes, gitaren, bier en marshmellows. Het was zeker gezellig, al is het verschil in leeftijd toch wel lastig, je hebt zo weinig overeenkomsten. Om een uurtje of 2 gaan slapen, nadat we onszelf met 5 man in een 4persoonstent gepropt hadden. Heel gezellig, maar wel erg krapjes, omdraaien was er niet bij. Vrijdagochtend alles weer afgebroken, ontbijt bestaande uit een broodje en een banaan. Hierna zijn we naar een watervalletje gelopen en naar een rivier. Ook nog gezwommen in het plaatselijke zwembad, waarna we de terugreis weer ondernamen. Na twee uur weer terug in Quito, we konden hier direct onze regenponcho uitproberen.
De lessen van deze week waren gezellig en goed. Ik heb veel de verleden tijden geoefend en veel gesproken. Al is mijn lerares niet zo helder, begrijp ik het goed en ga ik wel vooruit.
Morgen gaan we naar een vulkaan in de buurt van Quito, de Cotopaxi. We gaan naar een berghut, waarvandaan we omhoogklimmen tot aan de sneeuwgrens. Vervolgens gaan we terug naar de berghut. Hier krijgen we lunch en ´s middags mountainbiken we weer naar beneden. Dit schijnt zo´n 40km te zijn, welke ook deels bestaat uit hellingen.
Vanavond doen we het rustig aan waarschijnlijk, morgen moeten we om half 7 al op. Zover weer dit dagverslag.

Dit weekend was bijzonder tof. Zaterdag zijn we vroeg opgestaan om om 8 uur bij het hostal Dagui´s te staan. Hier werden we met 10 man opgehaald door Arie, onze gids van die dag. Arie, van origine Nederlander, bezit hier in Quito een fietstourzaakje, waarmee we die dag naar de Cotopaxi gaan. De cotopaxi is een redelijk hoge vulkaan op zo´n 2 uur rijden van Quito vandaan. Eerst reden we langs een weg welke boven Quito loopt. Dit zorgde voor wat mooie uitzichten op de stad en de in de omgeving gelegen vulkanen. Twee uur later waren we op 4600meter, op de flanken van de Cotopaxi. Vanaf hier konden we omhoog lopen naar een soort berghut, de Refugee. Vanaf hier ging de groep naar een gletsjer, op 20min lopen vanaf de Refugee. Ed,mike,een ander toerist en ik zijn echter recht omhoog geklommen. En ik kan je vertellen dat dit redelijk zwaar was. De lucht is zo ijl, dat je elke 10 stappen moet uithijgen. We hebben echter de 5086 meter gehaald. De daling ging 10x zo snel en binnen een half uur hadden we de anderhalf uur durende klim weer ongedaan gemaakt. Vanaf de jeep zijn we naar beneden gemountainbiked. Dit ging heel erg hard, met snelheden oplopend tot zo´n 60km. Harder ging niet, omdat er te veel bochten waren en de weg te ruw. We hebben bij een klein meertje gelunched en zijn daarna langs een museum en een zware klim bij de uitgang gekomen. Vanaf hier weer terug naar Quito. De dag was echt spectaculair, ik heb nog nooit zoveel hoogte overbrugd in 1 dag. Ewoud had aan het einde van de dag dan ook lichtelijk veel last van hoogteziekte. Ik was gewoon moe. Om 2100 uur sliepen we.
Zondag hebben Michael en ik een tevergeefse poging gedaan om naar Papallacta te komen. Hier zouden we heen gaan omdat er warme bronnen zouden zijn. Na 1,5 uur reizen waren we echter eindelijk pas bij het goeie busstation, waarvandaan we nog is 2,5 uur zouden moeten reizen. We zijn dan dus ook omgekeerd. Vies gegeten in de stad en daarna weer naar huis gegaan.
Deze week hebben we ´s middags les. Dit is wel jammer, want het is bijna onmogelijk om uit te slapen hier. ´s Ochtends kan je ook weinig anders doen dan leren en nixen, redelijk saai dus. Vanochtend (dinsdag) hebben we echter een citytour gehad. We zijn langs allerlei kerken en oude pleinen gekomen. We zijn in de Kathadraal en nog een andere oude kerk geweest. Vooral die ´andere´ kerk was apart, want die had hele stijle trappen aan de buitenkant van de kerk, niet echt geschikt voor degene met hoogtevrees. Vanmiddag hebben we op school alleen maar spelletjes gespeeld. Ik hoop dat we morgen weer wat nuttigs gaan doen. Morgen naar de film, maar daar vertel ik later meer over. Zover weer,

Ok, dit wordt een lang verslag denk ik. Ik zit wederom weer in Quito en ik heb net gehoord dat Claus is overleden. Deze: extra spatie is ingelast om de lezer er van bewust te maken dat wij hier in Ecuador ook meeleven met de familie Oranje. Maar ik zal beginnen met het dagverslag.

