Pionierswerk

De toenmalige NIR verzorgde in 1955 slechts gemiddeld 3 uur 43 minuten per dag. De televisiewereld was nieuw voor iedereen, zowel voor cameramensen, presentatoren, als acteurs. Alles moest beetje bij beetje aangeleerd worden.

Het liep dan ook regelmatig grondig mis. De kinderen zagen bijvoorbeeld een technicus onder het decor kruipen  met een kartonnen vis die hij zelf aan de haak hing. De technicus moest wat weerwerk geven, want de vis mocht niet makkelijk te vangen zijn. Plotseling schoot die vis de hoogte in, viel met de staart recht naar beneden en bleef in de houten vloer steken.

Bert Struys, de latere realisator, was ook reeds aanwezig: “Toen ik, als acteur, enkele uren voor de uitzending in de studio aankwam, kreeg ik pas mijn tekst. De repetitie duurde hooguit een uur. Dat amateurisme stond me hoegenaamd niet aan. Ik kreeg dan van Rik van den Abbeele de toestemming om, samen met de andere acteurs, op voorhand en met uitgeschreven scenario’s  in de schouwburg te repeteren. Het was een echte heksenketel.”

Het succes groeide echter week na week . Op het einde van ’55 telt de jeugdclub reeds 9000 leden. Bolletje en Bonestaak was een schuchtere start voor wat later de trots van de BRT zou worden : de jeugdfeuilletons.