DE INCA-EXPEDITIE

21 en 22 November, don,vrij

Vandaag is de reis met BluePlanet begonnen. 58 Dagen lang gaan we trekken door Ecuador, Peru en Bolivia. Vandaag hebben we de groep gezien waar we 2 maanden gaan rondtrekken. Het valt allemaal gelukkig mee, het is niet allemaal 40 of ouder. Er zitten wat studenten bij, wat afgestudeerden, wat koppeltjes, wat oudere mannen en een ouder echtpaar. Ook de reisleidster is prima, als ik op mijn eerste indrukken mag afgaan. Gisteren nog met wat mensen gepraat die net klaar zijn met hun blueplanet reis en we hebben alleen maar enthousiaste verhalen gehoord. We zullen zien, maar ik kan wel zeggen dat ik er absoluut veel zin in heb. Morgen gaan we naar Otovalo voor 2 nachten, daarna even terug naar Quito en dan door naar Latacunga. Het hostal waar we nu in zitten is asociaal luxe. Het douchewater is warm, de bedden zijn zacht, we hebben een TV!!! en de wc heeft een brilrand! Wat wil je nog meer? Maar goed, nu ga ik slapen, morgen om 05.00 op!

We zijn weer terug in Quito, vanochtend zijn we teruggekomen vanuit Otavalo. Lekkere paar dagen gehad. Zaterdag hebben we om 5 uur de bus gepakt. Normaal zouden we zelf met de trolleybus gaan, maar dankzij blueplanet kunnen we nu per taxi reizen. Bus genomen naar Otavalo om daar om half 9 aan te komen. Direct door gegaan naar de dierenmarkt, waar veel varkens en koeien verhandeld worden. Omdat we zo laat aankwamen (de markt begint om 5 uur 's ochtends) was het meeste dier al weg. Hierna hebben we de markt van Otavalo wederom betreden. Niks gekocht, op een lamabroek na, een soort Ecuadoriaanse trainingsbroek. Verder hebben we alleen rondgelopen. 's Middags hebben we ook nog een schilderijtje gekocht, een goedkope ets. Wel best mooi! 's Avonds met de hele groep gegeten in een te duur restaurantje. Lekker, maar te duur voor het gene wat je kreeg. Zondag was 3x leuker. De groep zelf gingen een toer maken in de omgeving. Omdat wij hier geen zin in hadden, ze zouden alleen maar natuur bezoeken en wat dorpjes in de omgeving, besloten we om zelf fietsen te huren. Per mountainbike hebben we de omgeving van Otavalo afgeraced. Eerst moesten we best wel een stuk klimmen, zo'n 3 uur in totaal. Best wel heel erg pittig. Maar de beloning was het dan ook meer dan waard. We kwamen aan bij het Cichocha (ongeveer gespeld) meer. Een best wel mooi meer, maar het was meer het idee dat we het gehaald hadden. Na een lekkere maaltijd weer naar beneden gecrossed via allemaal bergpaadjes. Dit omdat we dan nog wat kleine dorpjes konden bezoeken en ook nog het belangrijkste leer-dorp van Zuid-Amerika. Toen we dachten dat we alles gehad hadden, moesten we opeens nog een kilometer of 5 klimmen. Nog even langs de Panamerika gefietst. Doodop terug in het hostal. Een mooie maar zware dag. Lucio heeft trouwens de verkiezingen gewonnen, de beste keuze uit drie slechte kandidaten!

Deze paar dagen niet veel nuttigs gedaan. Maandag ochtend zijn we teruggekeerd naar Quito, naar het hostal van eerst. Overdag heeft iedereen de stad Quito bezocht, Ewoud en ik zijn bij ons gastgezin langsgegaan voor een laatste maaltijd. Michael heeft maandag in bed gelegen. 's Avonds zijn we uit geweest naar Nobar, maar de moeheid zat er nog steeds in, daarom toch maar vroeg slapen. Dinsdag rondgelopen en niks bijzonders gedaan, woensdag eigenlijk ook. Dinsdag hebben we nog een keer in Dagui's geslapen. Dit omdat de groep naar de Cotopaxi is gegaan en naar laguna Quilotoa. Hier zijn we al geweest, daarom hebben we besloten om in Quito te blijven. Morgen, donderdag vertrekken we naar de jungle, naar Misahualli. Onze reis begint dan echt, we zullen Quito niet meer terugzien. Eerst Misahualli (jungle), dan Banos(thermische baden en raften en fietsen), dan Alausi(treinrit over de duivelsneus), Cuenca(ruines) en dan verder Peru in. Zover.

We zijn weer in de beschaving. We zitten nu in Banos, een plaatsje ergens onder Quito, bekend om zijn warmwaterbronnen. Morgen gaan we Canoeingen, van een aantal watervallen abseilen waaronder een waterval van 60!!!! meter. Overmorgen mountainbiken waarschijnlijk en donderdag misschien nog met een gehuurde Quad (4wiel scooter) een uurtje rond scheuren!!! Maar zover over de toekomende tijd. Eerst even over wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen dagen.
Ik zal beginnen bij afgelopen woensdag en donderdag, twee rampdagen. Woensdag avond zijn we uitgegaan in de plaatselijke Nobar, als laatste afscheidavond. Na een aantal uur lekker te hebben gefeest, heb ik op een gegeven moment een meisje terug gebracht naar het hostal. Toen ik terugkwam, stond Ewoud samen met Kathalijne (K) buiten, zij is een meisje die ook met Activity mee is. Het bleek dat K een drankje gedronken had waarin een drug zat. De barman van Nobar had een substantie in haar cola gegooid. Na een paar slokken had K door dat er iets niet klopte, de cola smaakte verkeerd. Onderin het glas waren inderdaad nog restanten van een poeder te zien. Omdat ze zich direct moe en niet echt lekker meer voelde, zijn we naar buiten gegaan. Hier hebben we besloten dat we haar naar huis moesten brengen. Ewoud, K en ik hebben een taxi gepakt om haar naar huis te brengen, maar onderweg voelde ze zich zo beroerd worden dat we direct naar een ziekenhuis zijn gegaan. Hier in het ziekenhuis is haar maag direct leeggepompt. Omdat we er zo snel bij waren is er gelukkig geen drugs in haar bloed terecht gekomen. De doktors hebben nog wat bloed en plasonderzoeken gedaan, maar konden niks vinden. Dit alles speelde zich af tussen 2am en 6am. Ik ben nog met een taxi naar de begeleider van Activity gegaan, Yves. Deze Yves voelde zich echter niet aansprakelijk en weigerde om mee te gaan naar het ziekenhuis. Ik heb hem nog geprobeerd over te halen, maar hij zei dat hij dan toch waarschijnlijk alleen maar zou moeten zitten wachten en niks kon doen. Ik ben een beetje boos geworden, hij is toch de man die aansprakelijk is voor de studenten hier, zeker als er zoiets ernstigs gebeurd. K is zelfs nog minderjarig, dus eigenlijk best wel onbegrijpelijk dat hij niet mee ging.
Samen met een intussen ander ingeroepen vriendin en met behulp van internationale hulpnummers hebben we kunnen waarborgen dat ze opgenomen kon worden in het ziekenhuis. De doktors wilden haar nog een dag ter observatie houden, ter zekerheid. Hiervoor moesten ze echter een waarborgsom van 3000!!! dollar hebben. Of Ewoud en ik dit even konden ophoesten. (yeah right) Maar goed, het gaat intussen allemaal goed met Kathalijne. Ze voelde zich die nacht natuurlijk behoorlijk beroerd, maar alles gaat prima. Om 6 uur zijn we naar huis gegaan, we hebben haar achtergelaten in de handen van de vriendin. Onbegrijpelijk dat iemand dit iemand aan kan doen, ik kan er nog steeds niet bij. Maar goed, niks aan te doen.
Helemaal brak zijn we de volgende dag om 10 uur vertrokken richting de jungle. Ik had het over 2 rampdagen. Dit is de volgende. In de bus op weg naar Misuhalli is Ewoud beroofd. Terwijl hij sliep (hij was net als ik moe) is zijn gehele dagpack gejat. Losgemaakt van de stoel is hij uit het raam gegooid ergens halverwege. De daders zijn er iets later uit gegaan waarschijnlijk, kindjes van 6-12 jaar denken we. In Ewouds tas zat 300dollar losgeld, 500dollar traveler cheques, zijn pinpas, vliegticket en het belangrijkste, zijn paspoort. Alles weg. Balen natuurlijk, niks meer aan te doen. In Misuhalli aangifte gedaan. Omdat de jungletoer al gereserveerd was, is hij wel meegegaan. Hij zit nu in Quito om alles te regelen, zodat hij Banos mist. Ook weer goed balen dus allemaal weer.
Nu nog over wat we gedaan hebben, ook belangrijk: Ik heb niet zoveel internettijd meer, het kost hier best veel geld namelijk, ik zal later beter beschrijven waarschijnlijk:
Aangekomen in Misuhalli hebben we een nachtje geslapen. We kwamen wat laat aan door pech met de bus, waardoor we nog van bus moesten wisselen. Donderdag ochtend zijn we vol vertrouwen en zonder muggenprikken in de boten van gids Pepe gestapt. Na een uur varen over de rivier de Napo uitgestapt. We hebben vanaf daar een wandeling van ongeveer 3 uur gemaakt. Veel beestjes en plantjes gezien. Na de wandeling geluncht in het kamp. Dit kamp bestaat uit een WC, een tafel en een kookhoek, alles overdekt. De slaapruimte is een overdekt plateau met matrassen neergelegd met klamboes eroverheen, heel primitief maar prima. Na de lunch zijn we goud gaan zoeken en vervolgens zijn we met onze zwemvesten de rivier afgedreven, ook heel gaaf. De tweede dag was ongeveer hetzelfde: wandelen, eten, bij een lokaal dorpje langsgeweest (gevolleybald en lokale dans gezien: leuk) daarna weer terugdrijven. 's Avonds nog de rivier afgevaren zonder motor, om de geluiden van de nacht te horen. Derde dag: museumpje en een opvangzoo, allemaal beesten gezien, ook mooi. Na de lunch terug naar Misuhualli, hier weer overnacht en daarna door naar Banos. Ewoud is echter naar Quito terug om alles daar te regelen. Moet nu stoppen, uur is om. Later hoop ik er meer bij te schrijven. Ciao.

