ณ โรงเรียน มินามิ ที่ถือว่าเป็นโรงเรียนที่มี ดารา นักร้อง เรียนมากที่สุด
          เร็ว ๆ หน่อยสิ ริวอิจิ ใกล้ได้เวลาถ่ายแบบแล้วนะ พี่ใหญ่ในวง ร้องบอกเด็กชายตัวกลม โถ่เรียวเฮ อะ ทำไมต้องเร่งด้วยดูดิ ถ้าเส้นบะหมี่ติดคอ ตายไป แล้วใครจะน่ารักที่สุดใน วง ละ ก้อฉันไง เสียงของชายคนนึง ดังมาจากข้างหลังของคนทั้ง 2 โถ่ เคตะ นายนะไม่มีทางมาน่ารักเกินหน้าเกินตา ริวอิจิ คนนี้ได้หรอก นายนะน่ารัก หุ่นยังกับ หมีควายตายแล้วขึ้นอืด ยังไงยังงั้นเลย (ต๊ายเคตะ ปากร้ายจริง ๆ เลย) โถ่นายนะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะ เคตะ หุ่นอย่างเนี่ย เค้าเรียกว่าหุ่นทรมานใจสาวรู้เปล่า พูดเสร็จก้อโซ๊ย บะหมี่ในจานเข้าปากต่อ ฉันว่ามันทรมาน บาทา คู่สวย ของฉันมากกว่านะ ถ้านายไม่รีบ ลุก ขึ้นจากโต๊ะ นายโดนแน่ ๆ นี่นาย 2 คนจะทะเลาะกันอีกนานมั้ย เดี๋ยวไปสาย โดน พี่ ๆ สต๊าฟ ว่าเอานะ ไป ไปได้แล้ว เรียวเฮ พูดจบก้อลากคอทั้ง 2 คนตรงไปขึ้นรถทันที

ณ สถาณที่ถ่ายแบบ
          ขอโทษครับที่มาสาย หนุ่ม ๆ ทั้ง 3 ร้องบอก สต๊าฟทุกคน ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้สายอะไรมาก แค่ 1 ชั่วโมงเอง พวกเรารอได้เสมอแหล่ะ พี่สต๊าฟคนนึงตอบกลับ ทั้ง 3 หนุ่มได้ฟังดังนั้น ก้อยิ้มแยะ ๆ ออกมา พร้อมกับเดินไปเปลี่ยนชุด เตรียมถ่ายแบบ หลังจากถ่ายแบบเสร็จ ทั้ง 3 หนุ่ม จึงตัดสินใจไปหาอะไรทานกัน ก่อนกลับบ้าน นี่ ๆ ทานสเต็กกันเถอะ ฉันอยากทาน ริวอิจิ ร้องบอกเพื่อน ๆ ทั้ง 2 หน้าอย่างนายนะ กินสเต็ก กิน หมู ปิ้ง ดีกว่ามั้ง ปากดีอีกแล้วนะ เคตะ มานี่เลยมาให้ฉัน เตะ ก้น ซะดี ๆ พอพูดจบทั้ง 2 หนุ่มก้อวิ่งไล่กัน อย่างเอาเป้นเอาตาย เมื่อไหร่ มันจะโตกันสักทีเนี่ย เฮ้อ พี่ใหญ่ ในวง ร้องออกมาด้วยความ เซ็งกับ ลิงน้อยที่น่ารักทั้ง 2 (โดยเฉพาะ เคตะ ฮิ ฮิ อันนี้เด็กเส้น)

