"น่ารักดีเนอะ ยูสุเกะเนี่ย" เคตะพูดแล้วก้อหัวเราะเบา ๆ

"หา อะไรนะ ยูสุเกะน่ารักหรอ" เรียวเฮ ริวอิจิ ประสานเสียงด้วยความตกใจ

"เปล่า ๆ นายหูฟาดไปเองมั้ง ฉันบอกว่าน่าเตะ ต่างหาก" เคตะพูดด้วยอาการหน้าแดงหรือว่าเขินนั่นเอง

เรียวเฮ "ไม่จริงอะ แล้วทำไมนายต้องหน้าแดงด้วย"

"นายตาฟาดไปมั้ง หน้าฉันไม่ไ้ด้แดงสักหน่อย กลับบ้านเถอะ รถแท็คซี่มาแล้ว"

เคตะพูดแล้วเดินขึ้นรถแท็คซี่ไป

ณ โบสถ์แห่งนึง กุ๊ง กิ๊ง ๆ ๆ เสียง ระฆังของงานแต่งงานดังขึ้น

หญิงสาวในชุดแต่งงาน ก้าวเท้าเข้ามาภายในโบสถ์ ซึ่งเป้นสถาณที่จัดงานแต่งงงาน

เบื้องหน้าเธอมีชายหนุ่มรูปงาม เธอเดินเข้าไปใกล้ชายคนนั้น เพื่อนที่จะมองหน้าชาย โชคร้าย เฮ้ย โชคดีที่ได้แต่งงานกับเธอ

เธอเดินเ้ข้าไปใกล้ชายคนนนั้นมากขึ้น พอที่จะได้เห็นหน้าใกล้ ๆ ของชายคนนั้น

แต่เธอก้อต้องตกกะใจและร้องเสียงหลง

"เฮ้ย หงอคง นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วทำไมฉันต้องมาเป็น เจ้าสาวด้วย"

เคตะพูดด้วยความตกใจ

"อ้าวที่รัก ก้อนี่มันงานแต่งงานของเรานี่" ยูสะเกะตอบด้วยความ งง

"จะบ้าหรอใครจะไปแต่งงานกับนาย แล้วฉันต้องเป้นเจ้าบ่าว ไม่ใช่เจ้าสาว"

เคตะพูดพร้อมกับใช้ช่อดอกไม้ในมือเป้นอาวุธ ตีไปที่ ยูสุเกะ นับครั้งไม่ถ้วน

"โอ๊ย ๆ ๆ เจ็บ หยุดนะ เคตะ เคตะ ตื่นสักทีสิ" เรียวเฮพูดด้วยความโมโหเล็กน้อย พร้อมกับเขย่าตัว เคตะ

เคตะค่อย ๆ ลืมยาย เฮ้ย ลืมตา ขึ้นมา มองชายตรงหน้าเค้า ที่ยืนลูบหน้า ลูบหัว ตัวเอง ด้วยความเจ็บ

"อ้าว เรียวเฮ เองหรอ ขอโทษ ฉันคงฝันร้ายนะ" เคตะ ขอโทษเรียวเฮ พร้อมกับ ยกมือขึ้นไหว้

"นายฝันว่าอะไร แล้วทำไมต้องมาตีฉันด้วย ดูดิเจ็บตัวหมดเลย คนอุตส่าห์เข้ามาปลุกเห็นว่าทำไมวันนี้ นายตื่นสาย"

"เปล่า ๆ ไม่มีอะไรมากหรอก ฝันว่าตกนรกนะ"

"นายแน่ใจนะ ว่าไม่มีอะไร แต่ฉันได้ยินนายเรียกชื่อ ยูสุเกะ ด้วยนะ"

เรียวเฮ พูด แล้วยืินกอด อก อยู่ข้างเตียง

"อ๋อลิงที่เลี้่ยงในฝันอะชื่อ ยูสุเกะแล้วอยู่ดี ๆ ก้อโดนมันกัดนะเลยตีมันเหมือนที่ตีนายเมื่อกี้ไง" เคตะตอบแบบเลี่ยง ๆ

"อ้าวไหนเมื่อกี้ บอก ฝันว่าตกนรกไง"

"ก้อโดนกัดแล้วไปตีมัน ก้อเลยตกนรกไง ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ" เคตะพูดจบก้อวิ่งเข้าห้องน้ำไป

พักเที่ยงที่โรงเรียน

"นี่ นายชะเง้อมองหาใครหรอ เคตะ" ริวอิจิถามเคตะ แล้วก้อชะเง้อตาม เคตะ

เรียวเฮ "สงสัยจะมองหาใครบ้างคนอยู่มั้ง"

"บ้า เปล่าสักหน่อย ก้อแค่มองไปเรื่อย ๆ อะไม่ได้ตั้งใจมองหา ยูสุเกะสักหน่อย"

เคตะตอบกลับแล้วก้อก้มหน้าลง

"เฮ้ย ฉันยังไม่ได้เอ่ยชื่อ ยูสุเกะเลยนะ ร้อนตัวไปเปล่า" เรียวเฮพูดแล้วอมยิ้มที่มุมปาก

"ฉันไม่ได้ร้อนตัวนะ ฉันก้อเดาเอานะ ว่านายคงจะหมายถึง เจ้าลิง นั่น"

"เดาเก่งดีเนอะ นายไปเป็นหมอดู หรือ หมอเดา ดีกว่าไม่ต้องมาเป้นนักร้องแล้ว"

ริวอิจิพูดแล้วหันไปหัวเราะกับเรียวเฮ

เรียวเฮ "ใช่ ๆ แล้วพวกนั้นวันนี้ คงไม่มาเรียนหรอก เห็นบอกว่า มีงานตอนเช้า ตอนกลางวัน ก้อคงหยุกกันมั้ง"

"ฉันไม่ได้ถามนายนะ แล้วฉันก้อไม่เห็นจะอยากรู้เลย" เคตะตอบแล้วก้อมหน้าก้มตา อาหาร

เรียวเฮ "แต่หน้านาย มันอยากรู้นี่หน่า"

เคตะ "พอ ๆ ได้แล้ว รีบกินกันเข้าไปเลย ทิ้งไว้นานเดี๋ยวอาหารหมดรสชาติแล้วไม่อร่อยนะ"

เมื่อทั้ง 2 คนได้ยินดังนั้น ก้อหยุด แซว เคตะ แล้วหันมาตั้งหน้าตั้งตากินอาหารทันที