Een update vanuit Cuenca, het zogenaamde Parijs van Ecuador. Vandaag hebben Michael en ik wat rondgelopen door de stad. Ik vond het eigenlijk best wel tegenvallen. Er staan een paar grote kerken in de omgeving van ons hotel, maar er is er maar 1 echt mooi. Nog wat langs de rivier gelopen, waar aldus de gids allemaal mooie huizen zouden staan. Dat viel best wel tegen. Na de lunch zijn we naar de panama-hoeden-fabriek gegaan. De fabriek zelf was dicht, maar we konden wel even in het winkeltje kijken. Die hoeden variereren in prijs van 10 tot 400 dollar! Voor het eerst in een week kunnen we weer fatsoenlijk goedkoop internetten. Daarom ook maar weer even een update van alles wat er de afgelopen week is gebeurd, en das best veel.
De eerste dag dat we in Banos waren hebben we gecanyoed, oftewel aan een stukje touw door een rivier en watervallen abseilen. Dit was echt absoluut gaaf. Eerste moesten we 40min omhoog klimmen. Na een kleine pauze begonnen we met de afdaling. Eerst konden we een beetje inkomen op wat kleine watervalletjes, maar algauw werd het al wat pittiger. De tocht eindigde met 3 watervallen van opeenvolgend 48m, 55m en uiteindelijk 60 meter. De laatste was het gaafst, bijna stijl naar beneden waarbij het water je in het gezicht spatte. We werden bijgestaan door 2 gidsen, die goed wisten hoe je moest klimmen en die, mocht je vallen, je direct konden verzekeren door het touw strak te trekken. Het was eigenlijk gewoon gaaf. De tweede dag in Banos hebben Mike en ik gefietst. Voor de lunch zijn we met 6man langs verschillende toeristische plekjes gefietst, langs een waterval, langs een kabelbaan en uiteindelijk nog een andere waterval. Na de lunch zijn Mike en ik doorgefietst naar het stadje Puyo, nog een flinke 60km verderop. Gelukkig was dit grotendeels bergafwaarts, al waren er nog flink steile stukken. Vlak voor Puyo moesten we echter opgeven, dit omdat Michaels achterband lek was. We hebben de bus teruggepakt naar Banos. Dit verliep ook niet geheel zonder problemen, teneerste moest een lekke band gerepareerd worden, hierna moesten we wachten bij een wegreparatie vlak voor Banos. Na 2 uur konden we eindelijk uitstappen.
5 december!!! sinterklaasdag!!! Ewoud was intussen ook weer teruggekeerd vanuit Quito. Hij heeft een nieuw paspoort en heeft ook zijn cheques weer teruggekregen. Maar goed, donderdagochtend hebben Michael, 2 anderen van de groep en ik Quads gehuurd. Deze 4-wielerige scootertjes zijn absoluut gaaf. 2 uur lang hebben we berg op en af geraced. Omdat we eigenlijk de actieve vulkaan achter Banos wilden zien, zijn we omhooggegaan tot we niet verder konden. We moesten op een gegeven moment wel terug, omdat er een omgevallen boom op het pad lag. Na 5minuten afdalen kwamen we een boze boer tegen. Het bleek dat we op zijn terrein waren, zonder dat we dat wisten. De boer was echt woest en stond met een stuk hout te zwaaien. Hij was boos omdat we zijn pad aan het slopen waren ofzo, ik begreep het niet helemaal. Nadat we de man 4 dollar gegeven hadden konden we na een aantal krachttermen weer verder. Een 10minuten later ging het een beetje mis. Doordat ik iets te hard reed (ik probeerde mike en Dave bij te houden) kwam ik in een greppel terecht, ik was al flink afgeremd, ik zag het aankomen, maar toch viel ik. Gelukkig had ik niks ernstigs, alleen m'n elleboog heeft een klap gekregen. Mijn Quad was iets minder gelukkig, het linkervoorwiel stond flink scheef. Rustig ben ik teruggereden naar het dorp. Hier moest ik 10dollar schadevergoeding betalen. Ik heb dit betaald, ik was allang blij dat er niet meer schade was en dat ik nog heel was.
's Middags zijn we in de bus gestapt naar Riobamba, omdat hier de trein over de duivelsneus vandaan vertrekt. Vrijdagochtend om half 5 opgestaan om maar optijd op de trein te kunnen zitten. Op half 6 zaten we met de hele groep op de trein. Om 6 uur werd het al aardig druk en om 7 uur, toen de trein vertrok, was het behoorlijk druk. Eerst hebben we een uur of 5 door een heuvelachtig landschap gereden. Na het plaatsje Alausi begon de echte duivelsneus. Stijl afdalend in een vallei kwamen we aan in een verlaten rangeerstation. De afdaling was mogelijk door een switchback, de trein rijd dan een stukje achteruit de helling af, een soort Z-beweging. Hierna via dezelfde route terug naar Alausi. Na 7 uur mochten we eindelijk afstappen. Hierna nog even 4 uur bus, totdat we aankwamen in Cuenca.
Zover de beschrijving van de afgelopen paar dagen. Morgen gaan we naar de enige belangrijke inca-ruine in Ecuador, IncaPirca. Overmorgen, maandag, gaan we naar Peru, naar de kust.
Voor de gene die morgen sinterklaas gaan vieren: veel plezier! Ik hoor graag wat iedereen allemaal weer gekregen heeft!

