και στην παραλία των παιδικών χρόνων του.
Δεν ήθελε πια να πάρει κανένα θησαυρό από το βυθό της θάλασσας. Αποφάσισε να κάνει έναν περίπατο στην παραλία
για ν' ακούσει τον ήχο του ανέμου και τα κρωξίματα των γλάρων.
Σάστισε όταν την είδε, καθισμένη πάνω στην άμμο,
τη γυναίκα που του είχε μιλήσει για το νησί με το ναό.
-Τι κάνεις εδώ; τη ρώτησε.
-Σε περίμενα, απάντησε εκείνη.
Εκείνος πρόσεξε ότι, αν και είχαν περάσει πολλά χρόνια, η γυναίκα είχε ακόμα την ίδια εμφάνιση. Το πέπλο που της κάλυπτε τα μαλλιά δεν έδειχνε καθόλου τσαλακωμένο από το χρόνο.
Εκείνη του έτεινε ένα γαλάζιο τετράδιο με λευκές σελίδες.
-Γράψε: Ένας πολεμιστής του φωτός δείχνει προσοχή στα μάτια ενός παιδιού. Γιατί αυτά τα μάτια ξέρουν να βλέπουν τον κόσμο χωρίς πικρία. Όταν επιθυμεί να μάθει αν αυτός που βρίσκεται
στο πλευρό του είναι άξιος εμπιστοσύνης, προσπαθεί να δει
τον τρόπο με τον οποίο θα τον κοίταζε ένα παιδί.
-Τι είναι ένας πολεμιστής του φωτός;
-Πιστεύω πως εσύ ξέρεις, απάντησε εκείνη χαμογελώντας. Αυτός που είναι ικανός να κατανοήσει το θαύμα της ζωής, να παλέψει μέχρις εσχάτων για κάτι που πιστεύει και τότε ακούει τις καμπάνες που η θάλασσα κάνει ν' αντηχούν στο κρεβάτι του.
Δεν είχε θεωρήσει ποτέ τον εαυτό του πολεμιστή του φωτός.
Η γυναίκα έδειξε να μαντεύει τη σκέψη του.
-Όλοι είναι ικανοί γι' αυτό. Και κανείς δεν θεωρεί
ότι είναι πολεμιστής του φωτός, αν και τελικά είναι.
Εκείνος κοίταξε τις σελίδες του τετραδίου.
Η γυναίκα χαμογέλασε ξανά.
-Γράψε, είπε στο τέλος εκείνη..."
των παθών που κυλάει διασχίζοντας τη ζωή.
Ο πολεμιστής γνωρίζει πως είναι ελεύθερος να επιλέξει ότι επιθυμεί. Οι αποφάσεις του λαμβάνονται με θάρρος,
νηφαλιότητα και καμιά φορά με μια δόση τρέλας.
Δέχεται τα πάθη του και τα ζει έντονα. Ξέρει πως δεν είναι απαραίτητο να παραιτηθεί από τον ενθουσιασμό της κατάκτησης. Κι αυτή αποτελεί μέρος της ζωής και τη χαίρεται μαζί με όλους όσοι συμμετέχουν σ' αυτή. Δε χάνει όμως ποτέ από το βλέμμα του
τα πράγματα που έχουν διάρκεια και τους στέρεους δεσμούς
που δημιουργήθηκαν μέσα στο χρόνο.
Ένας πολεμιστής ξέρει να ξεχωρίζει το παροδικό από το μόνιμο..."
"Είναι παράξενο. Συναντάω πολύ κόσμο που με την πρώτη ευκαιρία προσπαθεί να δείξει το χειρότερο εαυτό του. Κρύβει
την εσωτερική δύναμη με την επιθετικότητα. Μασκαρεύει
το φόβο της μοναξιάς με έναν αέρα ανεξαρτησίας.
Δεν πιστεύει στις ικανότητές του, αλλά ζει διακηρύσσοντας
στους τέσσερις ανέμους τα προτερήματά του".
Ο πολεμιστής του φωτός διαβλέπει αυτά τα μηνύματα σε πάρα πολλούς άντρες και γυναίκες που γνωρίζει. Δεν αφήνει ποτέ τα φαινόμενα να τον εξαπατήσουν και κάνει τα πάντα προκειμένου να παραμείνει σιωπηλός όταν προσπαθούν να τον εντυπωσιάσουν. Αλλά δράττεται της ευκαιρίας
να διορθώσει τις ελλείψεις του, αφού οι άνθρωποι
είναι πάντα θαυμάσιος καθρέφτης.