Deze week hadden we ´s middags les. Dinsdagochtend hebben we dan ook een citytour gehad. Samen met Hester, de stagaire van Ecole travel (zusterorganisatie van Activity International), zijn we naar de oude stad gegaan. Eerst hebben we een kerk uit 1929 bezocht. Vanwege een aardbeving een aantal jaar geleden is de kerk niet in perfecte staat. Via een aantal hele enge ladertjes aan de buitenkant van de kerk zijn we in de toren geklommen. Hierna nog wat oude gebouwen bekeken en wat pleintjes. Voor de rest hebben we op dinsdag nix noemenswaardigs gedaan.
Woensdag was ook niet schokkend. Donderdag werd al interessanter. Na wat te hebben geinternet en school, hebben we ´s middags met onze ´opa´ een spelletje gekaart. Michael was wat moe en is thuis gebleven, maar Ewoud en ik zijn het nachtleven van Quito ingedoken. Een aantal leraren van Daguis waren ook mee, wat het geheel heel gezellig maakte. Om 2 uur sliepen we. De volgende ochtend (vrijdag) om half 7 opgestaan. Dit omdat we onze koffer nog moesten pakken en omdat we ´s ochtends school hadden. Dit omdat we direct na school vertrokken naar Quilotoa. Samen met drie meiden die we hier hebben leren kennen; Paula,Katalijne en Leoni; vertrokken we per bus richting Latacunga. De reis ging vlot en gemakkelijk. Voor slecht 1,4 dollar hebben we twee uur in de bus gezeten. In Latacunga konden we direct instappen in een bus naar Zumbahoa, welke ons voor nog is 2 uur meenam omhoog de bergen in. Om 1900 kwamen we aan. Onderweg een aantal schitterende vergezichten gehad. In Zumbahoa meteen in een pickup-truck gestapt die ons het laatste eindje bracht. Doordat er geen wolken en lampen waren, was de tocht echt adembenemend mooi. We kwamen aan bij een soort kleine verzameling huisjes. Meteen 'ingecheckt' bij het dichstbijzijnde hostelletje. Geen verlichting, geen lopend water, ijskoud en 1 tweepersoonsbed voor Michael en mij. Super dus, echt leuk basic. Na een simpele maar vullende maaltijd vroeg het bed ingedoken.
Half zeven opgestaan op de zonsopgang mee te kunnen maken. Samen met Michael en Leoni zijn we naar het meer gelopen. Dit meer, het Quilotoa meer, was ons reisdoel. Het is een meer welke zich gevormd heeft in een krater van de Quilotoa vulkaan. Het meer is echt adembenemend mooi. Het is een beetje lastig te beschrijven, maar het is gewoon heel erg mooi. Na het ontbijt zijn we om een uur of 9 met z'n alle afgedaald naar het meer. Hier hebben we even rondgelopen en daarna zijn we weer omhoog gegaan. De tocht omhoog was erg zwaar. Ongeveer 1,5 uur omhoog, waarvan de helft door mul zand. Boven aangekomen waren we dan ook goed moe. Nog een klein schilderijtje gekocht en daarna hebben we de tocht terug ondernomen. De bus waar we mee gingen kwam wat laat, daarom hadden we bijna met z'n 6 voor bijna 18 dollar een rit achterop een pickuptruck gemaakt. Gelukkig kwam de bus op het laatste moment wel aan. De bus was echter niet echt super, want hij heeft ongeveer 6x stil gestaan omdat de motor kapot was. Toen we eindelijk van de berg af waren, konden we niet verder naar Latacunga, omdat er een autorally wedstrijd was, op de openbare weg. We hebben een uur moeten wachten. De bus van Latacunga naar Quito was prima. Omdat we echter uitgehongerd waren, besloten we om nog wat te eten bij een plaatselijke pizzaboer. Dit ging niet helemaal goed. Ten eerste kwamen de Empanadas pas na 45min. Onverdragelijk als je honger hebt. Ten tweede kregen we niet wat we besteld hebben. De ober kon geen oplossing verzinnen, dus kwam de baas erbij. Die bood ons een biertje aan ter verontschuldiging. Hij kwam echter maar met 1 fles bier en drie glazen aan. Hiervan waren wij ook niet echt onder de indruk. Toen kwam hij ons eten brengen. Wij dachten een nieuwe empanada met de juiste ingredienten, en niet die met kaas en ei. Wij kwam echter met onze oude borden terug, waar hij slechts wat ham aan had toe gevoegd. Het ergste nog was dat ie vroeg: Which plate is yours?? 3 Half afgekloven empanadas aangevuld met ham. We zijn opgestaan, hebben niet betaald en zijn weggegaan.
Na een welverdiende douche gaan slapen.
Zondag, vandaag dus, rustig aan gedaan en veel geinternet. Zover dit verslag.