Om 11 uur zondag zijn we vertrokken naar de ruines van IncaPirca. Na een 3 uur bussen kwamen we aan bij IncaPirca. De ruines zijn redelijk groot, al is het interessantste gedeelte niet echt groot. De ruines zijn van godsdienstige aard, waarschijnlijk werden hier offerfeesten gehouden en de stand van de zon bijgehouden. Het centrale, belangrijkste deel, is gebouwd in typische Inca-stijl, De gebruikte stenen sluiten zo goed op elkaar aan dat er geen mes tussen te krijgen is. Na een tweetal uur rond te hebben gekeken zijn we weer teruggegaan naar Cuenca. Maandagvroeg zijn we vertrokken naar Tumbes in Peru. Na een paar uur bussen aangekomen bij de grens. De grens moesten we lopend oversteken. Na de grensovergang zijn we met 17 man in een microbusje gestapt. Halverwege moesten we de grensformaliteiten doen, daarna kwamen we aan in het plaatsje Tumbes. Michael, Dave, Daphne en ik hadden weinig zin om in Tumbes te blijven. Ook de paar dagen erna hadden we niet zoveel trek in. We zouden namelijk 3 dagen gaan relaxen aan het strand. Omdat we alle vier geen strandmensen zijn, besloten we om wat anders te gaan doen. In plaats van met de groep mee te reizen, zijn we dezelfde avond nog vertrokken naar Trujillo. Na 10 uur nachtbus (lekkere bus!!!) zijn we aangekomen in het plaatsje. Direct ingecheckt en met een reisbureautje direct vertrokken voor een tour langs alle ruines in het plaatsje. 's Ochtends zijn we naar de 'ruine van de maan' geweest. Dit is een soort piramide, gemaakt door de Mochica beschaving. De ruine van de maan ligt vlakbij de ruine van de zon, welke echter niet interessant is. De maanruine vond ik heel erg mooi, je ziet nog de originele schilderingen binnenin de ruine. Echt heel mooi. Na de lunch zijn we doorgegaan naar de ruine van 'Huaca el Dragon,' oftewel tempel van de draak. Een offertempel. Deze tempel is gemaakt uit klei, waardoor er veel schade ontstaat door de regenbuien van el nino. Hele mooie muurschilderingen. Hier even geweest. Ook nog veel opslagruimtes voor offerwaar. Daarna door naar de ruine van 'huaca Esmeralda.' Niet echt boeiend, ook een offertempel waarschijnlijk. Hierna begon het grote werk. Na een museum over de Chimu mensen mochten we door naar het paleis van Chan Chan, een gigantisch complex dat dienst deed als stad. Binnenin de 4 meter hoge muren is een ware overdosis aan gangetjes en pleintjes. Na wat gangetjes kom je op een gigantisch plein, welke dienst deed als marktplein. Achter dit plein liggen nog 2 pleinen, een was alleen voor de hogere priesters. Hier weer achter kom je bij de huizen en hier weer achter ligt een waterbron met pinguins (?!). Nog verder naar achter zijn de graven van de hogepriesters. Het complex is echt gigantisch. Dit moet vroeger echt overweldigend mooi zijn geweest. Elke muur van 4meter hoog was beschilderd en had muurtekeningen, dit moet echt schitterd zijn geweest. Een beetje moeilijk om te beschrijven, dus daarom: kom de foto's maar bekijken. Het enge is dat we nu nog maar 1 paleis hebben bezocht, er zijn nog 8 andere paleizen in de omgeving. Als laatste hebben we het kustplaatsje Huanchaco bezocht. Hier worden rieten bootjes gemaakt en bevaren. Ze varen met deze wankele dingen de oceaan op. Lijkt me geen pretje. Goed. Dat was het weer. We gaan nu slapen. Morgen weer een drukke dag, dan gaan we naar het plaatsje Huaraz, ook vol met ruines.

Het eten van gister is niet helemaal goed gevallen, iets waar ik vanochtend vroeg wat last van kreeg. Na wat overgeven was alles er weer uit, het gaat nu dan ook al veel beter met me. Hele dag rustig aangedaan. Vanochtend vroeg vertrokken met de bus naar Casma, een plaatsje waar in de buurt wat ruines liggen. We zijn bij deze ruine geweest, maar die was niet echt interessant. Wat afbeeldingen van krijgers waarbij lichaamsdelen af zijn gerukt, onthoofde figuren. Best wel apart. Na dit museum hebben we wat gezeten in het dorpje. Vanavond pakken we de bus naar Huaraz, ons doel van dit kleine tripje. Eigenlijk wilde we dit overdag doen, omdat we door een hele mooie vallei komen, maar er reden vanmiddag geen bussen.
We zijn nu intussen al in Lima, ik zal vertellen wat er de afgelopen paar dagen gebeurd is. Donderdagochtend zijn we aangekomen in Huaraz. Dit plaatsje ligt midden in het Cordilleragebergte. Aan de kant van de zee ligt de Cordillera Negro, aan de kant van de Amazone ligt de Cordillera Blanca. Hier midden tussen in ligt Huaraz. Vanuit Huaraz heb je een prachtig uitzicht op de omringende bergen. Direct nadat we aangekomen zijn, hebben we de bus gepakt door naar Chavin de Huantar. Deze rit duurde 4 uur, waarvan de laatste 3 over een superslechte weg gingen, we werden behoorlijk doorelkaargeschut. Ingecheckt in een lokaal hostal. De rest heeft wat gegeten, ik heb alleen maar toegekeken, dit omdat ik nog steeds geen trek heb. 's Middags zijn we naar de ruines gegaan. De ruines waren behoorlijk indrukwekkend. Heel anders dan de ruine van ChanChan, maar toch indrukwekkend. De ruine bestaat uit verschillende verdiepingen, maar door instortingen en een steenlawine in de jaren '80 kon je alleen maar de bovenste verdieping in. De kamers in de ruine zijn allemaal geventileerd door een vernuftig systeem van ondergrondse gangen en kanalen. De priesters van deze ruine hadden een aantal ondergrondse tunnels aangelegd waarmee ze water van een rivier konden afbuigen. Het water dat door de tunnels ging, produceerde een geluid waarmee de lokale bevolking werd onderdrukt. Het leek dan alsof de goden praten. Heel slim gebouwd. Ook zitten er twee ventilatiekanalen in die zorgen voor de afvoer van lucht, ze zijn echter zo gebouwd dat ze alle 2 lucht aanzuigen, terwijl lucht normaal van de een naar de ander trekt. Best wel apart. Na 4 uur rondwandelen op de ruine teruggegaan. Wat gegeten en daarna slapen.
's Ochtends om 8uur per taxi teruggegaan naar Huaraz. Dit scheelde een uur en was even duur. In Huaraz hebben we een wandeling gemaakt van zo'n 3 uur, dit om een mooi uitzicht punt te vinden op de bergen. Niet helemaal gelukt, maar het was een goede tijdvulling. 's Avonds de nachtbus gepakt naar Lima, weer 7 uur bussen, maar dit keer kregen we een gratis snack aan boord!! Zaterdag om half 6 aangekomen in Lima. Direct taxi gepakt en extra lang onder de douche gestaan in het hostal. Dit was het einde van ons uitstapje. Een uur later kwam de rest van de groep binnen vanuit Trujillo. Met aardig wat verrassingen. Teneerste was een meisje van de groep behoorlijk ziek, uitgeput en koorts en dergelijke. Maar het mooiste was toch Ewoud weer. Doordat hij wat verkeerd had gegeten heeft hij diarree gekregen en overgegeven. Mede hierdoor is hij binnen 4uur helemaal uitgedroogt. Ten gevolgde dat hij voor de ruines van ChanChan buiten westen is geraakt. Hij is met z'n hoofd op een trappetje gevallen, waardoor hij er nu uit ziet als een lappenpop. Op z'n voorhoofd,neus, bovenlip en kin zitten allemaal korsten. Op z'n onderkin zitten nu ook 2 mooie hechtingen. Voor de rest gaat het helemaal goed met hem.
Vandaag dus Lima. Vanochtend hebben we weer is wat was gedaan, we hebben wat rolletjes weggebracht en wat rondgelopen door de stad. 's Middags met z'n 5en naar het Goudmuseum geweest. Na een belachelijk hoog entreebedrag konden we genieten van al het overgebleven goud van de inca's. Veel dingen zijn bewaard gebleven, maar toch viel de collectie me een beetje tegen. Dit kan ook komen omdat er bijna geen uitleg bij de stukken stond. Na nog een verdieping met wapens konden we weer terug naar het centrum.
Lima zelf valt me een beetje tegen. Het centrum met het Plaza de Armas is leuk, maar het is een massale stad, waarvan alleen het centrum en wat buitenwijkjes mooi zijn. Misschien voelen we dit ook omdat we net uit de rustige bergen komen zetten, wie weet.
De komende dagen gaan leuk worden. Eerst gaan we naar een eilandje voor de kust, met veel zeeleeuwen, vogels en Guanobommen. Daarna naar Nasza, de geheimzinnige lijnen op de grond. Daarna naar Ica, waar we gaan surfen op zandduinen!!!Chevere!!! Maar eerst nog even vandaag en morgen. Vandaag gaan we de verjaardag vieren van een van de reisgenoten, hij neemt ons mee uit eten. Tot zover weer.

