SANA.....

SEN yıllardır benden kaçabileceğini düşündün...İnsan kendisine yalan söyler mi?İnsan kendisine rağmen yaşayabilir mi?Kendine rağmen yeni bir hayat kurabilir mi....Böyle korkak,böyle ürkek.böyle kendini sakınarak hiç bir yere gidilemeyeceğini biliyordun aslında..Neye karar versen nereye gitmek istesen gizli bir umusuzluk hep seni takip etti peşinden....

SEN aşkı okuduğun kitaplardan öğrenmiştin..Çevrendekiler hiç biri aşkına layık değildi..Hepsi eksik varlıklardı sende hep eksik sevdin...Onlara bir tutam düş sunup çekildin karanlık mağarana..Küçücük bir düş için onlar senin için yapmadıklarını bırakmadılar..çekildiğin mağaranda seyrettin onların çırpınışları...Ve hiç acımadın...

SENİ sevmeleri yeterli değildi..hiçbiri istediğin kadar düşsel ve şiirsel değildi.....

Alay ettiğin toplumun kurallarına her çaresiz kaldığında can havliyle sarıldın..Sıradanlığa onca lanet ederken sıradan insanlara ne denli muhtaç duruma düştüğünü görünce acıyorum sana..

Bir gün sıradanlığa özeneceksin...ama imgen buna izin vermeyecek..Hem sıradan hem başarılı nasıl olabilir ki insan...imgen ve sıradanlığını birlikte yaşayamayacaksın..İmgeni korudukça hayatın elinden kaçıp gidecek..hayatı korumak isterken imgen kirlenip duracak....

İkisini bir korumak isteğinde her şeyin ölçülü olacak......SEVGİN ölçülü,merhametin, fedakarlığın, Aşkın, yolculukların ÖLÇÜLÜ olacak.

Oysa bunların hiç biri ölçüye gelmez....

Ne aşkta ölçü vardır ne fedakarlıkta ne de Arkadaşlıklarda.Hepsi içinde derin bir şiddet barındırır. Ölçüsüz sevenler bilir bunu ancak..Ölçüsüz Yaşayanlar....

Ne kadar derinden seversen o kadar gider aklın başından.. Şiddettir AŞK....Şiddettir yola çıkmak......Bir arkadaşa bağlanmak şiddettir...

Hiçbir imge,hiçbir tasarım ,hiçbir ideal duramaz bu şiddetin karşısında.....

Canımsın SEN benim...Sensiz bir yere gidemem..Ne olur çık saklandığın yerden...

Kirlen ,günaha bat, diplere düş, sıradanlığını sonuna kadar yaşa...Göze al her şey ve hiçbir şey olmayı.....