Μια ταξιδεύτρια που αρέσκεται στην αφανή παρουσία-ταξιδεύει πάντα στη γαλαρία-θα δώσει σ' αυτό το σημείο του ταξιδιού μιαν άλλη διάσταση στην περιπλάνησή μας... Είναι η Σοφία από την Γη...κάτοικος Καλλιθέας... (καμιά σχέση με τις γνωστές...Σοφίες) στην πατρίδα της διαμένει σε...λαγούμι, εξ ου και το παρατσούκλι της "λαγός" :-))) Το πηδάλιο στα χέρια σου ταξιδεύτρια...

Γειά σας συνταξιδιώτες...σύμφωνα με τους χάρτες του κυβερνήτη που μόλις άνοιξα μπροστά μου, βρισκόμαστε στον 64ο παράλληλο και έχουμε ήδη στο οπτικό μας πεδίο το νεφέλωμα των γαλάζιων πλανητών...πρόκειται για μια συναστρία ενωμένων σχεδόν μεταξύ τους πλανητών που δίνουν την εικόνα ενός συμπαγούς παραπετάσματος που καθιστά αδύνατη τη διέλευση αναμεσά τους...όπως μου λέει όμως ο κυβερνήτης, εμείς θα επιχειρήσουμε να περάσουμε...δεν είναι δα και η πρώτη φορά που τον ακολουθούμε σε ό,τι τρέλα του κατέβει στο μυαλό... ετοιμαστείτε για νέες εμπειρίες...και προπαντός, μη διανοηθείτε να δέσετε τις ζώνες ασφαλείας σας... γιατί τότε η μαγεία θα χαθεί...καλή συνέχεια...

Λέω να σας βάλω μερικά τραγουδάκια αλλά και κάποια κείμενα που αγαπάω, για να μας κρατήσουν συντροφιά στις δύσκολες ώρες που θα ακολουθήσουν...πως αλλιώς να αντιπαλέψουμε την φρενίτιδα που θα επιφέρει ο ίλιγγος στον οποίο πρόκειται πάλι να μας υποβάλει ο...παρανοϊκός αυτός Οναριανός;

"...ΜΩΝΤ: -Ξέρεις κάτι, αν ανοίγαμε πανιά, ποιος ξέρει, μπορεί και να φεύγαμε. Ο αέρας να λυσσομανάει, τα κύματα βουνό να μας σκεπάζουν στο πέλαγος κι εμείς, μέσα σε μια βαρκούλα, να προσπαθούμε να σωθούμε. Δεν θα ήταν συναρπαστικό; ...Πύργοι, βίλες, τροχόσπιτα, καλύβες. Όπου και να μένει κανείς, φυλακή είναι. Αλλά στο χέρι μας είναι ν' ανοίξουμε τις πόρτες, να κατεβάσουμε τις γέφυρες, να γκρεμίσουμε τα τείχη και να κοιμηθούμε έξω, κάτω από τ' αστέρια! ΧΑΡΟΛΝΤ: -Δεν είναι εύκολο. Δεν φοβάσαι; ΜΩΝΤ: -Να φοβηθώ τι; Αυτό που ξέρω, το ξέρω καλά κι ό,τι μου είναι άγνωστο, προσπαθώ να το μάθω. Άλλωστε έχω φίλους. ΧΑΡΟΛΝΤ: -Ποιους; ΜΩΝΤ: -Όλο τον κόσμο... ΧΑΡΟΛΝΤ: -Όλο τον κόσμο...Και πως ξέρεις πως είναι όλοι φίλοι σου; ΜΩΝΤ: -Οι άνθρωποι δεν έχουν πια ανάγκη από τείχη, έχουν ανάγκη από γεφύρια. Θα 'πρεπε ν' αφήσουμε για λίγο τη βολή μας, να βγούμε έξω στον κόσμο και να χτίσουμε όλο και περισσότερα γεφύρια. ...Ήταν μια θαυμάσια μέρα. Ο ήλιος σβήνει, αλλά θα μείνουμε συντροφιά με τ' αστέρια..." ΧΑΡΟΛΝΤ ΚΑΙ ΜΩΝΤ - COLIN HIGGINS

ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ Η ΟΜΟΡΦΙΑ Δήμητρα Γαλάνη "...Περπάτησε η ομορφιά κάποια φορά στην πόλη μα όλων τα μάτια ήταν κλειστά κι άδειοι ήτανε οι δρόμοι. Κανένας δεν την γνώρισε όποια μορφή κι αν πήρε κανείς δεν την ξεχώρισε όσο κοντά κι αν πήγε. Κι έμεινε μόνη να γυρνά στην παγωνιά, στη σκόνη να ψάχνει χρόνια η ομορφιά μια ανάσα μες στην πόλη..."

ΟΙ ΦΙΛΟΙ Μελίνα Τανάγρη "...Θα σε πήρε ο άνεμος, το κύμα κι έχει μείνει απότομα, τι κρίμα στης καρδιάς το στερέωμα μια μικρή μαύρη τρύπα και μια μέρα το ένιωσα κι από μέσα μου είπα: "Οι φίλοι δεν χάνονται, μονάχα κοιμούνται τι όνειρα βλέπουνε και όλο ξεχνιούνται το πείσμα μας πάντοτε θα βγαίνει χαμένο στου χρόνου το άπλωμα που σε περιμένω". Κι αν πορεύομαι κάνοντας το δικό μου μοιάζω τόσο θεούλη μου στον διπλανό μου ενώ μέσα μου παίζεται το μεγάλο παιχνίδι στης καρδιάς το δικαίωμα για να γίνει στολίδι. Αν γινόταν να πήγαιναν όλα πίσω πριν ραγίσει η φιλία μας, τότε ίσως κι εγώ πια να μην ήξερα πως και που να γυρίσω της καρδιάς το ξεδίπλωμα δεν μαζεύεται πίσω..."

Κυβερνήτη σου παραδίνω το πηδάλιο και επιστρέφω στις πίσω θέσεις να κρυφτώ...θα προτιμούσα το λαγούμι μου αλλά βρίσκεται εκατομμύρια έτη φωτός μακριά...άλλωστε η πρόκληση να ταξιδεύει κανείς μαζί σου είναι τόσο ισχυρή...πάντως με αιφνιδίασες και δεν ήμουν κατάλληλα προετοιμασμένη...ευχαριστώ όμως για την εμπιστοσύνη κι εσένα και τους συνταξιδιώτες που δεν έτρεξαν να κρυφτούν κάτω από τα καθίσματα :-)))

Εμείς σ' ευχαριστούμε λαγέ για το ταξίδι που μας πήγες... κερδίζεις με το σπαθί σου ένα ολόκληρο κιβώτιο καρότα !!! να το ξανακάνεις σύντομα...

Απαλά ταξιδοτράγουδα

Αρχή