Vandaag 's ochtends naar Pisco gereden, een rit van maar 5 uur. Direct na inkomst zijn we met een tourbusje mee gegaan die ons heeft meegenomen naar een woestijnachtig gebied. Gigantische duinen en uitgestrekte velden... met zand. Al vond ik het niet schokkend, had het toch wel iets. Eerst wat vis gegeten en daarna zijn we naar een uitkijkpunt gereden. Je had hier een mooi uitzicht op een soort stenen brug. Daarna een kleine wandeling van zo'n 30 minuten om die brug van onderaf te kunnen zien, wat op zich wel grappig was. Dat is alles wat we tot nu toe beleefd hebben, morgen wat meer actie hoop ik, dan gaan we per bootje naar Isla Balestas, beestjes kijken.
Dinsdag zijn we per boot naar de Islas gegaan. Onderweg zijn we langs een in de rotsen uitgehouwen kandelaar gekomen. Niemand weet wie deze kandelaar gemaakt heeft en waarvoor hij dient. Wel indrukwekkend om te zien. Na nog een half uur varen kwamen we bij de eilanden aan. De eilanden zitten vol met allemaal vogels, waaronder de Jan van Gent, pinguins en peruaanse fladderbeesten. In het water zwommen allemaal zeeleeuwen, ook op het strand waren ze ruim vertegenwoordigd. De Ballestas zijn volgescheten door de vogels, wat een hele laag Guano (vogelschijt) veroorzaakt heeft. Deze guano is kennelijk een goed soort mest, want het wordt afgegraven en verkocht tegen een prijs van 700dollar per 1000kilo. Na een uurtje rond gevaren te hebben en te veel vogels en zeeleeuwen gezien te hebben, zijn we weer teruggevaren naar de kust. Vanuit Pisco zijn we doorgereden naar Ica. Hier vlak in de buurt zt een kleine oase. Hier hebben we de middag doorgebracht. Het leuke van deze oase was, dat je er ook kon sandboarden. Vertaald naar het Nederlands: Je klimt in een veel te hoge temperatuur zo'n 100 meter omhoog een zandduin op. Als je al het zand uit je ogen en mond hebt geveegd, probeer je het plank hout met klittenband die je meegezeuld hebt, aan te trekken. Dan begint het echte werk. Je moet jezelf proberen staande te houden op een zandduin, terwijl de wind in je gezicht blaast en je ogen net zo gesloten zijn als een oester. Dan moet je voorzichtig naar beneden glijden. Dit lukte aardig, als is een val snel gemaakt. Na een 15min kom je weer beneden aan. Overal, maar dan ook echt overal, zat zand. Een wat minder prettige ervaring. De rest van de middag een beetje rondgehangen en 's avonds per dikke vette Amerikaanse chevrolet naar Nasca gereden. Was weer is wat anders dan de bus.
Woensdagochtend vroeg werden we opgehaald door een busje. De gehele groep werd naar een pottenbakkerijtje gebracht. Na een korte rondleiding en demonstratie mochten we met z'n alle de soeveniershop in. Na de pottenbakkerij kwam er nog een zelfde soort demonstratie, maar dan in een goudzaakje. Hier worden stenen gekraakt totdat ze wat goud vinden. Hierna naar een pre-inca begraafplaats iets buiten nasca. Hier lagen in wat open graven allemaal perfect geconserveerde mummies van de Nascamensen. Toen gingen we door naar het vliegveld, voor het hoogtepunt van die dag, een vlucht boven de beroemde lijnen van Nasca. In een klein Cessna-tje werden we 30minuten lang over de lijnen gevlogen. Je zag vanaf een hoogte perfect de dierlijke figuren in het zand staan. Ook de verschillende lijnen die de zandvlakte doorkruizen zijn goed te zien. Het vliegtuigje was wel wat onstabiel, oftewel je werd flink door elkaar geschut. Ik kwam dan ook wat bleekjes uit het toestel zetten. Gelukkig had iedereen hier last van. Eentje had zelf z'n lunch niet kunnen binnenhouden. Voor de mensen die niks over Nasca weten: Op een grote zandvlakte zijn allemaal dierlijke figuren gemaakt, welke alleen maar goed zichtbaar zijn vanuit de lucht. Ook staan er allemaal perfect rechte lijnen over de hele vlakte, die waarschijnlijk een soort astronomische sterrenkaart waren. Best wel indrukwekkend om die figuren te zien. 's Middags niks gedaan en 's avonds wederom een nachtbus, nu gelukkig maar een 9 uurtjes lang:(.
Donderdagochtend uit de bus komen rollen. Zoals gewoonlijk weer helemaal brak. Doordat de bus veel slingerde, waarschijnlijk een bochtige weg, heeft iedereen niet zo goed kunnen slapen. Overdag in Arequipa hebben we niet zo veel gedaan, beetje rondgewandeld en wat geinternet. 's Avonds was echter interessanter, we zijn tegen de avond naar een groot winkelcentrum gegaan. Hier hebben we gezondigd en hamburgers gegeten en ijs toe. Was weer is ouderwets lekker. Daarna naar de nieuwste James Bond gegaan, welke die dag in primaire was gegaan. Absoluut een aanrader. Vandaag, vrijdag, hebben we uitgeslapen. Was ook wel nodig, want iedereen was behoorlijk moe. Hierna naar het klooster van Santa Catarina gegaan. Welke eigenlijk een kleine wijk is. Heel mooi, beetje overweldigend groot, maar dankzij de kleuren en de binnenpleintjes is het heel mooi.
Vanavond gaan we Cavia eten! Dit is een typisch gerecht uit Zuid-Amerika. Ze noemen het hier alleen Cuy. Morgen vertrekken we naar de Colca Canyon, een soort kleinere Grand Canyon. Bijkomstigheid is dat er veel Condors te zien zijn, wat schijnbaar heel indrukwekkend is.

Even een kort verslag, van twee dagen Canyon. Zaterdag zijn we 's ochtends per bus afgereisd naar Chevay. Dit is een klein dorpje aan het begin van de Colca Canyon. Onderweg zijn we over een groot Pampa gebied gekomen, grote kale vlaktes gevuld met heel laag gewas. Deze vlaktes zitten redelijk hoog. We zijn vanaf Arequipa gestegen tot een hoogte van ongeveer 4800 meter. Ik weet het niet exact meer. Op het hoogste punt reden we zelfs nog door wat sneeuw heen. Was toch wel leuk om te zien. Vervolgens afgedaald tot zo'n 4300 meter ongeveer. Hele mooie vergezichten en rotspartijen gezien onderweg. Na de lunch ingecheckt in het hostal en daarna door naar de warmwaterbaden in de buurt. Hier hebben we een uurtje heerlijk liggen dobberen in 40graden heet water. 's Avonds nog gegeten natuurlijk maar toch vroeg het bed ingedoken. Het is buiten trouwens ijzig koud. Vandaag zijn we om 5 uur opgestaan. Om 6 uur per busje de Colca Canyon ingereden. Zo'n anderhalf uur later zijn we aangekomen bij een uitkijkpunt genaamd 'Condor Cruz.' Vanaf hier hadden we een schitterd uitzicht op de canyon, welke in totaal zo'n 2km diep was. Echt spectaculair. Bij dit uitzichtpunt hebben we in totaal 2 uur gezeten. De bedoeling was, zoals misschien wel duidelijk is, condors te zien. Na een uur had iedereen het al zo'n beetje opgegeven, maar na nog een half uur kwamen er opeens 2 condors voorbijzweven. Op de termiek kunnen de beesten uren blijven zweven, opzoek naar eten. Hele grote vogels met een hele grote spanwijdte. De gids heeft niet veel over de beesten verteld, vandaar dat ik ook zo weinig details heb. Na een kwartier naar deze beesten gegaapt te hebben zijn we teruggereden naar Chevay. Onderweg nog een paar keer gestopt voor uitzichtpunten. Na de lunch doorgereden naar Puno, een rit van zo'n 6 uur over hobbelige wegen. Niet echt ideaal, maar zeker de moeite waard. Puno is een stadje welke aan het Titicaca meer ligt, we gaan morgen dan ook het meer op voor een tweetal dagen.