Deze week begon niet echt goed. Zondag op de terugweg vanuit de stad ben ik best wel ziek geworden. In de trolleybus terug moest ik overgeven. Helaas voor de man die voor me stond kon ik me niet inhouden tot buiten. Maandag heb ik ongeveer de hele dag op bed gelegen. Ik had 1,5 graad verhoging, moest om de 2 uur naar de WC rennen en heb na m'n enige maaltijd die dag (toast) direct moeten overgeven. Niet echt een dag om te onthouden dus. Dinsdag ging al beter, al ben ik nog wel de hele dag thuis gebleven. Ewoud was ook niet helemaal lekker en is ook thuis gebleven. We hebben ongeveer de hele dag DVDs gekeken. ´s Middags een klein uitstapje gemaakt naar de winkel naast de deur. Toen dat goed ging ben ik die avond nog heel even naar de stad geweest. Echter vroeg naar bed gegaan, ik was nog steeds niet 100%. Woensdag was een leuke dag. Vanwege de bevrijdingsdag van Guayaguil hadden de leraren een dag vrij. Om deze reden zijn we met slechts enkele leraren naar een natuurpark in de buurt gegaan. Althans, ze zeiden dat het in de buurt was. Na een rit van 2 uur gingen we van de normale geasfalteerde weg af. Na nog een uur hobbelen over een onverharde, smalle, steile weg kwamen we aan bij het park. Ik ben de naam van het park, maar het kwam neer op 'het park van moeder aarde', maar dat dan in het oudspaans ofzo. Het park was behoorlijk mooi, het bevond zich op zo'n 1300 meter hoogte, in een nevelwoud. Na een lekkere sandwich hebben we met verschillende groepjes een wandeling gemaakt door het park. Een wandeling van een uur door de jungle, waarbij we veel uitleg kregen over de verschillende soorten planten, bomen, vogels en insekten. Er waren een paar hele mooie vlinders van zo'n 15cm doorsnee. Toen ik met de gids sprak, zei hij dat hij ook in park Bellavista was geweest. Dit is het park waar wij gedrieen heengaan volgende week. Volgens de gids was Bellavista 3x zo mooi als dit park. Goed nieuws natuurlijk, want we moeten er toch een maand doorbrengen. Na de wandeling, welke ons langs een aantal uitzichtpunten bracht en een watervalletje, naar een klein riviertje. Hier konden we zwemmen, maar dit hebben we toch maar niet gedaan. Het water scheen behoorlijk koud te zijn. ´s Middags terug naar Quito. De weg was zo krap dat de bus bijna 3 keer in een afgrond is gestort. Het scheelde soms echt maar 5cm. Sommige meiden waren dan ook wat 'aangeslagen.' Na weer een uur hobbelen terug op de normale weg. Toch wel lekker. Op de terugweg zijn we voor de deur afgezet. Best wel relaxed.
Donderdag hadden we weer school. Mijn eerste dag les die week. Ik had een goeie leraar, en we zijn dan ook door de grammatica heen geschoten. Donderdag avond zijn Michael en ik naar de film gegaan. We wilde niet de stad in en hebben daarom een beetje gefrisbeed en daarna een hele slechte film gezien. Een advies: ga niet naar de film Signs.
Vrijdag hebben we nix bijzonders gedaan. Zaterdag echter, vandaag, zijn Michael en ik naar Otovalo gegaan. Ewoud is vrijdag naar Banos vertrokken, samen met een paar meisjes. Omdat we echter met de reis al naar Banos gaan, leek het Michael en mij een beetje dubbelop. Zaterdag zijn we vroeg in de bus gestapt, zodat we dan dus ook vroeg in Otovalo waren. Otovalo is eigen één grote markt. Er zijn drie grote markten, onderling verbonden met straten vol met kraampjes. In Otovalo hebben we een aantal dingen gekocht. Ik ben nu de trotse bezitter van een hangmat, sombrero en wat beeldjes. De hangmatten hebben we nodig in de jungle als het bijvoorbeeld wat minder druk is, en als we niet in de plaatselijke waterval aan het zwemmen zijn :). Otovalo is niet helemaal mijn favo plek, te veel toeristen, bedelaars en vervelende straatventers. Omdat we zoiezo nog een keer teruggaan naar Otovalo met de reis, zijn we maar een half dagje gebleven. De terugweg verliep wat moeizaam, terug in Quito werden we gedropt op een voor ons volledig onbekende plek. Na wat inlichtingen echter stapten we in de goede bus. Deze bus kreeg echter een ongeluk. Zoals ik misschien wel vertelt heb, is het verkeer in Quito berst wel 'gevaarlijk.' Doordat de bus zo snel remde, knalde een auto knalhard achterop. Gelukkig nix aan de hand, al was de auto wel flink gedeukt. Zover weer, morgen naar Papallacta, althans, we gaan het weer proberen.