หลังเลิกเรียน

"เรียวเฮ วันนี้มีแค่ซ้อมเต้นแล้วก้อให้ สัมภาษณ์นิด ๆ หน่อย ๆ ใช่ป่ะ" เคตะ หันไปถามเรียวเฮที่เดินอยู่ข้าง ๆ

"อะไร โดนยูสุเกะ กอด & จูบ แค่เนี่ย ทำเป็นลืมงานลืมการไปเลยหรอ" ริวอิจิพูดกับ เคตะ

"อาจจะใช่ แต่ฉันไม่ลืมที่จะเตะนายนะ อยากโดนอะเปล่า" เคตะ หันไปถาม ริวอิจิ แล้วทำท่าจะเตะ

"ไม่อะ ตัวเล็ก ๆ อย่างเนี่ย เตะหนักชะมัด" ริวอิจิ พูดแล้ววิ่งไปเดินข้าง เรียวเฮแทน

~ ตาตี่ ตาตี่ ~ เสีงโทรศัพท์ของ เคตะ ดังขึ้น

เรียวเฮ "ใครโทรมาหรอ"

เึคตะ "อ๋อ ข้อความนะ ใครก้อไม่รู้ส่งมาให้ เบอร์ไม่คุ้นเลยอะ"

ริวอิจิ "เค้าส่งมาว่าไงหรอ"

เคตะ "บอกว่า คิดถึงมาก รออยู่หน้าโรงเรียนนานแล้ว ให้รีบออกมาด่วน"

เรียวเอ "นายไปให้ เบอร์หนุ่ม ๆ ที่ไหนไว้ล่ะ"

เคตะ "นายจะบ้าหรอ ใครจะไปให้ หนุ่ม ๆ ให้สาว ๆ ไม่ดีกว่าหรอ ไป ๆ รีบเดินฉันอยากจะเห็นหน้าเต็มทนแล้ว"

ที่หน้าโรงเรียน "เคจัง ทางนี้ ๆ " ยูสุเกะตระโกนเรียกพร้อมกับโบกไม้โบกมือ ส่งสัญญาณว่าอยู่นี่โว๊ย

แต่เคตะ ก้อไม่สนใจ ทำหูทวนลม ไม่ได้ยินเสียงลงเสียงลิง แล้วก้อตั้งหน้าชะเง้อหา เจ้าของข้อความที่ส่งมาเมื่อกี้

จนทำให้ ยูสุเกะ หมั่นไส้ เดินเข้ามา กระชากแขน แล้วตะโคกใส่ เคตะ

"ฉันเรียกนายอยู่นะ ไม่ได้ยินหรอ"

"ได้ยินแต่ไม่จำเป็นต้องตอบ" เคตะตอบพร้อมกับยืินกอดอกแล้ว ยักคิ้วให้ 1 ที

ทำหน้ากวนเต็มที่ แต่ออกมาน่ารัก

"คนเค้า อุตส่าห์คิดถึง กะว่า จะมารับไป ส่งที่บริษัทสักหน่อย" ยุสุเกะพูดแล้วทำแก้มป่อง ๆ

เคตะ "เสร่อ ใครใช้ให้มารอไม่ทราบ"

"เออ ๆ ความผิดฉันใช่มั้ยที่คิดถึง อยากเห็นหน้า เลยมารอยืนทำเท่ห์ คนเดียวท่ามกลางความหนาวเนี่ย ขอโทษนะ"

พอยูสุเกะพูดจบก้อกำลังจะ ก้าวเท้าเดินหนีเคตะไป แต่ก้อถูกเคตะ จับแขนไว้

"เดี๋ยว อย่าพึ่งไป ข้อความเมื่อกี้เป็นของนายหรอ" เคตะถามยูสุเกะ แต่ยูสุเกะ ก้อไม่ได้ตอบอะไร เอาแต่เงียบ

"ฉันถามว่าข้อความเป็นของนายหรอแล้วไปเอาเบอร์มาจากไหน ไม่ได้ยินหรือไง"

เคตะ ตะคอกใส่ ยูสุเกะ

"ได้ยิน แต่ไม่จำเป้นต้องตอบ" พูดจบทำปากแ้บ้ ๆ พลั้ว เสียง เคตะ ตบหัว ยูสุเกะ

"โอ๊ย นายมีสิืทธิ์ อะไรมาตบหัวฉัน" ยูสุเกะพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบหัวตัวเอง แล้วหันไปพูดกับเรียวเฮและริวอิจิ ที่ยืนไม่มีบท อยู่ข้าง ๆ

"คนอะไร ใจร้ายเนอะ หล่อก้อไม่หล่อ วัน ๆ ได้แต่สวยเนอะ"

เคตะได้ยินดังนั้น ก้อปล่อยหมัดขวา เข้าไปตรงหน้า ยูสุเกะ แต่ก้อถูก ยูสุเกะจับมือ ไว้ได้ แล้วดึงเข้ามาหอมแก้ม

"ไอ้ทุเรศ มีสิทธิ์อะไรมาหอมแก้มฉัน" พูดจบก้อยืนเช็ดแก้มตัวเอง

"ไม่มีหรอก เพียงแต่ฉันตั้งกฏไว้ หากนายตบ หรือ ต่อยฉัน ฉันก้อจะจูบนาย ก้อเท่านั้น" พูดแล้ว ยักไหล่ 1 ที

"ริวอิจิไป เรียกแท็คซี่เด่ะ" ยูสุเกะขอร้องเชิงสั่งให้ ริวอิจิ

"ครับ ๆ ได้ครับพี่" ริวอิจิพูดแล้วพยักหน้านับครั้งไม่ถ้วน

พอรถแท็คซี่มา ยูสุเกะ ก้อลากแขน เคตะ ขึ้น รถแท็คซี่ พร้อมกับ 2 คนที่เหลือ

หลังจากที่ซ้อมเต้นและให้สัมภาษณ์เสร้จสิ้นอย่างทุลักทุเลแล้ว ยูสุเกะก้อได้มาส่ง w-inds ที่บ้าน

ภายในบ้าน "กลับไปได้แล้ว ชิ่ว ๆ" เคตะพูดพร้อมกับยกมือขึ้นปัดไปปัดมาเป้นเชิงไล่

ยูสุเกะ "เออ ฉันทะเลาะกับเจ้าพวกนั่นอะ ฉันเลยจะหนีออกจากบ้าน ขอนอนที่นี่ด้วยคนได้ป่ะ"