We zijn net teruggekomen van een tweedaagse tocht op het Titicacameer. Dit was een meer dan mooie ervaring. De dag voordat we weggingen was de stemming nog een beetje triest, het regende namelijk pijpestelen. Gisterochtend, toen we wakker werden, was het echter volledig droog met een strakblauwe lucht. We hadden voordat we vertrokken eerst nog even een kleine ruzie met onze reisgids, we waren namelijk door omstandigheden 5minuten te laat, wat onze Gertie niet helemaal licht opvatte. Beetje jammer. Nadat we wat cadeautjes hadden ingekocht, zijn we per boot naar de rieteilanden van Uros gevaren. Dit was niet helemaal wat ik ervan verwachtte, maar het was toch grappig. De rieteilanden zijn namelijk inderdaad gewoon eilanden gemaakt van riet. Het veert wel grappig als je erop loopt. Na een kort bezoek aan een tweede rieteilandje zijn we doorgevaren naar het eiland Amantani. Dit was zo'n 3,5 uur varen. Op het eiland aangekomen werden we direct opgewacht door onze gastvrouwe. Deze wat oudere, niet Spaans sprekende vrouw nam ons mee naar haar huisje. Een klein huisje. Wc buiten. Onze kamer was op de 'eerste verdieping.' De deur van ons kamertje was 1m 40cm hoog. Je moest dus ongeveer kruipend naar binnen. Na wat in de zon gelegen te hebben en een lekkere maaltijd gekregen te hebben, zijn we naar het Plaza de Armas gelopen. Vanaf hieruit is de hele groep naar boven gelopen, naar wat incaruines. De wandeling viel mee, zelfs als je bedenkt dat we op 4000meter hoogte zaten. De ruines zelf waren absoluut niet interessant, maar het uitzicht van boven op de berg was absoluut de moeite waard. We hebben hier gewacht tot de zon onder ging, dit was een heel mooi gezicht. 's Avonds, na het eten, zijn we naar een voor ons georganiseerd feest gegaan. Allemaal waren we verkleed in de traditionele kledij, dit was in het begin behoorlijk lachwekkend, maar uiteindelijk toch wel leuk. Michael en ik liepen in ponchos en met een muts op, wat toch best wel warm is als je de lokale bevolking op de dansvloer probeert bij te houden. Na een nacht doorgebracht te hebben op iets te kleine bedden, zijn we om 8 uur per boot vertrokken. Dit niet na een portie oliebollen (ongeveer)als ontbijt verorberd te hebben en afscheid te hebben genomen van onze gastvrouwe. We zijn doorgevaren naar het eiland Taquile, waar we een wandeling van ongeveer een uur gemaakt hebben naar wat huisjes uit de incatijd. Ook niet echt schokkend. Na de lunch afgedaald over een 500meter lange incatrap naar de boot. Teruggevaren naar Puno, waar we ons opmaken om morgen (eerste kerstdag) naar La Paz te rijden, in Bolivia. Een uur nadat we aankwamen begon het onwijs te regenen in Puno, we hebben dan ook echt geluk gehad.

Even een dienstmededeling: Er is iets fout gegaan met het versturen van mijn kerstkaart, hotmail weigerde dienst waardoor ik niet zeker weet of iemand nou iets ontvangen heeft. Het leek er ook even op dat sommige mensen de kerstkaart 2x ontvangen hebben, als dit gebeurd is, mijn excuses.

25 December zaten wij in de bus. We moesten veel te vroeg opstaan, om 6 uur stond de wekker. Ik heb wel is betere kerstmorgens meegemaakt. Vervolgens hebben we drie uur in de bus gezeten naar Copacobana. Dit plaatsje ligt net over de grens in Bolivia. Zonder problemen kwamen we de grens over. In Copacobana hebben we een uur niks gedaan. Hierna nog is drie uur gereden met een andere bus naar La Paz. We kwamen rond 17.00 aan in La Paz. We heben een redelijk goed hostal, de douche is warm en de bedden zijn lekker. Direct nadat we zijn aangekomen heb ik even naar m'n ouders gebeld, alles ging goed gelukkig. Ook geprobeerd te pinnen, maar dat lukte niet. Het zoveelste probleem, maar we komen er wel weer uit! 's Avonds hebben we wat luxer gegeten dan normaal. In een of ander gezellig restaurantje hebben we met z'n 7en heerlijk gegeten. Een driegangenmaaltijd en te veel lekkere wijn, echt supers. En dat allemaal maar voor het loze bedrag van 10dollar. Moe en voldaan in slaap gevallen.
Vandaag was weer een druk dagje. 7 Uur op om vervolgens met een tour mee te gaan naar de ruines van Tihuanako. Op zo'n 2 uur rijden van La Paz liggen deze ruines. Dit zijn waarschijnlijk de belangrijkste ruines van Bolivia, of in ieder geval vertegenwoordigd de ruine de meest belangrijke pre-inca beschaving in het Titicaca-meer gebied. Deze beschaving was zeer gevorderd betreft astronomie, wiskunde, cultuur, landbouw en godsdienst. Alle tekenen wijzen op een superslimme cultuur. De ruines zelf waren niet zo interessant, maar het museum gaf veel duidelijkheid. Het belangrijkste van de ruine was de zonnepoort. Met deze poort kunnen ze exact berekenen welke dag het is en de seizoenen bijhouden. Na de ruines teruggegaan naar La Paz, waar ik mijn laatste cheques heb ingewisseld. 's Avonds wilde we naar de film gaan, maar we konden niks leuks vinden. Daarom maar gaan internetten. Morgen vertrekken we iets eerder dan gepland naar de zoutmeren van Uyuni. We zouden eigenlijk 's avonds gaan, maar omdat de trein volgeboekt is, gaan we 's ochtends in plaats van 's avonds. Dit is maar goed ook, want de trein is veel relaxter dan de bus. De bus schijnt veel te klein te zijn en schijnt absoluut niet lekker te zitten. We blijven 4 dagen op de zoutmeren, de laatste dag zullen we aankomen in Uyuni, waar we in het hostal oud en nieuw zullen vieren. Omdat ik waarschijnlijk pas 1 januari weer op internet kan, wens ik iedereen een onwijs gave afsluiting van dit jaar. Mogen 2003 nog beter worden!