Zondag zijn Michael en ik naar Papallacta gegaan. En het is ons nog gelukt ook, ondanks onze eerder mislukte poging. Deze keer hebben we het gehaald en het was meer dan de moeite waard. Om iets over zes uur opgestaan. Zelf het ontbijt klaar gemaakt en om 7 uur vertrokken. Met de trolleybus naar het grote busstation gegaan, terrestre. Vanaf hier vertrok om 9 uur een bus richting Papallacta. Na een reis van 2 uur in een iets te krappe bus kwamen we aan bij de bronnen. Na 20 minuten lopen konden we eindelijk in het welverdiende water springen. En lekker water was het. Er waren een 6tal baden varierend van 0 tot 50 graden. We hebben ongeveer 5 uur liggen dobberen. Het was echt geweldig. Met een fantastisch uitzicht op alle bergen in de omtrek, liggend in 50graden warm water met wolken en mist boven je, geeft echt een kick. Omdat de bronnen nog niet echt ontdekt waren, waren wij zelf ook een attractie voor de plaatselijke bevolking. Wat hier ook heel bijzonder schijnt te zijn is groene ogen op een 'bruin-achtige' jongen. (ikke dus) Maar goed, aan al het leuke kwam een eind en om een uur of 4 stonden Mike en ik weer te wachten op een bus buiten bij de baden. Omdat ik geen zin had om met de bus te gaan, probeerden we te liften. Een hele aardige familie nam ons mee. Het bleek dat dit een hele rijke Ecuadoriaan was met een belgische vrouw. We konden dan ook gewoon NLs praten. Omdat ik kennelijk op hun zoon leek en omdat ze ons mochten, nodigden ze ons uit voor een 'koffietje.' Ze namen ons mee naar hun huis, of eigenlijk meer hun paleis, want ze hadden echt een groot huis. Met 3 verdiepingen, 5 slaapkamers ongeveer, uitzicht over Quito en 3 vulkanen, eigen vruchtentuintje en 6!!!!! auto's hadden ze toch een aardig optrekje. En dit was hun stadshuis. Ze hadden ook nog een boerderij met paarden, motoren en nog meer auto's. Maar goed, het 'koffietje' was dus een complete maaltijd, bestaand uit broodjes met echt vleesbeleg, verse sla, mayo en weet ik veel allemaal wat niet. Echt ongelovelijk en lekker. Prima tijd gehad en gezellig gekletst over alles en nog wat. Om 2100 waren we een verbazing rijker en weer thuis, na een lange maar prima relaxte dag.
Dit is een open verslag, dus later schrijf ik meer over deze week.
Even nog een toevoeging op verzoek van Michael, aldus een aantal meiden die we ontmoet hebben bij de baden, lijkt hij op Tom Cruise. Dit wilde Michael even vermeld hebben. Volgens mij komt alleen z'n linkerwenkbrauw overeen!
Dinsdag was niet echt noemenswaardig. Woensdag ook niet echt, we hebben weer is wat DVDs gekeken deze week. Minority Report is goed, Men In Black is grappig, Training Day is wel een dikke 6 waard, wel redelijk dus. Maar goed, morgen is de laatste avond in Quito. Vrijdagochtend vertrekken we voor een maand naar de jungle, naar natuurproject Bellavista. Morgen is dus de laatste dag bij onze gastfamilie, op school en waarschijnlijk voor lange tijd in de stad. Morgen inpakken. Ook gaan we morgen koken voor de familie (tartiflette voor de kenners). Dit is dan dus ook waarschijnlijk een van m'n laatste verslagen in de komende tijd. Echt veel te melden heb ik ook niet. School gaat redelijk, al kan ik echt niet opschieten met m'n lerares. Elke grap die ze maakt is slecht en alles wat ze uitlegt is wazig. Nou, zover het laatste verslag, misschien dat ik halverwege het project nog in Quito kom, anders tot over 4 weken.