          ในขณะที่ทั้ง 2 วิ่งไล่กันอยู่นั้น เคตะ นั้นวิ่งไม่ได้มองทางเลย จึงทำให้วิ่งไปชนกับใครคนนึงที่เดินสวนมาจนทำให้ตัวเองล้มลงไปนอนกองกับพื้น นี่ นายเป้นอะไรมั้ย คนที่โดน ชน ถามอย่างสุภาพ แต่เคตะ ก้อไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ เหงย หน้ามองชาย สูงโปร่ง ตรงหน้า เมื่อชายคนนั้นเห้นเคตะ ก้อถึงกับตะลึงพร้อมกับคิดในใจ โอ้นางฟ้า นางในฝันของฉัน นายเดินยังไงไม่มองทางเลยทำฉันเจ็บหมดแล้วนะ เคตะ ตะคอกกลับในขณะที่เพื่อนร่วมวงช่วยกันพยุงให้ลุกขึ้นยืน อ้าว คนสวย ทำไมพูดงี้ล่ะ เธอวิ่งมาชนฉันเองนะ ชายคนที่ถูกชน ตอบกลับ อย่าง งง นายเห็นฉันวิ่งมา ทำไมไม่หลบล่ะ ยืนบื้อให้ฉันชนทำไม แล้วอย่าเรียกฉันว่าคนสวย ฉันเป็นผู้ชายนะย่ะเฮ้ย นะเฟ้ย โห้คนไรว่ะ หน้าตาดีซะเปล่า แต่ปากจัดชะมัด (ไม่จริง ไม่จริง เคตะ ไม่ได้เป้นอย่างนั้นซะหน่อย) ไอ้ลิง แก ว่าใคร เคตะ ตอบกลับอย่างมีน้ำโห ก้อว่าแกแหล่ะ ไอ้ตุ๊ด ฉันไม่ได้เป็นตุ๊ดนะ ไม่ได้เป้นได้ไง ก้อดูดิ ตัวก้อผอม ๆ ดูบอบบางเหมือนผู้หญิงเลย หน้าก้อเหมือนผู้หญิงอีก
งั้นนายก้อเป้น ลูกลิงอะดิ หน้าออกจะเหมือนลิงขนาดนั้น เคตะ เอาคืนทันทีทันควัน พอแล้วน่าเคตะ นายผิดนะ ไปชนเค้าอะ พอเรียวเฮพูดจบ ก้อโค้งให้ชายข้างหน้า 1 ที ผมขอโทษแทนเค้าด้วยนะครับ อย่าถือสานะครับ นายนี่ยังเด็กอยู่ อือ ไม่ถือหรอก เด็ก ๆ ก้ออย่างเนี่ยแหล่ะ ทำผิดแล้วไม่ค่อยรับผิด

          นายว่าใครเด็กอะ มาชกกันตัว ๆ เลยดีกว่า เคตะพูดพร้อมกับตั้งการ์ด ทันที ฉันไม่มีเวลาว่างมาชกเด็กที่อ่อนปวกเปียกเหมือนผู้หญิงอย่างนายหรอก เค้าพูดจบก้อวิ่งไปทันที ปล่อยให้ เคตะ โมโหเหมือนคนบ้า อยู่อย่างนั้น ไปกิน ราเม็ง กันดีกว่า พูดจบ เรียวเฮกับริวอิจิ ก้อช่วยกันดึง เคตะ เดินไปยังเป้าหมายทันที เพราะตอนนี้เคตะ ทำท่าจะวิ่ง ตามไปชกกับคนนั้น อยู่แล้ว ณ ร้าน ราเม็ง นายไม่น่า ห้ามเลยรู้มั้ย เรียวเฮ ฉันเกือบได้ชกปาก ไอ้ลิง หงอคง นั่นอยู่แล้ว นายอย่าทำปากดี ดีกว่าเคตะ ตัวเท่าลูกหมา ทำอวดเก่ง ริวอิจิ เหน็บแนมเพื่อน พอ ๆ ได้แล้วทั้ง 2 คน รีบ ๆ กินจะได้กลับบ้านไปนอนกันสักที พรุ่งนี้มีถ่ายรายการ อีกนะ เรียวเฮพูดดักคอ ลิงน้อยทั้ง 2 ก่อนที่มันจะเกิดศึก ปาถ้วยราเม็งกัน ซึ่งทั้ง 2 คน ก้อเห้นด้วย จึบรีบสวาบาม ราเม็ง ตรงหน้า เพื่อที่จะได้รีบกลับบ้านไปนอนกันสักที