Ten eerste wil ik jullie allemaal een gelukkig nieuwjaar wensen! Dat jullie een top 2003 mogen hebben. Gisteren hebben wij hier in Uyuni nieuwjaar gevierd. Was absoluut een gaaf feest. Eerst een overheerlijk buffet en vervolgens een gezellig feest. Michael, een meisje uit onze groep en ik hebben nog oliebollen staan bakken, welke absoluut een succes waren. Ik heb nu nog last van m'n maag, zoveel heb ik er gegeten. Na de magische laatste tikken van 2002 en iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst te hebben, zijn we naar de plaatselijke disco gegaan. Hier nog even gedanst, was ook leuk.
Gisteren zijn we ook teruggekomen van een 4daagse tocht over de zoutmeren en omgeving van Uyuni. Dit was een van de vele hoogtepunten van deze reis. Het gebied hier is echt schitterd mooi. De eerste dag zijn we langs een treinenkerkhof gereden. Was heel apart om al die oude verroeste stoomlocomotieven te zien. Daarna de hele dag in het busje gezeten tot aan onze eerste slaapplek. Bedden van 1,60m ofzo, echt ongelovelijk klein. Dus ook slecht geslapen die nacht. Ook omdat we met z'n 7en op een slaapzaal lagen en er altijd wel iemand snurkt. Tweede dag veel steenformaties en rotsen gezien en wat meren. Bij de slaapzalen waar we overnachten hebben we op zoutafzettingen gelopen en een heel mooi rood meer gezien. Derde dag te vroeg opgestaan (4.30), geijsers gezien, in een warmwaterbron gezwommen, het mooiste meer ter wereld gezien, de mooiste woestijn ter wereld bekeken (aldus de gidsen) en nog meer meren en bergen. Hele vermoeiende dag, maar absoluut de moeite waard. De vierde dag was het mooist. We hebben de zoutvlakte vlak bij Uyuni bezocht. Een gigantische vlakte van zout, met hele mooie honinggraadachtige zoutvormen, echt schitterend. Midden in deze zoutvlakte zat een eiland, vol met cactussen. Was heel apart om te zien, maar ook heel mooi. De dag afgesloten met een kijkje bij het zouthotel. Vanacht hebben we weer goed geslapen, de overnachtingen in de slaapzalen waren zegmaar 'minder prettig.' Totzover weer, mijn internettijd zit er weer op.
Nog even voor iedereen: Zaterdag 18 januari hou ik een feestje, de tijden zijn nog niet bekend, maar waarschijnlijk van 15.00 tot 18.00 of tot 20.00. Zet deze datum alvast in je agenda! Ik zal binnenkort de exacte data doormailen. Iedereen is uitgenodigd!!

Gisternacht hebben we de ergste nachtbus ooit gehad. Onze gids had ons al verteld dat het een slechte rit zou worden, maar dit hadden we nooit kunnen verwachten. Het begon nog redelijk goed. De bus kwam ons ophalen voor het hotel, we konden zo inschuiven. Michael en ik hadden de beste plaatsen in de bus kunnen bemachtigen, helemaal voorin. De stoel kon lekker naar achter, waardoor we prima plaatsen hadden. Maar na 10min hadden we door waarom het zo'n slechte rit zou worden. De weg was niet geasfalteerd, niet zo erg op zich, maar de weg was nog erg hobbelig ook. We trilden dan ook ongeveer allemaal onze stoel uit. Goed, dit was nog wel te overleven, ik kwam dan ook redelijk dicht in de buurt van slapen. Totdat opeens de bus een noodstop maakte. Toen ik m'n ogen open had, merkte ik dat we behoorlijk schuin stonden. Toch een beetje raar. Iedereen ging de bus uit, eerst dachten we nog dat de bus een lekke band had, maar het bleek iets ernstigers. Beide rechterachterwielen waren van de bus afgerold, we stonden met de as in het zand zeg maar. Het bleek dat de bouten los hadden gelaten. Een wiel lag ongeveer een kilometer verder op, de ander lag vlak achter de bus. De chauffeur en de bijrijder zijn direct aan de gang gegaan met repareren. Na 4 uur hadden ze gelukkig de bus weer aan de gang. Ze moesten eerst de bouten zoeken en het wiel, daarna hebben ze het schroefdraad moeten bijvijlen. Ook de vering was helemaal kapot. Die hebben ze schijnbaar met stukken band vastgezet, ik wilde het eigenlijk ook niet weten. Met een lichte vertraging zijn we dan toch nog in Oruro aangekomen. Inderdaad de slechtste bus ooit. De laatste 2 uur reperatie en 3 uur rijden heb ik gelukkig niet meegemaakt, ik lag behoorlijk rustig te slapen!! Vanuit Oruro per bus naar La Paz, waar we vanacht even een nachtje mogen rusten, voordat we morgen er weer keihard tegenaangaan. Morgen gaan we namelijk per mountainbike naar Coroico fietsen. Deze weg heeft als bijnaam de snelweg des doods! Wordt gezellig dus!

Het feestje is definitief op zaterdag, van 15.00 tot 18.00. Iedereen is welkom, maar graag even van tevoren laten weten of je komt op: ewoutverweij@hotmail.com.

Onze laatste nacht in La Paz zit er bijna op. We hebben onze laatste maal hier gehad en het stukje appeltaart smaakte ook. Dit stukje appeltaart werd enkele jaren geleden ook gegeten door Che Guavarra, de befaamde rebel, die zat in hetzelfde restaurant kennelijk vaak te eten. Vandaag (zon) was weer een drukke dag, vanachtend te vroeg op, zeker omdat we gister tot 1 uur 's nachts door zijn gegaan. Vandaag hebben we een tour gedaan naar de Vallei van de maan en de hoogste skipiste ter wereld, Chacaltaya. De vallei van de maan was verder de vallei van La Paz in. Net achter het rijke gedeelte van La Paz strekt zich een vallei uit van enkele vierkante honderden meters. Helemaal gevormd door regen en wind is er zich een soort puntig geheel gevormd, wat heel surrealistisch voorkomt, alsof er een soort decorstukken zijn neergezet. Na een korte wandeling zijn we weer in het busje gestapt voor een rit van twee uur. Deze rit nam ons naar de andere kant van La Paz, voorbij het hoogste punt van de stad. In twee uur zijn we ongeveer 2km gestegen tot bijna het puntje van een berg, zo'n 5500meter hoog!!!!! De Chacaltayaberg. Op deze berg hadden we een geweldig uitzicht over de stad La Paz en de omgeving. Schitterende gekleurde meren en bergen in de omgeving. Eigenlijk wilde we skien boven op de berg, maar dit kon niet vanwege El Nino. Het was te warm, waardoor er te weinig sneeuw lag. Ondanks dat was de tocht zeker de moeite waard.
's Middags nog wat geshopt in La Paz, de CD's kosten hier 1 dollar!!! Ik zal nog even vertellen wat we vrijdag en zaterdag gedaan hebben.

Vrijdagochtend zijn we per busje naar het hoogste punt in een vallei gegaan. Vanaf dit punt zijn we per mountainbike afgedaald naar het dorpje Coroico. Dit was echter niet zomaar een tocht. Langs duizellingwekkende afgronden daalde deze weg zo'n 3300meter. Behoorlijk ongrijpbare getallen gezien vanuit Nederland. Het eerste gedeelte van de tocht was over een geasfalteerde weg. Dit ging voornamelijk keihard naar beneden. We hebben maar 2km moeten stijgen, een eitje. Na wat snacks begon het tweede gedeelte van de route. Na nog zo'n 10km asfalt begon de steenweg. Hier begon de echte 'snelweg des doods' Langs steile afgronden en gevaarlijke onoverzichtelijke bochten de rest van de weg afgedaald tot vlak onder het plaatsje Coroico. De weg is echt ongelovelijk. Op sommige punten hoef je maar 10cm over de rand van de weg de gaan en je ligt zo 60 tot 100meter dieper. Soms is de weg ook eenrichtingsverkeer. Op de meest rare punten staan mannetjes die het verkeer regelen met bordjes, echt apart. Al houdt de gemiddelde zuid-Amerikaan zich niet aan verkeersregels, hier worden ze strikt na geleeft. De regels zijn hier echter wel weer anders dan in de rest van Bolivia, de wagens rijden hier links ipv rechts. Ook wij moesten ons daar aan houden. Stijgend verkeer heeft daarom altijd de binnenbocht en heeft altijd voorrang, wat soms nog wel is kan leiden tot irritatie, als een vrachtwagen over een afstand achteruit omhoog een bocht moet rijden. Zonder dat iemand zich in een ravijn heeft gestort hebben we het gehaald. Het laatste stukje tot het hotel hebben we per busje afgelegd. Een onwijs spectaculaire weg waarbij de adraline door je lichaam stroomt! Per jaar rijden er zo'n 40 vrachtwagens van de weg af. Wel machtig als je alle kruizen langs de weg ziet.
In Coroico hadden we een asociaal hotel met zwembad, bioscoop, sauna, gaaf uitzicht en lekkere bedden. We hebben na de fietstocht dan ook heerlijk gerelaxd. Eerst een beetje zwemmen, beetje sauna, beetje zon, beetje nog een keer dat alles. 's Avonds, na een overheerlijk buffet hebben we films lopen kijken. The Untouchables is een aanrader, en ook Moulin Rouche is goed. Gisteren (zat) zijn we vroeg opgestaan, hebben we een film gekeken en zijn Michael en ik om 15.00 terugvertrokken naar La Paz. Ewoud zou eerst ook meegaan maar besloot in de laatste 5 seconde dat ie toch maar niet meeging. Uiteindelijk zijn we met z'n 7en eerder teruggekeerd naar La Paz. De rest bleef nog een dagje zwembadplakken. Lekker, maar niet voor 2 dagen aldus ons. Vandaar dat we nog een extra uitstapje hebben gemaakt naar Chacaltaya.
Morgen gaan we naar Cusco in Peru, 11 uur bussen. Vanaf hier zullen we de incatrail gaan lopen en daarna gaan we onvermijdelijk, weer naar huis!

