Τρίτο Μάτι, Φεβρουάριος 2005, Τεύχος 130

@ Πράκτωρ Γιουνγκ

Αρκετοί ήταν οι αναγνώστες που είτε ζήτησαν περισσότερες πληροφορίες είτε αντέδρασαν –με ευγενικό, είναι αλήθεια, τρόπο– στα όσα ανέφερα στο προηγούμενο τεύχος για τον Καρλ Γιουνγκ ως πράκτορα του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS), της μυστικής υπηρεσίας των ΗΠΑ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι σχέσεις του Γιουνγκ με το OSS είναι γνωστές εδώ και χρόνια και όσοι θα ήθελαν περισσότερες πληροφορίες μπορούν να ανατρέξουν στη βιογραφία του Γιουνγκ που έγραψε η Deidre Bair, Jung: A Biography (εκδ. Little Brown, 2003, ISBN: 0316076651), όπου η συγγραφέας αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στις σχέσεις OSS-Γιουνγκ.

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν και τα βιβλία του Richard Noll, The Aryan Christ: The Secret Life of Carl Jung (Ο Άριος Χριστός: Η Μυστική Ζωή του Καρλ Γιουνγκ, εκδ. Random House, 1997, ISBN: 0679449450) και The Jung Cult (Η Λατρεία [θρησκεία-σέχτα] του Γιουνγκ, εκδ. Princeton University Press, 1994, ISBN: 0691037248). Ο R. Noll, πάντως, θεωρείται τα τελευταία χρόνια ως ο σφοδρότερος επικριτής του Γιουνγκ. [Περισσότερες πληροφορίες για τα βιβλία θα βρείτε στο www.amazon.com.]

Η στράτευση του Γιουνγκ στις τάξεις του OSS, στα πλαίσια του «αγώνα του καλού» κατά του ναζισμού [ελπίζω να μην χαρακτηριστώ ως… φιλοναζιστής και… αντιαμερικανός], θα μας άφηνε πλήρως αδιάφορους αν δεν ήταν γνωστές οι φιλοναζιστικές απόψεις του Γιουνγκ, στα πρώτα χρόνια –και μέχρι το 1938– της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία. Απόψεις που προκαλούν ακόμα και σήμερα διαμάχες, αφού μεγάλο μέρος των αρχείων του Γιουνγκ παραμένει απρόσιτο στους ερευνητές.

Και ούτε μπορούμε να αδιαφορήσουμε όσον αφορά στις διάφορες κοινωνικές ή επαγγελματικές σχέσεις του Γιουνγκ: φιλικές-επαγγελματικές σχέσεις με τους Μέλλον, τους Ροκφέλερ Ήντιθ Ροκφέλερ-Μακόρμικ, κόρη του Τζων Ντ. Ροκφέλερ, που έπασχε από αγοραφοβία ξόδεψε εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τον Noll, για την προώθηση του έργου του Γιουνγκ), ή τους Νόρμαν. Ο Μόνταγκιου Νόρμαν (που για δύο δεκαετίες, στην περίοδο του Μεσοπολέμου και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν Διοικητής της [Κεντρικής] Τράπεζας της Αγγλίας, αν αυτό λέει κάτι…) και η σύζυγός του Πρίσιλα Νόρμαν ανέλαβαν μετά τον πόλεμο να «σώσουν» τον πλανήτη από τις «ψυχικές ασθένειες» και μεταξύ άλλων χρηματοδότησαν την ίδρυση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας (World Federation for Mental Health-WFMH). Στο ιδρυτικό συνέδριο της WFMH αντιπρόεδροι ήταν ο Γιουνγκ και η Μάργκαρετ Μηντ, η πιο διάσημη ανθρωπολόγος του 20ου αιώνα. Η Μηντ ήταν επίσης πράκτορας του OSS (και καλύτερα να μην μιλήσουμε για την… επιστημονική της επάρκεια). Πρώτος πρόεδρος της WFMH εξελέγη ο Τζων Ρόουλινγκς Ρης, διευθυντής της Κλινικής Τάβιστοκ του Λονδίνου και επικεφαλής των προγραμμάτων ψυχολογικού πολέμου της Μεγάλης Βρετανίας επί σειρά ετών. [Πηγή: Bernhard Schreiber, The Men Behind Hitler-A German Warning to the World, κεφ. 8 «The Phoenix».] Άλλες ιστορίες, άλλες «συγχρονικότητες», άλλες συμπτώσεις…

 