          เย็นวันต่อมา ณ สตูดิโอ แห่งนึง ในกรุงโตเกียว ภายในห้องแต่งตัวของวง w-inds "นี่ ๆ เมื่อกี้ พี่สต๊าฟ ที่ชื่อ นานะจัง สุดสวย (แหวะ อ้วก) เค้าบอกว่า วงที่พึ่ง เดบิว มาอัดรายการข้าง ๆ ด้วย ฉันว่า อัดรายการเสร็จ ฉันจะไปขอรายเซ็นต์เค้าแหล่ะ" ริวอิจิ พูดไป ทำหน้าตื่นเต้นไป "นายจะไปขอลายเซ็นต์เค้าทำไม นายก้อเป้น นักร้องเหมือนกันนะ" เคตะ บอกเพื่อนตัวกลมของเค้า "ก้อแหม เพื่อ เค้าดังกว่าเราไง เราจะได้มีรายเซ้นต์เค้าเก็บไว้ ชื่นชม" "ไม่มีทาง ไม่มี วง หน้าไหนที่จะมาดังกว่า w-indsที่มีนักร้องนำหน้าตาดีอย่างฉันหรอก" "ฉันพึ่งรู้นะ เคตะ ว่านายหลงตัวเอง" เรียวเฮ พูดพร้อมกับตบลงที่ไหล่ เคตะ เบา ๆ ดังปัก ๆ "ใช่ ๆ หลงตัวเอง คนน่ารักอย่างฉัน ยังไม่พูดสักคำ" ริวอิจิ ช่วยเสริมทันที "นายนะ น่ารัก ตัวก้อกลมเป็นลูกฟุตบอล อยู่แล้ว ถ้าไม่ลดความอ้วน มีหวังไขมันจุกเส้นเลือดฝอยตายแน่" "จะอยู่ข้างใครกันแน่ฮะ เรียวเฮ จะอยู่ข้างฉัน หรือ ข้าง เคตะ ฮะ"

หลังจากอัดรายการเสร็จ
          ตรงหน้าบริษัท เคตะ ก้อไปสะดุดตากับใครคนนึง "เฮ้ย นั่นมันไอ้คนที่เดิน ชนฉันนี่หว่าต้องเข้าไปด่าสักหน่อยแล้ว" พูดจบ เคตะ ก้อเดินตรงเข้าไปทันที โดยไม่ฟังเสียงเพื่อน ๆ เลยสักนิดเดียว "นี่นายเมื่อวานเดินชนฉันเมื่อไหร่จะขอโทษ" เคตะพูดพร้อมกับ ดึง คนนั้นให้หันหน้ามาพูดกับตัวเอง "เออ ขอโทษนะครับ ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อน แล้วผมก้อไม่รู้ด้วยว่าเดินชนคุณตอนไหน" ชายคนนั้นตอบกลับด้วยท่าทาง งง เล็กน้อยถึงปานกลาง "อ๋อนี่นาย ชน แล้วจะ ชิ่ง หรอ ไม่มีทางซะหรอก" เคตะพูดพร้อมกับทำหน้ากวน ๆ แต่น่ารักใส่ชายคนตรงหน้า "ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้เลย" เคตะ ยังพูดต่อไป "ก้อผมไม่รู้จักคุณ จริง ๆ นี่ฮะ จะให้ขอโทษได้ไงล่ะ" ชายคนนั้นยังคงตอบแบบ งง "ไม่ยอมขอโทษหรอ" เคตะ เยื้อมือจะชก คนตรงหน้า แต่ก้อกลับมีมืออีกมือนึง มาจับ แขนเค้าไว้ "มีอะไรกับน้องชายฉันไม่ทราบ ไอ้ตุ๊ด" ชายเจ้าของมือนั้น เอ่ยถามด้วยความไม่พอใจ เคตะ ได้ ยินดังนั้นก้อหันไปมอง แล้วพูดว่า "อ๋อ เป้นฝาแฝดกันหรอ มิน่าฉันถึงมองว่า วันนี้ทำไมดูหน้าเหมือนคนจัง ทั้งที่เมื่อวานหน้ายังเหมือนลิงอยู่เลย" "ปากดีนักนะ ไอ้ตุ๊ด" พอพูดจบ เค้าก้อดึง ตัวเคตะ เข้ามาจูบ อย่างร้อนแรง (จิงดิ อยากโดนจูบมั้ง แต่คงโดนคนแถวนี้ตบซะก่อนแน่ ๆ ) ทำให้หนุ่ม ๆ ทั้ง 5 คนที่เหลือ อ้าปากค้างไปตาม ๆ กัน (ฉันก้อค้างย่ะ)