Vrijdag 19 oktober tot 3 november

We zijn weer even in Quito! We hebben een tweetal dagen vrijgekregen van het project en zijn vandaag en morgen even terug in de bewoonde wereld. Goed... waar moet ik beginnen. Bij het begin dan maar. Het park is absoluut schitterend. Het park bestaat uit een 1200 vierkante kilometers natuur(geloof ik). Op het mooiste en een van de hoogste punten in het park is een soort hotel gebouwd, genaamd 'de dome.' Vanaf deze dome heb je een schitterd uitzicht over een vallei. Absoluut schitterd. Naast de dome staan nog een aantal gebouwen waarin onder andere de keuken zit en nog wat kamers. Verspreid over het park zijn er nog een drietal gebouwen. 2 Hiervan zijn toeristenlodges, het andere is het zogenaamde 'science station.' Dit is waar wij verblijven. Wij hebben dit bouwsel omgedoopt tot 'loerbroerhuis,(LBH)' omdat je alles hoort en ziet van wat de andere doen. Het is een soort schuur op palen verdeeld in een aantal kamers, een keuken en een eetruimte. Het is allemaal heel basic, maar echt geweldig. We hebben geen stroom, alleen een zonnepaneel welke stroom levert aan 4! werkende lampen in het huis. 3 in de kamers en een in de keuken. Het eten in ons LBH bestaat uit enkel vegatarisch eten en af en toe wat blikjes tonijn. We moeten zelf koken, wat best wel leuk is om te doen. Tot nu toe is alles wat we gemaakt hebben, wat kan varieren van pannekoeken tot ovenmaaltijden, geslaagd. Het huis wordt bewoond door een aantal mensen. Een paar vrijwilligers, twee gidsen van het park en een student bioloog. We moeten dus rekening houden met best wel een aantal mensen, wat soms best lastig is, omdat de een vindt dat de andere te weinig doet of te veel eet. Het water dat we drinken komt rechtstreeks uit de bergen. Er is een klein bassin vlak bij ons LBH, waaruit om de zoveel dagen water gepompt wordt naar een tank boven ons huis. Dit water drinken wij rechtstreeks uit de kraan. Soms moet je alleen wat dooie muggen en zooi uit je water filteren.
Het levensritme dat we hier hebben is geheel anders dan dat we hadden terug in Quito. We gaan om een uur of 8 's avonds ons bed in, volledig uitgeput. We worden ongeveer om een uur of 7 wakker 's ochtends. De eerste paar dagen zelfs om 6 uur of eerder om de zonsopgang te kunnen zien. Na een overheerlijke bak Oakmael :( gaan we zo rond 8 uur richting werk. Werk is ongeveer 40 minuten lopen bergafwaarts. Het laatste gedeelte (20min) is zelfs stijl naar beneden. 's Middags moeten we telkens weer omhoog lopen, wat best vemoeiend is. Ons werk is het maken van een nieuw pad ergens diep in de rimboe. We hebben hier wat slecht gereedschap voor, bestaande uit 2 hamers, een zaag, 4 kapmessen, een schep en een riek voor 4 man. Niet echt schokkend dus. De eerste paar dagen zijn we bezig geweest met het maken van wat treedjes en een ladder. De ladder hebben we bij het LBH in elkaar gezet en naar beneden gedragen. Een bamboeladder van ongeveer veertig kilo. We hebben dan ook af en toe wat shortcuts genomen rechtstreeks naar beneden. Het is best leuk om op een bamboeladder dwars door de jungle naar beneden te bobsleeen. De afgelopen week zijn we bezig geweest met het hakken van een nieuw pad. Dit heeft ons best wel wat tijd gekost maar is elke