Πριν από ένα τέταρτο του αιώνα περίπου, κάποιοι ρώτησαν έναν φίλο, «τι χαβά έχεις και διαβάζεις Καρλ Μαρξ;», για να εισπράξουν την «πληρωμένη» απάντηση, «Μα διαβάζοντας Μαρξ λύνω προσωπικά μου προβλήματα!»

Ίσως αυτή η απάντηση προκαλέσει θυμηδία στους περισσότερους εξ υμών, αλλά υποθέτω ότι τα σκώμματα θα σταματήσουν πάραυτα αν αναλογιστείτε, για παράδειγμα, τα δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανών χριστιανών που χρησιμοποιούν ως μοναδικό «μπούσουλα» της ζωής τους τη –γραμμένη πριν από κάποια χιλιάδες χρόνια στις ερημιές της Μέσης Ανατολής– Αγία Γραφή. Και αν οι εβραίοι προφήτες είπαν κάποια πράγματα που έχουν κάποια –σημαντική– αξία για ανθρώπους του 21^ου αιώνα τότε, κατά μείζονα λόγο, αυτό ισχύει και για τα έργα του Μαρξ που, σε τελική ανάλυση, έζησε πριν από μόλις 150 χρόνια.

Αφορμή για τα παραπάνω σχόλια στάθηκε μία παρατήρηση του Ματίας Μπραίκερς, συγγραφέα αυτού του βιβλίου για τα γεγονότα της 11^ης Σεπτεμβρίου, στην οποία αναφέρει «πόσο απαραίτητη για την επιβίωση του ατόμου και πόσο απόλυτα αναγκαία ήταν για τη διατήρηση της πνευματικής υγείας και της ανεξαρτησίας του» η τεχνική συγκέντρωσης πληροφοριών μέσω του διαδικτύου για το τι πράγματι συνέβη εκείνο το πρωινό. «Χωρίς το διαδίκτυο θα είχε διαβρωθεί ο εγκέφαλός μου, αναγκαστικά, όπως διαβρώθηκε ο εγκέφαλος σε εκατοντάδες εκατομμύρια άτομα που έβλεπαν μόνο τηλεόραση», καταλήγει ο Μπραίκερς.

Εξασφαλίζουν πράγματι οι πληροφορίες που αντλούμε από το διαδίκτυο την πνευματική μας υγεία, όπως διατείνεται ο Γερμανός συγγραφέας; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο «ναι!». Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα γεγονότα της 11^ης Σεπτεμβρίου.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο γεννημένος το 1954 Μ. Μπραίκερς είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας και για δέκα χρόνια (μέχρι το 1991) ήταν αρχισυντάκτης των πολιτιστικών σελίδων της θρυλικής Taz του Βερολίνου (Berliner Tageszeitung). Την 11^η Σεπτεμβρίου 2001, ο Μ. Μπραίκερς άρχισε να γράφει (για τους ιστότοπους www.telepolis.de και www.broeckers.com) μία σειρά άρθρων σχετικά με τη «Συνωμοσία του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου». Τα άρθρα αυτά, ένα είδος «ημερολογίου» των όσων προηγήθηκαν, των όσων συνέβησαν εκείνη την ημέρα και των όσων επακολούθησαν, αποτέλεσαν τη δεύτερη –και μεγαλύτερη– ενότητα αυτού του βιβλίου, που κυκλοφόρησε στη Γερμανία για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2002 και σήμερα βρίσκεται αισίως στην 35^η έκδοση.