เคตะ "ไม่ได้" ตอบออกมาทันทีทันควัน ยูสุเกะจึงงัดไม้ตาย วิ่งไปเกาะแข้งเกาะขา เคตะ

ยูสุเกะ "โถ่ เคจัง ขอนอนด้วยคนนะ รับรองว่าจะเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน จะเชื่อฟังทุกอย่างเลยนะ นะ"

เรียวเฮ "แล้วนายทะเลาะไรกันมาล่ะ ถึงขนาดต้องหนีออกจากบ้านเลยหรอเนี่ย"

ยูสุเกะ "ก้อไอ้พวกนั่นอะ วันนี้มันไม่ยอมเลี้ยงข้าวฉัน ฉันเลยงอนพวกมัน ก้อเลยหนีออกจากบ้านเนี่ยแหล่ะ"

ริวอิจิ "แล้วนายออกเองไม่เป็นหรอ"

ยูสุเกะ "โอ๊ยไม่ได้หรอกเสียดายตังค์แย่เลย"

เรียวเฮ "แล้วนายจะนอนที่ไหนล่ะ ที่นี่ไม่มีห้องว่างนะ"

ยูสุเกะ "อ๋อเรื่องนั้นไม่มีปัญหาหรอก ฉันจะนอนกับว่าที่ ภรรยา ในอนาคตของฉันอะ"

เคตะ "เฮ้ย ฉันไม่ให้นายนอนห้องเดียวกับฉันหรอก เดี๋ยวนายเอาเชื้อลิงมาแพร่ ฉันก้อซวยดิ"

ริวอิจิ "แหมม เคตะ ยูสุเกะ ยังไม่ได้เอ่ยเลยนะว่าเป็นนายอะ" พูดจบก้อส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ เคตะ

ยูุสุเกะ "รู้อยู่แก่ใจอะนะ ไม่ต้องเอ่ยชื่อ ก้อรู้ว่าเป็นตัวเอง" พูดจบก้อวิ่งเข้าห้องเคตะ ทันที (มันทำเหมือนบ้านมันเลย)

เคตะ "นี่ ฉันยังไม่อนุญาติให้นายมานอนห้องเดียวกับฉันนะ" พูดเสร็จก้อวิ่งตาม ยูสุเกะ ไปทันที

เรียวเฮ "ริวอิจิ นายคิดเหมือนที่ฉันคิดหรือเปล่า"

ริวอิจิ "อือ เรื่องกินหรอ อือ ๆ กำลังหิวพอดีเลยอะ" เรียวเฮตบกบาลริวอิจิ 1 ที

"ไม่ใช่โว๊ย ฉันหมายถึง เรื่องที่ เคตะ ชอบ ยูสุเกะ แต่ไม่รู้ตัวต่างหาก"

ริวอิจิ "เจ็บนะ เรียวเฮ ฉันจะไปตรัสรู้ได้ไงล่ะ นายไม่ต้องทำเป้นสาระแน เรื่องชาวบ้านเลย สะใภ้เล็กแห่งบ้าน อิซากิ อะจะเอาไง ไปนอนดีกว่า นอนดึกแล้วเดี๋ยวโทรม สาว ๆ เป็นห่วงแย่" พูดจบริวอิจิก้อเดินเข้าห้องตัวเอง

เรียวเฮ จึงเดินกลับห้องมั้งแต่ก่อนที่เรียวเฮ จะเดินเข้าห้องตัวเองนั่นก้อมีเสีงโทรศัพท์ ดังขึ้น เรียวเฮ จึงเดินไปรับ

เรียวเฮ "โมชิ...โมชิ เรียวเฮ พูดฮะ"

ฮิซาโตะ "เรียวเฮเองหรอ นี่ฮิซาโตะนะ พี่ชายตัวแสบฉันอยู่ที่นั่นหรือเปล่า"

เรียวเฮได้ยินเสียงของฮิซาโตะ หัวใจก้อผองโตทันที

"อ๋อ อยู่ฮะ จะคุยหรือเปล่า ฮะ ผมจะไปตามให้"

ฮิซาโตะ "ไม่ต้องหรอก คุยกับ เรียวเฮ ดีกว่า นายยังไม่นอนอีกหรอ พรุ่งนี้มีเรียนนะ"

เรียวเฮ "ไว้คุยกับ ฮิซาโตะ เสร็จ ก้อจะไปอาบน้ำนอนแล้วฮะ เออ ยูสุเกะเค้าหนีออกจากบ้านหรอฮะ"

ฮิซาโตะ "อือ แค่ไม่เลี้ยงข้าวแค่เนี่ย ถึงกับต้องหนีออกจากบ้านเลย ฉันละหน่ายกับพี่ชายฉันจริง ๆ"

เรียวเฮ "เป็นคนที่ งก ได้สุดยอดเลยนะฮะ ขนาดตัวเองจะกิน แต่ไม่ยอมจ่ายตังค์"

ฮิซาโตะ "อือ ฉันก้อว่าอย่างนั้นแหล่ะ เออ ฉันไม่รบกวนนายดีกว่า นายไปนอนเถอะ"

เรียวเฮ "ฮะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะฮะ"

ฮิซาโตะ "อือ นอนหลับฝันดีนะ รักนะ"

เรียวเฮได้ยินดังนั้น ก้อพูดออกมาด้วยความตกใจ "อะไรนะฮะ ฮิซาโตะคุง บอกว่าอะไรนะฮะ"

ฮิซาโตะ "ฉันบอกว่า ฉันรักนาย มีปัญหาอะไรหรอ รังเกียจฉันอย่างนั้นสิ"

เรียวเฮก้อได้แต่หน้าแดงแล้วแดงอีกเป้นตูดลิง บาบูน

"เปล่าฮะ ผมดีใจต่างหากที่ ฮิซาโตะ ชอบผม"

ฮิซาโตะ "ใครบอกว่าฉันชอบนาย ฉันรักนายต่างหากล่ะ คบกับฉันนะ" (ด้านได้อายอดไอ้น้องเอ่ย)

เรียวเฮ "เออคือ ก้อได้ครับ"