minuut waard. Je voelt je een soort Indiana Jones op zoek naar de makkelijkste manier om naar beneden te komen. Ons werk voor de komende twee weken is het begaanbaar maken van dit pad, wat best hard werk is. Gelukkig heeft dit werk hele mooie kanten. De natuur waarin je werkt is schitterend. Elke dag ontdek je wel weer wat nieuws, van een vaag insect tot een tarantula op de WC. Eens in de zoveel dagen maken we een wandeling door het park. Zo hebben we een aantal keer een stuk rivier gelopen, wat betekent dat je je half door overhangende takken moet slaan en op een droge en handige manier van allerlei soorten watervallen moet afklimmen. Vandaag bijvoorbeeld zijn we vanochtend naar een waterval buiten het park gelopen. Je moet hiervoor soms half aan rotsen hangend over een richel schuivelen. Maar het is het telkens meer dan waard. De zonsop- en ondergangen hier zijn ook schitterend. Michael en ik hebben vanaf de dome een keer de zonsopgang gezien. Dit alleen al is de reis naar Ecuador meer dan waard.
De middagen zijn heel relaxed. Meestal komen tegen het eind van de ochtend de wolken binnenzetten. Het wordt gewoon mistig dan. Rond het middaguur begint het dan te regenen, wat soms een uur aanhoudt of de hele middag. 's Middags werken we dan ook meestal niet, of we brengen wat spullen naar het pad toe. Dit komt gedeeltelijk door het verre wandelen dat we moeten doen, maar ook omdat het huis redelijk wat onderhoud nodig heeft. Door de vochtige omgeving blijft alles vochtig in het huis, wat niet bevoordelijk is voor de keuken en de tonnen waarin we het eten bewaren. De vloer is ook altijd gewoon vies.
Wat meer kan ik vertellen over Bellavista, we werken, we koken, we slapen, we lezen en we vervelen ons zo af en toe. Het werk zelf is niet het interessantst, maar de omgeving waarin we zitten maakt alles goed. Nog twee weken lang werken lijkt lang, maar ik denk dat we het makkelijk gaan overleven. Ik hoop alleen dat de gasfles van de douche of van de keuken weer opraakt, want een koude douche na het werk en een salade is niet echt geweldig.
Maar genoeg over het park, anders hou ik niks meer over voor als ik terug kom. Op het moment is er een vulkaan vlak in de buurt van Quito aan het uitbarsten. In de straten van Quito ligt dan ook een centimeter stof. Alle auto's zijn vies en iedereen loopt met een masker rond. De vulkaan is niet gevaarlijk voor Quito zelf, maar het zal hier kennelijk nog wel een paar dagen door gaan met deze stofregen. Toen we aan kwamen was de lucht een grote stofwolk, het zag er best apart uit. Het is wel weer even fijn om terug te zijn, even emails controleren en even naar huis bellen. Ook moeten we wat spullen meenemen voor de mensen terug boven in Bellavista, zoals chocola en snoep. Vandaag konden we gratis naar beneden komen, maar morgen moeten we waarschijnlijk met de bus en het laatste stuk met een te te huren pick-up truck. Vanavond slapen we in het goedkoopste hostal dat we konden vinden, 3,5dollar per persoon per nacht. Best goedkoop dus. Nou... over 2 weken zijn we weer terug, dan zijn we al weer op de helft van deze geweldige reis.
Nog even de website van Bellavista, welke zeker de moeite waard is om te bekijken: http://www.ecuadorexplorer.com/bellavista/

