Tight Lines Web Editie
Tight Lines Web Editie

Tight Lines Oktober 2003


Home
Introductie
Deze editie
Voorgaande edities
Tips van Ted
Onze bindpatronen
Contact
 




Kopij naar: w.gaalen@planet.nl

Copyright © 2003 [Weight-Forward]

 
5-jarig bestaan Weight-Forward oftewel 1e lustrum viering in het lusthof "De Eemhof"

Een nadenkertje: Wat betekent W.F.



A. Weinig .F.vangen: wat voor de meesten van ons die 
middag/avond gold.

B. Weight Forward: aanduiding voor vliegenlijn met het 
werpgewicht in het voorste gedeelte.

C. Pens vooruit: dat gold voor bijna alle bestuursleden na 
de machtswisseling naar een gezellige vereniging.



Het goede antwoord:

A. Alleen goed op zaterdag 6 september 2003.

B. Letterlijke betekenis, goed dus.

C. Dubbelzinnige verwijzing naar het vet 
gehalte van de leden, goed dus.


Zaterdag 6 september. Eemhof 16.00 uur

Om ± 15.15 uur kwam ik daar aan samen met Wim Brummer. Albert, Ted en Franklin waren er al. In de verte zag ik Fred, Gert-Jan en andere leden van WF. Van Jan (eigenaar Eemhof) hoorden we dat we al vanaf 15.00 uur mochten 
vissen. Hengels optuigen, sommigen waadpak aan, zelfs bellyboten waren meegenomen. Ik heb mezelf beziggehouden vooraan op de kleine vijver waar ik 
tot het buffet 4 vissen heb gevangen, 2 op een Micky Finn en 2 op een eendekont segde. De laatste droog, dus de eerste 2 net onder de oppervlakte.
Voor deze dag niet verkeerd, ik hoorde zelfs dat Gert-Jan er 8 had gevangen. (ben benieuwd wat hij "s avonds nog heeft gevangen)

Het eten was goed verzorgd en de prijzende opmerking van Ted "zelf ontdooid?" kostte hem niet zijn kop. Humor!!. (zouden Jan de eigenaar en zijn vrouw de eerst volgende keer als hij komt vissen voor hem misschien dubbel tarief rekenen?)

Na het eten: Wedstrijd om de Jack Prevoo Trofee, wijlen onze voorzitter.
Door enkele fanatieke leden werd er tactisch positie ingenomen rond de aanstaande en volop sproeiende beluchter.
Aan de rest van de kleine vijver stonden ze minder dicht op elkaar. Een zeer enthousiaste Peter van de Burg wist te winnen met 3 visjes. Mede dankzij een regenbui en een klapje onweer in de verte, waardoor enkele zeer 
verstandigen onder ons er mee stopten.

Het aanzetten van de andere beluchters, geregeld door Wim Brummer, maakte het vissen om de trofee wat eerlijker. Peter wist door zeer enthousiast door te vissen zelfs om op 3 te komen. Iedereen heeft zeer genoten van het 
enthousiasme van Peter en gunde hem van harte de trofee. Albert had er ook 3 maar gaf heel eerlijk toe dat hij er eentje vals gehaakt had en gunde Peter de winst. (Albert wilde, zeer sportief, zelf de beker niet)
Ikzelf had er 2 en loste nummer 3 net voor de kant, gelukkig. 

Einde wedstrijd om 20.00 uur.
Daarna door gevist tot 21.15 uur en in het totaal over die 4 uurtjes pure vistijd 9 visjes gevangen!

In de tussentijd nog wat mensen aan een vangende vlieg geholpen, wat bijéén iemand toch niet hielp. Voor hem is onze instructeur altijd bereid hem net iets beter te leren gooien, de lijn zullen we eens goed schoon maken en dat maakt hem in de toekomst vast een winnaar.

Op naar het 2e lustrum. Bedankt bestuur, dit was geweldig!!

Mark.