Ένας πολεμιστής εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία να μάθει..."
Κι όμως, αρκετές φορές νιώθει να τον προκαλούν εκείνοι στους οποίους προσπαθεί να διδάξει την τέχνη του σπαθιού.
Οι μαθητές του τον προκαλούν σε μάχη.
Και ο πολεμιστής δείχνει τις ικανότητές του: με λιγοστά χτυπήματα ρίχνει καταγής τις λόγχες των μαθητών
και η αρμονία επιστρέφει στον τόπο της συνάθροισής τους.
-Γιατί το κάνεις, αφού είσαι τόσο ανώτερος;,
ρωτάει ένας ταξιδιώτης.
-Γιατί όταν με προκαλούν, στην πραγματικότητα θέλουν
να μιλήσουν μαζί μου. Και μ' αυτό τον τρόπο διατηρώ
ζωντανό το διάλογο, απαντάει ο πολεμιστής..."
ότι γνωρίζουν το δρόμο. Αυτοί έχουν τόση εμπιστοσύνη
στην ικανότητά τους να αποφασίζουν, που δεν αντιλαμβάνονται
την ειρωνεία με την οποία η μοίρα γράφει τη ζωή του κάθε ανθρώπινου πλάσματος και διαμαρτύρονται κάθε φορά
που το αναπόφευκτο τους χτυπάει την πόρτα.
Ο πολεμιστής του φωτός έχει τα όνειρά του. Τα όνειρα είναι αυτά που τον κάνουν να συνεχίζει. Αυτός, όμως, δεν κάνει ποτέ το σφάλμα να σκεφτεί πως ο δρόμος είναι εύκολος και η πόρτα ορθάνοιχτη. Ξέρει πως το Σύμπαν δουλεύει με τρόπο ολόιδιο μ' αυτόν της αλχημείας. "Solve et coagula", έλεγαν οι δάσκαλοι. "Συγκέντρωσε και διασκόρπισε την ενέργειά σου
ανάλογα με την περίσταση".
Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες είναι απαραίτητο να δράσεις
και άλλες κατά τις οποίες πρέπει απλώς να υπομείνεις.
Ο πολεμιστής ξέρει να κάνει αυτή τη διάκριση..."
Δεν κάθεται στην ασφάλεια της σκηνής του παρατηρώντας όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Αποδέχεται την πρόκληση σαν μια ευκαιρία που του παρουσιάζεται για ν' αλλάξει τον εαυτό του.
Μερικοί σύντροφοί του περνούν τη ζωή τους επικρίνοντας την έλλειψη επιλογών ή σχολιάζοντας τις αποφάσεις άλλων.
Ο πολεμιστής, όμως, μετατρέπει τη σκέψη του σε δράση.
Καμιά φορά αποτυγχάνει στο στόχο του και πληρώνει,
χωρίς παράπονα, το τίμημα του λάθους. Άλλες φορές απομακρύνεται από το δρόμο και χάνει πολύ χρόνο
για να ξαναβρεί τον πρωταρχικό του σκοπό.
Αλλά η προσοχή του πολεμιστή δεν αποσπάται..."
Η στοργή και η τρυφερότητα αποτελούν μέρος της φύσης του
όσο και το φαγητό, το ποτό και η απόλαυση του Καλού Αγώνα. Όταν ο πολεμιστής δε νιώθει ευτυχής μπροστά στο
ηλιοβασίλεμα, κάποιο λάθος υπάρχει.
Εκείνη τη στιγμή, διακόπτει τη μάχη και αναζητά
συντροφιά, για να δουν μαζί το δειλινό.
Αν έχει δυσκολίες να τη βρει, αναρωτιέται:
"Μήπως φοβήθηκα να πάω δίπλα σε κάποιον;
Μήπως δέχτηκα αγάπη και δεν το κατάλαβα;"
Ένας πολεμιστής του φωτός χρησιμοποιεί τη μοναξιά,
αλλά δεν αφήνει τη μοναξιά να τον χρησιμοποιήσει..."
PAULO COELHO
ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ
