...Ένα τριζάτο ξεχαρβαλωμένο σκαρί που αγκομαχάει καθώς αργοσαλεύει η ανηφοριά του.
...Εκείνες οι καμπύλες-δρόμοι στο βάθος της ματιάς μου, την ώρα που ευθυγραμμίζεται με τον ορίζοντα το βλέμμα μου, καθώς, σε μια ανύποπτη στιγμή, χάνει πάλι τον προορισμό του.
...Εκείνες οι αρχέγονες συνήθειες, οι τρελές και νοτισμένες σκέψεις, πως δεν γίνεται να μας ανήκει ό,τι θα θέλαμε δικό μας.
...Μια νεροτσουλήθρα την ώρα της άμπωτης.
...Ένας άγγελος των ορίων, φύλακας παραμεθόριου σύμπαντος, επιρρεπής σε θανάτους και χορηγός αναστάσεων.
...Αυτός που δεν λυπήθηκε ποτέ τις στιγμές που ήθελε πολλά, ακόμα κι όταν δεν μπορούσε να τα αποκτήσει, μα λυπήθηκε τις στιγμές που δεν ήθελε τίποτα.
...Αυτός που δεν λυπήθηκε ποτέ τις στιγμές που έχανε κάτι, μα λυπήθηκε τις στιγμές που δεν έβρισκε τίποτα.
...Αυτός που γνώρισε βαθιά μέσα του πώς θα γίνει κι αυτό κι εκείνο και τούτο και τ' άλλο, αλλά δεν κατάφερε να μάθει ποτέ ποιος απ' αυτά θα τον γλιτώσει. |