 

Nog 1 keertje

Het was zaterdag 4 oktober geen geweldig weer om op het water te zijn. 
De weermevrouw gaf regen, buien , hagel, windstoten door en het zou ongeveer 14 graden worden. Maar ja je wilt toch eventjes vissen nietwaar.
Mijn bedoeling was eigenlijk om De Bernisse maar eens te gaan verkennen. We gingen immers op 12 oktober die kant uit en omdat het zo enorm groot is leek het me handig voor iedereen om de boel te verkennen. Maar dat heb ik gezien de weersverwachtingen maar niet gedaan. Een heel eind rijden met het risico op zeer slecht weer trok me niet zo.

Wat nu ? Ik wilde graag een paar uurtjes nimfen. Nog niet snoeken, datkomt straks wel weer. Dus nog 1 keertje naar de Noord Aa, met de bellyboat en dan maar zien of de mooie voorns, brasems of baarzen ook midden op de 
dag nog te vangen zijn.

Binnen 15 minuten sta je dan op de parkeerplaats bij de Noord Aa, 10.30 uur in de ochtend geen mens te zien.
Dat was in de zomer wel anders, je kon er niet komen of je zag vissende collega's, hartstikke gezellig. Maar nu dus helemaal niemand. En het werd al heel snel duidelijk waarom ik alleen was. Wat een gigantische hoosbui 
brak er los, inclusief de beloofde windstoten. Even gewacht tot het droog werd en toen de hengel opgetuigd en naar het bruggetje gelopen. Daar zakte de moed me wel wat in de schoenen. Golven 30 cm hoog met witte schuimkopjes, een soort klein Scheveningen. Tja wat moet je dan. Toch maar wat proberen te werpen met een stevige wind van rechts.

Bij het binnenvissen van de eerste worp direct vast aan de bodem (fijn zo'n intermediate met 2 zware nimfen) dus gelijk weer een nieuwe leader knopen en 2 nieuwe nimfen er aan.
Maar, het klaarde wel op. De wind was weer gaan liggen en verscheen zowaareen priemend zonnetje. De witte kopjes op de golven waren weg en de golven zelf waren ook niet meer om er bang van te worden, Dus vlug weer 
terug naar de auto. Snel de bellyboat opgepompt en met bellyboat, hengel en zwemvliezen weer teruggewandeld naar het water.

Binnen een paar minuten dobberde ik op ongeveer 25 meter van de kant . Heerlijk in het zonnetje, windje in de rug en met een warmtebroek aan geen kou in het overigens nog lauwe water. Het klaarde zo op dat het ook aan de 
kant weer wat drukker werd met flanerende heren van een bepaald pluimage in de bosjes bij het blauwe bruggetje

Na een minuut of twintig en een leader met weer 2 nimfen later, kreeg ik een mooie aanbeet. De vis bonkte stevig en ik had het idee dat kan wel eens een snoekbaarsje zijn.
Maar nee hoor, het was een schitterende ruisvoorn van minstens 30 cm. Zo eentje die je net in je hand kunt houden. Een schitterend beest. De eerste keer overigens dat ik daar een ruisvoorn ving, het waren altijd blankvoorns die je ving.

Om een lang verhaal kort te maken. Ik heb nog een enorme hoosbui over me heen gekregen, wat qua regen niet zo'n punt was, maar die windstoten waren minder fraai. Je bent gelukkig niet ver van de kant, maar ik had toch moeite om die kant te bereiken.
Ik heb daarna nog anderhalf uur heerlijk gedobberd, geen aanbeet meer gezien maar wel genoten van een paar dalende KLM-zwanen, het lekkere zonnetje en de spanning van misschien nog zo'n kneiter van een ruisvoorn.
Ik denk dat het voor mij dit keer de laatste keer was dit jaar op de Noord Aa. De vis zit er natuurlijk nog wel maar ik weet niet waar ik ze moet zoeken.
Ik hoop dat het op 12 oktober iets beter weer is, dan neem ik de bellyboat mee naar De Bernisse. Misschien is daar de blankvoorn wel te vinden. Het is daar minder diep, dus ze blijven binnen het bereik van onze vliegenhengels.

Wim Brummer