          พอเคตะ ได้สติคืนมา ก้อรีบ ผลักคนตรงหน้าออกไปทันที ก่อนที่จะเคลิ้มไปมากกว่านี้ "ไอ้หงอคง นายทำอะไรนะ" พูดเสร็จเคตะ ก้อรีบ ยกแขนเสื้อขึ้นมาเช็ดปากทันที ก้อ จูบ ไง ไม่รู้หรอ เดี๋ยว จูบ อีกทีก้อได้นะ แล้วฉันก้อไม่ได้ชื่อ หงอคงด้วย ฉันชื่อ ยูสุเกะ แล้วนี่น้องชายฝาแฝดของฉัน ฮิซาโตะ เราเป็นพี่น้องตระกูล อิซากิ ที่หล่อมาก แล้วนั่น คิตามุระ ยู แล้วนี่นักร้องนำของ วงฉัน คาเนโกะ เคียวเฮ "นายเป็นนักร้องที่พึ่งได้ เดบิว มาหรอ" เรียวเฮกับริวอิจิ ถามพร้อมกันด้วยใบที่เต็มไปด้วยความอยากรู้ "ใช่ เรา 4 คนพึ่งจะได้ เดบิว มาในนามของ วง flame" พูดเสร็จก้อ เก็ก ท่าที่คิดว่า น่ารักที่สุดกัน "ใครเค้าถามนายกัน" เคตะ ตอบกลับซึ่งตอนนี้ได้สติคืนกลับมาหมดแล้ว หลังจากโดนจูบ "ยังไม่เข็ดอีกหรอ เคจัง นักร้องนำหน้าหวานแห่ง w-inds" ยูสุเกะ พูดด้วยใบหน้ากวน ๆ แต่เท่ห์ "นายไม่มีสิทธิ์มาเรียกฉันซะสนิทขนาดนั้นนะ คนอะไรหน้าเหมือนลิง" พูดเสร็จก้อวิ่งไปหลบหลัง เรียวเฮ "เฮ้ยถ้านายจะด่า ยูสุเกะ นายก้อเอ่ยชื่อด้วยดิ ด่าอย่างนี้ มันก้อกระทบฉันด้วยนะ" ฮิซาโตะ พูดแบบว่า ตูซวยดันเกินมามีฝาแฝด "นายก้อทำเป็นไม่ได้ยินสิ" เคตะ ชะเง้อคอโผล่มาตอบจากหลัง เรียวเฮ แล้วก้อมุดกลับเข้าไปอีก "เออฉันว่าเราเลิกทำ ศึก กันดีกว่า มาเป็นเพื่อนกันไม่ดีกว่าหรอ ไหน ๆ ก้อเป็นนักร้องด้วยกันทั้งนั้น" เคียวเฮที่ตอนนี้อยากมีบท เริ่มพูดขึ้นมาบ้าง

          "ใช่ ๆ ฉันก้อเห็นด้วย" ยูที่อยากมีบทเหมือนกันก้อพูดสวนขึ้นมา จริงของพวกนาย มาเป็นเพื่อนกันดีกว่า ฉัน เรียวเฮ เป็นพี่ใหญ่สุดในวง แล้วไอ้ตัวกลม ๆ นั่นอะ ริวอิจิ ส่วนไอ้ตัวเล็กปากดีที่หลบอยู่หลังฉันเนี่ยก้อ เคตะ "อือ ไม่ต้องบอกก้อได้ พวกเรารู้ชื่อ พวกนายหมดแล้วแหล่ะ" ยูสุเกะตอบเรียวเฮ แต่ยังคง ลวนลาม เคตะ ด้วยสายตา

          "นี่ ๆ ฉันหิวแล้วแหล่ะ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า" ริวอิจิที่ตอนนี้กระเพาะร้องประท้วงอยู่ได้เสนอความคิดเห็น "เราก้อหิวเหมือนกัน" เคียวเฮ พูดขึ้นบ้าง ทุกคนจึงลงความเห็น ไปทานส้มตำปูปลาร้ากันย้ำปูปลาร้า (เอ๊ะที่ญี่ปุ่นมีอะเปล่าว้า) แต่ก้อมีคนที่ไม่เห็นด้วยอยู่คนนึง แต่เสียงข้างน้อยก้อแพ้เสียงข้างมาก เคตะ จึงจำใจต้องไปกับ คนที่เค้าเกลียดที่สุด นั่นก้อคือ ยูสุเกะ หลังจากทาน อาหารกันเสร็จแล้ว ทุกคนก้อได้ขอตัวแยกย้ายกันกลับบ้าน "ไปก่อนนะจ๊ะ เคจัง แล้วคืนนี้อย่าลืมฝันถึงพี่ ยูสุเกะ สุดหล่อด้วยนะจ๊ะ" "ใครเค้าจะอยากไปฝันถึง หงอคง อย่างนายกัน" เคตะ พูดด้วยความเขินเล็กน้อย "ใจร้ายจัง แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวคืนนี้ เคจัง สุดสวย ก้อมาเข้าฝันพี่ ยูสุเกะ แล้วกันนะ เดี๋ยวพี่กลับไปจะรีบจุดธูปเลย" "นายจะบ้าหรอ ฉันไม่ใช่ ผีนะโว๊ย ที่ให้ไปเข้าฝันใครต่อใครได้อะ" เปิดศึกกันได้สึกพัก ก้อแยกย้ายกันกลับบ้าน

