| Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ |
 |
|
 |
 |
 |
| Δεύτερο μέρος "Κοσμά, είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου; Νομίζεις πως όσα έκανες μέχρι σήμερα στη μικρή ζωή σου σε καθιστούν άξιο να μεγαλώσεις και να γίνεις ένας σωστός άνθρωπος; Όχι μικρέ μου φίλε. Οι Μοίρες των ανθρώπων είναι πολύ θυμωμένες μαζί σου. Σου έδωσαν ήδη ένα καλό μάθημα για να μπορέσεις να καταλάβεις πως, για όλα όσα κάνουμε στη ζωή μας, βρίσκουμε την ανταμοιβή που μας αξίζει. Επειδή όμως οι Μοίρες δεν είναι εκδικητικές, ειδικά όταν έχουν να κάνουν με μικρά παιδιά, θα σε κάνουν καλά. Αλλά όταν θα σηκωθείς απ' αυτό το κρεβάτι, δεν θα είσαι πια ο Κοσμάς που ήσουν πριν. Θα αναλάβεις μια αποστολή, σε αντάλλαγμα των όσων έχεις κάνει και της μεγαλοψυχίας που επέδειξαν οι Μοίρες απέναντί σου αφήνοντάς σε να ζήσεις. Πάρε τούτα εδώ τα κλειδιά και μόλις γίνεις τελείως καλά να έρθεις στο δάσος να με βρεις. Δεν θα χρειαστεί να ψάξεις πολύ. Μόλις σε δω θα καταλάβω και θα κατέβω κοντά σου. Να θυμάσαι ότι από σήμερα είσαι ο υπεύθυνος κλειδοκράτορας του Κόσμου Της Φαντασίας Των Παιδιών. Εσύ θα κρατάς τα κλειδιά και θα έχεις την ευθύνη για κάθε παιδικό όνειρο και για κάθε παιδική φαντασίωση. Είσαι υποχρεωμένος να υποδέχεσαι και να καλωσορίζεις κάθε τους ονειροπόληση και επιθυμία και να φροντίζεις να την κάνεις πραγματικότητα." Αυτά έγιναν τότε, που λες, μικρή μου Βιολέτα. Σε λίγες μέρες ο Κοσμάς είχε γίνει τελείως καλά και η πρώτη του δουλειά ήταν να τρέξει στο δάσος και να παρουσιαστεί στο σύννεφο. Στο μεταξύ εξήγησε στους γονείς του ότι έγινε καλά για να εκπληρώσει κάποιο σκοπό και πως έπρεπε να φύγει και να μην ανησυχούν γι' αυτόν, αφού μια μέρα θα γύριζε πίσω. Ένιωθε μέσα του να έχει γίνει άλλος άνθρωπος. Καταλάβαινε να φουσκώνει στο στήθος του κάτι που λες και ήθελε να σκάσει και να ξεχειλίσει στον αέρα. Ήταν η αγάπη που ξεπηδούσε κατευθείαν από την καρδιά του. Αγάπη για όλα τα παιδιά του κόσμου. Πίστευε πως είχε ένα ιερό σκοπό να εκπληρώσει. Να κάνει πραγματικότητα κάθε τους όνειρο και κάθε τρελή τους επιθυμία. Το σύννεφο μόλις τον διέκρινε κατέβηκε αμέσως από τον ουρανό και στάθηκε κοντά του. "Χαίρομαι που σε βλέπω", του είπε, "είσαι έτοιμος;". "Ναι", απάντησε το αγόρι, "πάμε". Το σύννεφο τον σήκωσε στην πλάτη του κι άρχισαν να ταξιδεύουν στον ουρανό. Συνάντησαν κι άλλα σύννεφα, χαμογέλασαν στον ήλιο και χαριεντίστηκαν με τον άνεμο, ώσπου, κάποια στιγμή άρχισαν να κατεβαίνουν στη γη. Στάθηκαν μπροστά σε μια θεόρατη πόρτα που έμοιαζε να έχει χρόνια να περάσει άνθρωπος το κατώφλι της. "Άνοιξε με το κλειδί σου", τον πρόσταξε το σύννεφο. Ο Κοσμάς ξεκλείδωσε και δρασκελίζοντας τα λιγοστά σκαλιά βρέθηκε σε ένα τεράστιο κήπο. Το παιδί είχε μείνει έκθαμβο. Όλα όσα είχε διαβάσει στα παραμύθια του ή του είχε διηγηθεί η γιαγιά του μέσα από τα δικά της, όλα όσα νόμιζε απλά δημιουργήματα της φαντασίας των παραμυθάδων, τώρα τα έβρισκε μπροστά του ολοζώντανα! Νεράιδες με πολύχρωμα φτερά, παράξενα ζώα και πουλιά, δέντρα με λογής-λογής λιχουδιές, καραμέλες, σοκολάτες, παιχνιδιάρηδες νάνους, καλοκάγαθους γίγαντες, αρλεκίνους, μάγισσες, πρίγκιπες και πριγκίπισσες, βασιλιάδες, άλογα, κάστρα, πειρατές. Είχε χάσει τη μιλιά του ο Κοσμάς. Τον έβγαλε από τις σκέψεις του η φωνή του σύννεφου. "Όλα τούτα βρίσκονται τώρα στο έλεός σου. Εσύ έχεις την ευθύνη για την ύπαρξή τους και πρέπει να καταφέρνεις να τα γητεύεις και να τα διατάζεις να ακολουθούν τις επιθυμίες του κάθε παιδιού που θα σου ζητήσει να πραγματοποιηθεί κάποιο όνειρό του. Να είσαι δίκαιος μαζί τους και προπαντός δίκαιος με τα παιδιά. Θα έχεις και ένα βοηθό. Τον κότσυφα Σκαρπίνο, ο οποίος θα αναλάβει την αποστολή να επισκέπτεται τα παιδιά και να του εξομολογούνται τα όνειρα, τις φαντασιώσεις και τις επιθυμίες τους. Μετά θα σου τα μεταφέρει κι εσύ με τη σειρά σου θα πρέπει να τους ικανοποιείς αυτές τις επιθυμίες." Αυτά είπε το σύννεφο στον Κοσμά και μ' ένα δυνατό φύσημα χάθηκε ψηλά στον ουρανό. Ο Κοσμάς στρώθηκε αμέσως στη δουλειά. Δεν άφησε δευτερόλεπτο να πάει χαμένο. Δεν προλάβαινα να ταξιδεύω από μέρος σε μέρος, από τη μια άκρη της γης στην άλλη. Γύρισα όλο τον κόσμο. Όπως θα κατάλαβες μικρή μου Βιολέτα, ο κότσυφας Σκαρπίνο, ο βοηθός του κλειδοκράτορα του Κόσμου Της Φαντασίας Των Παιδιών, είναι η αφεντομουτσουνάρα μου και να 'μαι τώρα που στέκομαι μπροστά σου. Ήρθε και η δική σου σειρά να μου εμπιστευθείς όσα ονειρεύεσαι και θέλεις να μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα. Εγώ και ο αφέντης μου θα φροντίσουμε να σου τα πραγματοποιήσουμε". Για να διαβάσεις τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα πάτησε εδώ: |
| 27 Νοεμβρίου 2000 |