Vliegvissen in de polder?!

Zondag 12 oktober stond genoteerd als vliegvisdag in de polder met de club. Tijdens enkele dinsdagavonden daarvoor werd druk overlegd waar we nu naar toe moesten. Stel dat we met 12 tot 15 man  zouden zijn, dan heb je niet genoeg aan 1 sloot van 200 meter. Alle sloten die we zo snel konden verzinnen liggen nu vol met kroos. Dus we hadden toch een probleempje. Toen is er gekozen voor De Bernisse. Dat water is groot genoeg voor wel 10 visclubs. Er zit snoek en er zit voorn, baars, brasem en snoekbaars en ook nog winde. Van Ton Lamens hoorden we dat hij  mooie voorns had gevangen op een intermediate lijn vanuit zijn bellyboatje.  En in het boekje van de VNV staat De Bernisse omschreven als een mooi water waar ruisvoorn, voorn, brasem en snoek te vangen is. Op internet was er ook info te vinden, zowel zeer positief als minder goede verhalen.

Dus de knoop doorgehakt en toch gekozen voor De Bernisse. Wat info van het net geplukt en dat verspreid op de clubavonden. Om een lang verhaal kort te maken, op zondagochtend 8.30 reden Mark, Albert, Gert Jan, Herman,  “belgische” Fred en ik  richting Bernisse. Na wat zoek werk arriveerden  we bij het grote restaurant Stompaerd met aan weerszijden hiervan een grote plas. Langs die plas zaten feedervissers mannetje aan mannetje. Toen bleek ook dat alleen Mark en ik een bellyboat mee hadden meegenomen. Om  een dergelijk grote plas alleen langs de kant te bevissen  zagen de bootlozen onder ons niet zo erg zitten. 

Natuurlijk waren de opmerkingen “voor een dagje poldervissen neem ik geen bellyboat mee” niet van de lucht. En ik maar volhouden dat ik het duidelijk had geadviseerd om het wel te doen. Dus weer in de auto’s gestapt en  wat terug gereden om een wat minder groot water te zoeken. Dat vonden we binnen 5 minuten. Mark en ik zijn toen “te water gegaan” terwijl de anderen verder zijn gaan zoeken naar mooie (snoek)stekken.

Na enig telefonisch contact gedurende de middag bleek toch dat Gert Jan en Belgische Fred  uiteindelijk waren beland in de Forellenput Bernisse om daar op forel, bass en meerval te gaan vissen. De vangsten hiervan heb ik niet meer gehoord. Albert en Herman hielden het bij nimfvissen vanaf de kant en hebben toch de nodige vissen weten te vangen, zelfs een snoekje op de nimf.

 Ondertussen dobberde ik op een ca 30 meter brede Bernisse. Heel helder water, geen stroming, zon in het gezicht en bijna geen wind. Na 200 meter dobberen kwam ik bij een grote houten fietsbrug. Onder de brug door peddelend haakte ik de eerste vis. Een baars van ongeveer 20 cm. Dus er zat vis. Nog maar een keer terug weer onder de brug door. Weer beet, een baarsje van nog geen 10 cm.  Terwijl ik dat baarsje ving verscheen er een oud mannetje op de brug met spinhengel , enorme jigkop en dito twister  ‘Is het nog wat ?” , “Ja” riep ik “een baars en een heel klein baarsje” . Tegelijkertijd liet hij de jigkop naar beneden donderen , haalde weer op en had een mooie baars van 25 cm er aan hangen. Ik dacht nog, dat is lullig, ik vaar heen en weer en vang als laatste een baarsje van nog geen 8 cm en hij vangt op de eerste “worp” een leuke baars. Maar het viel allemaal mee, hij viste op snoekbaars en kreeg geen beet meer. Ik kreeg direct na het baarsje beet , ik voelde meteen dat het een mooie was. Hard naar beneden bonkend, mijn 6 hengel aardig krom.  Na een minuutje of twee kwam de vis boven. Een schitterende winde van ongeveer 30 tot 35 cm. Met 1 hand niet goed te pakken zo hoog was ie. Dus ik weer roepen naar opaatje “kijk eens wat een mooie winde “. Hij keek een beetje verbaasd en  beaamde direct dat het een hele mooie was.

Natuurlijk probeerde ik weer zo snel mogelijk over deze stek te driften en ja hoor, weer beet, exact dezelfde aanbeet, bonken, buigende hengel, voorzichtig aan drillen en weer een winde van hetzelfde formaat.  Opaatje hing nu zeer geďnteresseerd over de brugleuning. Direct weer ingooien op dezelfde plek leverde weer een winde op.  Mijn dag kon nu al niet meer stuk. Ik wilde nu eigenlijk wel dat Mark ook deelgenoot werd van de lol. Maar zag hem nog steeds niet aan komen dobberen . Dat duurde nog 1 winde, toen kwam Mark om de bocht aangevaren . Hij was wat ongelukkig in het water gestapt en zat tot zijn middel in de modder. Ik roepen natuurlijk dat hij moest doorvaren en voor anker moest gaan want ik had een "hotspot” gevonden en wilde graag dat Mark ook ging vangen.