ฮิซาโตะ ได้ฟังดังนั้น ก้อกรีดร้องโหยหวนเหมือนผีขอส่วนบุญ ออกมาด้วยความดีใจ

ฮิซาโตะ "งั้นหลับฝันดีนะ แล้วพรุ่งนี้เช้าจะไปรับที่บ้านนะ" จุ๊บลงโทรศัพท์ 1 ที

เรียวเฮ "หลับฝันดีฮะ แล้วเจอกัน" พูดเสร็จเค้าก้อวางสายทันที

แล้วก้อเข้าห้อง เตรียมตัวอาบน้ำนอน
ที่ห้องของ เคตะ และแล้ว เคตะ ก้อใจอ่อนยอมให้ ยูสุเกะนอนด้วย หลังจากที่อาบนำ้กันเสร็จแล้ว

"นายจะให้ฉันนอนตรงไหนหรอ" กวาดสายตาไปทั่ว ๆ ห้อง

"ตามใจนายดิ" ล้มตัวลงนอนบนเตียง ไม่สนใจไอ้ลิง ที่ยืนหัวโด่เลย

ยูสุเกะจึงเดินไปนอนบนเตียงเดียวกับเคตะ แต่้ก้อต้องลงมานั่งพับเพียบเรียบร้อบ อยู่กับพื้น เพราะถูกถีบลงมานั่นเอง

"ใครบอกให้นายมานอนเตียงเดียวกับฉันไม่ทราบ" ทำตายักษ์ใส่

"อ้าว ก้อนายบอกเองนิ ว่าตามใจฉัน ฉันก้อจะนอนเตียงเดียวกับนายมีไรป่ะ" ลุกขึ้นไปนอนบนเตียงแต่ก้อต้องลงมานั่งพับเพียบเรียบร้อยกับพื้นอีกรอบ

"เฮ้ยไรฟ่ะ นอนด้วยแค่เนี่ยก้อไม่ไ้ด้ น้อยคนนะที่จะได้เห้นขาอ่อนฉัน โชคมาถึงนายแล้วทำไมไม่รีบคว้าไว้ฟ่ะ"

ถลกขากางเกงขึ้น โชว์ขาอ่อนเต็มที่ (กำดาวมันไหลอะ น้ำลายก้อหก โถ่อีซกมกนี่)

แล้วพูดต่อไปไม่หยุดหย่อน "เป็นไง ๆ ขาอ่อนฉัน ขาวใช่มั้ยล่ะ แล้วดูนี่" (ชี้ไปที่หน้าแข้ง)

"ขนหน้าแข้งเรียงสวยใช่ม้า น้ำลายเริ่มไหลแล้วสิ"

"ไอ้ทุเรศ ฉันเนี่ยนะ น้ำลายไหล ไปถามนังผู้แต่งนู้น น้ำลายมันล้นบ้านแล้ว"

เอามือปาดน้ำลาย ไหนไม่เห้ฯมีน้ำลายเลย

"ขอฉันนอนบนเตียงด้วยคนนะ นะ" สายตาอ้อนสุดฤทธิ์..มานอนกับเจ๊ก้อได้นะ ที่เหลือพอสำหรับหนู 2 คนแหล่ะ

"เออก้อได้" เคตะใจอ่อน ขยับที่ให้ยูสุเกะขึ้นมานอน ยูสุเกะ รีบวิ่งขึ้นไปทันที

ลุกลี้ลุกลน เหมือนปลากระดี่ได้น้ำ

"ขอนอนกอดนะ" ถามไปงั้นแหล่ะ...มันกอดเสร็จเรียบร้อยแล้ว เคตะไม่ตอบไร ได้แต่หน้าแดง ก้อคนมันเขินอะ

เช้าวันต่อมา !!!!! ติ๊งต๊อง ติ๊งต๊อง !!!! เสียงอ๊อดบ้านใครว่ะ น่าเกลียดชะมัด

"มาแล้วครับ" เปิดประตูตกใจ "หวัดดี ฮิซาโตะ"

"หวัดดี ริวอิจิ ขอเข้าไปได้ป่ะ" ไม่รอคำตอบ เดินเข้ามาทันที..แล้วมันจะถามทำไมฟ่ะ (บ้านไอ้ต๊อง 3 ตัวนี่เอง)

เดินไปนั่งบนโซฟา "แล้วเรียวเฮละ ริวอิจิ" หันไปสบตา กับหนุ่มจ้ำหม้ำ อ้าปากค้างจะตอบแต่ก้อ

"หวัดดีฮะ ฮิซาโตะคุง" เรียวเฮ วิ่งหน้าตาตื่นออกมาจากห้องน้ำ พึ่งอาบน้ำเสร็จ มีเพีงผ้าขนหนูปิดส่วนล่าง

ฮิซาโตะมองตั้งแต่หัวจรดเท้า ในใจ ~เซ็กซี่จังวุ้ย ไม่ไหว ๆ ต้องเก้บอาการ~

"หวัด...หวัดดี เรียวเฮ"

"ฮิซาโตะคุงรอแป๊บนึงนะฮะ เดี๋ยวไปแต่งตัวก่อน" รีบวิ่งเข้าห้องไป นึกขึ้นได้ตูโป๊อยู่นี่หว่า

"อ้าว ฮิซาโตะ หวัดดีฮะ" เคตะที่แต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องนอน ทักทายชายที่นั่งอยู่บนโชฟา

"หวัดดี เคตะ" ยิ้มหวาน สายตาหันไปสบตากับพี่ชายที่เดินตามหลัง เคตะ มาแล้วก้อเชิดกันไปคนละทาง

"เชอะ ไอ้น้องเวร แก่มาทำไร ถ้าจะมาง้อให้ฉันกลับบ้านนะ ฝันไปเถอะ" เชิดไม่สน...ตูหยิ่ง

"ชิ ใครเค้าจะมาหานาย ฉันมาหาแฟนฉันต่างหาก" หน้าแดงนิด ๆ

ทั้ง 3 คนกระอักน้ำที่กินเมื่อกี้ออกมาทันที ทวนคำพร้อมกัน "มาหาแฟน"

มองหน้ากันไปมองหน้ากันมา...ประมาณว่า ใครฟ่ะ โคดโชคร้ายเลย

"เสร็จแล้วฮะ ฮิซาโตะคุง" เรียวเฮ วิ่งหางตั้งเฮ้ยหน้าตาออกมา หาหวานใจที่นั่งรออยู่

"อย่าบอกนะฮิซาโตะ ว่าแฟนนาย หมายถึง เรียวเฮ" ยูสเุกะมองหน้าน้องชาย ไรฟ่ะ มันเร็วกว่าตูอีก

