Kans!

Hier, neem maar mee!” voor ik het wist stond ik met een doos Bonefish vliegen in m’n handen, krabbetjes, shrimps en allerlei klein epoxy vlieg spul. Eigenlijk had ik er geen hoop op, maar Chris stond er op dat ik ze mee nam.”heb ik nu toch niet nodig” en de “je weet maar nooit” kreeg ik te horen. Hij zou dat weekend vertrekken naar Cape Cod, om stripers, Bluefish en andere zoutwater vissen met de vlieg te belagen.een paar dagen later zou ik zelf op vakantie gaan, waarheen wist ik nog niet, vliegvissen op bonefish is een droom en had net wat met Chris over Belize gefantaseerd zodoende kreeg ik inmiddels ook al een #8 saltwater bonefish taper in m’n handen gedrukt. “En nog een zoutwaterlijn voor je #6..” en ik was er klaar voor…Ik wel…maar of m’n vriendin dat ook was?

Om een lang verhaal kort te maken,… een week later zaten we in het vliegtuig, op weg naar Houston Texas, als tussenstop naar Cancun in de staat Yucatan in Mexico. Om samen een rondreis te maken, een reis toegespitst op het bezoeken van diverse Maya steden, te vinden in Yucatan, Belize en Guatemala, en niet zozeer op mijn visbehoeften. De Maya steden waren mooi,…en oud…In m’n rugzak zaten m’n hengels.

Uiteindelijk kwamen we aan in Belize city, van hieruit gingen we met een speedboot naar een eilandje genaamd Key Caulker. Deze reis was al een genot, het leek sprekend op de foto’s die ik zo diep bestudeert had uit het boek “Bonefishing” van Randell Kaufmann. Tientallen kilometers flats scheurden we over, terwijl ik het water aandachtig bestudeerde om een glimp op te vangen van een Tarpon, Barracuda of andere flats bewoner.

Op Key Caulker aangekomen wist ik genoeg, het eilandje had diverse aanlegsteigers, waar aan het uiteinde diverse skiff boten bungelden, een tropisch eiland met onverharde wegen (zandpaden) bijna alles gebeurt er te voet,en het enige vervoermiddel is de golfkart, die zie je er veel. Na het inchecken in het hotelletje had ik maar een vraag aan de manager Manuel “waar vind ik een goede gids” zoals altijd hebben die lui daar wel een neef of vriend die wel iemand kent die eens een goede gids zou kunnen zijn…de beste tip kreeg ik van onze snorkel tour operator “Piggy!” die moet je hebben, die naam was ik al n’s eerder tegengekomen, een tip van een amerikaan die ik van het internet kon, een bekende naam.

Zodoende trof ik hem thuis aan, de dag erop had ie al tijd. Volgende ochtend 7 uur, na weinig slaap en m’n hengels 3 keer bijna in de plafond fan te hebben gestoken, zat ik in de boot..”Tarpon” zei Piggy is ons eerste goal, na door een doolhof van mangroves te hebben gemanouvreerd kwamen we aan in een lagune, af en toe zag ik een enorme rugvin of een immense kolk, allemaal te ver weg. Na een 1 ½ uur blind casten hielden we het wel gezien. Buiten de mangroves zaten we weer op de flats, in een diepe poel zagen we bonefish tailen, met een bonefish bitter kreeg ik m’n eerste aanbeet, “Bonefish!” als een gek scheurde ie door de poel, en nam een snelle run toen ie eruit kwam door het ondiepe water. De vis was eigenlijk te klein om voor een echt spektakel te zorgen..maar dit was m’n eerste “bone” ooit. Met op de achtergrond wreed jagende barracuda’s ving ik nog enkele bonefish. In de middag had Piggy nog enkele stekken voor me in petto, het tij was perfect om te waden, en te zoeken naar bonefish of permit.

Hij zette me af naast een eilandje om het effe lekker zelf uit te gaan zoeken. Na een tiental meters zag ik ze, vinnen die boven water uitsteken, permit het waren er een stuk of 4, niet van die hele zware, maar toch, herinnerde me weer het verhaal van die Amerikaan die voor mij 5 dagen met Piggy had gevist, met maar een goal, “permit”, maar hij ving ze niet. Nu zag ik ze daar, ik maakte de worp, perfect, strip, strip, ik zie de vinnnen ineens verdwijnen, en m’n lijn loopt strak, “aanbeet!” dit was effe anders, die vis bleef gaan, 30, 40, 50 meter backing gaat eruit als een gek!, ik kan hem naar me toe drillen maar daarna neemt ie steeds weer een run tot een keer of 3 toe, steeds korter weliswaar.

Die dag en de dag erna heb ik echt super met piggy gevist, een hoop leuke dingen gedaan, het vangen van snappers en kleine barracuda’s in de diepere poelen op de flats, en het werpen naar tailende bonefish op de flats. Het is me zelfs gelukt een 2e permit te vangen, van 10 pond. Aanbeten van tarpon meegemaakt, maar helaas niet kunnen vangen. Als het gaat om vliegvissen staat Belize bekend om z’n grote mogelijkheid tot het behalen van een grand slam een grand slam betekend het vangen van de grote 3 op dezelfde dag, de grote 3 zijn Bonefish, Tarpon en Permit. Het behalen van een grand slam is belangrijk voor de status van veel vliegvissers vooral amerikaanse, maar niet die van mij, wat dit mij zegt is dat er een verscheidenheid aan vis aanwezig is…een Belize Gids zal dan ook z’n best doen om je een grand slam te laten behalen, en krijgt vaak U$500 extra voor een grand slam.

Floris