          ระหว่างทาง "นี่เคตะ นายรู้สึกอย่างไรบ้างที่โดน จูบอะ" เรียวเฮ ถามอย่างสงสัยเป็นที่สุด "ถ้านายอยากรู้หรอ นายก้อไปให้ ฮิซาโตะ จูบสิ ท่าทางเค้าจะสนนายนะ มองตาไม่กระพริบเลย" "ถ้างั้น ยูสุเกะ ก้อชอบ นายล่ะสินี่พวกนายจะทิ้งฉันไปเป็นคุณนายบ้าน อิซากิ กันหรอ" ริวอิจิ พูดแบบเศร้า ๆ โป๊ก เสียง เคตะ เขกหัว ริวอิจิ "ชอบบ้านนายสิ" "โอ๊ยเจ็บนะ" ริวอิจิ พูดพร้อมกับยกมือลูบหัว แล้วหันไปพูดกับ เรียวเฮ "นายว่ามั้ย ว่า เคตะ เปลี่ยนไปตั้งแต่ โดนจูบเมื่อกี้อะ ดูใจร้ายขึ้นยังไงไม่รู้เนอะ" พูดพร้อมกันยักคิ้วให้เรียวเฮ 1 ที พลั้ว เสียงเคตะ ตบกบาล ริวอิจิ "ถ้านายไม่หยุดพูดนะ ฉันจะตบนายอีกคอยดูสิ" เคตะพูดพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นโบว์รักสีดำ เฮ้ย ไม่ใช่ ผิดเรื่องแล้ว

          ตัดมาทาง flame บ้าง "นายชอบ เคตะ เค้าหรอ ยูสุเกะ" น้องชายฝาแฝดได้เอ่ยถามพี่ชายหลังจากสังเกตุมานาน "งั้นมั้ง" ยูสุเกะตอบพร้อมกับ ยักไหล่ 1 ที "ชอบแล้วไปกวน ประสาท เค้าทำไมล่ะ" เคียวเฮถามเพื่อน แล้วเกาหัว 1 ที เป็นสัญลักษ์ ว่า งง นะ "ไม่รู้สิ เวลาทำหน้าโมโห แล้วดูน่ารักมั้ง" ยูสุเกะ ตอบด้วยสีหน้าอันเฉยเมย "สติไม่ดีนี่หว่า เพื่อนฉัน" ยูบอกแล้วส่ายหน้าช้า ๆ พลั้ว เสียงเคียวเฮ ตบกบาล ยู 1 ที "ถ้าสติดี จะใช่ ตระกูล อิซากิ หรอว่ะ ไอ้ฟาย" "อ้าวเฮ้ย แกด่าทั้ง ตระกูล เลยหรอว่ะ" ฮิซาโตะ ท้วงขึ้นมั้ง "ไม่ได้ด่าเฟ้ย นั่นคำชมนะเฟ้ย" เคียวเฮ หันมาบอก ฮิซาโตะ "เออ ทีหลังไม่ต้องชมฉัน 2 คนก้อได้นะ ชมที ตระกลู ฮัดเช่ย กันเป็นแถบ" ฮิซาโตะ พูดพร้อมกับส่ายหน้าช้า ๆ ทั้ง 3 คนคุยเล่นกันอย่างมีความสุข แต่ไม่รู้เลย ว่ามีอีก 1 คนที่ไม่ได้สนใจในสิ่งที่เค้าพูดกันเลย เพราะเค้ากำลังคิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักพักอยู่แล้วอมยิ้มอยู่คนเดียว

6 โมงเช้าวันต่อมา
หนุ่มน้อยหน้ามนคนน่ารัก ได้ลุกจากที่นอน เพราะว่าเมื่อคืนเค้าแทบจะไม่ได้นอนเลย เพราะเค้าคิดถึงหน้าใครคนนึงอยู่ที่มาขโมยจูบแรกของเค้าไป เค้าจึงเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน แล้วก้อไปปลุกเพื่อนอีก 2 คนให้ตื่นไปโรงเรียน เป็นอย่างนี้ทุกเช้า พอทำกิจกรรมยามเช้าเสร็จ(พูดให้คิดเนอะ)ก้อได้ฤกษ์ โกยตูด กันไปโรงเรียนเสียที