"เออ" สั้น ๆ แต่ได้ใจความ "ไปเถอะ เรียวเฮ มาเดี๋ยวถือกระเป๋าให้" เดินไปหยิบกระเป๋าจากเรียวเฮ เรียวเฮ ก้อส่งให้โดยไม่ขัดขืน

"แล้วเจอกันที่โรงเรียนนะ เคตะ ริวอิจิ ยูสุเกะ" พูดจบก้อพากันเดินจูงมือออกไป

หลังจากทั้ง 3 คนหายช็อคแล้ว ก้อรีบออกมาจากบ้านตรงไปโรงเรียนกันทันที

พักกลางวันภายในห้องเรียน

"นายเป็นแฟนกับ ฮิซาโตะคุง ตั้งแต่เมื่อไหร่" เคตะถามเรียวเฮ

ทำหน้าเหมือนหมาสงสัยเต็มที่

"เมื่อคืน ฮิซาโตะ ขอฉันคบด้วย ฉันก้อลเยตอบ โอเค" ก้มหน้าลง หน้าแดงนิด ๆ

"ไวไฟจริงนะ พวกนายเนี่ย อย่าทำไรกันนะ เดี๋ยวถ้านายท้องขึ้นมาแล้วจะยุ่ง"

ริวอิจิตักเตือนเรียวเฮ แต่ก้อโดนเคตะเบิร์ดกระโหลก 1 ที

"ไอ้ลามก ความคิดของนายเนี่ย จะพ้นไอ้เรื่องแบบเนี่ยไม่ได้หรือไง แล้วอีกอย่าง ผู้ชายบ้านป๋าแก่หรอ ท้องได้นะ"

"ไอ้บ้า เคตะ แค่เนี่ยต้องตบหัวด้วยหรอ ถ้าสมองฉันฟ่อไป ใครจะรับผิดชอบ"

ทำแก้มป่อง ๆ ยกมือขึ้นลูบหัวตัวเอง

"พอได้แล้วพวกนายทั้ง 2 คนเลย ไปกินข้าวเถอะหิว" เรียวเฮพูดแล้วเดินนำหน้าออกไปจากห้องเรียน

ที่โรงอาหารพวกเค้าทั้ง 3 คนก้อนั่งทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย

"เมื่อคืน นายกับยูสุเกะ เป็นไงมั้ง ทำไรกันเปล่า" เรียวเฮถามเคตะ หน้าตาเฉย

แต่เคตะ นะไม่เฉยหรอก ได้ยิืนอย่างนั้น ข้าวในปากก้อกระชูดออกมาทันที (ซกมกว่ะ แฟนใครเนี่ย)

"เรียวเฮ นายถามบ้าไรอะ" หน้าแดงนิด ๆ

"ก้ออยากรู้อะ ว่ายูสุเกะทำไรนายหรือเปล่า" ยังถามได้หน้าตาเฉยเหมือนเดิม

"ลองทำไรฉันสิ แม่(แม่หรอ ไม่ใช่พ่อหรอ) จะจับตอนไม่ให้มี ไว้สืบพันธุ์เลย" ยังคงหน้าแดงอยู่

"อูอ อิง ออ (พูดจริงหรอ)" ริวอิจิที่ข้าวเต็มปากโอกาสไม่ค่อยอำนวย แต่อยากแซวเพื่อน พูดขึ้น

"นายชอบ ยูสุเกะ หรือเปล่า" เรียวเอถาม...เป็นคำถามที่แทงใจดำมาก ๆ เลย

"นายจะถามทำไม นายก้อรู้นิ ว่าเราเกลียด ยูสุเกะ อะ" หันหน้าหนีไม่กล้าสบตา (เป็นกระสือหรือเปล่าว่ะ)

**เฮ้ยหลังโรงเรียนมีคนต่อยกันว่ะ** เสียงใครคนนึงพูดขึ้นอยู่ข้างหลัง 3 หนุ่มของเรา

แต่ 3 หนุ่มก้อไม่สนใจนั่งกินข้าวต่อไป

**ใครว่ะแล้วต่อยกันเรื่องไร** ชายอีกคนถามชายอีกคน

**ไอ้คนที่เป็นนักร้อง ที่มันมีแฝดด้วยอะ นึกออกแล้ว ยูสุเกะ**

เคตะได้ยินชื่อยูสุเกะ ก้อรีบวิ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที 2 หนุ่มที่เหลือ ก้อ งง

เป้นไก่ตาแตก ประมาณว่า เพื่อนตู มันจะไปแข่งวิ่งหรือไง แต่ก้อ วิ่งตามไปติด ๆ

หลังโรงเรียน !!เฮ้ยเอาเลย ต่อยซ้ายดิ ขวาเลย!! เสียงเฮ จากเด็กผู้ชายกลุ่มนึง ยืนเชียร์เพื่อนตัวเองที่ต่อยกับยูสุเกะอยู่

"อาจารย์ครับ ทางนี้ครับ เร็ว ๆ ครับอาจารย์ เดี๋ยวหนีกันไปหมด"

เสียงเคตะตระโกนบอกไปไร้จุดหมาย หวังให้คนกลุ่มนั้น กระจายตัวไปจากตรงนั้น

แล้วก้อทำสำเร็จจริง ๆ พอเด็กกลุ่มนั้นได้ยินแบบนั้น ก้อหนีกันไปหมด รวมทั้งคน

ที่ต่อยกับยูสุเกะด้วย

"นายเป็นไรมั้ย ยูสุเกะ" เคตะวิ่งเข้ามาดูอาการของยูสุเกะ

"ทำไมต้องต่อยกันด้วย" ยังคงถามด้วยความเป็นห่วงอยู่

"ก้อ ก้อ" ยูสุเกะอ้ำอึ่ง หน้าแดงก่อนที่จะตอบออกไปว่า

"ฉันได้ยินพวกนั้นพูดกันว่า มันจะฉุดนายหลังเลิกเรียนแล้วมัน ยังบอกอีกว่า นายน่ารักกว่าผู้หญิงซะอีก ถ้าได้นอนกับนายคงจะดีไม่น้อย ฉัน ฉันทนไม่ไหวที่มันดูถูกนาย ฉันก้อเลย"

ก้มหน้านิ่ง เคตะ ได้ยินดังนั้น ก้อมีรอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าของเค้า

"น่ารักดีนะ ยูสุเกะ ขอบใจที่เป็นห่วง" พูดออกมาไม่รู้ตัว ทำให้ยูสุเกะ เขินเข้าไปใหญ่