Ik ben weer terug in Quito. Ik heb even nog geen zin om een hele update te maken, maar alles gaat goed, ik leef nog en heb wederom een geweldige tijd achter de rug! Thanx pap en mam!
Morgen meer tekst.

Ok, ik heb nog ongeveer anderhalf uur de tijd om te mailen en te schrijven. Dan vertrekken we voor een 3 of 4 tal dagen naar de kust. Michael en ik hebben namelijk besloten om naar Isla de Plata te gaan. Dit is een klein eilandje voor de kust, waarvoor je ongeveer 11 uur moet bussen. We verblijven in Porto Lopez, waarvandaan we een dagtocht ondernemen naar dit eiland, wat bijgenaamd 'het galapagos voor de arme mensen' heet. We hadden geen zin om de resterende dagen die we hebben door te brengen in Quito, omdat er hier absoluut niks te doen is. en omdat we hier toch maar een keer in Ecuador zijn zijn, hebben we besloten om te gaan. Ik heb nu geen tijd meer om een verslag over Bellavista-deel2 te schrijven, maar als ik terugkom van het de kust dinsdag of woensdag, dan zal ik gaan typen. Tot dan!

Ben ik weer, zoals belooft ben ik terug om mijn reisverslag te updaten. Ik ben net deze ochtend om 5 uur 's ochtends aangekomen in Quito. Afgelopen paar dagen zijn Michael en ik naar de kust geweest. Ewoud ging niet mee, omdat hij in Quito wilde blijven. Zaterdagavond hebben we de bus gepakt naar Porto Lopez. Na een rit van 11 uur aangekomen in dit kustplaatsje. Ingecheckt in het hostal. Vervolgens hebben we bij de vissers gekeken die net binnen kwamen met hun lading verse vis. Om half negen stonden we bij het kantoortje van het Machalilla natuurpark. Hier konden we direct mee met een boottocht naar Isla de Plata, een klein eiland voor de kust. Eigenlijk wilde we eerst naar Agua Blanca, maar de toeroperater zei dat er maandags geen boten gingen naar het eiland. Binnen 20 min zaten we dan ook met z'n zestienen (met een andere groep) op een 230pk boot die recht op China afvoer. Na een uur varen legden we aan bij het eilandje. Stel je zo een eiland voor: blauwe zee, warm water, mooi groot strand, GEEN toeristen (op ons na dan), lekker warm en nog begroeid ook. Op het eiland hebben we een wandeling gemaakt van zo'n 2 uur. Samen met een gids hebben we naar allerlei verschillende vogels gekeken, zoals de red-footed boobie, de blue-footed boobie, de fregatvogels, de pelikanen en wat gieren. De fregatvogels en de blue-footed boobie waren midden in het broedseizoen en hadden daarom allemaal nesten. Indrukwekkend gezicht al die vogels boven op hun nesten met jonkies. We konden ze tot op een afstand van ongeveer 50cm naderen. Het eiland is ook wel de Galapagos voor de arme genoemd, dit is niet helemaal waar, het is meer een soort broedeiland voor vogels. Het eiland is echter nog steeds heel mooi. Door de vorm van het eiland en de zee die er tegenaanbeukt straalt het eiland iets spectaculairs uit. Na de wandeling van ongeveer 3 uur kregen we wat te eten aan boord van de boot. Hierna voeren we naar een kleine baai waar we wat konden snorkelen. Dit was niet echt spectaculair, er waren niet echt veel vissen en het koraal was te diep om het echt goed te kunnen zien. Na 20 min hadden we het dan ook wel weer gehad. Nog wel een schildpad gezien in de verte, wat toch ook wel weer leuk was. Na een wat wildere rit terug naar de kust kwamen we geheel rozig terug aan in Porto Lopez. Na een lekkere vismaaltijd om 8 uur ons bed in gedoken. Een mooie maar vermoeiende zondag.
Maandag hebben we 's ochtends relaxed aan gedaan. Genoten van ons lekkere ontbijtje op ons terras, met uitzicht op de gehele baai, best wel geweldig. Tegen het middaguur ingestapt in een lokale bus. Na 10 min werden we (gratis!!!) afgezet bij de ingang van het Machalillapark. Vanaf hier een 50min gelopen naar Agua Blanca. Dit was nog een hele wandeling vanwege de drukkende hitte. Volledig bezweet kwamen we dan ook aan bij het plaatselijke museumpje. Na een goede rondleiding door het argeologische museum kregen we een toer langs de ruines van de Manta-mensen. Dit viel een beetje tegen, voornamelijk omdat er zoweinig te zijn was. Je zag alleen maar wat muurfundamenten. Wel hebben we een soort leguanen gezien, wat leuk is, omdat we die graag op de galapagos-eilanden wilde zien. Ook hebben we nog gezwommen in een microvulkaantje gevuld met zwavelwater, wat een helende kracht zou hebben. Na de toer zijn we snel teruggelopen naar de weg, binnen 40 waren we er weer. Nog geen 5 min later kwam er een bus langs die ons meegenomen heeft naar Jipijapa. Na nog eens een uur hobbelen kwamen we aan in Manta. Hier hebben we overnacht in een hostal in de buurt van de zee. Na een koude douche en een maaltijd zijn we direct weer ons bed ingedoken. Wederom een vermoeiende dag.
Dinsdag was een heeeele relaxte dag. Eigenlijk hebben we niks anders gedaan dan relaxt gezeten aan de kust aan een terrasje. We hebben de hele dag onze dagboeken bijgeschreven en lekker verse vruchtensapjes gedronken! De dag afgesloten met een asociaal lekkere en grote vruchtensalade met ijs. Vervolgens het onvermijdelijke... de terugreis. Om 20.30 ingestapt. Doordat er niet zoveel mensen waren die terugmoesten naar Quito, hebben Michael en ik elk onze eigen bank kunnen innemen. Dit maakte de reis iets beter, al was het nog steeds vermoeiend. Om een uur of 01.00 moesten we allemaal opeens uitstappen. Er was een drugscontrole, dus alle tassen overhoop en gefouilleerd. Maar ach... ook wel weer is leuk. Vanochtend kwamen we anderhalf uur te vroeg aan in Quito. Dit kwam door de overhaaste buschauffeur. Je kan veel zeggen, maar het verkeer en dan zeker de bussen, zijn levensgevaarlijk. Inhalen in de bocht op een helling in het donker en met mist is standaard hier. 120km/h Op bergweggetjes is ook normaal, waarom langzaam rijden als je ook als een gek kan rijden? Maar goed, ik ga is mijn laatste rolletje ontwikkelen. Misschien is Michael ook al wakker, zou mooi zijn, we moeten namelijk nog vanalles regelen hier. Later meer!