Η πρώτη ενότητα του βιβλίου («Όλα υπό έλεγχο», σελ. 29-67) αποτελεί μία εξαιρετικά διαφωτιστική εισαγωγή σ’ αυτό που αποκαλώ «εφηρμοσμένη συνωμοσιολογία». «Εν αρχή ην η συνωμοσία (των βακτηριδίων)» σύμφωνα με τον Μπραίκερς που συνεχίζει με τα κενά της δαρβινικής θεωρίας και κάποιες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις του Ρώσου αναρχικού πρίγκιπα Πιότρ Κροπότκιν για τη συνεργασία και την αμοιβαιότητα των ειδών στη φύση. Ακολουθεί μια ανάλυση της τηλεοπτικής σειράς X-Files και τους πάντα «ακατανόμαστους» ΑΥΤΟΥΣ που ευθύνονταν, σύμφωνα με τον Μόλντερ, για τα πάντα και τα αναπόφευκτο συμπέρασμα, «όποιος καταφέρνει να σε πείσει να κάνεις λανθασμένες ερωτήσεις, δεν χρειάζεται να φοβάται για τις απαντήσεις»… Μυστικές υπηρεσίες και ναρκωτικά στις ΗΠΑ, η συνωμοσιομανία του Στάλιν, οι «Σοφοί της Σιών», ο Χίτλερ, οι Πεφωτισμένοι του Βαϊσχάουπτ, η «συνωμοσία του χρήματος», οι Ναΐτες, η στοά P-2, παρελαύνουν στις επόμενες σελίδες και αναλύονται από το συγγραφέα που, στο τέλος της ενότητας και στο υποκεφάλαιο «Εννέα θέσεις για τις συνωμοσίες και τις θεωρίες των συνωμοσιών» τονίζει ότι οι συνωμοσίες είναι το πιο αυτονόητο πράγμα του κόσμου και πως οι θεωρίες συνωμοσίας είναι σήμερα ό,τι οι δαιμονολογίες του Μεσαίωνα: όποιος αμφιβάλλει για την ύπαρξη του σατανά (συνωμοσίας), έχει καταληφθεί ο ίδιος από αυτόν (αποτελεί μέρος της συνωμοσίας).

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες της δεύτερης ενότητας («Ένα συνωμοτικό ημερολόγιο», σελ. 69-249) του βιβλίου του, ο Μπραίκερς ξεκαθαρίζει τα πράγματα άπαξ δια παντός. «Συνωμοσιολόγοι» –ήγουν δαιμονολόγοι– δεν είναι παρά εκείνοι που «χωρίς κάποια νομικά βάσιμη απόδειξη δημιούργησαν το τέρας της παγκόσμιας συνωμοσίας του Μπιν Λάντεν που με την επανάληψή της σε όλα τα ΜΜΕ, έφθασε να γίνει αδιαμφισβήτητη αλήθεια».

Στις επόμενες 180 σελίδες του βιβλίου του ο συγγραφέας εξετάζει κάθε όψη αυτής της Μεγάλης Συνωμοσίας, αλλά και όλες εκείνες τις αστήρικτες θεωρίες συνωμοσίας που προτάθηκαν για την εξήγηση των γεγονότων και το μόνο που καταφέρνουν κάθε φορά είναι να θολώνουν τα νερά. Σήμερα, τρία χρόνια μετά την 11^η Σεπτεμβρίου, πολύ λίγα θα είχε να προσθέσει κάποιος στα όσα αναφέρει αναλυτικά ο Μ. Μπραίκερς στο βιβλίο του. Δεν θα υποπέσω στον πειρασμό να αναφέρω, έστω και περιληπτικά, μερικές από τις πληροφορίες και τις αναλύσεις του συγγραφέα, απλά σας καλώ να διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Εκτός εάν ανήκετε στους πολυπληθείς «εμένα-θα-μου-πεις-ρε!» συμπατριώτες μας που ενώ δεν διαβάζουν εφημερίδες και περιοδικά (σιγά τώρα!), δεν ακούν ραδιόφωνο και δεν βλέπουν τηλεόραση (αυτό δα έλειπε!), δεν διαβάζουν βιβλία (εξάλλου το σκρίνιο δε χωράει ποτέ περισσότερα από μερικές δεκάδες), δεν χρησιμοποιούν το διαδίκτυο (γεμάτο σκουπίδια και άντε να μάθεις να χειρίζεσαι υπολογιστή!), αλλά παρ’ όλα αυτά είναι πάντα «άριστα ενημερωμένοι» από το «ράδιο αρβύλα» το γνωστό και ως «σπασμένο τηλέφωνο»: «το έμαθα από τον μπατζανάκη της εξαδέλφης μου, ο θυρωρός του οποίου είχε ένα συμμαθητή που τώρα δουλεύει στη CIA!» Ενίοτε, δε, τινές εξ αυτών συγγράφουν κιόλας. Τρομάρα τους…