"พูดไรนะ ฉัน ฉันอายนะ" วิ่งหนีไปทันที เคตะกับอีก 2 คนที่เหลือก้อหัวเราะไล่หลังไป

หลังเลิกเรียน ฮิซาโตะมาหาเรียวเฮถึงห้อง มารัีบเรียวเฮ ไปดูเค้าซ้อมเต้นทั้ง 2 คนที่เหลือจึงขอติดไปด้วย

ที่บริษัทของ flame ยูสุเกะ โดนผู้จัดการต่อว่าอย่างหนัก เรื่องที่ไปมีเรื่อง แต่ยังดีหน้าตาไม่เสียโฉมมากนัก (ยังหล่อไม่ต้องห่วง)

flame ก้อซ้อมเต้นไปเรื่อย ๆ โดยมี 3 หนุ่ม w-inds มาให้กำลังใจถึงห้องซ้อมเลยทีเดียว

"นายมองอะไร ไม่ต้องมองเลย" ยูสุเกะ ต่อว่าคนตรงหน้าที่จ้องเค้าอยู่ สายตาไม่กระพริบ นัยตาหวานหยาดเหยิม

"เปล่าสักหน่อย" เคตะตอบทำหน้าทะเล้นใส่ แต่ยังไม่ละสายตาจากคนตรงหน้าไป

"อ้าวพักกัน 15 นาทีนะ แล้วค่อยซ้อมต่อ" ฮิซาโตะ ตระโกนบอกเพื่อน ๆ ในห้อง ทุกคนต่างร้อง เย้ ด้วยความดีใจ

"เหนื่อยมั้ยครับ" เรียวเฮ พูดพร้อมกับส่งผ้าขนหนูให้ ฮิซาโตะ

"เหนื่อยสิ แต่คนรัก มานั่งให้กำลังใจอย่างเนี่ย หายเหนื่อยแล้วแหล่ะ" ฮิซาโตะ ตอบพร้อมกับยิ้มหวานเต็มที่

"โอ๊ย ยู ช่วยฉันด้วย มดขึ้นห้องซ้อมอะ มันจะกัดฉันมั้ยเนี่ย" เคียวเฮ พูดแซวฮิซาโตะ กับยูทันที

"ฉันก้อว่างั้นแหล่ะ ต้องซื้อยาฆ่ามดแล้วแหล่ะ เออ ไม่รู้กี่กระป๋องจะพอเนอะ" ยูสมทบขึ้นทันที

"นี่พวกนายหยุดแซวได้แล้วนะ อิจฉาละสิ ไม่มีแฟนนะ" โยนผ้าขนหนูใส่ 2 คนทันที (มันจะเจ็บหรอ)

"เราไปหาน้ำกินกันเถอะ เรียวเฮ" พูดจบจูงมือ เรียวเฮ ไปทันที เรียวเฮ ก้อทำตามอย่างว่าง่าย ไม่ขัดขืนเลยสักนิดเดียว

"แล้วนายไม่ไปหาน้ำกินแก้เหนื่อยหรอ" เคตะ หันไปถามยูสุเกะ ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

"อือ กำลังจะไป" ลุกขึ้นยืนทันที "งั้นฉันไปด้วยนะ" เคตะลุกวิ่งตามยูสุเกะไป

ที่ตู้ขายน้ำอัตโนมัติ "นายจะกินน้ำไร" ยูสุเกะ หันไปถาม เคตะ ที่ยืน ยิ้มอยู่ข้าง ๆ

"นายกินน้ำไร ฉันก้อกินน้ำนั้นแหล่ะ" ตอบยิ้มหวานสุดชีวิต ยูสุเกะเขินหน้าแดงทันที (ทีแรกเป็นฝ่ายรุก ทีนี้ถูกรุก เขินละสิ)

"แล้วฉันต้องเลี้ยงนายมั้ย เดี๋ยวนายงอน หนีออกจากบ้านอีก ฉันเป็นห่วง" เคตะยังพูดต่อไปไม่หยุดหย่อน

"มะ ไม่ต้องหรอก สำหรับนาย ฉันออกให้เอง" ยูสุเกะ ตอบ เลี่ยง ๆ สายตา

"อือขอบใจ แล้วคืนนี้จะนอนห้องฉันมั้ย" (น่านเป็นฝ่ายชวนเลยหรอ เคตะ)

"อือ คงนอน ต้องรบกวนนายต่อไปนะ" ยังเขินอยู่ ยังไม่ชิน กับการถูกรุกแบบนี้

"จะนอนทุกวันเลยก้อได้นะ ฉันไม่ว่าหรอก" ยังยิ้มหวานไม่เลิก ตาเหยิม เหมือนคน ดูดกัญชา มาใหม่ ๆ

"หรอ อือ ขอบใจ ไปกลับเข้าห้องซ้อมเถอะ เดี๋ยวพวกนั้นรอแย่" แล้วก้อเดินดุ่ม ๆ มาด้วยความเขินอาย

ตัดมาที่ห้องซ้อม ซึ่ง ฮิซาโตะ กับเรียวเฮ ได้กลับเข้ามาในห้องแล้ว พวกเค้าทั้ง 5 คน ก้อมานั่งจับกลุ่มนินทา

"นายว่า เคตะ ชอบ ยูสุเกะหรอ ริวอิจิ" เคียวเฮถาม ริวอิจิ ที่นั่งทำหน้าเป้นผู้รู้

"ใช่แล้ว ก้อวันเนี่ย ยูสุเกะ มีเรื่อง พวกนายคงรู้ใช่มั้ยว่าเรื่องอะไร" มองหน้าทั้ง 4 คน ทั้งหมดก้อได้แต่พยักหน้ากัน หงก ๆ

"ฉันว่า เคตะ ต้องใจอ่อนแล้วแน่ ๆ เลย" ริวอิจิ ยังคงพูดต่อไปไม่หยุดปาก

"ฉันก้อว่า อย่างนั้นนะ ดูวันนี้ เคตะแปลก ๆ ไปนะ ดูติด ยูสุเกะ ไงไม่รู้" ยูเสริมขึ้นมาทันที...เป็นกองหนุนที่ดีมาก

"ก้อดีจะได้ มีคู่รัก เพิ่มขึ้นมาอีกคู่เนอะ" ฮิซาโตะพูดแล้วหันไป พงับเพงิบกับ เีรียวเฮ