พักกลางวันที่โรงอาหาร
"นายเป็นอะไรดูไม่ค่อยสดชื่นเลย" ริวอิจิ ถามเพื่อนตัวน้อยของเค้า ด้วยท่าทางมีความสุขในการทานอาหา "เปล่า" เคตะ ตอบแล้วหันหน้าไปอีกทางนึง "สงสัยคงจะคิดถึง เรื่องที่โดนจูบมั้ง" เรียวเฮ พูดขึ้นบ้าง ทำให้เคตะ หันขวับมาทำตาเขียวใส่ทันที เรียวเฮจึงเงียบไป

          "ไงนั่งด้วยคนสิ" เสียงชาย 4 คนพูดพร้อมกัน ดังมาจากทางด้านหลัง แต่ยังไม่ทันฟังคำตอบจากอีก 3 คน 4 หนุ่มก้อเดินเข้ามานั่งกันเรียบร้อยแล้วโดยที่ยูสุเกะเดินมานั่งข้าง ๆ เคตะ "นายเป็นอะไรหรอ เคจัง ดูไม่สดใสเลย" ยูสุเกะ ถามด้วยพร้อมกับ เก็ก หล่อใส่ หวังให้ เคตะ หลงนั่นเอง "มันเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับ หงอคง อย่างนายสักหน่อย" "โห้ คนอุตส่าห์เป็นห่วง ทำไมต้อง ว่า อย่างนี้ด้วยล่ะ" ยูสุเกะ พูดพร้อมกับ หยิบผ้าเช็ดหน้ามากัด ด้วยความน้อยใจ "เจือก ใครใช้ ให้ นายเป็นห่วงกันละ" เคตะ ตอบด้วยใบหน้าที่เขินเล็กน้อย "พูดอย่างนี้แสดงว่า อยากโดนจูบอีกใช่มั้ย" ยูสุเกะพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ เคตะ พลั้ก เสียง อัพเปอร์คัท ที่เคตะ ส่งตรง ไปหา ยูสุเกะ "ใครจะไปอยากจูบกับคนอย่างนาย" แล้วเคตะ ก้อหันไปบอกเพื่อน ๆ ว่าเค้าขอตัว ขึ้นห้องก่อน แล้วรีบวิ่งไปทันที โดยมีสายตาคู่นึงจับจ้องไปที่เคตะตลอดเวลาพร้อมกับคิดในใจนายแน่ใจหรอว่าไม่อยากจูบกับฉัน แล้วฉันจะคอยดู "นายเรียนที่นี้ด้วยหรอ" เรียวเฮ หันไปถาม ฮิซาโตะ ที่นั่งตรงข้ามเค้า "อือ แปลกดีเนอะ เรียนก้อที่เดียวกัน แต่ไม่เคยเจอกันมาก่อน" ฮิซาโตะ ตอบพร้อมกับตักอาหารใส่ปาก พวกเค้าทั้ง 6 คนคุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน แล้วเสียง กริ่ง ก้อดังขึ้น เป็นสัญญาณว่า เข้าเรียนได้แล้ว มั่วอืดอาดอยู่ได้ แล้วพวกเค้าทั้งหมดก้อรีบโกยตูดเข้าห้องเรียนกัน

หลังเลิกเรียน
          "ดีใจจัง วันนี้ไม่มีงาน เราจะไปเที่ยวไหนกันดี ไปหาไรกินกันดีกว่าฉันหิว" ริวอิจิพูดขึ้น พร้อมกับลูบท้องตัวเองไปมา "พูดอะไรที่มันห่าง ๆ เรื่องกินหน่อยไม่ได้หรอ ทำเหมือนคนอดอยากเลย" "แล้วนายมายุ่งอะไรกับฉันละ ไอ้บ้าเคตะ " ริวอิจิพูดพร้อมกับทำหน้าตาว่า มึ-งจะหาเรื่องตูหรอ " แค่ถามดูเฉย ๆ ว่า ไม่พูดเรื่องกินสักครั้งเนี่ย นายคงจะไม่ผอมตายหรอกนะ" เรียวเฮ: "เอ๊ะนั่นพวก flameนี่ ชวนไปเที่ยวด้วยกันดีกว่า"
"เรียวเฮ อย่า" ยังไม่ทันสิ้นเสียงของเคตะ เรียวเฮ ก้อวิ่งหน้าถลาเข้าไปหา พวก flame "หวัดดีทุกคน วันนี้พวกนายว่างเปล่า ไปเที่ยวกันมั้ย" "นายชวนฉันหรอ เรียวเฮ " ฮิซาโตะ พูดพร้อมกันส่งสายตาปริบ ๆ ไปให้เรียวเฮ "อือ แต่ไม่ได้ชวนนายคนเดียวนะ ชวนทุกคนเลย" เรียวเฮพูดพร้อมกับหันไปมองหน้าทุกคน "ไปสิ ไหน ๆ วันนี้ก้อว่างด้วย แล้วพวกนายล่ะว่าไง" ฮิซาโตะพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนไปหาเพื่อน ๆ ร่วมวง ว่าตูอยากไปเที่ยวโว๊ย ตามใจตูหน่อย "เคจังไปหรือเปล่า" ยูสุเกะถามเรียวเฮ "ไปสิ นู้นไง ยืนหน้าอูมเป็นตูดอยู่ตรงนั้น" เรียวเฮพูดพร้อมกับชี้ไปที่ เคตะ กับริวอิจิ "เออ ๆ ไปก้อได้ " ยูสุเกะ พี่ใหญ่ในวงพูด แล้วทั้งหมดก้อเดินไปหา เคตะกับริวอิจิ ที่ยืนรออยู่อีกทางนึง