[Κυρίες και κύριοι, η διατήρηση της πνευματικής μας υγείας δεν πρέπει να εξαρτάται ούτε από τις προθέσεις των όποιων «ερευνητών» της ημεδαπής και της αλλοδαπής ούτε από τις προθέσεις του εκάστοτε προέδρου των ΗΠΑ και της συμμορίας που τον βοηθά στη διακυβέρνηση της πλανηταρχίας του. (Ήδη κυκλοφορούν πληροφορίες ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ προωθεί, σε αγαστή πάντα συνεργασία με το ιατροφαρμακευτικό κατεστημένο, την ψυχιατρική εξέταση ολόκληρου του πληθυσμού των ΗΠΑ.) Η πνευματική υγεία μας εξαρτάται μόνον από εμάς τους ίδιους. Και η γνώση του τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που την εξασφαλίζουν…]

Στην τρίτη ενότητα («Ρώτα ποιος ήταν, αλλά –προς Θεού μη ρωτάς γιατί έγινε», σελ. 251-308) ο Μ Μπέκερς εξετάζει τη θεωρία συνωμοσίας περί Μπιν Λάντεν και τον τρόπο με την οποία την «αφομοίωσαν» τόσο οι πολίτες του πλανήτη όσο και τα Μέσα Ενημέρωσης. Ορισμένες παρατηρήσεις του σχετικά με τον τρόπο που αντιδρούν τα πρωτεύοντα θηλαστικά σε περίπτωση κινδύνου (το κοπάδι ακολουθεί πάντα τον ηγέτη του…) παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Ακολουθούν ο Επίλογος και τρία παραρτήματα («Οι 100 πιο συχνές ερωτήσεις», «Σύντομο ιστορικό από το οποίο προκύπτει ότι τα τρομοκρατικά χτυπήματα ήταν αναμενόμενα», και μία συνέντευξη του πρώην Γερμανού σοσιαδημοκράτη υπουργού Αντρέας φον Μπύλοβ), ενώ το βιβλίο κλείνει με τις απαραίτητες σημειώσεις (κυρίως παραπομπές σε σελίδες του διαδικτύου). Δυστυχώς –για μία ακόμη φορά– στην ελληνική έκδοση δεν υπάρχει ευρετήριο κύριων ονομάτων…

Οι εξ υμών γερμανομαθείς –και οι γνώστες των μεταφραστικών εργαλείων του google.com– μπορούν να διαβάσουν ολόκληρο το «Συνωμοτικό ημερολόγιο», όπως αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο αφού στο βιβλίο υπάρχουν διάφορες μεταγενέστερες και αναγκαίες προσθήκες, στον ιστότοπο του συγγραφέα (http://www.broeckers.com/links.htm), ενώ όσοι θελήσουν να ερευνήσουν περαιτέρω το ζήτημα μπορούν να βρουν όλες τις σημειώσεις –υπό μορφή υπερκειμένου–στη διεύθυνση http://www.zweitausendeins.de /Broeckers/Broeckers_index.htm.

Ο Ματίας Μπραίκερς με τον Αντρέας Χάους συνέγραψαν ακόμη ένα βιβλίο για την 11^η Σεπτεμβρίου, που κυκλοφόρησε πέρυσι, με τίτλο: Γεγονότα, Πλαστογραφίες και Αποσιωπηθέντα Στοιχεία της 11^ης Σεπτεμβρίου, που συνοδεύεται μάλιστα και από το Video-CD του Ντάνιελ Χόπσικερ, «Ο Μοχάμεντ Άττα και το Ιπτάμενο Τσίρκο της Βενετίας». Στη Βενετία της Φλόριντα διέμεναν κάποιοι από τους αεροπειρατές… Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο στον ιστότοπο του συγγραφέα και ας ελπίσουμε ότι θα μεταφραστεί κι αυτό στη γλώσσα μας.

Ladies and gentlemen welcome to Brainwashington D.C.!