"คนบ้าพูดไรไม่รู้" เรียวเฮตอบ บิดไปบิดมาด้วยความเขิน ฮิซาโตะ ก้อได้แต่มองดูคนรัก ทำท่าติ๊งต๊อง ด้วยรอยยิ้ม

ทันทีที่ประตู เปิด การจับกลุ่มนินทา ก้อเป็นอันยุติลง เพราะคนในหัวข้อสนทนา มาแล้วนะสิ

หลังจากที่ซ้อมเสร็จแล้ว พวกเค้าก้อแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน โดยวันนี้ ฮิซาโตะ มาขออาศัยอยู่ด้วยคืนนึง

ที่บ้านของ w-inds หลังจากที่ 2 พี่น้อง รับหน้าที่ทำอาหาร 3 หนุ่มที่เหลือ ก้อได้แต่ตั้งหน้าตั้งตารออาหารที่ 2 พี่น้องทำให้กิน

ทันทีที่ อาหารยกมาเสริ์ฟ "โห้ น่ากินจัง หอมด้วย" ริวอิจิพูดแล้วทำ จมูก ฟุตฟิตไปมา...เรื่องกินนะเร็วนักนะ

แล้วพวกเค้าก้อลงมือจัดการกับอาหารตรงหน้า แล้วก้อแยกย้ายกันไปนอน ยูสเกะ นอนกับ เคตะ

เรียวเฮ นอนกับ ฮิซาโตะ ส่วนริวอิจินั้น ก้อต้องนอนเหงาคนเดียวแหล่ะ (น่าสงสารจัง)

หลังจากที่ยูสุเกะ กับ เคตะ อาบน้ำเสร็จแล้ว "วันนี้นายจะให้ฉันนอนไหน" ยูุสุเกะถามเคตะ

"นอนบนนี่แหล่ะ" เคตะที่นั่งอยู่บนเตียงพูดแล้ว ขยับพื้นที่ให้ ยูสุเกะ แล้วเอามือตบลงที่ข้าง ๆ ตัวเอง

ยูสุเกะ จึงเดินขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างว่าง่าย นอนหันหลังให้เคตะ

แต่แล้วก้อมีมือเล็ก ๆ ข้างนึง มาโอบเอวเค้าไว้ ยูสุเกะ ตกใจมาก ไม่คิดว่า เคตะ

จะทำกับเค้าแบบนั้น "นายแปลกไปนะ เคตะ กินยาไม่เขย่าขวดหรอ"

"เปล่าเป็นไร แค่รู้สึกอยากจะกอดคนน่ารักอย่างนายก้อเท่านั้น" เคตะตอบแบบยิ้ม ๆ ให้ ยูสุเกะที่หันหน้ามาคุยกับตัวเอง

ยูสุเกะ ก้อได้แต่หน้าแดง "นายต้องเพี้ยน.." พูดยังไม่ทันจบ ก้อโดนปิดปาก ด้วยปากเล็ก ๆ ของ เคตะ

"ฉันก้อไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้ แต่ไม่ใช่เพราะ เรื่องตอนกลางวันนะ ที่ทำให้ฉันรู้สึกดีกับนาย แต่ ฉันว่าฉันรักนายตั้งแต่แรกเห้นแล้วแหล่ะ"

เคตะพูโแล้วเอาหน้าซุกลงกับอกอุ่น ๆ ของยูสุเกะ เพราะตอนนี้เค้าอายมาก

ยูสุเกะ ได้ยินดังนั้น ก้อยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่นึกเลยว่า สิ่งที่เค้าทำมาทั้งหมดนั้นไม่ สูญเปล่า

"นายไม่เกลียดฉันแล้วหรอ" ยูสุเกะถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มือข้างนึง ลูบหัวเคตะเล่นไปมา เหมือนลูบหัวลูกหมายังไงยังงั้น

เคตะก้อส่ายหัวไปมา "ฉันไม่เคยเกลียดนายหรอก ที่ผ่านมา ฉันโกหกตัวเองมาตลอด ต่อไปนี้ฉันจะทำตามใจตัวเองแล้วแหล่ะ"

"งั้นนายจะยอมเป็นแฟนกับฉันมั้ย" ยูสุเกะถามเคตะ

"แล้วฉันจะรู้ได้ไง ว่านายจะไม่ทอดทิ้งฉัน" เป็นไงล่ะ ยูสุเกะ อึ้งไปเลยล่ะสิ โดนคำถามนี้ของเคตะ

"แล้วที่ผ่านมา มีสักครั้งมั้ยที่ฉันทำให้นายเสียใจ" ถามทำหน้าป๋องแป๋ว เคตะ ก้อส่ายหัวไปมา

"งั้นเชื่อหรือยัง ว่า อิซากิ ยูสุเกะ คนนี้ (เอานิ้มชี้ที่ตัวเอง) รัก ทาจิบานะ เคตะ คนนี้ (เอานิ้วชี้ไปที่เคตะ)"

เคตะ ก้อได้แต่พยักหน้า ยูสุเกะ จึงจูบลงไปที่หน้าผากเคตะ เบา ๆ 1 ที

"นอนเถอะ พรุ่งนี้มีเรียน" ยูสุเกะพูดแล้ว จับหน้า เคตะ ขึ้นมาประทับรอยจูบ อีกครั้งนึง แล้วเ้ค้าทั้ง 2 ก้อหลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน

ตัีดกลับมาที่ห้องนอนของ เรียวเฮ

"นายคิดว่า พี่ฉันจะทำสำเร็จมั้ย" ฮิซาโตะถามเรียวเฮ

"เรื่องไรละ" เรียวเฮถามกลับ

"ก้อเรื่องที่จะพิชิตใน เคตะ ไง นายว่าจะสำเร็จมั้ย"

"คงจะสำเร็จมั้งฮะ ผมว่า เคตะ นะ รักยูสุเกะนะฮะ แต่ไม่ยอมรับความจริง"

"แล้วนายรู้ได้ไง" ฮิซาโตะ ถามแล้วทำหน้าตาว่า สงสัียมาก

เรียวเฮเดินไปตบบ่า ฮิซาโตะเบา ๆ แล้วพูดว่า

"พวกผมเป็นเพื่อนกันนะฮะ เรื่องแค่เนี่ยทำไมจะไม่รู้ นอนเถอะ ผมง่วงแล้ว"

"เดี๋ยวก่อน ฉันขอถามนายอีกคำถามนะ ได้มั้ย" พูดเสร็จรอคำตอบจากเีรียวเฮ เรียวเฮก้อพยักหน้าให้