ณ ฮาราจุกุ ภายในร้านอาหารแห่งนึง
          "นี่ ๆกินเสร็จแล้วไปดูหนังกันมั้ย"เคียวเฮเสนอความคิดให้เพื่อนพร้อมกับหยิบโปรแกรมหนังที่ไปขโมยโต๊ะข้าง ๆ มาดู "ฉันก้อว่าดีเหมือนกัน" ยูตอบสนองความต้องการของเคียวเฮเพื่อนร่วมวง เรียวเฮ "แล้วจะดูเรื่องอะไรกันละ" ฮิซาโตะ "เรื่องนี้ไปไง ตามล่าอีหน้าหนอน ชู้รักเรือร่ม หรือ คู่แบดี เอ๊ะแต่ เรื่อง เดือน ดารา ก้อน่าดูนะ เค้าบอก มีฉากหวาบหวิวด้วย" "นี่แน่ะหวาบหวิว ทะลึ่งดีนัก ขอตบกบาลทีเถอะ " ยูสุเกะพูดพร้อมกับตบลงไปที่หัวน้องชายเค้าเบา ๆ 1 ที "นิสัย ทะลึ่งแบบเนี่ย คงจะติดมาจากลิงบางตัวใช่หรือเปล่า ฮิซาโตะ" เคตะพูดพร้อมกับส่งสายยียวนให้ยูสุเกะ ยูสุเกะก้อไม่ได้โต้กลับ แต่เค้ากลับคิดในใจว่า จะต้องแกล้ง เคตะ ให้ได้เลย วันนี้ แต่จะแกล้งยังไงดีนะ อะใช่แล้ว หนังผีไง นายนี่จะต้องกลัวจนกระโดด มาเกาะฉันที่นั่งข้าง ๆ แน่ แล้วก้อหัวเราะใจในเบา ๆ ยูสุเกะ "ไปดูหนังผีดีกว่า อยากดูเรื่อง ผี 3 บาท 50 สตางค์" (ค่ารถเมล์บ้านฉันเลยนะนั่นอะ) ดีเห็นด้วยทุกคนประสานเสียงพร้อมกัน (ยกเว้นเคตะ) เคตะ "เสนอความคิดได้ปัญญาอ่อนมาก" ยูสุเกะ " นายว่าใครหะ" เคตะ "เวรกรรมนอกจาก จะปัญญาอ่อนแล้ว ยังฉลาดน้อยอีกด้วย" "นาย....นี่" เค้าพูดได้แค่นั่นแล้วเค้าก้อต้องเงียบไป แล้วคิดในใจ ฝากไว้ก่อนเถอะ พอทุกคนทานเสร็จก้อออกจากร้านตรงไปโรงหนังทันที