@ Το πλασάρισμα μιας θεωρίας

Όσον αφορά στην «επιστημονική» προσφορά του Γιουνγκ και εν γένει την «επιστημονικότητα» της ψυχανάλυσης, της αναλυτικής ψυχολογίας ή της όποιας άλλης ψυχο-«επιστήμης», νομίζω πως το καλύτερο σχόλιο είναι ο τίτλος ενός κειμένου του Κορνήλιου Καστοριάδη (που υπάρχει στο βιβλίο του Τα Σταυροδρόμια του Λαβύρινθου, εκδ. Ύψιλον, μετ. Ζ. Σαρίκας, 1991): «Επιλεγόμενα σε μία θεωρία της ψυχής που μπόρεσαν να την παρουσιάσουν σαν επιστήμη». Και πέραν του εύγλωττου τίτλου να προσθέσουμε απλώς μία παρατήρηση του Κ. Καστοριάδη, που είχε ασχοληθεί με την ψυχανάλυση ήδη από τη δεκαετία του 1960: «Και σ’ αυτές τις διατυπώσεις [σ.σ. του Φρόυντ, σχετικά με την ελπίδα του ότι μία ημέρα οι θετικές επιστήμες –ανατομία, φυσιολογία κ.λπ.– θα μπορούσαν να εξηγήσουν τον ψυχισμό και να θεραπεύσουν τις διαταραχές του], οι γιοι του Νώε [σ.σ. Φρόυντ] έριξαν ένα πέπλο, ίσως λιγότερο από ευλάβεια και περισσότερο για αυτοπροστασία. Μήπως θα έπρεπε να διακηρύσσουν δημόσια ότι η επιστήμη τους δεν λέει να γεννηθεί εβδομήντα πέντε χρόνια τώρα;» (ό.π., σελ. 34)

 

@ Εκδικητής Φρόυντ

Και από το ένα «ιερό τέρας» των ψυχο-«επιστημών» στο άλλο. Αν ο Φρόυντ είχε ζήσει μέχρι το μακρινό 1978, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το πώς θα χαρακτήριζε τον Thomas Szasz (www.szasz.com), που εκείνη τη χρονιά δημοσίευσε το βιβλίο του The Myth of Psychotherapy: Mental Healing as Religion, Rhetoric, and Repression (Ο Μύθος της Ψυχοθεραπείας: Η Ψυχική Θεραπεία ως Θρησκεία, Ρητορική και Καταστολή, Anchor Press/Doubleday, Νέα Υόρκη), και στο οποίο υπήρχε ένα κεφάλαιο με τον τίτλο «Σίγκμουντ Φρόυντ: Ο Εβραίος Εκδικητής»: Ο Σας δεν θα ήταν παρά ένας εβραίος που μισούσε τον εαυτό του. Κι αυτό γιατί ο Σας (1920) ήταν ουγγροεβραϊκής καταγωγής. Εάν ο Σας δεν ήταν εβραίος τότε η κριτική που ασκεί στην ψυχανάλυση και στον Φρόυντ δεν θα ήταν παρά ακόμη μία εκδήλωση του αντισημιτισμού του. Αυτοί ήταν οι δύο και μοναδικοί τρόποι –«δύο μέτρα και δύο σταθμά», αναφέρει ο Σας– με τους οποίους απαντούσε στους επικριτές του ο Φρόυντ: ανάλογα με το αν ήταν εβραίοι ή μη.

Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ και… αντισημίτης [ο εβραίος Νόρμαν Φινκελστάιν γράφει για την «εκμετάλλευση της εβραϊκής οδύνης» από τους εβραίους στο βιβλίο του Η Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος (ΤΜ, τ. 102, www.oocities.org/xmorfos/102.htm), ο… Γάλλος εκδότης του βιβλίου παραπέμπεται στη δικαιοσύνη…], παραθέτω ένα δύο αποσπάσματα από το βιβλίο του Σας (περισσότερα στη διεύθυνση http://users.cyberone.com.au/myers/freud.html).

«Το ότι ο Φρόυντ ήταν περισσότερο ένας οργισμένος εκδικητής [avenger] και ένας αυταρχικός ιδρυτής μιας θρησκείας (ή λατρείας [σέχτας]), παρά ένας ψύχραιμος επιστήμονας ή συμπονετικός θεραπευτής, πιστεύω ότι φαίνεται στον δια βίου θαυμασμό που έτρεφε για τον Μωυσή… Ο Μωυσής απελευθέρωσε τους εβραίους από τη δουλεία των Αιγυπτίων. Ο Φρόυντ επιδίωξε να απελευθερώσει το ego από τη δουλεία του id. Ο Μωυσής εκδικήθηκε τους Αιγυπτίους. Ο Φρόυντ τους χριστιανούς…»

«Τόσο στα γραπτά του όσο και δημοσίως, ο Φρόυντ επιμένει, με φωνή πληγωμένου σοφού ότι η ψυχανάλυση είναι μία επιστήμη όπως και όλες οι άλλες και δεν έχει καμία σχέση με την εβραϊκότητα. Αυτοπροσώπως και ιδιωτικά, ωστόσο, με φωνή στρατευμένου προφήτη, ορίζει την ψυχανάλυση ως εβραϊκό δημιούργημα και αγαθό…»