We hebben anderhalf uur heen en weer gevaren aan weerszijden van de brug en ik ving regelmatig mooie windes. Ik had zelfs een doublet.  Natuurlijk heb ik Mark voorzien van de vangende nimf maar hij kreeg ze niet te pakken. Wel aanbeten maar geen hangers. Misschien is dat dan toch het verschil tussen een intermediate lijn en een droge lijn waar Mark mee viste. Misschien kwam hij net niet diep genoeg. Ik denk dat ik twaalf mooie windes heb gevangen. Mark ving wel alvertjes maar geen windes.

Toen zijn we terug gevaren om “uit de broek te gaan” en even te benen te strekken. Intussen was het geen windkracht 2 meer en hadden we een aardige dobber aan het terugvaren naar de plaats waar we weer aan land konden gaan. Van een langskomende snoekvisser hoorden we dat het water nu begon te stromen want er was een sluis open gezet of zoiets.. Daarom ging het terugvaren dus zo moeilijk.  Het water zou nu ook snel troebeler worden vertelde hij. Dus waarschijnlijk hebben we gewoon heel veel geluk gehad door op het juiste moment op de juiste plaats te zijn. Via dezelfde snoekvisser werden we nog gewezen op de oude oorspronkelijke Bernisse, 3. m breed, helder, 50 cm diep en met vis. Dus Mark heeft daar op zicht nog wat voorns kunnen vangen om aan zijn bevrediging te kunnen voldoen.

Al met al voor mij een dag met een gouden randje. Eigenlijk geen dag poldervissen maar vissen op groot water doordat alle andere sloten dicht lagen met kroos.

Vervolg

Zaterdag 18 oktober, een week later had ik in de middag door omstandigheden een  paar uur  tijd over. Het weer was net zo mooi als de zondag ervoor. En het Bernisse-gevoel was nog aanwezig. Ik vroeg me af of de vis er nu ook zou zijn, of was het echt een enorme toevalstreffer geweest.  Dus toch nog een keertje naar de Bernisse gereden. Boot oppompen, warmtepak aan en snel weer naar dezelfde stek gevaren. Weer voorzien van dezelfde nimfen, zelfde intermediate en weer een lange leader van een meter of 3. Ik liet me over de stek heen drijven en ja hoor, beet !! hangen, dit keer een blankvoorn. Van staart tot kop langer dan mijn kurk op mijn hengel ( en dat is 28 cm). Deze blankvoorn was toch beduidend kleiner dan de windes van de vorige keer.

Het water was ongeveer net zo helder als die week ervoor, maar het stroomde nu wel iets harder. Met de stroom kon je heerlijk driften en wilde je stil liggen dat kostte dat weinig moeite. Natuurlijk was ik weer mijn “ankertje”vergeten (  stuk touw, uiennetje en een baksteen). Ik heb op diezelfde plek in anderhalf uur meer dan twintig vissen gevangen. Kleiner dan die week ervoor en van alles door elkaar, baars, blankvoorn en winde en een alvertje van 6 cm. Tot 3 maal toe 2 vissen tegelijk. Na die anderhalf uur was het ineens over.

Ik heb de hele stek al peddelend en driftend over gevaren om ze op te zoeken maar ze deden het niet meer. Waarom ? Geen flauw idee. Wat me wel is opgevallen dat ik de meeste vissen op de achterste dus diepste nimf ving en ik maar 1 maal bodem heb gevoeld, dus misschien moeten we nog dieper vissen. En ik heb veel vissen gemist, je voelt de aanbeet en dan niets meer.

Mijn dag kon in ieder geval niet meer stuk. Maar dat was nog niet alles. Ik heb eindelijk een ijsvogeltje gezien. Ik loer al jaren op die dingen omdat ze bij mij achter in het Westerpark ook voorkomen, maar ik zie ze nooit. Mijn zoon wel tijdens het karpervissen. Nu eindelijk zag ik er een . En het is echt een schitterend beestje met zijn staalblauwe verenkleed. Ik kan me voorstellen dat dit beestje zich hier vol kan vreten aan alvertjes. En als de Bernisse niet dicht vriest is dat een blijvertje.

Oh en nog wat, de vissen die ik zo nu en dan boven water hoorde spetteren zijn geen grote alvers, dat blijkt roofblei te zijn dus dat opent weer nieuwe perspectieven. Ik ga in de zomer zeker nog een paar keer terug want ik heb al rondrijdend en wandelend nog veel meer hele mooie stekken gezien in dit water. En sorry Mark, maar het kwam op als poepen en voor hetzelfde geld is het helemaal niks. Volgende keer zal ik je bellen.

 Wim Brummer