          ณ โรงหนังแห่งนึง ผี 3 บาท 50 สตางค์ กำลังฉายอยู่ อย่างเมามันส์ และแล้วก้อมีเสียงดังขึ้นมาจากความเงียบ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด"ผีมาแล้ว ช่วยด้วยฉันกลัว"ยูสุเกะพูดพร้อมกับกอดแขนเคตะแล้วหลับตาปี๋เลย "ปล่อยเด่ะ น่ารำคาญนะ ตั้งแต่เข้ามาเลยนะ มีนายคนเดี๋ยวนี่แหล่ะ ที่แหกปากอยู่ได้" เคตะพูดไปแกะมือยูสุเกะไป "ก้อ...ก้อ ฉันกลัวนิ" ยูสุเกะพูดพร้อมกับเกาะแขนเคตะ แน่นขึ้นไปอีก เคตะ "ทำไมนายต้องมาเกาะแขนฉันด้วยล่ะ ไปเกาะ น้องนายสิ นั่งข้าง ๆ อะ" "นายจะให้ฉันไปเกาะ มันได้ไง นายไม่เห็นหรอว่ามันก้อเกาะ เรียวเฮ อยู่เหมือนกันอะ" ยูสุเกะพูดพร้อมกันชายตาไป ที่ ฮิซาโตะ ซึ่งตอนนี้ กลัวผี จนแทบจะขึ้นไปขี่อยู่บนคอ เรียวเฮ อยู่ร่อมร่อ "เสนอให้มาดูหนังผี แต่กลับมานั่งกลัวซะเอง ตัวโตซะเปล่า ทุเรศลูกกะตาว่ะ" เคตะพูดด้วยสีหน้าเซ็ง ๆ "นายไม่กลัวเลยหรอ" ยูสุเกะถามแล้วทำตาปริบ ๆ รอคำตอบจากชายตรงหน้า "ฉันโตแล้วนะเฟ้ย จะให้มานั่งกลัวผี เหมือน ลิงบางตัวได้ยังไง" "ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย โตแล้วก้อกลัวได้นิ ว้ายผีมาอีกแล้ว" กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เคตะ เวรกรรมของตูจริง ๆ เลย

หลังจากหนังฉายจบแล้ว
          "หนังสนุกดีเนอะ " ริวอิจิ หันไป พูดกับ เคียวเฮ เคียวเฮ " เออ ไม่รู้ดิ ฉันหลับอะ" "โห้นายนี่ เสียตังค์เพื่อเข้าไปนอนหรือไงว่ะ ไม่ยอมดูพี่ พีท ของฉัน หล่อล่ำ handsome boy" ยูพูดพร้อมกับเพ้อฝันว่าตัวน้อย ๆ (หรือเปล่า) ของเค้าไปกลิ้งทับอยู่บนเรือนร่างของพี่พีท "เออ แล้วนายเมื่อไรจะปล่อยแขนฉันสักที เกาะอยู่ได้" เคตะหันไปพูดกับยูสุเกะที่ตอนนี้ยังเกาะแขนเค้าไม่เลิก "เออขอโทษที ปล่อยก้อได้วะ แค่นี่ทำงก" ยูสุเกะ พูดด้วยความน้อยใจ (มากอดพี่ก้อได้นะน้อง) "ดึกแล้วกลับบ้านเถอะ ง่วงนอน" เรียวเฮพูดพร้อมกับยกนาฬิกาขึ้นมาดู
"อือ ๆ ฉันก้อง่วงแล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้มีถ่ายแบบแต่เช้าด้วย" ฮิซาโตะ พูดพร้อมกับ หาว 1 ที กลับบ้านกันดี ๆ นะ ราตรีสวัสด์ครับ ทุกคนพูดพร้อมกันและแยกย้ายกันกลับบ้าน "เฮ้ย หงอคง คืนนี้ระวังโดนผีหลอกนะ" เคตะตะโกนไล่หลัง ยูสุเกะแล้วหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ "เชอะ เสียใจย่ะ วันนี้ฉันจะนอนกับฮิซาโตะ" ยูสุเกะพูดแล้วแลบลิ้นให้ เคตะ 1 ทีแล้วรีบวิ่งขึ้นรถแท็คซี่ไป

From Feel To w-inds
           โอ้... มาอีกแล้วค่ะกับฟิค Cross Band หลังจากที่ Feel The Fate ทำให้ใครหลายคนถามถึงพ่อหนุ่ม Kaoru กันไปแล้ว มาดูกันซิว่า หนุ่มๆ วง Flame จะสู้ได้มั้ย ^^ ก็ต้องรอลุ้นอ่านกันต่อไปนะคะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเค้าเหล่านี้ เอ้าใครอยากอ่านต่อก็ต้องถามน้องนานนะแล้วหละนะคะ เหอๆๆๆ ส่วนพี่เมย์ก็.... ขอตัวไปอ่านฟิคของน้องๆ คนอื่นต่อบ้างแล้วกันนะ เจอกันอีกครั้งเมื่อนานะส่งฟิคเรื่องนี้ตอนต่อไปมาให้ค่ะ บ้าย บาย

with love from meichan

Page 1 / 2