Ben de komende dagen incatrail aan het lopen, komende paar dagen even geen update denk ik!!!

Dit zal mijn eenerlaatste update worden denk ik. Ik ben nu al weer de tweede dag ingegaan na de incatrail. Afgelopen zaterdagavond zijn we teruggekomen van een geweldige 4daagse tocht. Deze tocht alleen was alle moeite van deze reis meer dan waard. De tocht was vermoeiend en zwaar, vol met zonneschijn, regen, kou en warmte. Ik zal bij het begin beginnen:
Na de busrit van 11uur, wat best lang is in een te kleine onconfortabele bus, zijn we aangekomen in Cusco. We kwamen 's avonds wat laat aan en zijn redelijk direct erna inbed gedoken. De dag erop, dinsdag denk ik, hebben we de halve ochtend bij het bureautje gezeten dat de Incatrail regelde. Het betalen was wat omslachtig, dit omdat we misschien korting zouden krijgen. Voordat dat allemaal geregeld was was het al tegen het middaguur. Na de lunch hebben Michael, Ilse en ik een wandeling gemaakt in de omgeving. Per bus zijn we in de richting van Pisac gereden. Halverwege zijn we afgezet bij een ruine. We zijn vervolgens teruggelopen naar Cusco. Onderweg lagen een aantal ruines, welke we allemaal bezocht hebben. De ruines waren niet echt in geweldige staat, maar het was toch wel boeiend. Alles wat de inca gebouwd hebben was volgens mij bedoeld als tempel, heilige badplek of als observatorium. Na wat snoep en krachtrepen ingekocht te hebben, zijn we vroeg gaan slapen. Dit omdat de volgende ochtend, we zouden beginnen met DE INCATRAIL!!
's Ochtends te vroeg werden we opgehaald door een bus. We hadden alleen het hoofdnoodzakelijkste meegenomen, wat droge kleren, water, wat eten en natuurlijk een fototoestel en veel rolletjes. In een grote rugtas zaten onze andere benodigdheden, een slaapzak, zaklamp en nog wat extra water. Per bus anderhalf uur gereden tot aan Ollantaytambo, een klein plaatsje vlak voor het begin van de incatrail. Hier kregen we de tijd om wat te kopen, wat echter niet nodig was. Het was intussen ongeveer half zeven. Na nog een half uurtje bussen kwamen we aan bij kilometerpaal 82, het officiele begin van de trail. Alles werd uit de bus geladen, 14 man, 2 gidsen en en 20!!! dragers. De dragers zorgten ervoor dat al het eten, de tenten en onze tassen naar de kampeersites zouden komen. Binnen notime had 'de crew' een tafel met stoeltjes gebouwd en werd er een ontbijt geserveerd. Na het ontbijt begon het! Alles werd ingepakt en de dragers werden bezadeld. Per drager mocht 15kilo bagage meegegeven worden. Met z'n drieen hadden wij een drager. Anderen hadden 1 drager voor 2 personen. Naast onze bagage werd er nog zo'n 10kilo extra aan de drager gegeven, ze droegen in totaal 25 tot 30kilo op hun rug. Echt ongelovelijk. Zeker als je weet wat er nog gaat komen! Ik vind 20 kilo al zwaar, zeker voor meer dan 20min lopen. De dragers mogen dan wel getraind zijn, toch vond ik het ongelovelijk wat ze droegen en hoe snel ze liepen. Goed, na het ontbijt dus begonnen we. Na een checkpunt staken we een brug over en begon de wandeling. De eerste etape was zo'n 4 uur ongeveer. De gids legde af en toe wat uit over planten en dergelijke, maar het was toch voornamelijk loepen. Onderweg werden we ingehaald door de dragers, ze hadden onze ontbijttafel weer afgebroken en zouden er nu voor zorgen dat er een tafel zou staan bij onze lunchplek en dat het eten warm zou zijn als we aan zouden komen. Ergens halverwege was er een ruine, Llactapata, welke we konden zien vanaf de overkant van de rivier. Onze eerste ruine op de tocht. Door naar onze lunchplek. De weg was heuvelig. Af en toe zat er een heuvel in, al was de weg nog wel redelijk plat. Voor sommige was dit echter al redelijk zwaar, een paar van onze groep hadden het best pittig. De lunch was vlak voor een klein plaatsje, voor Wayllabamba. Iedereen kwam gebakken aan, voor een eerste etape was het voor sommige best zwaar. Na de lekkere driegangenlunch en een kleine pauze ging de tocht weer verder. Na een half uurtje kwamen we aan in Wayllabamba. Hier begon wat bleek de zwaarste etape van onze reis. Na een stempelpost klom de weg geleidelijk. Dit zouden we nog merken. Het geleidelijk stijgen veranderde in een forse helling, waarvan we die dag ongeveer anderhalf uur moesten lopen. Na een uur echter kwamen we aan in ons kamp. Het kwam al wat sneller dan we gedacht hadden, waardoor de tweede etape van die dag nog best mee viel. Een half uurtje na Ewoud en ik kwamen de laatste binnendruppelen. Snel erna kregen we een lekker kopje thee met wat popcorn. De tenten stonden trouwens allemaal al en ook een grote 'eettent' was klaargezet. Om half zeven kwam de driegangenmaal, welke wederom gretig werd onthaald. Toen werd het echter donker en kwamen de slaaprituelen opgang. Iedereen even naar de WC (gat in de grond met scherm ervoor), en matjes uitrollen en in de slaapzak kruipen. Zoals altijd is een tent te klein voor het aantal mensen dat er inpast, zijn de matjes te dun en staat de tent altijd schuin. Zonu ook. In ieder geval gezellig met 2 man. Zover voor de eerste dag, vroeg op, lange dag maar ook weer vroeg naar bed. Iedereen was moe en gaar.
De tweede dag moesten we wederom vroeg opstaan. Half 6 werden we gewekt. Het beloofde een zware dag te worden. Na het ontbijt met pannekoek, pap en broodjes jam werden we weer terug de incatrail opgejaagd. Het eerste gedeelte van deze dag was alleen maar bergopwaarts. We moesten een pas van 4200meter bedwingen. De gids zei dat het zo'n 3 uur klimmen was intotaal, maar dat record hebben we gebroken. Na een uur waren we bij de eerste pauzeplek. Een ruim half uur later kwamen de laatste aan. We vervolgden onze weg. Het tweede gedeelte was echter iets zwaarder. De weg ging nog iets steiler omhoog. Na een klein uurtje kwamen we op de top. Het was behoorlijk fris zo op 4200meter, zeker omdat we nog een klein uur moesten wachten op de laatsten. Iedereen was blij dat hij het gehaald had. De tocht ging verder omlaag, langs een trap die helemaal afdaalde tot in het dal. Een uur dalen. Ik vind dalen toch minder lekker dan stijgen, veel minder lekker voor je knieen. Beneden stond de lunch alweer klaar, ook waren er schone toiletten. Na de lunch begon de tweede klim van die dag. Na een klein half uurtje kwamen we bij de tweede ruine van de tocht uit. Dit was een soort klein administratiekantoortje van de Inca's. Hierna nog een driekwartier geklommen totaan de tweede top, op zo'n 3600 meter. Het weer begon vanaf hier een beetje om te slaan. De hele dag was het fris geweest, maar wel lekker. Nu begon het echter koud te worden en de eerste druppels begonnen te vallen. Afgedaald tot een derde ruine, de ruine van Sayaqmarca. Wat groter en mooier gelegen dan de vorige. Uitgebreide informatie gekregen van de gids, die ging echter het ene oor in en het andere oor uit omdat iedereen moe was en de regen op ons neersijpelde. Sommige waren al direct doorgegaan naar het kampement, want die trokken het allemaal niet zo goed meer. Aangekomen bij ons tentenkamp kwam de regen steeds harder naar beneden. Het kamp veranderde binnen notime in een zwembad. Wij zaten natuurlijk allemaal heerlijk droog in onze eettent. De dragers zaten echter allemaal buiten in de regen, behoorlijk oneerlijk verdeeld. We hebben daarom de tafel dichter tegen de wand geschoven en de dragers uitgenodigd om binnen te komen zitten. Dit werd zeer gewaardeerd. Na het eten teruggerend naar de tenten, iedereen ging zich nachtklaar maken. Naar de WC gaan in de stromende regen met een poncho aan is trouwens niet echt ideaal.
Dag 3 werd iedereen iets chagrijniger wakker dan de dag ervoor. Bij sommige was de tent wat lek, waardoor sommige wat natte spullen hadden. Wij hadden echter niks. De derde dag begon mistig, het was wat fris ook. Gelukkig echter hoefden we deze dag niet al te ver te lopen. Het eerste gedeelte was af en toe nog wat stijgen, maar dit viel heel erg mee. Onderweg nog door een natuurlijke tunnel heengekomen welke vergroot is. Boven op de pas weer wachten. Hierna een kleine ruine bezocht, Phuyupatamarka. Oftewel: de stad in de wolken. Volledig in de mist was hij inderdaad. Vanaf deze ruine ging de weg of trap door naar beneden. Dit was niet echt lekker voor de knieen, maar na een half uur zat het ritme erin en ging het wel. Na nog een half uur kwamen we beneden de mist. Je had vanaf hier een mooi uitzicht op wat incaterassen. Na nog wat afdalen kwamen we bij onze kampeersite van die dag uit. Nog voor de lunch hebben we de laatste ruine voor Machu Picchu bekeken, de ruine van Wuinay Wuayna. Dit was de meest interessante ruine van de gehele incatrail, wat meer intact dan de andere. Na de lunch hebben Michael en ik de ruine nog wat beter bekeken, je had een mooi uitzicht op de vallei en de rivier de Urubamba. 's Middags niet veel gedaan, beetje gerelaxed en de regen, welke in vlagen kwamen, afgewacht. Na het eten weer gaan slapen, de volgende dag moesten we namelijk weer te vroeg op, dit om optijd bij de zonnepoort te zijn.
De volgende ochtend begon niet echt geweldig, om 3.50am moesten we opstaan. Na het ontbijt stonden we om 5.00am in de rij voor een checkpunt. Vanaf hier was het nog een uur klimmen totaan de zonnepoort, Inti-Punku. Deze ruine was niet echt interessant, maar theoretisch zou je Machu Picchu kunnen zijn liggen vanaf dit punt. Vanwege de mist en regen was dat echter niet echt mogelijk. Teleurgesteld liepen we door naar Machu Picchu zelf. Pas helemaal aan het eind van de tocht zag de ruine liggen. Al was het nog half mistig, het was toch al een vet gezicht. Na een 45min wachten was iedereen weer compleet en kon de toer door Picchu beginnen. De rondleiding was boeiend en leidde ons door alle delen van de ruine heen. De mist trok gelukkig op en het bleek een supermooie heldere dag te worden, waardoor het geheel nog indrukwekkender werd. De ruine bestaat uit 2 delen, het linker gedeelte is agrarisch en is eigenlijk een groot terassenstelsel. Het rechter gedeelte is het heiligdom, hier werden de sterren en de geobserveerd en offers gebracht aan de goden. Dit gedeelte heeft ook wat meer mooiere muren, welke in de incatraditie naadloos opelkaar passen. De rots achter Machu Picchu hebben we natuurlijk ook bezocht. (dit is de rots die je op alle foto's ziet) We hebben deze rots, de Huayna Picchu, in 21 minuten beklommen, best wel snel. We moesten wel zo snel, omdat onze gids in 35min omhoog was en we dit natuurlijk moesten verbeteren. Vanaf boven had je een schitterd uitzicht op de ruine, je kon de vogelvorm in de ruine goed zien. Weer afgedaald en nog wat rondgelopen. Daarna wat gegeten en doorgelopen naar Aguacalientes. Dit was nog een uurtje afdalen. Na afscheid genomen te hebben van de gids per trein teruggegaan naar Cuzco, een rit van nog is 5 uur, wat iets te lang duurde voor ons gevoel. Na een welverdiende douche inslaap gevallen op verende matras met lekkere zachte droge dekens!