[Το βιβλίο του Μ. Μπραίκερς είναι άριστο τόσο ως προς το περιεχόμενό του όσο και ως προς τη μορφή του (σελιδοποίηση κ.λπ.). Η μετάφραση στα όρια του ανεκτού. Δηλαδή, χωρίς να είναι εκνευριστική ενίοτε είναι και ψυχαγωγική. Το βιβλίο, ωστόσο, πάσχει οικτρά στον τομέα της επιμέλειας. Τι είδους ακριβώς επιμέλεια προσέφερε στο βιβλίο ο καθηγητής Β. Φίλιας είναι άγνωστο. Αλλά τα πραγματολογικά λάθη ξεπερνούν κάθε όριο. Μερικά –ελάχιστα– ενδεικτικά παραδείγματα: οι αδελφοί Ντάλλες (Dulles) γίνονται «Ντιουλ» (σελ. 184), οι Πεφωτισμένοι (Illuminati) του Άνταμ Βαϊσχάουπτ αναφέρονται παντού ως «διαφωτιστές» (σελ. 29, 251 κ.α.), η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών (British East India Company) μετατρέπεται σε «βρετανικό λόχο της Ανατολικής Ινδίας» (σελ. 123), ενώ στην αμέσως επόμενη σελίδα το όνομα παραμένει αμετάφραστο στα αγγλικά. Τι σημαίνει άραγε η λέξη «γκουερίλας» (σελ. 160) και σε ποια γλώσσα; Και η οροσειρά του Ινδοκούς είναι τελικά «Χιντούκους» στον πληθυντικό («σπηλιές των Χιντούκους», σελ. 166) ή «Χιντούκους» στον ενικό (σελ. 331); Ο Γερμανός Bülow γιατί άραγε σε όλα τα μήκη και πλάτη του βιβλίου είναι «Μπύλο» ενώ ο Αυστραλοαμερικανός πρόεδρος (και όχι διευθυντής) της Παγκόσμιας Τράπεζας Γούλφενσον (Wolfensohn) γίνεται «Βόλφενσον» (σελ. 245); Η Τριμερής Επιτροπή (Trilateral) γίνεται «Τριεθνής» (σελ. 181), κάποιοι στο Αφγανιστάν εγκατέλειψαν την καλλιέργεια της παπαρούνας (μήκωνος της υπνοφόρου) και μιμούμενοι τους Ολλανδούς ανθοκαλλιεργητές μετατράπηκαν σε «αφγανούς χωρικούς της τουλίπας» (σελ. 192), ενώ πρόκειται, προφανώς, για καλλιεργητές παπαρούνας. Η πόλη του Αφγανιστάν «Τζαλαλαμπάντ» γίνεται «Γιαλαλαμπάντ» (σελ. 193), ο Πατριωτικός Νόμος (Patriot Act) των ΗΠΑ γίνεται «πατριωτική πράξη» (σελ. 179). Δεκάδες αγγλικοί όροι και φράσεις παραμένουν αμετάφραστοι: «homepage» (σ. 193), «controlled demolition» (σελ. 195), «Council on Foreign Relations» (σελ. 206, κ.α.), «Colonel» (σελ. 102) κ.ο.κ. (Σχετικά με μία άλλη όψη της επιμέλειας αυτού του βιβλίου δείτε και σε διπλανή σελίδα το «Χαμένα στη μετάφραση…»)

Μην πτοηθείτε όμως από αυτά τα λάθη και κάμποσα ακόμα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο – κατά τα λοιπά. Κρίμα που η αβελτηρία κάποιων σχεδόν κατέστρεψε αυτό το έργο. Στο κύκλωμα του βιβλίου στην Ελλάδα οι μεταφραστές είναι ίσως οι πιο κακοπληρωμένοι ενώ, στο θέμα της αμοιβής, τους συναγωνίζονται σχεδόν επάξια οι επιμελητές βιβλίων. Και αν οι πρώτοι σχεδόν σπάνια φέρουν ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα οι δεύτεροι θα έπρεπε να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους – εκτός και αν δεν προλαβαίνουν από τις εμφανίσεις τους στα τηλεοπτικά παράθυρα. Σε κάθε περίπτωση, οι εκδότες έχουν την τελική ευθύνη για το προϊόν που μας ζητούν να αγοράσουμε, άρα είναι και οι μόνοι υπεύθυνοι…]

Αθήνα 2004

Μετάφραση: Ιωάννης Ν. Αρβανίτης

Παράρτημα στην ελληνική έκδοση: Χαράλαμπος Ε. Μαραβέλιας

[216 σελίδες, μετά σημειώσεων του μεταφραστή και ευρετήριο, 14 ευρώ]