Zoals belooft zou ik nog een verslag typen over Bellavista-deel 2. Hierbij dan:
Nadat we terug zijn gekomen was de werkzin er bij ons best wel uit. Het heeft ons best wel een weer een paar dagen gekost om weer echt volop te gaan werken. Meestal gingen we wat later naar ons werk toe, deden we rustig aan en gingen we vooral niet te laat terug naar huis. In de namiddag was het meestal nog steeds relaxed, vanwege de regen deden we meestal niet zo veel nuttigs. We repareerde of bevoorraadde het huis, schreven in onze dagboeken of deden een potje schaak. Michael en ik hebben ons tot ware klusjesmannen gepromoveerd. In het huis was vaak iets kapot, het fornuis, de gasflessen of de waterleiding. Vanwege de vele mensen in het huis moesten we ongeveer om de 3 dagen nieuw water oppompen. Dit kwam meestal op ons neer. Het gasfornuis was op een gegeven moment zo rot dat we het maar hebben opengemaakt. Na 2 keer reparen lukte het ons om het ding weer aan de gang te krijgen. De eerste keer kwamen er nog wat steekvlammen uit de knop zetten. We hebben ons intussen ook tot hele goede koks omgetoverd. Met een paar basisingredienten, meestal vegatarisch, kunnen wij nu van alles maken. Van ovenschalen tot koude salades, van chocomelk tot grasthee. Ook kunnen we nu zelf ons brood bakken. Dit is echt ongelovelijk makkelijk. Het kost ongeveer 40min, en dan heb je je eigen heerlijke brood. Een echte aanrader voor iedereen. Het park zelf is en blijft mooi. Michael en ik hebben ongeveer alle paden in het park bewandeld. We hebben nog wat mooie plekken gevonden voor zonsop- en ondergangen. We hebben hier dan ook een aantal keer gezeten. Lekker met een meegebracht ontbijtje de zonsopgang bekijken is echt een aanrader!
De laatste week werd het pas echt gezellig in het huis. Door de komst van een drietal nieuwe jongens werden de verhoudingen weer recht getrokken. Deze drie lopende boomstammen waren Duitse timmerlui die hier een eigen huis komen in elkaar zetten voor de toeristen. Deze boys eten net als wij, gewoon goed, niet van die kleine beetjes die onze huisbioloog at. Donderdagavond was de leukste avond sinds het begin van ons verblijf. Omdat Santi, de gids uit het park, het zo jammer vond dat we weggingen, was er een feestje georganiseerd. Overal kwam drank vandaan en met z'n alle hebben we allemaal lekkere dingen gekookt, zodat we ons eigen buffet hadden. Na het buffet werd er flink gedronken. Het was niet zo veel, echter wel genoeg om de boel flink gezellig te maken. Vrijdag per taxi terug naar Quito. Terug naar de bewoonde wereld, terug naar het haastige leven. Aan de ene kant jammer dat we weg moesten, aan de andere kant was het ook wel weer genoeg. Een van de laatste dagen hebben Michael en ik nog een plan uitgewerkt om water te sparen. Helaas kwamen we daar natuurlijk veel te laat mee, het zou echt geweldig zijn geweest als we dat verder hadden kunnen uitwerken en bouwen. Maar goed.

Zover het Bellavista verslag. Vanwege de overvloedige hoeveelheid tekst op deze pagina heb ik een tweede pagina toegevoegd aan deze website, onderaan kun je doorklikken naar de volgende pagina.

NUTTIGE INFO:

PAGINA 2

Naar boven