De volgende dag hebben we geprobeerd uit te slapen maar dat is niet helemaal gelukt. We moesten namelijk die dag naar de markt in Pisac, een uur met de bus verderop. Hier hebben we eerst nog een ruine bekeken, deze viel echter een behoorlijk beetje tegen. Afgedaald naar de stad Pisac. Hier hebben we wat rondgeshopt, ik heb echter niks echt leuks kunnen ontdekken, op een armbandje na. Terug in Cuzco zijn we 's avonds uit gegaan, was zeker gezellig. Wel grappig in een bar met alleen maar foute 'gringos,' oftewel van die alternatievelingen met een baardje en foute kleren zoals ponchos en gestreepte lamabroeken.
Maandag was een rustig dagje. We hebben een beetje in de stad gewandeld maar voornamelijk niks gedaan. Ik ben desperate op zoek naar soeveniers, een hele taak als je echt geen idee hebt wat je moet meenemen. Dinsdag hebben we een citytoer gedaan. We hebben alle belangrijke kerken en museums van Cuzco bekeken. Morgen gaan we terug naar Lima per vliegtuig, overmorgen door naar NL. Het enige wat nog op het programma staat is de film 'the lord of the rings2.' Zover,

Nou, dit is dan de laatste update vanuit Zuid-Amerika. De vlucht vanuit Lima verliep goed, op een uur vertraging na. We hadden nog mazzel, want we moesten die dag opeens eerder weg uit het hostal vanwege een landelijke vervoersstaking. Onderweg zagen we een aantal relschoppers, maar verder niet. We zijn nu weer terug in Lima, we zitten hier gelukkig maar een dag. Vanavond vertrekken we per vliegtuig terug naar Nederland. We hebben gisteren en vandaag een beetje rondgelopen en niet veel zinnigs gedaan. Gisteravond Lord of the Rings gezien, zeker een aparte ervaring. Peruanen zijn wat anders dan het Nederlandse filmpubliek. Ze lachen om alles wat niet grappig is en vinden het leuk om te praten en herrie te maken tijdens de film. Rennende, huilende en pratende kinderen zijn ook heel normaal. De film was echter zeker de moeite waard. De tas staat gepakt klaar, het is nu nog slechts de uren aftellen totdat het vliegtuig vertrekt.
Nog even wat promotiepraat: Ga alsjeblieft naar Zuid-Amerika. Echt een geweldig land vol met leuke dingen om te doen. De reis die wij gemaakt hebben was super, ondanks de problemen met berovingen, bussen en onze reisbegeleidster. Tot zover en hopelijk tot in Nederland!!!

Naar boven

PAGINA 1 TERUG