"ฉันอยากจะถามนายว่า แล้วนายรักฉันมั้ย" ฮิซาโตะถามแล้วทำหน้ายิ้ม ๆ

"แล้วฮิซาโตะคุง รักผมมั้ยละฮะ" เรียวเฮถามกลับมั้ง ฮิซาโตะ ก้อยิ้มให้แล้วตอบว่า "รักสิ แล้วนายละ"

"ไม่รู้ ไม่บอกปล่อยให้ งง" เรียวเฮพูด แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที

"เรียวเฮ นายขี้โกงนะ ลุกขึ้นมาเลย ฉันบอกนายแล้วะ นายต้องบอกฉันมั้ง"

พูดแล้วดึงตัว เรียวเฮ ให้ลุกนั่ง

"ไม่เอาฮะ ผมจะนอน ถ้าฮิซาโตะคุงไม่นอน ก้อออกจากห้องผมไปเลย"

เรียวเฮยื่นคำขาด ฮิซาโตะจึงจำใจนอนอย่างว่าง่าย

เช้าวันต่อมา วันนี้ ยูสุเกะ ตืี่่นเร็วเป็นพิเศษ เพราะเค้ารับอาสาทำอาหารเช้านั่นเอง

"หวัดดีฮะ ยูสุเกะึคุง เช้านี้ทำไรกินฮะ" ริวอิจิที่ได้กลิ่นอาหารก้อตรงดิ่งมาห้องครัวเอ่ยถามยูสุเกะ

"ก้อไม่มีไรมากหรอก อาหารพื้น ๆ นะ นายไปตาม เคตะ เรียวเฮ แล้วก้อฮิซาโตะเถอะ จะได้ทานพร้อมกัน"

ีริวอิจิรับคำแล้วเดินไปตามเพื่อนทั้ง 3 คนมาทานอาหาร

หลังจากมาครบกันแล้ว อาหารก้อถูกนำมาเสริ์ฟทันที

"โห้น่าทานจังฮะ" ทั้ง 4 คนตระโกนพร้อมกัน ยูสุเกะ ก้อยืดเต็มที่ ทำหน้าภูมิใจสุด ๆ ว่าข้าเนี่ยเก่ง

"น่าทานนะ แต่รสชาติเนี่ย ไม่รู้จะทำให้ท้องเสียหรือเปล่า" ฮิซาโตะแซวพี่ชายตัวเอง

"แก่ไม่ต้องกิน ไอ้น้องบ้า วันนี้ไม่มีส่วนของนาย" ยูสุเกะ พูดแล้วยกจานอาหารของ ฮิซาโตะ มากินแทน

"เฮ้ยได้ไง ไม่ยอมนะ อันนั้นของฉัน เอาคืนมา" ฮิซาโตะ ก้อเข้าไปแย่งจานจาก ยูสุเกะทันที แย่งกันไปแย่งกันมา

ในที่สุด ฮิซาโตะ ก้อแย่งสำเร้จ พวกเค้าจึงลงมือทานอาหารกันจะได้รีบไปโรงเรียน สักที

ขณะที่กำลังเดินไปโรงเรียน ยูสุเกะก้อเข้าไปจับมืิอ เคตะ ช่วยถือกระเป๋า

เคตะก้อหน้าแดงนิด ๆ แต่ก้อไม่ได้ว่าอะไร ให้ยูสุเกะ จูงมือแต่โดยดี

ทำให้ 3 หนุ่มที่เหลือแปลกใจมาก ว่าทำไมวันนี้ ยูสุเกะ ไม่โดน เคตะ ต่อย

"นาย 2 คนดีกันแล้วหรอ" ริวอิจิ ถามด้วยความสงสัย

อีก 2 หนุ่มก้อพยักหน้ากันหงึก ๆ ว่าอยากรู้เหมือนกัน

"555 อยากรู้กันละสิ พวกนายนะ ไม่บอกมีไรมั้ย" ยูสุเกะพูดแล้วทำหน้าตาว่า ตูไม่้อบกหรอก

"นายอย่าบอกนะว่า พวกนาย 2 คนตกลงเป้นแฟนกันแล้ว" ฮิซาโตะถามมองหน้ายูสุเกะที เคตะที

ยูสุเกะไม่พูดไร แต่กลับก้มหน้าลงมาหอมแก้ม เคตะ 1 ที แล้วหันไปยักคิ้วให้ หนุ่ม ๆทั้ง 3 คน

หนุ่ม ๆ ทั้ง 3 คนอ้าปากค้างทันที ตระโกนพร้อมกัน "เป็นแฟนกันจริงอะ"

ทำเสียงตกใจสุดขีด ช็อคซีนีม่า มากค่ะ

หลังจากที่ เคตะ โดนยูสุเกะ หอมแก้มทีนึง เค้าก้อทุบลงไปที่แขนของ ยูสุเกะ

เบา ๆ 1 ที (ความรู้สึกช้าเนอะ)

"ทำบ้าไรนะ หันอายคนอื่นมั้งสิ" เคตะ พูดแล้วเดินดุ่ม ๆ ไปเลย

ยูสุเกะ ก้อวิ่งตามมาโอบเอว แล้วก้อเดินไปโรงเรียนด้วยกัน

โดยไม่สนใจ 3 คนข้า่งหลังเลย ว่าตกใจสุดขีด ยืนช็อค อ้าปากค้าง ยัังไม่หายเลย

เคตะหันมามอง 3 คนทีนึง แล้วพูดว่้า

"จะทำไงกับ 3 คนนั่นดี ยืนช็อคยังไม่หายเลย"

ยูสุเกะจึงหันหลังกลับไปมอง "ช่างมัน เดี๋ยวรถขยะก้อมาเก้บพวกมันไปเองแหล่ะ"

แล้วเค้าทั้ง 2 ก้อเดินหัวเราะกันไปอย่างสนุกสนาน (The end)

From Feel To w-inds
           จบซะแล้วนะคะกับฟิคน่ารักๆ ของน้องนานะ แหม... น่ารักทั้งวินส์ทั้งเฟรมแบบนี้แฟนๆ จะเลือกทางไหนดีล่ะ ส่วนพี่ก็ขอเลือกดูทั้งสองวงนี่แหละนะ เอ้าใครยังว่างอีกก็ส้งนิยายกันเข้ามานะคะ ต้องการอย่างแรงงงค่ะ บ้าย บายค่ะ ^_^

with love from meichan

Page 1 / 2